Duathlonnend de winter door!

Kasterlee en z'n "hel" een 5de deelname of maar eens een jaartje passen. Ik twijfelde zelf wat lang en voor ik het wist waren de startbewijzen uitverkocht en belande ik op de wachtlijst. Ik werd bovendien een weekje ziek en zag zo de moraal mee doorgespoeld worden. Ik pikte de trainingen wel terug op en toen ik half oktober toch bericht kreeg dat er een plekje was vrij gekomen besloot ik er toch terug voor te gaan. De weg naar de Kasterlee is lang en de conditie kon nooit volledig weg zijn. Blessure vrij en gezond blijven zijn prio, de lange trainingen neem ik er nog steeds graag bij! Om te testen of de geleverde arbeid ook vruchten afwerpt trok ik op 5 november richting Reusel. Daar wordt jaarlijks een duathlon georganiseerd waar mooie afstanden en een mooi parcours mekaar vinden. Aan de start stond ook Peter Bastannie een collega van op BASF en samen deden we de opwarming. Ik had eigenlijk een zware trainingsweek achter de rug waar serieuze afstanden gedaan werden en besloot "rustig" te vertrekken. Tja echt rustig vertrekken gaat dus niet echt en al snel liep ik de kilometers rond de 4'20". Het parcours lag uiterst vettig op sommige stukken en eigenlijk soms gewoon gevaarlijk om een lelijke misstap te begaan. De eerste 15 zaten erop na 1u3'. Tijdens de loop pakten zich dikke wolken boven ons samen en net voor de wissel barste het helemaal los. Hagelbollen en donderslagen... alles erop en eraan! Ik besloot m'n tijd te pakken en me goed aan te kleden, nog eens ziek worden kon ik nu wel missen. Het was tenslotte voor 60km dat we op pad moesten! Goed ingepakt vertrok voor 4 lussen van 15km. Al snel bleek het nieuwe parcours niets meer weg te hebben van het mooie parcours van enkele jaren geleden. We werden bovendien over een motorcross parcours gestuurd waar we tot den trapas in de modder zaten, een ware aanslag op fiets en biker. Het zouden 60km harken en stoempen worden! Na 3u3' zaten de 63km erop en bolde ik de wisselzone terug binnen. In de laatste fietsronde kwam ik de sneller gestarte en verkleumde Peter terug tegen. Vooral de koude had hem te pakken en zorgden ervoor dat de benen het zwaar te verduren kregen. De laatste 7km kon ik nog tegen 4'45" afleggen en was zo nog een halfuurtje onderweg. Ik eindigde op een 16e plek algemeen en was daar best tevreden mee! Zeker gezien de zware afgelopen week. De moraal voor Kasterlee is er terug al zullen er nog wel een paar stevige trainingen moeten volgen aangezien de afstanden daar hun slopend werk wel zullen gaan doen. Ook daar is het parcours vernieuwd en...  verlengd! Ze hebben de fietslusjes iets langer gemaakt😉! Laat maar komen die handel! 

ACT-5, Dag 4 nen hele lange...

Nog sneller ben ik dus ook weer wakker, het is geen 3u, toch weer ongeveer 4u geslapen! meer dan genoeg... Het is 3u30 wanneer de Smaks (droog = njammie) en de eerste suikerwafels binnen zijn en ik den eerste trap geef! Om 7u kom ik een eerste dipje tegen, de laatste droge Smaks gaan vlotjes binnen, een drupje cola erbij en de moteur slaagt terug aan. Ik ben ondertussen Vielsalm en Malmedy gepasseerd, de fietsenwinkel waar ik passeer is uiteraard nog dicht. Het is even twijfelen, doorrijden zonder tool of een uurtje of twee wachten... Nope rijden maar. Ik kan de ketting gelukkig genoeg smeren en alles bolt nog steeds zeer vlotjes, geen reden om te twijfelen. Om 9u30 kom ik aan in het zonnige en nog slaperige Monschau! Een ontbijt op een terras in de zon, eitjes, een paar broodjes, ne warmen thee, appelsiensap, het kan niet op! Om 10u ben ik terug weg, 70km gereden. We zitten inmiddels al een tijdje op iets vlotter lopende Duitse bodem, we rijden rond de stuwmeren van de Eiffel Enkele stukken komen me bekend voor. Van mijn eigen bikepack toertje enkele weken terug en van tripjes met de mobil! Hier bolt het wel erg vlot! Om 13u30 zoek ik in Heimbach een terrasje op om het innerlijke wat te versterken. Wanneer ik ne pannekoek zit te eten komt ineens den Berten goeien dag zeggen, nadat hij mijne pannekoek zelf binnenspeelt, een flash interview afneemt en nog wat tips geeft bol ik maar door. 

Hier stal den organisator mijn pannenkoeken ;-) 

Vanaf de Nederlandse grens is het binnen vlammen verzekert hij mij. Ik betwijfel dat al een beetje, het is nog ver! Ik heb er nu in totaal 810 gereden. In Heimbach vind ik een klein fietsenwinkeltje dat open is, een extra binnenband, een nieuw tooltje en een nieuwe ketting (just in case, hij had geen slotjes), Jiha! Alles extra stevig opgeborgen en ikke verder. In de namiddag stijgen de temperaturen serieus! Een extra stop voor drinken is dringend nodig, de dorpjes zijn schaars en zien er verlaten uit! Gelukkig kom ik toch nog een kroegje tegen om extra's binnen te spelen. Om 18u30 ben ik aan het drielandpunt, 170km gereden, 15u onderweg, aan de kraampjes daarboven zijn ze net aan het opkramen. Geen drinken, geen eten meer, ik heb dringend iets nodig! Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, blijven rijden of nog ergens m'n tent opslagen. Zonder suikers zal dag sowieso het laatste zijn! De camelbag is leeg, niets meer om te eten, en een serieus hongerke, oeps... Het is echter nog te vroeg om te stoppen. Aan de voet van de Cramerig (een klimmetje uit Nederlands mooiste, den Amstel Gold) Gelukkig kom ik een ijskobar tegen waar ze tevens snickers, Marsen, cola, water en andere zoete rommel verkopen! Vol laden dus, en knallen! Om 21u ben ik in Maastricht, de lokale pastaman op 200m van het parcours is een geschenk uit de hemel. Twee porties voor den deze. Een portie haalt de uitgang van Maastricht niet, de andere gaat mee vanachter op m'n zadeltas. Ik denk "en nu ist vlammen", 21u30 nog 250km tot Zandvliet....Ik vlam even maar al snel is het weer pittig op en af, draaien en keren door bijzonder veel los zand. Het is werken en echt "vlammen" is er niet bij! De kilometers vliegen niet zoals verhoopt. Rond middernacht eet ik m'n tweede pastake op. Echt fris zit ik niet meer rond te bollen. Om 1u30, ter hoogte van Maasmechelen, besluit ik even te stoppen, 22u gereden, het beste is eraf ;-) Ik stop even aan bankje in het bos. Niks tentje, niks slaapzak, niks omkleden. Liggen met den helm nog op en oogskes dicht. Hoe lang ik er lig wist ik eigenlijk niet maar achteraf blijkt het iets meer dan een uurtje te zijn geweest. Wanneer ik het te koud krijg is het voor mij het teken om terug te vertrekken, het is 2u40. Het blijft off road gaan, onvoorstelbaar! De lampjes doen hun werk en natuurlijk komt uiteindelijk de zon terug op. Rond een uur of 6 krijg ik nog een serieuze dip te verwerken maar ik flirt ondertussen met de Belgische grens en dat geeft toch wat frisse moed. In weet niet goed waar ik zit maar rond 8u30 ben ik in de buurt van Arendonk. Ik besluit van het parcours af te gaan op zoek naar nen bakker, de goesting in ne koffiekoek met chocolade en crème, ene met rozijnen of iets anders is de laatste uurtjes alleen maar toegenomen. Geloof het of niet, zoek het op maar er zijn drie bakkers in Arendonk maar diejen donderdagmorgend zijn die alle drie dicht! Het enige antwoord als ik het even vraag is "majonhetoch das straf ma die zijn allemaal in verlof tis schandalig..." Ok, een droog brood uit den brood automaat, een stuk chocolat uit de gazette winkel en terug voorts. Het is nu aftellen! Stillaan kom ik in bekender terrein. Breda, Etten Leur, Achtmaal en Nispen. Vlak na Wouw staat Vicky langs de kant, kiekenboebelen! Een kus van mus en terug weg! Ik heb goesting in stoofvlees met kroketten in de leeuw! Den broeder en wat vrienden zorgen op 5km van de meet voor een serieuze opkikker en dan is het binnenbollen! Den Berten staat met heel wat volk aan den arrivee! Het stoofvlees frit smaakt zalig!! Het is ondertussen 14u30... Vandaag of hoe moet je dat zeggen, de laatste etappe was ik eigenlijk 34u onderweg met een uurtje slaap! Jawadde ;-)

Hier hedde gij den Berten se...

Onderstaande links naar wat media rond den tocht...

“A-Cross the 5” – Bikepacking toer nam start in Park Spoor Noord
Lieven Schroyen wint A-Cross the 5

playBekeken Intervieuwke onderweg
playBekeken Interviewde aan de arrivee

ACT-5, dag 3 Luxemburgse wandeling...

Om 4u30 werd ik terug wakker, ongeveer 4u effectief geslapen, recuppen zal voor thuis zijn zeker? De rest van de muesli binnen, een suikerwafel en ne mars en vertrekken maar. Om 5u, nog niet 100% wakker en uiteraard nog in het donker nam ik even een verkeerde route maar al snel was ik terug "on track". Om 8u20 kom ik een zalig bakkertje tegen, belegde broodjes, een koekje, wat sandwiches, water, cola alles erop en eraan. Ik heb er intussen 555km op zitten en nader stilaan Luxemburg, de eerste GPS file is gereden, de heen weg. De "terugweg" begint na 575km. Het is ondertussen 10u en ik duik meteen het "gevreesde" Luxemburg binnen, ik wist dat dit een erg zware, technische passage zou gaan worden. Super technisch, super mooi, super traag. De kilometers gingen echt niet vooruit! Gelukkig kwam ik deze passage in "frisse" en in verlichte omstandigheden terecht want anders is het wel een zware dobber! Hier was het meer Hiken dan Biken. Om 18u kom ik Clervaux aan, 77 km van de terugweg zitten erop. 8u voor 80km, geen rekenmachine nodig, 10km/h (en dan nog met goei benen). Ik ben benieuwd hoe de rest van de deelnemers deze passage zullen verteren... Ik ben in alle geval even helemaal plat en moet dringend iets deftigs binnen krijgen. De winkeltjes die nog open zijn kunnen mijn geweldige trek niet stillen en ik beland op een zonnig terras en eet daar vlees kroketten en ne vettigen hamburger!

Niet echt sportvoeding maar ze smaakten me wel! Na deze culinaire highlight is het terug karren maar! Het karretje blijft doorbollen tot iets voor 22u. Ik besluit er de brui aan te geven, in totaal heb ik 700km gereden. Vandaag reed ik er (slechts) 190, met 5200 hoogte meters! Het tentje is zalig, al snel val ik in slaap! Nog sneller ben ik terug wakker...

Het parcours in Luxemburg, zalig... 

ACT-Dag 2 Flirten met de Frans-Belgische grens

Toen ik voor het eerst terug wakker werd was het 5u en regende het. Nog wat snoezen en ff vlug den buienradar raadplegen. Een uurtje later was het droog. Ik koos ervoor om "uit te slapen" en vertrok kort na 6u! Een uurtje of 4 effectief geslapen, het tentje opzetten en afbreken kost dan misschien wel wat tijd maar ik kon met een goed gevoel en droog terug vertrekken. De resterende pancakes moesten er aan geloven, samen met wat bruine suiker en een suikerwafel een "BOEM". De moral zat dus goed, de benen ook! Om 7u30u kwam ik In Ansermme (na 300km) een supermarkt tegen en die heb ik even vakkundig half leeggehaald. Ze waren daar zo vriendelijk mij al binnen te laten. Met het buikske en de zakjes vol kon ik terug op weg. Ik flirt ondertussen met de Franse grens en wanneer ik even stop om het thuisfront te bellen op 340km valt mijne frank dat ik mijn tooltje ben kwijt gespeeld! Samen met een buitenband had ik dat achteraan bevestigd! Toch even paniek! Geen tooltje wil zeggen dat wanneer je je ketting breekt het wandelen is of wanneer er iets los komt je "grande problemas" kunt hebben. Rijden met slechts één reserve binnenband is ook geen overdreven luxe. Het is ondertussen 10u30... Ik zal uiteindelijk bijna 600km zonder tooltje rijden alvorens in Duitsland een fietsenwinkel tegen te komen die open is en er eentje heeft. Voor de rest, prachtig parcours! We blijven rond de grens rijden en af en toe maken we de oversteek. Om 15u30, na 410km kom ik in Corbion een welgekomen Delhaize tegen. Het is behoorlijk warm aan het worden en deze stop komt als geroepen! Een stevige zak muesli, een bus melk, suikerwafels, water, wat wine gums wat Marsen en schranzen maar! Ik krijg wel een paar rare blikken van toevallige passanten maar het smaakt!! Na deze stop kom ik al snel in Bouillon, voor zij die het willen weten, er is geen fietswinkel in Bouillon! Na 470 km zit ik vast op Frans grondgebied. Het stuk door de Ardennen was best pittig en eens in Frankrijk bolt het wat beter. Er volgen een paar prachtige passages. Om 20u40 passeer ik Avioth en laat dat nu net op de route liggen richting Santiago de Compostella en hebben ze in dat kleine dorpje een knoert van een basiliek weg gezet. De Notre Dame d'Avioth. Even later, het is ondertussen aan het schemeren, kom ik in Montmédy en dalen we doorheen de Citadel de trappen af! Super leuk en adembenemend! Gelukkig is er nog wat adem over en bol ik stevig verder. Alles is ondertussen dicht, van veel extra eten scoren is geen sprake meer. Karren maar! Ik blijf tot middernacht rijden en kruip er dan in. Een stukje gras met wat bankjes ziet er zo goed uit!! Ondertussen ben ik 510km ver, minder ver dan gehoopt maar het is wat het is. Vandaag reed ik 225km met 4300 hoogte meters, ik was 13u30 effectief aan het trappen tegen 16,5km/h gemiddeld.

A Cross the Five. Ready, steady, GO!! Dag 1...

Den Berten, wa moet ik daar van zeggen? Speciale gast, besproken figuur in de plaatselijke fietsclub, bike packte al net nadat de bike was uitgevonden en ontdekte de Cristalp toen ik mezelf nog aan het ontdekken was. Samen met een collega bike packer organiseerde hij dit jaar voor het eerst de ACT-5, voor mij de ideale en logische eerste stap in de nieuwe bike pack wereld.

Zaterdag 19 augustus was het briefing in park spoor noord. Zondag zouden we van start gaan. Berten en zijn collega Stefaan Maertens (minstens zo zot als Berten maar minstens dubbel zoveel bike pack ervaring) hadden alles prima geregeld en dus zaten we daar met z'n 22'en te luisteren naar wat ons te wachten zou staan. Simpel samengevat, morgenvroeg vertrekken we, ge hebt twee gps files, ene weg en ene terug. Tot in't Rivierenhof (Deurne begot) blijven we samen daarna is de race open, wie eerste in Zandvliet aan de leeuw van Vlaanderen is wint... Ik dacht nog "die mannen lachen ermee, das toch geen koers, aankomen is winnen!"

Zondag stonden we daar dus allemaal te blinken. Wat foto's hier en daar en dan weg. Op de eerste kasseien voor het MAS moest ik al even stoppen om mijn tentstokken wat beter te bevestigen en er keken al enkele routiniers van "ocharma dieje met z'n nief materiaal..." Voor de rest lekker bollen en wat sjauwelen. Duitsers, Nederlanders, Amerikanen, Engelsen, Zuid Afrikanen, Fransen en uiteraard een paar Belgen, een bont allegaartje op een zondagmorgen doorheen de koekenstad! In het Rivierenhof kwam den Berten zeggen dat de koers open was, ik moest nog lachen maar die verdween nogal snel toen er effectief versneld werd!! De koers was dus echt open! Ik was niet echt van plan 1200km te knallen en zocht gewoon m'n eigen tempo, ik reed al snel alleen. 4 mannen en een vrouw reden me voor, de rest vertrok achter mij. In dag 1 kwam ik bekende stukken tegen, Halle (de 6uren van Halle, Hallle Zoersel), Kasterlee (de hel van Kasterlee), Langdorp, Overijse (waar we ooit met de cozmoz de bloso tocht reden) enz... Het parcours was mooi maar al bij al best zwaar. In Kasterlee kwam ik Johanna terug tegen, ze zou me 's nachts terug passeren en ik kwam ze op dag twee terug tegen. In Langdorp kwam ik Bert Platzer tegen een Nederlandse snelle starter. Om 17u, na 175 kwam ik een benzinestation tegen waar een collega een koud pastatje zat eten, goed idee dacht ik, mee aanschuiven en een klapje doen. We zaten uiteraard al snel terug op de fiets. Kort daarna reed ik alleen verder. Rond 21u kwam ik aan in Namen 240km gereden, de lokale nachtwinkel ff binnen voor wat extra proviand en verder. Ik had van thuis wat pannekoeken mee en die werden net buiten Namen gedeeltelijk binnen gespeeld. Ik reed door tot 1u 's nachts, zocht een plekkie uit om m'n tentje op stellen en viel vlotjes in slaap. Ik had er 284 km opzitten, de bedoeling was er om op dag 1 tegen de 300 te doen. Ik dacht dat dit wel zou lukken omdat er weinig hoogte meters in zouden zitten. Zouden zitten.... Ik had er reeds 2900 verticale gedaan en het parcours was technischer (en mooier) dan verwacht. Bovendien had ik al enkele wandelpassage's achter de rug, ik zag de bui al hangen voor de volgende dagen. 

Bike Packen, de praktijk... (Voor Dummy's)

Een eerste korte test deed ik eind juli, 300km op de GPS en rijden maar. Vrijdag avond vertrokken, Off road richting Herentals, slapen voorbij Westerlo. M'n tentje de weide in, matrasje erin en knorren maar. Vroeg terug vertrokken, kaarsje branden in Scherpenheuvel en tegen de middag terug thuis. Dikke meevaller, materiaal hangt er nog aan. Enkel het te kleine tentje, eigenlijk meer ne zak vervang ik door een iets ruimer model.

Op naar test twee, 300 km is eigenlijk niet echt een bike pack toer, da kunde zonder tent en heel den bazaar ook wel. Ik trok dus begin augustus op een tweede selfmade bikepack tour van 960km. Starten doe je voor uw eigen deur , das lekker makkelijk. Daarna reed ik een "klein" lusje via Duitsland terug naar de Ardenne en stond terug thuis! Voila!! Het was alweer een meevaller, het materiaal deed het opnieuw prima, ik was om 8u thuis vertrokken en om 23u zat ik net in Duitsland, ik sliep zonder tent in een wandelhutje (de panoramahutte) en had reeds 280km op den teller! Makkie!!

De volgende dag reed ik via de Eiffel terug richting de Hoge Venen! Ik kwam een onweer tegen, enkele niet berijdbare paden en stukken waar geen pad meer was, maar het was prachtig! De natuur, het parcours, het afzien en het genieten lagen heel dicht bijeen! De regen zorgde voor "verfrissing", 6u later was ik weer droog. Tijdens het wandelen (het hiken) gingen de kilometers niet vooruit, tijdens het biken vlogen ze! Normale Mtb proviand zoals powerbars, energie repen en gelletjes werden ingeruild voor gehaktballen, ardeense worsten en stukken kaas! Een breugel tafel int midden van het bos! Natuurlijk kwam ik ook dipjes tegen, maar dan is er "always Coca Cola", wine gums, Marsen en suiker wafels!! Voor de rest.... Stoempe loempe! Ik sliep in de hoge venen in een uitkijkpost voor de jagers, zalig. Een zicht over de "Hautes Fagnes" waar de gemiddelde "deer hunter" enkel van kan dromen! Slapen, opstaan, de restjes van gisteren binnen spelen en terug vertrekken. Ik had nog een pittige rit voor de boeg om 's savonds bij den broeder en zijn familie te belanden in de buurt van Chimay!! Het parcours was zwaarder dan gedacht en pas tegen 20u30 stond ik bij hen aan de deur. Ik was pas drie dagen onderweg maar toch was dat douchke zalig!! Donderdag ochtend was het aan het gieten, nog wat spelen met ons Stanske (voor alle duidelijkheid: m'n petekindje) en dan vertrekken maar! Nog bijna 300km tot thuis, gedreven door de wind vloog ik naar huis. Het parcours was niet het zwaarste en om 1u30 stond ik terug in Zandvliet, test geslaagd!!

Bike packen, de theorie...

Het broeide bij mij al langer dat ik wel eens iets anders met de Mtb wilde dan de normale marathons of meerdaagse mtb ritten. Het antwoord, bike packen! Samengevat komt het hierop neer: eten doe je wanneer en waar je maar wil (als je iets tegenkomt tenminste), slapen mag wanneer, waar en hoe je wilt. Voor de rest? Rijden maar! Je krijgt of maakt zelf je gps track en je volgt het uitgestippelde parcours! Je moet wel alles zelf doen en mag dus geen hulp van buitenaf krijgen. Vicky mag me dus niet bevoorraden onderweg, ze mag de mobil niet op een mooi plekkie langs het parcours wegzetten en me daar opwachten met een lekker warm douchke! Je mag wel een camping oprijden, een hotel boeken onderweg, gaan eten in sterren zaak of een wellnesske gaan doen als je het echt niet meer ziet zitten. Alles mag, je mag het alleen niet op voorhand boeken en uw tripje zo volledig plannen! Het materiaal dat je meeneemt bepaal je volledig zelf. Een belangrijke keuze uiteraard! Wikken en wegen! Hoe wil ik slapen? Outdoor, in een tentje, al dan niet op een matje? Wat zijn de te verwachten temperaturen? Wat neem ik aan reserve kledij mee, wat met reserve materiaal? Batterijen voor de gps en de verlichting? Eten? Drinken? Waar steek je het begot?? Dus aan de slag! Het www is uiteraard ook voor bike packers de ideale gids.... Slapen? Voor mij is een 1persoons mini tentje de oplossing, het geeft me een heerlijk gevoel te weten dat ik na een lange, zware dag sowieso kan terug vallen op de geborgenheid van een afgesloten (hopelijk warm en droog) tentje. Ik heb het niet altijd moeten gebruiken maar das dan deste beter! Een mini matje en een dons slaapzakje.... Dat alles hangt aan m'n stuur in een tas. De slaapzak achteraan in de 10L zadeltas. In deze zadeltas steken nog een extra fietsbroek en een shirtje. Hier steekt ook een shirtje en een onderlijfke in om in te slapen. Er blijft in en op deze tas nog wat ruimte over om wat proviand in te stockeren. Tussen de kader hangt ook een tas, hierin zitten extra sokken, mouw stukken, been stukken, regenjas, natte doekjes, zelfs compressiesokken, power bankje (extra accu), thermisch onderlijfke en nog wa kleine brol. In het kleine tasje op het frame tegen het stuur, den elentriek. Om voldoende power te hebben (gps, gsm en verlichting dus nie de benen) reed ik met een dynamo naaf. Het voorwiel is voorzien van een naaf die stroom levert wanneer je sneller dan 15km/u bolt. Zo kan er via een USB kabeltje constant iets geladen worden! Uiteraard erg belangrijk, geen gps= gedaan met het schoon parcourske en dan heb je een probleempje! Geen licht, dan kan je stoppen om 20u, off road staat er zelfs in Belgie geen verlichting langs het parcours! Geen gsm = geen contact met de madam, vrienden of concullegas! Ten slotte hangt er nog een tasje op men frame voor de zadelpen en dat is waar ik m'n brandstof voor de benen opslaag en geloof het of niet, de rits van dit tasje staat bijna niet stil!! Op de rug een camelbag, 2l water, remblokken, tooltje, achterlicht, lepel, kommetje, tape, colsonbandjes, kettingolie, deralleurpad en zonnebril! Onderaan de fiets hangt ten slotte mijne toiletzak! Yep, tandenborstel, tandpasta, zeep, zonnemelk, isobetadine, oordopjes, paracetamol, watjes, zolpidem, fucidine, handdoekje en last but not least broekvet! Op het stuur en op den helm licht! Als je wil rijden in den donker is dat prio!! Voilà dat is de theorie, het makkelijke deel... Over naar de praktijk!

Great Breweries marathon

18 juni, de Great Breweries Marathon... Ene om heel snel te vergeten maar waarschijnlijk ga ik dat toch niet doen. De marathon vertrekt op de brouwerij van Duvel Moortgat. Het is al snikheet om 10u00 wanneer we eindelijk mogen vertrekken. Ik loop bij de pacers van 3u15. De laatste weken is er nog wel wat gelopen maar ik weet niet ik ga reageren op de extreme hitte die voorspeld is. De eerste 15 verlopen relatief goed, ik kan het opgelegde tempo relatief goed volgen. Er zit redelijk wat off-road in deze marathon en op één van zulke stukken mistrap ik mij een beetje waardoor de enkel even zeurt. De bevoorrading is minimaal, water of sportdrank. Gelukkig kon je persoonlijke drinks weg laten zetten en dit om de 5km. Ik had vanaf 15km telkens een flesje water met daar een gelletje aan voorzien. Het parcours gaat door de Palm brouwerij wat een leuke en mooie passage oplevert. Ik zweet m'n eigen ondertussen te pletter, het is bakken en braden! En dan begint het... Op km 20 is m'n flesje weg, geen gelleke dus, ik kan nog een bekertje water mee pikken maar aan de tafel waar de personale staan geen flesje van de Schroyen meer! Doemme... Ik speel het groepje een beetje kwijt door het zoekwerk. Ik probeer terug aan te pikken maar vergaloppeer m'n eigen precies wat! Ik begin al leeg te lopen, figuurlijk maar eigenlijk ook letterlijk!! Zweten en nog eens zweten! M'n schoenen zijn eigenlij drijfnat van het zweet en het losse zand begint hier en daar wat te schuren! Op km 25 is m'n flesje alweer weg, ik vloek en sakker! Ongelooflijk maar er is iemand voor mij gepasseerd die het op m'n flesjes gemunt heeft! Ik zit nu 15 km zonder extra energie, in deze omstandigheden is dat niet best! We passeren ook de mooie brouwerij Bosteels, het genieten is er ondertussen al even af! Vooral de gele zitten me dwars! Op km 30 staat m'n flesje er wel, het kalf is eigenlijk al lang verzopen en het tempo is er volledig uit! Afzien... Op km 35 is het flesje alweer verdwenen... Uiteindelijk, met zeer benen en voeten kom ik terug den Duvel binnen gelopen. Onderweg ben ik den Duvel een paar keer tegen gekomen... 3u45, een half uur aan m'n broek gelapt. Besluit, te warm, spijtig van bevoorrading maar een leuk parcours doorheen de brouwerijen. Doe ik hem volgend jaar opnieuw, nope! Juni staat mijne kop eigenlijk meer op fietsen dan lopen. Het fietsdoel ligt voor mij eind augustus, vandaar het late loop hoofdstuk...

Door de Palm, al redelijk aan het "leeglopen" precies...

Dieje z'n benen wilde niet voelen ;-)...

BeMC nr.:6

De Belgium Mountainbike Challenge staat bij mij al 6 jaar op rij op den agenda. Ik blijf hier graag fietsen en stond dus ook dit jaar aan de start. Donderdag trok ik 's avonds met Pat van Stappen richting La Roche om vrijdag te starten aan (hoplijk) drie dagen bike plezier. de laatste weken reed ik redelijk wat kilometers en de benen voelden nog niet helemaal gerecupereerd aan. We zullen wel zien waar het schip strand was het motto. Ik stond vrijdag in het eerste startvak in de open categorie. Rond mij enkele bekende gezichten en de meesten zagen al schoon bruin. Dwz dat die al redelijk wa op hunne velo hebben gezeten. In het vak voor ons de Elite, aangevoerd door Matthieuke VDP. de start in la roche is er direct op natuurlijk. Direct omhoog en redelijk lang en steil! Voor mij was het eigenlijk direct duidelijk. Geen super benen en de rest precies wel. Eigen tempo zoeken was dan ook direct de boodschap. Laten rijden of straks de rekening krijgen. Het parcours is weer wondermooi en het ligt heerlijk droog. Ik bol rustig verder en kom in een redelijke cadans. Het gevoel is niet super dus zeker niet pushen.  Ik ben uiteindelijk op de 87km met daarin 2600HM verscholen 4u20' onderweg en strand daarmee op een 66ste plek (jawadde...). Ik heb m'n eigen uiteindelijk wel geamuseerd en kan goed recuppen. Op naar morgen. Dag twee is de queen stage; 100km  3050 HM, in een heerlijk zonnetje. Op de klimmen is het zelfs echt warm!! Heerlijk mtb'en. Ik ben vandaag als aller laatste gestart en kan heel de dag volk oprapen, wel een leuk gevoel om in te halen ipv ingehaald te worden. Het gevoel op de fiets is een pak beter dan gisteren en de benen draaien eigenlijk vrij vlotjes. Een hele mooie rit waar wij als Belgen echt wel trots en fier op mogen zijn. Ik ben 5u30 onderweg en kom daarmee als 67 over de streep. Dus dan heb ik toch bijna 400 min ingehaald, hihi... Lekker relaxen aan de mobil en 's avonds op tijd de nest in. Dag drie heeft nog 75km en 2525HM in petto. Ik start opnieuw helemaal achteraan. En probeer het trucje van gisteren nogmaals. De benen worden gewoonte getrouw beter naarmate de dagen en de kilometers stijgen. Ik eindig vandaag op een 47ste plek in een tijd van 3u59'. Uiteindelijk ben ik 51ste in de open categorie en in mijn leeftijdsgroep 21ste ofzo. Afgelopen jaren stond ik hier nog op het hoogste of een ander schavotje. De 4 staat er voor bij mij, 't zal toch niet waar zijn zeker;-) Het was weer een heel leuke editie, lekker relaxed, heel mooi parcours waar ik echt af en toe de tijd nam om van te genieten. Met de Mobil op de camping, gene stress geen gedoe. Met de Pat lukt da perfect, voor herhaling vatbaar!! 

In de nieuwe tenue...

Sundern-Hagen... de logica zelve!

Na het Parijs avontuur, waar ik toch met alweer met een dubbel gevoel van terug kwam, was het weer tijd om de fietsbenen even te pimpen. In mei staat immers de BeMC alweer op het programma en wil je daar drie dagen met een goed gevoel rondrijden moeten de benen toch al wat gedraaid hebben. Veel tijd tussen het één en het ander is er niet echt dus verstandig overschakelen is de boodschap. Ik besloot sowieso te blijven lopen (slechter wordt je daar niet van) en deed nog mee aan de "polder 10 miles" op dezelfde dag dan die van grote broer 't stad. Maar daarna was het toch hoofdzakelijk kilometers maken. Een eerste kleine uitspatting was de oer klassieker, den beer van Sundern. Een mooie Duitse marathon waar we al een keer of tien deel namen. Ik vertrok met Jef en Bert richting het Duitse Sauerland om de klimbenen een extraatje te gunnen. We besloten samen te blijven en er een gezellige tocht van te maken. Ik stond dankzij de goede uitslag van vorig jaar in het eerste startvak en zag héél veel volk passeren eer de polderkluiten tot bij mij kwamen. Met de boys was het heel aangenaam rijden, hapje eten aan de bevoorrading, gene stress. Rustig bollen en af en toe eens een trapje extra geven. We waren uiteindelijk 4u42 onderweg, voor een uitslag reden we niet (66ste of zoiets) maar we hebben ons wel heel goed geamuseerd met z'n drietjes! Ook belangrijk...

Met de Jef...

De Roste, de Jef en ik

De drie musketiers aan den ziel...

Marathon Parijs,

Parijs, het is een mooie stad! En wat heeft een mooie wereldstad? Een wereld marathon! Dus vertrok den deze samen met de madam voor een romantisch lang weekend naar de lichtstad! Zaterdag was het al heerlijk weer en we zaten al vroeg in de auto richting Frankrijk. Er werd op verschillende forums gewag gemaakt van de enorm lange wachtrijen aan de "expo des Sports". Ons Vicky weet daar echter wel weg mee en op een hip en knip had ik m'n startnummer op zak. We aten nog een pastatje om nadien onze air B&B op te zoeken. Erg gezellig en alles erop en eraan, meer moet dat niet zijn. Ik lag zaterdag op tijd het bed in en zondag verliep alles perfect. Goed, normaal gegeten, geen krampjes, goed gedronken allee alle reserves aangevuld. Met het openbaar vervoer naar de Champs Elysées is in Parijs zo makkelijk als een baguette vinden dus op een hip en knip stond ik in het juiste startvak. Zonder enige vorm van stress, denken we toch... Hartslag 70 in de startbox, kan hoger! Om 8u20 werden we opgang geschoten. Ik wilde rustig starten en had alle ruimte om dat te doen! Ik stond in het vak boven de 3u15 en kon gewoon m'n ding doen. Het tempo werd gedrukt maar de hartslag steeg toch bijzonder snel... Ik liep 4'30"/km, iets wat op training geen enkel probleem gaf. Ik deed de lange duurloop (28km) tegen 4'10"/km, dus verwachte ik ook hier geen probleem mee. De hartslag bleef echter te hoog en ik moest tempo terug nemen... Hoe is dat toch mogelijk dacht ik toen al? Het parcours is overigens prachtig, over brede lanen, plek genoeg. Veel volk langs de kant, ambiance en goed georganiseerde bevoorradingen. Rond km 20 begonnen de benen echter weer vol te lopen! Ongelooflijk!! Ik wist opnieuw hoe laat het was en hoe laat het nog zou gaan worden... Het parcours langs de Seine gaat af en toe gemeen op en neer maar de benen waren toch al om zeep. Op km 30 zag ik Vicky voor het eerst staan maar ik moest haar opnieuw een teleurgestelde blik toewerpen. Ze had reeds een marathon gelopen om mij te zien op km9 en 19 maar zag deze boom door het bewegende bos daar niet passeren! Deju!! De laatste kilometers werden alweer één op houten blokken en de benen waren volledig meurrig. Uiteindelijk kwam ik na dik 3u25 over de meet. Gelukkig kan ik er nog mee lachen maar eigenlijk was dit toch weer een domper. Op training top in Parijs een flop... Bittere pil maar uiteraard zijn er ergere dingen en mag iedereen die der ene uitloopt content zijn, maarja....

Voor de start... Nog vol goede moed!!

Duathlon Watertoren...

Na Kasterlee werden ook traditie getrouw de latten aangebonden. Een heerlijk skiverlofke tijdens de jaarwisseling daar wil ik altijd wel voor tekenen. Na deze kleine "hoogtestage" pikte ik rustig de draad terug op en haalde opnieuw regelmatig de loopsloefkes van stal. Het oprichten van VZW de polderklievers vraagt veel tijd maar die geef ik graag... Ik steek wat nieuwe lussen ineen om met de boys de polder wat verder te verkennen en doe deze dan regelmatig met de fiets om een ultieme test te doen... We pikken in Bredene een strandrace mee met een paar mannen van den RABC, de Pat van Stappen en de Johan. Jef komt mee vanuit de polder en we maken er een mooi, pittig duurtrainingske van. Wegens technische problemen bij mijn transalp buddy staan we niet in de uitslag. De weekjes kabbelen in een razend tempo voorbij. Het is dan ook snel maart en ik ben ingeschreven voor den Duathlon aan de watertoren in Berendrecht. We zijn met de Klievers inmiddels ook zondag ritten aan het doen en ik pik deze eerst mee in de voormiddag. Even over huis, de zon daar achterlaten en in gietende regen naar de start van de Duathlon. 4km lopen, de wisselzone in en dan 25km MTB'en over  bekend terrein. In deze 25 wordt ik door een ongelooflijke dwaas onderuit geknikkerd en krijg hierbij een stuur vol in de hamstrings geparkeerd. Ik ben niet snel kwaad maar van zo een gasten wordt ik absoluut zot!! In de modder, in de koude en met ne zere poot zet ik m'n weg verder. Je bent gestart dus finishen is de boodschap. Het stopt niet meer met regenen en ik ben echt content dat ik terug mag beginnen lopen... Dit gaat nog redelijk, gezien het akkefietje van weleer en rij na den arrivé lekker snel naar huis voor een warm douchke... uitslag:39ste en 8ste master... 1u48 onderweg geweest. Genen topper maar ook gene flopper...
Het is nu herstellen van het Hamstringske en dan op naar Paris voor de marathon...

kasterlee

December... das de maand van Kasterlee. De looptrainingen werden weer serieus opgetrokken en de laatste weken voor de hel waren best pittig! Zaterdag vertrokken den Bram en ikke alvast richting Kasterlee om daar rustig in de mobil ons laatste nachtje door te brengen. Zondag was het vroeg uit de veren! 8u starten, das 5u30 de wekker. Eten, drinken, fietsje naar de wissel zone, extra kleding in de wissel zone... stillaan een routine daar in de sporthal. Het weer was de voorbije dagen erg zacht en droog geweest, het zou wel een snelle editie kunnen worden. Vorig jaar werd ik 15e, een super prestatie. Evenaren zou heel moeilijk zijn, in de buurt blijven zou erg mooi zijn. De eerste 15km lopen gaan echt super snel maar het gevoel is goed. Na 1u02' ben ik terug binnen, als dat maar nut hard is geweest... . Vestimentair moet er niet te veel veranderd worden, een snelle wissel en fietsje op.  voor mij zie ik een mooi groepje rijden, ik duw de gas even in en kan aansluiten. Die mannen komen op dreef en ik moet alle zeilen bij zetten om in het wiel te blijven op de stukken dat het gaat. Op technische passages gaat het me beter af, helaas is Kasterlee een snel parcours... het is bij momenten harken. Eigenlijk eet ik te weinig, dat heeft ook Vicky in de gaten aan de kant. Ze probeert me vanallles toe te steken maar het hoge tempo doet me vergeten tijd te nemen om het zo nodige proviand binnen te steken. Na 65 km hebben we een gemiddelde snelheid van bijna 29km/h! Off road... het groepje begint uiteen te vallen. Ook ik kom alleen te zitten na een hapering bij een inhaal maneuvre. Ik krijg het gaatje niet meer dicht en laat de resten van het groepje van me weg rijden. Nog dik 40 km, even herbronnen en energie proberen te sparen. Het maagje weet ondertussen hoe laat het is en ik krijg niet genoeg binnen. Honger is er niet maar ik zou eigenlijk meer moeten eten! Ik kan voor de rest een vrij mooi tempo onderhouden en raap nog steeds wat volk op. Alles moet uiteraard beginnen wanneer ik terug de wisselzone buiten kom en aan de afsluitende 30 km loop moet beginnen. De Jef is begeleider van dienst en pikt aan.  De eerste 15km ca va nog, maar eens ik in de tweede lus kom is het eigenlijk op... de benen willen niet meer en het maagje al zeker niet meer! Toemme, waar ik vorig jaar nog kon versnellen en het verschil maken moet ik nu passen! Het is afzien tot op de rode loper. Uiteindelijk ben ik 7u27 onderweg geweest, een pittige dobber! Conclusie, misschien te pittig gestart en zeker te weinig gegeten en gedronken... eigenlijk een beginners fout! Achteraf is het uiteraard makkelijk praten!!

Raid des sources, Chimay...

Op 7 augustus werd in Chimay de raid des sources georganiseerd. Met de mobil trokken Vicky en ik voor een weekendje die richting uit. We stonden eerst aan nachtje aan de "Lac de l'eau d'huere" waar we zaterdag een heerlijk fietstochtje deden rond het meer. We trokken in de namiddag richting het bezoekerscentrum van Chimay. Heerlijk terrasjes weer en een heel leuke kaart. Een kleine degustatie van de biertjes, kazen en ballen van Chimay, niet de ideale voorbereiding maar wel erg gezellig! 'S avonds zagen we Greg van Avermaet olympisch kampioen worden, knap! Zondag was het vroeg dag. Een vrije start dus geen gedoe... het parcours lag er al bij al redelijk goed bij, de benen draaiden niet super maar het was wel genieten op de velo! af en toe zitten er bekende stukken in het parcours en weet ik wat er gaat komen. Op een splitsing na goed 69km blijken er geen pijlen meer te hangen... er staan er reeds twee te draaien en die weten het ook niet meer. Weinig sporen te bespeuren hier op de schrotter en we nemen uiteraard de verkeerde afslag! Na enkel km valt de frank dat we verkeerd zitten en keren op onze stappen terug, kostbare tijd blijft daar liggen natuurlijk! De rest van het parcours geeft gelukkig geen problemen meer en na goed 5u10' ben ik terug aan de mobil! Zevende plek algemeen. Niet slecht, leuke marathon en een heel leuk weekend! Meer moet dat niet zijn!