Zandvlietse kermis!

Na ons Oostenrijks "tripje" kwamen de koersdagen in Zandvliet wel erg snel! Zondag reden we met de mobil terug naar den Belgique en maandag avond was het al terug koekenbak. Ik had nog verlof en kon zo nog wat extra proberen te recupereren. Jeroen en ik dachten zolang mogelijk proberen mee te bollen met de frisse mannen. Ik wist niet hoe de benen de 13uur van zaterdag verteerd hadden en startte met een gevoel van "we zullen wel zien"! De eerste ronden voelde ik eigenlijk meteen dat ik niet in de rooie moest gaan op de kasseien en met een goed gevoel kon mee draaien en zelfs wa koers maken! Het bleef lang gesloten en weg geraken zat er niet direct in. Ik probeerde een paar keer weg te geraken maar ofwel konden of wilden ze niet mee rijden. De voorlaatste ronde hield ik me na de kasseien wat in de luwte. De laatste passage over de kasseien van de Conterscherp besloot ik alles of niets te spelen. Wachten op de spurt is voor mij eigenlijk geen optie dus waarom niet. Na dè strook had ik een gat van enkele meters en ik trok de gas volledig open! Een rondje afzien tegen hartslag 187 en stoempen. Ik wist dat als ze nog zouden terug willen komen dat ze stevig zouden moeten peren. De laatste honderden meters wist ik dat het binnen was en dat is uiteraard een zalig gevoel! Alleen binnen komen en den tijd hebben om wa rond te zwaaien! Altijd leuk... Uiteraard bleef ik maandag wat pintjes drinken en tegen 3u lag ik in mijne nest. Niet de ideale voorbereiding voor het koerske van dinsdag. Ook hier geraakte er niemand weg en was het serieus knallen! Zelf wa proberen, gaatjes dicht rijden en met een grote groep naar de spurt. Niet echt mijn ding en ik kwam eigenlijk slecht uit de laatste bochten. Van te ver moest ik wat proberen en de echt snelle mannen waren al vol in gang. Ik kon nog best wat opschuiven en eindigde op een 6e plek. In het ploegenklassement werden we derde en haalden zo een mooie premie voor ons goede doel binnen. Het waren leuke ritten en den Apres-bike mocht er ook weer zijn!

Salzkammer....

3u30 de wekker, eigenlijk hadden we die niet nodig want wakker waren we al. Een stevig ontbijt en om 5u stonden we in de schemering aan de start. In het startvak hing toch een iets andere sfeer als bij de gemiddelde MTB marathon. In de zone waar wij stonden (redelijk achteraan) was het wel duidelijk dat aankomen het enige doel was en dat zenuwachtig in het startvak staan drummen wel erg belachelijk zou zijn. De Jeroen en ik zouden vandaag heel de rit proberen samen te blijven zonder pech zou dat moeten lukken. Zij aan zij vertrokken we, nog is zwaaien naar ons vadre die nog wat slaperig langs de kant stond, een schietgebedje en wij weg. Al snel ging het stevig omhoog, dit zorgde direct voor een lang lint van rijders.

De openingsklim was meteen goed voor bijna 900 van de in totaal 7000 hoogte meters. We zaten al snel in de bossen en enkele technische passages drukten het tempo. Het was hier heerlijk mtb'en, prachtig afwisselend parcours in het mooie "ochtendgloren". De hartslag werd steeds in de gaten gehouden en na dik anderhalf uur kwamen we boven, vestje dicht en terug naar beneden. Na nog een kortere klim kwamen we in de technische afdaling een eerste keer langs de "eeuwige wand" een indrukwekkend stukje puur MTB genot. Iets verder stond ons vader aan de bevoorrading in Weissenbach. We zouden op deze plek nog drie passeren en hij had daar een soort privé, powerbar, water en gelekkes depooke opgericht waar we konden tanken. Het zonnetje was ondertussen boven de bergskes uitgekomen en we lieten ons windstopperke en mouwstukken bij ons vader achter. We hadden nogmaar 30km op de den teller en waren al 2u15 onderweg. Tegen dit tempo zouden we dik 15u onderweg gaan zijn... Nie tè veel aan denken en rijden deju! In het algemeen klassement reden op plek 222 en 223, den eerste was daar al bijna 40' eerder gepasseerd. We begonnen nu aan een lus van een goede 80km met daarin 4 grote klimmen. We vonden een mooi tempo en ik had een bijzonder goed gevoel op de fiets. Het prachtige parcours, genoeg eten en drinken en het rustige tempo maakten het een heerlijk ritje. Na 110km in 6u48 kwamen we opnieuw bij ons vader gepasseerd, we namen nu een "grote" bevoorrading. De achterzakjes werden opnieuw gevuld met de nodige gellen en bars, we waren ongeveer halfweg en reden inmiddels op een 128ste plek. Direct was het weer klimmen geblazen. Het veld lag duidelijk goed uiteen want heel veel volk kwamen we niet meer tegen. Na een zware afdaling begonnen we aan redelijk vlak stuk van een dikke 20km, tijd om een extra hapje te eten en wat volk bijeen te zoeken. De grote molen werd boven gehaald en zo was er van recuperatie op dit stuk weinig sprake. De "muur" waar we voor stonden na het vlak stuk was niet normaal! Van het grootste naar het kleinste verzet, dat doet na 8u43 bij iedereen zeer! Het was trekken, sleuren en stoempen om boven op de Salzberg te geraken. Er word veel gestapt, ik kan overal blijven rijden al moet er diep in het krachten arsenaal getast worden. Het is even ieder voor zich en ik rijd een beetje weg van Jeroen. Eenmaal boven liggen er ons nog twee serieuze puisten te wachten. Na de afdaling neem ik nog een extra bevoorrading mee en begin alleen aan de lange klim richting Rossalm. Het hoogste punt van de rit en de scherprechter van de Salzkammer! Halverwege de klim krijg ik een serieus doefke! De benen worden zwaar, het hoofd licht. Ik moet een tand terug en neem even de tijd wat extra proviant binnen te spelen. Het is even afwachten wat er gebeurt, sputtert het moteurke verder tegen of krijgt het maagske de extraatjes nog tot in de benen. Gelukkig is het het laatste!! Tegen de tijd dat ik boven kom is Jeroen er terug bij en draaien de benen terug vlotter! Een snelle afdaling werkt ook nog recupererend en na 11u14 en 175km in de benen kunnen we aan de laatste knook beginnen! Bij Jeroen liggen de krampjes op de loer en we moeten het tempo even wat drukken. De moral is anders toppie en we kunnen nog wat lachen en zwanzen, we weten dat na deze klim het zwaarste echt wel achter de rug is en we ruiken de finish al!! De afdaling die volgt is opnieuw bijzonder snel en de kilometers vliegen nu voorbij. Nog een laatste bevoorradingske mee ritsen en met een bidonneke cola beginnen we aan de "finale". Er wachten ons nog een goede 20, hoofdzakelijk dalende, kilometers en de gas gaat volledig open! Nog even beuken en dan genieten!! Bad Goisern binnen rijden is dan uiteraard zalig! Na 12u51' bollen we onder den boog en kunnen de handjes in de lucht... Dit is ff genieten! We stranden op een gedeelde 97ste plek in het algemene klassemt, in onze categorie op een 43ste plek. Van de ruim 700 gestarte deelnemers halen er 450 de finish binnen de tijdslimiet. Het is ondertussen bijna 18u en het lijfke is leeg! Een verfrissend douchke, nog iets eten in het dorp en dan aan de finish nog steeds lotgenoten zien binnen komen. De meesten zien er ondertussen meer dood dan levend uit. Moe maar voldaan kruipen we de camper in...

Voor een een paar filmpjes www.yourvideo.tv/index.php?wG6SlmqP0aTUhZaekmI=

Yes yes, here we go

Nog een kort nachtje voor de boeg en dan is het zover!! Morgen om 5u smorgens worden we in bad goisern opgang geschoten voor 210km mtb'en. Daar moeten iets meer dan 7000hm overwonnen worden. Een lange dag voor de boeg... Na de zillertal verbleven we nog enkele dagen in het zonnige sankt wolfgang en vanmorgen kwamen we hier aan. Het zonnetje is heel de week van de partij geweest en zal morgen ook een belangrijke rol spelen! Uiteraard, beter konden we het ons niet wensen!! Allee slaapwel en tot...

Alweer de laatste....

Vandaag deden we alweer de laatste rit, snik snok... Eigenlijk kwam het er op neer dat we dik 50km klommen. De startklim begon, naar gewoonte, over den asfalt. Ik besloot niet te hard te vertrekken omdat de tweede klim nog wel erg pittig zou gaan worden. Vlak voor de top lagen een paar serieuze knikken die de benen al eens serieus op spanning zette! Na een snelle afdaling en een vals platte aanloop begonnen we aan de slotklim die ons naar 2600 zou gaan brengen. Het eerste deel verliep nog vrij soepel maar halverwege gingen de percentages de lucht in en de snelheid naar beneden. Ons vader was met de lift tot halverwege gekomen en zag ons van ver langzaam naar boven kruipen. Eens de laatste bevoorrading voorbij was het echt serieus werken. Percentages tot boven de 25% deden de beentjes goed vol lopen. De laatste 100m werden we nog getrakteerd op nen30%,maar gesteund door het puoobliek was afstappen (uiteraard) geen optie... Dit was zeker de mooiste rit van de drie!! In het klassement deed ik een redelijke zaak en schoof een plekkie op. Uiteindelijk werd ik 7e in mijn categorie. Voor de volledige uitslagen www.mikaservice.ch/events/2013/zbc/9_king.pdf Jeroen kwam een kwartiertje later binnen en was er blijkbaar in geslaagd lek te rijden, bummer!! Nu blijven we nog een weekje hier rondhangen en starten volgende week zaterdag aan een ander marathonneke, de salzkammer!!

Rit twee, zell am ziller-mayerhofen

Na de rit van gisteren verliep alles toch een beetje anders dan gewoonlijk. Eerst naar het ziekenhuis en dan de rest! Alles steef behoorlijk snel op en op het been steunen was best pijnlijk! We aten nog een lekker kommeke rijst met Indische kip, zaten nog wat voor de buis en dan op tijd de nest in. Moeilijk nachtje en om 5u klaarwakker! Het zonnetje was ook vroeg van de partij en om 9u stonden we weer in de m'n box! Tijdens het "los" rijden voelde ik de draadjes goed trekken en voelde alles wat stram! Eens op gang, alweer een lang asfalt stuk, viel het al bij al redelijk mee! De rit werd door sneeuw op het parcours deftig ingekorven bestond eigenlijk nog uit een heel lange klim en dan een pittige, lange afdaling met het nodige gekabbel! De Jeroen zat redelijk in de buurt en aan de finish bleef het maar duren eer hij binnen kwam. Z'n zadel afgebroken! Tune, speedneedle... Knap, uiterst licht maar zoals eerder voorspeld kwetsbaar!! Ik eindigde 37ste vandaag en bleef in mijn categorie 8ste. Ik was gewoon tevreden binnen te bollen zonder te veel last! De nek is anders serieus stijf, wat zou de inpakt geweest zijn zonder helm?? Morgen de laatste ziller rit! Eigenlijk een klim tijdrit van 50 km en 300 hm!

Enkele uurtjes later...

Om 9u werden we in groep gelanceerd... Wij stonden naar gewoonte weer redelijk achteraan het pak. eens op gang begonnen we direct aan de lange, steile asfalt klim, alles direct op een lang lint. De klim vlakte uiteindelijk wat af en de afdaling ging over op schrotter en bijzonder snel. vervolgens een klein klimmeke opnieuw een snelle afdaling gevolgd door (alweer) een asfalt klim. ik vraag mezelf af of er echt geen mooiere off road stukken zijn in de anders heel mooie omgeving... het tempo gaat hier een beetje omhoog. Boven gekomen asfalt naar beneden en daar gebeurt he. Ikke in ene zijn wiel, dieje stuurt mis en kan nog net z'n hachje redden! Ik zit niet meer in de ideale lijn en dan weet je dat je dat bochtje niet meer gaat halen! snel keuze maken, richting vangrail zowieso dan links den dieperik in, kan nie zien hoe diep of rechts van de rail en we zien wel!! Toch maar voor rechts gekozen, Na wat slipwerk hard tegen de grond! ik vind het echt straf dat ik weer direct recht schiet, het was toch een redelijke smak!Fiets weer even tsjekken, stuur rechten en dan het lijf. schrammen hier en daar en op het Rechterscheen been een diepe wonde schaafwonden op den bil en helm gebarsten. Vooral van barst in de helm schrok ik toch wel, Helm of schedel mmmm! Terug de fiets op en verder. Er kwam nog een hele lange klim met opnieuw eerst asfalt en daarna schrotter. Het begint ondertussen goed te regenen. Boven op de klim snel wegwezen en Dan ijskoud naar beneden, over een trailpark van 5km waar drops en andere natte glibberige specials op ons liggen te wachten... Toch nog een beetje aangeslagen beneden gekomen! Heerlijk douchke, wonden een bekijken en naar het ziekenhuis, 6 draadjes, ne windel en wa ijs!! Nu alles strak en stijf (ook heup en elleboog)lekker nachtje rusten en dan morgen weer verder! Ondanks alles werd ik overal 35ste en 8ste in mijn categorie! Jeroen eindigde kort achter mij. Klein 12 min

Zillertal bikechallenge...

Over een dik uurtje start den zillertal!! Wij zitten nog op een campingske in fugen (in het zonnetje) waar we over een uur 75km en iets meer dan 3000hm mogen gaan doen!! Gisteren stuk van start klim gedaan en da was al direct pittig!! Straks een klein verslagje??

Trois Ballons!

Een dikke week na ons tripje naar Lanzarotte vertrokken we alweer met de mobil richting de Vogezen. Vorig jaar reed ik daar een eerste keer de cyclo "Les trois ballons" en dat was me toen eigenlijk best bevallen. Dit jaar vroeg Bert vd Wouwer, alais de Roste, of ik geen zin had om die nog eens te rijden en zo geschiedde. Vrijdag vertrokken we naar Luxeuil les bains waar zaterdag de start gegeven werd. Na de chaotische start van mijn eerste deelname wilde ik nu proberen in een mooi groepje mee te bollen. Ik stond, na mijn goede prestatie van vorig jaar, in het eerste vak en kon vlot mee vertrekken. Het parcours van vorige  edities werd helemaal aangepast en de eerste 14km liepen over redelijk vlakke, brede wegen. Alles klitte hierdoor samen en er werd behoorlijk snel en gevaarlijk gereden. 

Ik was dan ook meer dan tevreden toen we eindelijk konden klimmen. Het ging hier in paar erg pittige knikken richting Faucogney en het pak werd één lang verbrokkeld lint. Ik moest m'n eigen tempo zoeken want er stond nog teen en tander op het progromma. De verschillende klimmen volgende elkaar snel op en de vlakkere stukken probeerde ik in een groepje te doen. Dat lukte best aardig en zo kon ik vrij fris aan de langste klim van de dag beginnen. Beneden aan de Grand Ballon besloot ik m'n tempo op te trekken en reed ik weg uit m'n groepje en dan van groepje naar groepje. Goed voor de moral natuurlijk wanneer je constant volk kan oprapen. Ik bleef de rest van de rit m'n eigen ding doen, meestal alleen, af en toe in een groepje. De laatste twintig leken op het profiel redelijk vlak maar dat sloeg toch redelijk serieus tegen. Nog een paar serieuze muren lagen daar op ons te wachten en er rolden nog enkele lijken uit de kast. Uiteindelijk bolde ik na 7u09' over de meet. Ik eindigde daarmee op een 60ste plek, ikke tevreden en redelijk meurrig! Lekker op het gras wachten op de vrouwkes en de Roste en ondertussen al een pastake binnen spelen. Het was behoorlijk warm geweest en dat was duidelijk te zien aan de binnen komende sportievelingen! Ik vond hem in alle geval lastiger dan mijn eerste deelname maar opnieuw erg leuk rijden. ' s Avonds nog een pizzake met z'n gevieren en dan moe maar voldaan de nest in! Nog nen extra dikke merci aan de vrouwtjes die ons met den otto volgenden en zo voor de nodige bevoorrading zorgden! 

's Zondags reden ons Vicky en ikke door richting "Ronde van Zwitserland" om daar de echte profis een weekje te volgen. Ik deed het daar zelf rustig aan, af en toe een stukje van een bepaalde rit en 's vrijdags de koninginnen rit. Goed voor dik 200km en bijna 4000 Hm, ik kon nog net uit de greep van het peloton blijven. De week na de ronde reden we terug naar Graübunden, de streek bijna tegen de Italiaanse grens an waar de +3000ders dicht tegen elkaar liggen. Ook daar deed ik nog een paar mooie ritjes en wat mooie wandelingen. Heerlijk relaxen en even de boog ontspannen...

Onderweg in Graübunden, niet slecht die bergskes in de zon!!

Jot naar Lanzarotte...

Het aanhoudende slechte voorjaarsweer bleef maar duren en eind mei hadden ons Vickske en ikke onzen buik daar stillaan van vol! We hadden zowieso een weekje verlof gepland en planden eigenlijk een weekje met de mobil er op uit te trekken. De weg naar de zon zou op vier wielen wel erg lang duren en dus besloten we op de "last minute" een ticketje te boeken richting de zon. Lanzarotte werd gekozen en een weekje later zaten we op de vlieger. We zaten in het prachtige "Hesperia" hotel in het al even mooie Puerto Calero. In La Santa huurden we twee racefietsjes om niet al te veel moeten meesleuren op de vlieger. Zaterdag namiddag deden we al direct een kort, verkennend ritje. Het was duidelijk, van waar wij zaten moest er direct geklommen en tegen de wind gebokst worden! Nog even in het zonnetje aan de pool en dan aanschuiven aan het buffet... Het was een heerlijk weekje op het winderige, klein vulkaantje. Een ideale mix van relaxen en pittig trainen, lekker eten en drinken kortom genieten! In 5 ritten verzamelde ik bijna 700km en een paar duizend Hm, elk wegje op het eiland heb ik gezien en ons Vickske deed een paar mooie ritten! Als afsluiter nog ne cabrio onder ons gat en nogwat over het eiland cruisen... Een zalig weekje!!