We sliepen samen in een erg knus top hotelletje en dat was heerlijk! Zaterdag was het eerst verzamelen geblazen aan het lokale zwembad waar een korte b riefing werd gehouden voor de rijders. 123 deelnemers stonden daar verzameld te luisteren naar wat de twee organisoteren te zeggen hadden, gezellig met een biertje erbij.
De regels, erg simpel als altijd! lijntje op de GPS volgen, alles mag als je het maar zelf doet of kan kopen. Self supporting dus. Zaterdag nog even heerlijk tafelen met de madam en redelijk op tijd het warme, zachte bed in. Zondag was de start vlakbij en kon ik heerlijk rustig ontbijten en dan rustig afzakken naar de start. Daar werden we om 8u gelost.
De eerste kilometers gaan bijzonder vlotjes en snel. We volgend een hele tijd de Rijn en maken weinig hoogte meters. Het gaat heel lichtjes omhoog maar op de schrotter of asfalt wegen die we onder de wielen krijgen blijven we toch erg snel opschieten. Op de eerste echte technische passage voel ik me helemaal goed. Eindelijk wat mountainbiken. Ik kom op kop van ons inmiddels al uitgedund kopgroepje. Op een bijzonder stom moment verlies ik m'n evenwicht en kom (alweer) ten val. Bijzonder stom maar wel best hard kom ik op m'n onderrug / bekken op een steen terecht en een serieuze pijnscheut schiet door m'n rug. Ik vloek serieus en ben vooral kwaad op mezelf! Zo stom, zo pijnlijk en het had zo veel erger kunnen zijn, dat besef ik maar al te goed! Maar allee de fiets terug op en verder. Veel ktacht vanuit de onderrug kan ik niet zetten en het draait niet. Ik heb eigenlijk erg veel last en weet dat ik nog dik 1600km verder moet. De moraal en de moed zakt me ff in de schoenen. Dejuu!!! Pijn of geen pijnn rijden maar! Ik heb redelijk wat proviand opzak maar rond 18u passeren we een dorpje waar toch genen Italiaan is zeker. 200km op de teller 9u onderweg en ik zit in een heerlijk zonnetje een pastatje te eten, wel met ne zere rug... Er passeren mij enkele snelle jongens maar iets eten kan echt wek deugd doen. Niet veel later zit ik terug op m'n bakkie. Tegen 19u, effectief 10u op de fiets kom ik bij CP1. Deze checkpunten moeten we passeren, een foto nemen en doorsturen naar de organisatie. Er staan nog een paar bikers van het uitzicht te genieten en ik snap direct waarom. We zitten op een plateau en hebben een erg mooi uitzicht over de omgeving.
Dag 2
Om 5u ben ik terug onderweg, 5uurtjes slaap hebben niet de helende werking gehad waar ik op gehoopt had maar dat had ik ook niet direct verwacht. Ondanks de pijnlijke rug kan ik wel genieten van het zeer mooie parcours! Op en af door prachtige bossen, goed berijdbare paden, mooie klimmen en snelle afdalingen.
Rond 9u, 70km verder kom ik in een dorpje (Kuchen) waar de lokale REWE het geweten zal hebben. Met z'n vieren kopen we de halve winkel leeg en genieten van een uitgebreid ontbijt. Er zaten er al twee te genieten en vlak na mij komt een derde binnen gebold. Eentje is blijkbaar net terug vertrokken en zo zit de "top 5" kort bij elkaar na 355km op de route. Terug de fiets op en weer verder, de rug nog steeds pruttelend, de benen toppie! Rond 16u30 kom ik weer in een dorpje terecht waar het de Lidll is die er deze keer aan moet geloven. 470km op het parcours, nog eens goed bevoorraden en dan weer snel weg. Ik kar andermaal door tot 22u30 ongeveer, m'n rug laat niet direct veel meer toe.
580km afgelegd, op weg naar CP2 en ik denk dat de rest nog niet al te ver van me weg is, rustig blijven 't is nog ver. Om 4u30 ben ik terug onderweg, karren maar!
Dag 3:
Het is erg vroeg dat ik al aan het bollen ben maar ik heb redelijk goed geslapen en zelfs de rug is aan de betere hand... Al erg vroeg kom ik een bakker tegen die al heerlijke koekjes heeft gebakken. Kan nooit slecht zijn, heerlijk zelfs!! Om 6u30 kom ik aan CP2, alweer een schitterende locatie waar ik het verplichte kiekje graag neem en m'n laatste rozijnenkoekje binnen speel.
We zijn nu bijna 600km op de route en ik voel me eigenlijk enkel maar beter worden. Toppie toch! Na weer twee uurtjes op de fiets en 45km verder kom ik in Bayreuth, een grotere stad waar ik alweer alle reserves volledig op peil kan brengen! Het is deze keer de Edeka die eraan moet geloven. Ook hier staan we even met drie te smullen van allerlei lekkers, damn die Duitsers met al hun lekker brood! 'k Ben precies op een gastronomisch weekend. Al snel zitten we terug in het mooie glooiende landschap. Ik hang op een derde plekkie, al zitten de eerste 5 wel erg kort op mekaars wiel.
We flirten ondertussen met de Tsjechische grens en laat het nu net daar zijn dat ik rond 18u de Tsjech die voor ons uit reed in het vizier krijg. Goed voor mijne moraal, iets slechter voor de zijne allicht. Ik kom bij hem maar buiten Tsjechisch spreekt hij niets. Echt super ziet hij er niet uit maar dat zal hij allicht ook van mij wel zeggen. We wisselen helaas dus weinig woorden en ik kar maar verder. We blijven de grens opzoeken en om 21u kom ik een redelijk groot dorpje tegen Vejptry, blijkbaar. wat ze daar hebben, nen Italiaan! En ne goeie!! Een pizza onder de zadeltas en een grote bak pasta en ikke verder! Met m'n buikje goed vol bol ik nog 50km verder, het is 22u30 wanneer ik aan een hutje kom dat ik echt niet kan laten schieten! Perfect, geen bivy nodig een super plek! 870km onderweg, net over halverwege!
Dag 4,
Pizza als ontbijt, voor velen misschien een ultieme droom, voor mij gewoon handig... Een mars, wat cola en nog wat brol en ik kan er weer tegen. Voor de klok 4u heeft geslagen ben ik weer weg. Mijne Tsjechische maat heeft het gisteren laat gemaakt en is me voorbij gekomen. Hij slaapt echter wat langer uit en eigenlijk komen we mekaar direct terug tegen. Het is iets voor 6 als ik aan een grensovergang een groot benzine station tegen kom waar ik alweer goed kan shoppen en een tweede ontbijt kan binnen spelen. Rosta rijd door en rond 8u komen we elkaar terug tegen... We spelen wat haasje over zonder het van mekaar te weten. Ik kom aan CP3, alweer een duidelijk punt waar niet naast gekeken kan worden. Ik pak rustig m'n tijd om van deze wondermooie plek even te genieten. het is een heerlijk fietsweertje, alweer!
Bijna 1000km op de teller, de rug pruttelt minder en minder tegen of lijkt zich te hebben neergelegd bij de zaak. Kort na de CP-passage kom ik in alweer een groter dorpje, Bad Schandau. Ne "Penny-markt" op de route, en deze keer met een kiekeskraam voor de deur! Mannekes moet er zand zijn?? Ik dacht het niet! Een half kieke, nen braadworst met extra Zempf, wat koolsla en een broodje! Jongens toch wa is da hier!! Met een licht overbelast maagje kruip ik terug de fiets op! We naderen de Poolse grens en hier lijkt de tijd helemaal te hebben stilgestaan. Soms door verlaten dorpjes, af en toe een paard en een kar. Op deze grens staan ook nog meerdere oude bunkers, kampen, legerdepots en noem maar op. Ik heb de bergzone al een tijdje achter me gelaten en op deze vlakke stukken kan af en toe tempo gemaakt worden. Dit heeft anders ook wel een uitputtend effect en veel bevoorrading kom ik niet direct tegen, doemme een eerste serieuze dip kondigt zich plots aan. Ik kom rond 20u30 een Pools benzinestation tegen en daar is eigenlijk buiten veel drank en sigaretten weinig te krijgen. Er liggen nog twee wrapjes in een warmhoudlade te draaien en tegen beter weten in speel ik deze beide binnen! Niet veel later op de fiets heb ik daar best al spijt van, ze lappen een beetje op. De ondergaande zon over het mooie landschap maakt alweer erg veel goed. De wraps verteren langzaam en ik bol rustig verder, ondertussen de Duitse grens achter me latend opzoek naar het volgende CP. Rond 21u30 kom ik aan een enorme steengroeve, CP4.
Ff naar huis bellen, nog wat nootjes uit m'n reserves halen en weer verder. 1160km op de teller, Duitsland terug binnen, ondertussen richting Berlijn en de hoogte meters gehad. Nog dik 500km door de polder bollen, das een makkie. Ik bol nog even verder tot 22u30 kom opnieuw een mooi plekje tegen (lees overkapping) en rol snel m'n slaapzakje uit. Al snel ben ik vertrokken, de maag nog altijd niet 100% van de wraps maar die hebben nu even de tijd om verder hun weg te vinden.
Dag 5:
Ik slaap uit, het is bijna 5u wanneer ik terug op de fiets zit. De Rosta is er een uurtje vroeger vandoor gegaan en is volop gas aan het geven. Rond 9u30, 1280 km gedaan, kom ik een grotere stad tegen, Furstenwalde spree, shoppen is de boodschap. Ik plan niet meer te veel te stoppen en sla de reserves maximaal op, de benen zijn na de "lange" nacht redelijk goed en na dit mega ontbijt is het vertrekken maar. De vermoeidheid slaat anders even serieus toe, zeker met de volle maag. Het zonnetje is al heerlijk van de partij en ik leg me voor 5' in de graskant, een powernapje doet wonderen. Ik sta als herboren op en vlieg ervan door. Het landschap en het parcours is dikwijls nog het best te vergelijken met de mulle zandstroken van de Kalmthoutse heide. Gelukkig heb ik nog genoeg "power" in de benen om op een redelijke molen door het zand te klieven. Ik blijf eigenlijk non stop doorgaan en rond 23u passeer ik zonder het te weten de Rosta. Ik stop nog ff voor snel wat extra proviand binnen te spelen en ben dan snel terug vertrokken de zon onder en de zon terug op...Den Tsjech slaapt tot 3u maar vannacht blijft den deze lekker doorbollen. In het midden van de nacht, om 2u sta ik aan het punt waar een pontje genomen moet worden om de overkant van het water te bereiken. Of... je kan gewoon rondrijden, wat extra kilometers op den teller kan geen kwaad. Wat gepruts met de GPS om de nieuwe route te laden en dan weer weg. Via Stralsund verlaten we het vaste land en bol ik de laatste uren eigenlijk op een eiland. Het is ondertussen al terug licht en de "drukte" van de stad houdt me bij de pinken. Ik moet zelfs nog ff een tweede pontje op om uiteindelijk op het uiterste puntje van Duitsland binnen te bollen.
Het is bijna half negen wanneer ik op die overzet sta en stillaan begin te beseffen dat het avontuur er nu wel echt bijna opzit! We worden nog een beetje rondgestuurd maar rond 10u sta ik echt aan de vuurtoren, het einde en echt wel uiterste puntje van Duitsland. Een laatste foto die als mijn finish tijd zal gelden en den BTG zit erop. Aan de vuurtoren staat al heel wat volk van deze unieke plaats te genieten in het zonnetje.
Er staat één dame op me te wachten, haar man is net voorbij de 1000km en zal nog wel enige dagen onderweg zijn! Voor de rest is er niets of niemand die van de BTG wakker ligt in de buurt. Voor mij rest enkel nog de weg terug naar Zandvliet, ik heb daarvoor een auto gehuurd in Salstrund… Ff 60km terug rijden met de fiets!
De BTG... Al bij al een heel mooie, afwisselende en snelle tocht doorheen Duitsland. Ik reed deze in een heerlijk weertje en de benen, de bike en het kopje zaten goed. Helaas van de valpartij vroeg op het parcours, gelukkig zette ik toch door! Van de 123 starters haalden er 63 de eindmeet en werden opgenomen in de uitslag, ik werd eerste!! hihi...
