Tussen hemel en Hel...

Zondag 23 december was het eindelijk zover... Den duathlon der duathlonnen, de run-bike-run der runnen enz enz... Eigenlijk heet da spel gewoon "de Hel van Kasterlee"! Straffe naam met ondertussen ook heel wat faam! Ik keek er al enkele jaren naar uit om hier ooit aan deel te nemen, zeker nadat ik regelmatig de sfeer was gaan opsnuiven bij deelname's van bevriende zotten. Uiteraard gaat dat niet zonder de nodige training en voorbereiding en dat deed ik de voorbije maanden en weken... Sinds augustus liep ik een dikke 1000km dat is gemiddeld 50 per week, hopelijk voldoende maar vooral ook niet te veel! Uiteraard werden daarbij de fietstrainingen niet vergeten! De regen en de bijhorende modder van de laatste weken werkte niet echt mee maar als je traint voor een wedstrijdje vanachter in december kan je weinig zon verwachten. 

Te veel modder of... Te veel Power??

De laatste 10 dagen werd alles wat teruggeschroefd en was het al rusten wat de klok sloeg! Wat de klok ook dikwijls sloeg was regen, bakken regen... 

Zaterdag vertrokken ons Vickske dan eindelijk richting Kasterlee, uiteraard in de regen! Daar aangekomen een plekkie gezocht aan de sporthal en ons kamp opgeslagen! Nog nen berg pasta binnen gespeeld een filmpje gezien en dan op tijd de nest in! Zondag was het vroeg dag, om 5u45 pannekoeken bakken, kleerkes bijeen zoeken, nummer afhalen, fiets in de wissel zone zetten, sanitaire stop en nog ff socializen met Dirk Machiels... Dirk is ne maat van den MTB die al eerder aan de hel deelnam en nog wel is een keertje wilde mee doen. Om 8u werden we dan opgang geschoten, met 220 man begonnen we in de regen aan een eerste rondje van 15km lopen. Ik had mezelf voor genomen niet te snel van start te gaan, het zou een lange dag worden. De voorop gestelde hartslag van rond de 155Bpm's werd echter al snel opgeschroefd naar 168Bpm's. Hierbij liep ik, verscholen in een mooi groepje, constant 12km/h. Met overschot, althans zo voelde dat toch. Na 1u14" kwam ik de wisselzone binnen. Fietsschoenen aan, extra vestje en weg. 

Het droogste stukje van de Hel... er vielern zelfs Hm te rapen!

Nu stonden ons 5 ronden van 21km MTB'en te wachten. Het parcours lag er door de overvloedige neerslag bijzonder nat bij en al na 10km had ik het begrepen, het zou heel zwaar worden. In de 3e ronde (ik was net bij Dirk aangesloten) voelde ik echter een dipje aankomen. Gelukkig was mijne coach in de buurt voor wat extra brandstof in m'n lijfke te kappen. 

Ziet er vlot uit maar dit noemt men een "zuigstuk"...

Dirk in de Hel (met natte voeten)

Een rustigere recup ronde en op het einde van de mtb proef was ik het ergste terug door. Terug de wisselzone binnen en opnieuw m'n loopteneuke aan. Een snelle kus voor de coach en ikke weg, Paul Ribus en Daisy zorgden ondertussen voor een mentale boost door daar al ff aan de balustrade ne serieuze gil te laten. Voor het laatste loopgedeelte vraagt de organisatie (om veiligheidsreden) iedere deelnemer een begeleider te voorzien. Vrijwilliger van dienst was mtb buddy van het eerste uur Paul "Polle" Andries! Die had in het verleden al verschillende knapen door de hel geloodst dus die wist waaraan en waaraf. Twee ronden van 15km waren er nog af te leggen... De organisatie was zo vriendelijk geweest om kilometer paaltjes te voorzien, het aftellen kon beginnen. Paul gaf me steeds goede moed en ik was aangenaam verrast toen die me regelmatig verzekerde dat ik nog steeds 12km/h aan't gaan was. Op het einde van de eerste ronde kwam Mark Van Gorp, volledig uit het niets, ons nog wat bijstaan. Ik vond dat super, de Polle had iemand die tenminste wat terug lulde en ik kon m'n adem volledig gebruiken! De doortocht na 15km was een eerste serieus kippenvel moment, tussen de supporters daar stonden plotseling ook de Jef&Liesbeth, den Bert en Ellen uiteraard ook nog steeds ons Vickske en Pascalle en de Paul en Daisy! Ne kilometer had ik nodig om m'n ademhaling terug wat onder controle te krijgen!! Iets verder zagen we Dirk voor ons uit lopen. De motivatie om tot bij hem te geraken was uiteraard snel van de partij. Zonder mezelf  op te blazen kwamen we met nog 10km te gaan terug tezamen en iets verder liep ik terug alleen. Het einde kwam nu stilaan in zicht. De laatste 5km werden nog zwaar en het tempo liep toch wel wat terug. Na 9u44" liep ik de (lang verwachte) rode loper op. 

Emo on the red Carpet!! (of gewoon meurrig)

Het binnenlopen in de sporthal was een erg mooi, emotioneel geladen moment. De hel werd snel een stukje hemel op aarde, zeker zo toegejuicht door m'n "supportersclubke" (ondertussen ons moeder en de Jos rijker geworden) deed me snel de stramme spieren vergeten!! Nog een glaasje champagne en wat buurten en dan redelijk gebroken terug richting Mobil!! Nog nen extra dikke, dikke merci voor m'n coachen. In de eerste plaats m'n vrouwke die niet alleen weer een mooie, lange dag in de regen op mij heeft staan wachten maar mij ook de meeste zondagen 's morgens uit bed heeft horen sluipen en in de week alleen naar "komen eten" mocht kijken. Uiteraard ook de Polle voor z'n bekan drie uurkes surplacen in de regen en de Gorpy voor z'n  1&1/2. En dan de supporters waardoor uit m'n kiekeboebelen bijna vleugels kwamen! 

http://www.winterduathlonkasterlee.be/
http://uitslagen.3athlon.be/pdffiles/2012/kasterlee2012/kasterlee2012_scratch.pdf

Duathlon Nr. 2

Tweede test in de aanloop naar Kasterlee... De laatste weken werd er veel gelopen, misschien wel te veel want vorige week verstuikte ik m'n enkel en deze blijft voorlopig toch wel gevoelig. Ijs leggen en ff wat minder lopen. Dinsdag werd de laatste looptraining gedaan en donderdag werd er nog twee uurkes los gereden met den MTB. Zaterdagavond vertrokken we dan met de mobil richting Reusel, dat is juist over de grens de Nederlandse kempen in! Zalig geslapen in ons mobilke en zondag lekker ontbeten! Het zonnetje was intussen van de partij en een klein wandelingetje over het parcours deed het beste beloven. Redelijk droog en af en toe wat op en af, leuk! Aan de start stonden de mannen van de korte afstand, de duo's en de solo's voor de lange afstand samen te trappelen. Om 11u werden we opgang geschoten. Naar goede gewoonte viel ik direct terug en was het weer zoeken naar m'n eigen tempo. Den hartslagmeter lag met een platte batterij thuis en ik voelde dat ik eigenlijk te hard aan't gaan was maar ja. Na 2 lussen van 4km sloegen de mannen van de korte af en konden wij er nog 2 lussen bij doen. Ik kwam na 1u10 binnen in de wisselzone. Een korte berekening dat is 16km tegen 13,7km/h, yep da kan ik eigenlijk niet! Nu begonnen 4 lussen van 15km met den MTB. Het was een afwisselend parcours, technische singeltracks, wat draaien en keren, modderige passage's, lange stukken over veldwegen (zuigend en tegen de wind) en nergens een stukje om te bekomen. Eigenlijk een mooi stukje wat me wel een beetje aan de Putse bossen deed denken! In de tweede ronde kwam ik samen met nen andere lotgenoot die een lekker tempo reed en we besloten samen te blijven om zo af en toe van mekaar te kunnen profiteren. Het feit dat'm op grote wielen reed kwam goed uit want op de lange rechtere stukken was het voor mij af en toe harken om in z'n wiel te blijven! Samen bolden we binnen en mochten we aan nog eens 8km lopen beginnen. Ik voelde direct dat ik eigenlijk m'n beste kruit al verschoten had en het lijf wilde niet echt mee. M'n maag keerde een paar keer rond en de buikspieren deden pijn. De eerste ronde was eigenlijk redelijk afzien. De laatste lus ging het terug beter maar ik was toch wel content dat ik na 4u02' binnen liep. Ik werd daarmee 20ste van de 80 starters. Dirk Machiels, mijne maat voor Kasterlee, deed ook mee en kwam kort na mij binnen in 4u08', hij werd 30ste. De Wouter Wuilmus deed mee aan de "korte" afstand en dieje knaap won dat daar weeral!! Chapeau! Conclusie, ik zal nog wat moeten focussen op het lopen maar vooral doseren in Kasterlee! Hier was het 16-60-8 daar 15-105-30. Dat gaat niet meer tegen overslag pols. Ons Vickske deed de bevoorrading weer voortreffelijk, ze begint te weten wat ik wanneer kan gebruiken en ook hare support doet deugd bij elke passage! Mercie darlingske!

Genieten ze, de laatste 8...

Jawadde, was dadde!!

Met vreugde meld ik mezelf en alle lezers het heugelijke nieuws dat we in blijde verwachting zijn. Ik kan zeggen we zijn der een tijdje mee bezig geweest maar zulke beslissingen neem je niet zomaar! Uiteindelijk is het dan zover!! De grote spruit is uitgerekend voor 28 februari en het is een zij! Bij de geboorte zal ze iets meer dan 8 kilo wegen en zal ze luisteren naar de naam Grand Canyon CF SLX 9.9 LTD Schroyen. Een ding is zeker, ik vind het een "boem"! Doe maar eens zot zullen de meesten zeggen, ik kan ze geen volledig ongelijk geven maar, het is een "dream machien" waar ik (hopelijk) nog heel wat jaren en tochten plezier aan zal beleven! Uiteraard nen dikke mercie aan mijnen hoofdsponsor de VZW-VVW!! Het is en blijft een hobby en prijzen zal ik er nie mee rijden De excuus 'deju het lag aan de fiets" zal ik niet kunnen bovenhalen! Dat kon ik daarvoor ook niet want mijn Specialleke was ook wel een toppertje. De vele marathons die zij in de wielen heeft, hebben echter serieuze sporen achtergelaten. De remmen hadden hun beste tijd gehad, de kader draagt duidelijke sporen van pijnlijke steenslagen en de volledige groep heeft het beste van zichzelf gegeven! Ze heeft me eigenlijk nooit in de steek gelaten en me veel mooie momenten bezorgd!! Den S zal dus nog regelmatig van stal blijven komen! De overstap naar de grote wielen zal nog de "grootste" aanpassingen worden maar als je iedereen en de kleine testrit mag geloven belooft dit niets dan goed! Vanaf begin maart zal ze dus thuis te bezoeken zijn (enkel op afspraak), er zal de eerste weken vooral nog gerust worden! Cadeautip; pedalen, bidonhouders of barends of kleine bijdrage op zeemvelreking....

Astemblief!!! Kwijlen mag...

Duathlon nr.1

De laatste weken werd er veel gelopen, erg veel gelopen!! Zelfs op de jaarlijkske zon/zee vakantie werd er aan een basis gemetseld! Het doel… off-road duathlonnen! Da kleintje van Kasterlee ging ik ooit eens de kop in drukken en waarom nog wachten? Eerste test, Wetteren…  Samen met Wouter Wuilmus stond ik daar aan de start te trappelen! Dat de Wouter in shape was, wist ik al wel  maar hoe was’t met mij eigenlijk gesteld?? Na de Italië reis begon op’t werk direct de afstelling, dat wil zeggen, lange dagen 6op7, minder training, weinig recup… Bovendien was er na Polen nauwelijks nog gefietst. Eigenlijk voelde ik me ’s morgens echt niet klaar voor 12km lopen, 55mtb’en en nog eens 8 lopen. Maar ingeschreven is ingeschreven, het is trouwens 6 oktober nog dik (of dun) 2 maanden voor Kasterlee. Dus, starten maar… Al van bij de start schoten die lopers me weer aan alle kanten voorbij, ik zat al snel achteraan het pak(je). Ik had me voorgenomen tegen hartslag 155 te lopen, kwestie van de boel nie te forceren… Na 20 seconden liep ik echter tegen Hr 170, anders hadden ze mij uit koers gepakt denk ik! Verbazend genoeg kwam ik tegen HR 170 na 56’34" terug binnen, de eerste 12km zaten erop! Ik zat op dat moment op plaats 61.

12km lopen...

55 Mtb'en

En nog is 4 lopen...

De wisselzone kan iets sneller maar wat seconden meer of minder, who cares? 1'16" Het Mtb’en dan. Wetteren kon niet wetter!! Meestal door den bagger en anders wel tegen de wind, pittig toerke dus! Het viel me echter al snel op dak hier wel wat plaatsen kon goedmaken! 3 ronden van 18km, knallen en zien waar we stranden! Ons Vickske zorgde voor prima bevoorrading en motorke sputterde nog niet tegen! 2u29" onderweg geweest. Weer nen bliksem wissel en lopen maar, eerst ff vechten tegen de kniekes die hun eigen ook afvragen wat er aan’t gebeuren is en dan nog wat kilometers aftellen! 8km, 40' alles geven...Ik werd uiteindelijk 21^ste op een kwartierke van de Wouter, die een wel heel sterke prestatie neerzette (alweer). 4u07' was ik onderweg...

Met de vrouwtjes....

Koers @ the lion...

Na het Poolse Mtb-paradijs was het weer even afkicken! De zomer was uiteraard nog volop aan’t gaan maar de “grote” doelen hadden we weer een beetje achter de rug! Uiteraard is het nog maar augustus en volledig stilvallen is natuurlijk niet echt m’n ding! Na een periode van relatieve rust, de fiets even aan de kant, danske doen op Tomorrow land, wat smullen hier en een pintje drinken daar ook heel leuk! De plannen voor wat meer te gaan lopen in functie van een eventuele duathlon of (loop) marathon in 2013 werden terug vanonder het stof gehaald… De loopsloefkes werden uit de kas gehaald en de eerste kmmkes werden weer gelopen! In “de Leeuw” in Zandvliet werd op den bloedhete zaterdag 18/08 nog een Mtb-koerske georganiseerd, uiteraard kon ik dat niet laten schieten! Met ne man of 40 stonden we aan de start! Al snel werd het duidelijk dat dit een parcours voor echte krachtpatsers was! Op de Jef de Schutter stond geen maat en na enkele ronden was ik de laatste die z’n wiel moest lossen! Den Hartslag kreeg ik sinds de start maar niet onder controle en meer dan een tweede plekkie zat er echt niet in! Achteraf was het weer erg gezellig!!

Afzien in de Jef zijn wiel...

Gelukkig kunnen we op't podium weer lachen...

Achterafke…

We werden uiteindelijk 5^e in de categorie duo-men…  Uiteraard waren er enkele, onbereikbare, toppers (semi-pro’s) die buiten onze league lagen maar in het pak hebben we ons goed geweerd en mogen best fier zijn op ons 5^e plekkie. We reden 420km,12200Hm, 2xlek, 1xfout een wiel, ne shifter, 3paar remblokken  en een ketting kapot en constant in mooi, droog en  ideaal fiets weer! Het was echt de moeite en nen aanrader voor al wie van het echte mtb werk houd en iets anders, uitdagender zoekt dan een Duitse autostrade! Uiteindelijk werden we nog op het podium geroepen om onzen troffee voor de 5e plek in ontvangst te nemen, altijd leuk. 

On Stage... De BMC'kes op1, de Okular Boys 2, De Spanjaarden op 3, de 4'kes op 4, wij op 5 en de Zwitsers op 6...

Nadien werd er door de organisatie nog een BBQ'ke georganiseerd en ik moet zeggen dat ook dit af was! Chapeau voor de organisatie!  Uiteraard werd er met de Domen brothers, de Nys brothers en hun gemotiveerde companie nog een vrij pittig, Pools glaasje gedronken en dan moe maar voldaan de nest in... Zaterdag reden we terug naar de Belgique... De grote brokken zijn nu weer achter de rug! Het plannen voor volgend jaar kan weer beginnen...

Nog nen dikke, dikke merci aan ons vader voor de goei zorgen onderweg en achteraf!!!
http://www.mtbchallenge.com/

Etappe 5: WALIM - KUDOWA ZDRÓJ

Terug naar Kudowa Zdroj, de laatste etappe, alweer… Na de “pech” van gisteren keken we niet alleen meer vooruit maar vooral ook achteruit in het klassement! Niet meer kijken naar de 4^e plak maar proberen de 5^e vast te houden. De hete adem van een Belgische ploeg en vooral een Zwitsers duo voelden we dan ook van bij de start.

We zitten echter alweer in het goede ritme en wanneer we onze concurrenten definitief achter laten rijden we opnieuw lek. De sjupappe van de brothar breekt af (we hadden die daags voordien nog gewisseld) en serieus vloekend krijg ik al z’n melk nog over m’n broek bij het vervangen van den band!! Miljaar! Uiteraard komen de teams één na één weer voorbij gebold! Vol goede moed (we hadden toch het juiste ritme te pakken) terug de velo op. Nog geen 500m verder breekt da kieke z’n ketting toch nie zeker!! Uiteraard kunde daar niets aan doen maar ik dacht dat daar nie alleen den brothar z’n fiets ketting brak. Schakeltje met het nodige gekloot vervangen en wij terug weg. De moral zat ff diep en het tempo opnieuw gebroken. Als daar dan nog een potje grensrijden aan te pas komt, met veel wortels en bijzonder steile stukken, zien we ons 5^e plekkie stilaan wegrijden. Ik blijf m’n best doen om de fun en speed erin te houden maar als dan ook nog z’n sokken in z’n schoen zakken (naast zijne moed) lijkt ons kalf helemaal te verzuipen. Na verloop van tijd komen we toch het Belgische team tegen, ook zij zitten duidelijk op (bijna door) hun tandvlees en dat geeft ons weer wat extra moed. We draaien de gas terug open. Na de tweede bevoorrading komen we een stuk asfalt tegen waar we de hendel helemaal open trekken en vast besloten zijn de Zwitsers alsnog te pakken! De grote molen op en buzze geven! Ook de voorlaatste klim gaan we er terug vol voor en als we plots twee ploegskes voor ons zien spartelen weten we het wel zeker!! Der op en der over!! Aan de laatste bevoorrading staat ons vader bovendien met cola te wachten. Iedereen die weet wat cola met ne fietser doet weet ook dat ge daar nog wel een uurke op voort kunt! De laatste klim vliegen we dan ook op (naar onze normen toch) en dan volgt de afdaling naar de finish. Deze afdaling gaat over het parcours waar de proloog 5 dagen geleden omhoog ging… Zonder accidenten binnen bollen!

We werden vandaag 4^e, waren 4u35 onderweg voor 81km met 2230Hm. Wa als we na nie, dan… 

Etappe 4: ZŁOTY STOK – WALIM

De rit van gisteren nog in het achterhoofd doet ons toch een beetje met twijfel opstaan. We besluiten echter dat het voor iedereen zwaar zal zijn geweest en hopen op een goede dag voor ons. We vinden direct het goede ritme en de frieten hebben den brothar goed gedaan, we snellen er vandoor. Op een gegeven moment rijden we weer op de derde plek en kunnen duidelijk een goede zaak doen in het klassement.

 Zoals iedereen wel weet worden de prijzen aan de meet verdeeld en de meet ligt ineens wel erg ver. Na het missen van een pijltje doen we een extra afdalingske (een snel) tot in een verlaten dorp. Al snel valt onze frank en vloekend en blazend beginnen we terug aan de extra klim. Een kwartierke later staan we terug aan de gemiste pijl… Uiteraard is daar al heel wat schoon volk gepasseerd en met een volledig gebroken ritme beginnen we te knabbelen aan het juiste parcours. Dat parcours is er anders weer één om duimen en vingers af te likken al hebben de Polen er toch wel duidelijk genot van fietsers tegen een “muur” te laten oprijden! De rit verloopt eigenlijk constant in stijgende lijn en de afsluitende afdaling is weer een kraker! Super technisch met een variatie aan losse stenen/rotsen, nog nooit gezien…  Uiteindelijk bollen we na 5u12’ als 7^e over de meet, deden 80km ipv de te verachten 68,7km met daarin 2535Hm! Wa als we na nie, dan…

Etappe 3: STRONIE ŚLĄSKIE - ZŁOTY STOK (POL)

Van Tsjechië naar Polen met een paar keer over de grens te bollen! Proberen deze te beschrijven? Daar begin ik niet aan… Al snel kwamen we op een singeltrack terecht die werkelijk eindeloos leek. Prachtige stukken werden afgewisseld met stukken waar de gemiddelde wandelaar voor zou passen. 

We volgden de Pools - Tsjechische grens, de wit-rode paaltjes staan ongetwijfeld bij elken biker op het netvlies gebrand en sommigen plooiden zelfs hunne fiets er rond! De snelheid werd er volledig uitgehaald en zowel fiets als fietser werden zwaar op de proef gesteld! De meningen aan de meet liepen nogal uiteen maar iedereen was het erover eens dat dit wel een bijzonder zwaar stukje mtb’en was. We deden bovendien een extra stukje dat niet in het roadbook stond en kwamen zo aan 62,5km deden dat aan een gemiddelde van 12,8 met 2200Hm… Dat wil zeggen dat je 5u onderweg bent! Dan krijg je waar voor je geld!! De laatste afdaling is bovendien zwaarder dan de meeste klimmen en van rustig binnen bollen is niet echt sprake.

We komen als 7^e team over de meet en zien onze voorliggers in het overal klassement wat verder uitlopen… Na de rit komen we er al snel achter wat voor een slagveld deze is geworden. Verschillende valpartijen doen sommigen opgeven maar den Domen komt binnen met ne gebroken neus en wat hechtwerk in zijne neus! Mijnen brothar heeft het even gehad en wil frut eten! Wij naar het “bruisende” dorp om daar nen bak Poolse frit met één of andere kippenschnitzel binnen te spelen. Niet ideaal voor de recup maar wel lekker! Tegen een uur 22 komt de Rudi terug van het ziekenhuis, na een bierke en een pastake kruipt ook hij de nest in voor welverdiende rust. 

Etappe 2: Králíky - Stronie Śląskie

Vraag me niet hoe het juist uit te spreken maar tussen deze twee dorpjes lag een prachtige MTB-tocht te wachten over 82,5km met daarin 2460Hm. We waren 4u43’ onderweg en kwamen (ondanks een verdomde platte band) als 4^e over de meet. De eerste twee klimmen wisten we vrij vlot te verteren, deze waren goed te rijden en vrij lang… Iets waar we relatief goed in zijn! Vlak voor de supertechnische afdaling na de tweede klim roept Jeroen dat’m aan het platrijden is. De melk krijgt het boeltje maar half dicht maar na een bom denken we toch verder te kunnen. Halverwege de afdaling toch van de fiets en ne nieven band derin… Onze dichtste tegenstanders  vliegen ons voorbij! Er rijden uiteraard nog ploegen lek en gedurende de rit is het moeilijk in te schatten op welke positie we exact rijden. We komen over prachtige stukken met super vergezichten over het Poolse landschap!

Op de laatste bevoorrading staat ons vader te loeren en we beginnen dan aan een moordende “Poolse kasseiweg”! Deze loopt anders serieus omhoog en voor geen meter! Ondertussen ben ik m’n achterrem volledig kwijt en loopt mijnen achternaaf, boddy volledig vast. De benen stil houden tijdens de afdaling gaat niet zonder m’n velooke serieus te forceren.

Na een pittige afdaling en wat gebrabbel vliegen we de meet over. Zonder pech had een "schavot" plekkie der misschien wel ingezeten! Ons vadre had met de andere belgen een plaatselijk hofke ingepalmd! Een douchke, ne kebab een massageke, de velookes wat oplappen (nieuw wiel en remmen bijvullen) pastake met manna saus en de nest in… Na de warme choco uiteraard!

Etappe 1: KudowaZdrój(pol) – Králíky (Cze)

De eerste echte etappe. Na de moeilijke start van gisteren was er toch een beetje twijfel in de benen geslopen. We stonden ergens achteraan het pak en besloten toch redelijk stevig te starten om zo mogelijke opstoppingen te vermijden op de eerste, lange klim. Iedereen dacht er precies zo over en echt veel plaatsen konden we niet direct goed maken. 

Na een goede 10km moesten we ne meter of 200 door een rivier ploeteren en we kregen al snel in’t snuitje dat dit wel eens ne pittige meerdaagse zou kunnen worden. Het werd de langste etappe van de week waarin we 91km reden met 2200Hm. We waren 4u54’ onderweg en stegen in het klassement naar een 6^e plek. Het gevoel bij mij was weer helemaal terug, zeker wetende dat in een meerdaagse de eerste dag m’n slechtste is. We kwamen aan in Tsjechië. De zon was echt volop aan het geven en de recup aan de Mobil verliep dan ook super! Ons vader had met twee andere Belgische Mobils een plekkie gevonden en met deze mannen, samen met de Domen brothers werd het al snel gezellig!

De Proloog!!

Zondag was het droog en tegen de tijd dat we moesten vertrekken was de zon zelfs af en toe van de partij! Om 12u vertrokken we samen met de Domen brothers voor een opwarming en laatste parcours verkenning! Het parcours verliep uiteraard volledig anders dan wij hadden gedacht en vooral een pak pittiger dan wij dachten. Na 1,5km steil klimmen een eerste looppassage van een 50m, niet te rijden, te steil en te glibberig door de voorbije regendagen… Na 3kilometer ontbraken de pijlen en daar stonden we dan. Met een paar Poolse en Deense jongens zochten we nog naar een mogelijk parcours maar echter zonder succes. Om 13u30, een half uur voor de start kwam er toch iemand (lichtjes gestresseerd) met een quad nog wat pijlen hangen. Helaas geen volledige parcours verkenning maar het mocht duidelijk zijn, pittig zou het worden. Om 14u06 werden wij opgang geschoten voor onze proloog. Roeffel den hartslag de lucht in en gaan. Na 3km (van de 9) voelde ik al dat ik te snel gestart was, den hartslag zakte niet meer en de benen liepen verder vol, wa zeg ik, die liepen over! Jeroen nam de kop over en reed van mij weg. Gelukkig was het maar 9km tot de top maar ik heb daar wel serieus m’n peren gezien. De Jeroen bolde zichtbaar rustig van mij weg en ik kon geen kracht op de pedalen zetten. Er “fietste” vanalles door m’n hoofd. Teveel getraind, te weinig getraind, die verdoemde koerskes van eerder in de week, de knie die ineens weer begon te sputteren… Allee een hoopje vraagtekens om een avondje over na te denken! Het was uiteraard “maar”  de proloog maar ik had er me toch meer van voorgesteld. De Jeroen was duidelijk den betere en genoot terecht van sterkste Schroyen op ne velo te zijn. In de uitslag stranden we op een 8^ste plek in onze categorie, we reden 38’35” en ik had een HrAv van 179 (eigenlijk constant in’t rood dus) bijna 9km en 540Hm…   

Polen, here we come!!

Donderdag 19juli was het dan zover, het vertrek naar Polen!! Den brothar oppikken, ons vader stond uiteraard al te popelen in z’n garage en welle weg! Een eerste tussenstop in Eindhoven opzoek naar remblokken voor m’n magurakes! Met drie reserve paartjes werd de tocht richting Kudwazdroy verder gezet. ’s Avonds besloten we een tussenstop te maken in Dresden (D) om dan vrijdag het laatste stuk relaxed te kunnen afleggen. De start zou pas zondag gegeven worden en er was geen reden om perse in één ruk te rijden. Op de parking van een bekende hamburger keten sliepen we ons eerste nachtje uit!

 ’s Morgens boeltje pakken en wij verder… Bij het binnen bollen van Kudowazdroy viel ons de gezelligheid en grote van deze stad op, ik had het me anders voorgesteld en duidelijk ten onrechte. We besloten de eerste dagen op een camping te gaan staan om zo toch iets relaxter naar zondag toe te kunnen leven. Ik deed vrijdag middag al direct een klein toertje om de staat van de benen en den ondergrond al eens aan te voelen… In het zonnetje was het zalig bollen, af en toe glibberig maar mooi! Ik ging uiteraard opzoek naar het parcours voor de proloog van zondag, dacht af en toe op het juiste traject te zitten maar bolde rustig over de baan terug binnen. 

Verder in de namiddag begon het anders vlotjes te regenen, eigenlijk regende het heel de nacht. We dachten dat de proloog van zondag al direct een natte bedoeling zou gaan worden en dat was ook wat de meteovista in België ons beloofd had.

Zaterdag morgen was het echter terug droog en deden de Jeroen en ikke samen een poging de proloog verder te ontdekken. We dachten iets gevonden te hebben dat wel op de proloog zou kunnen trekken en een kleine drie uurkes bolden we wat rond, nog steeds droog! ’s Avonds pikten we in het dorp onze startnummers op en ook de Domens bolden Polen binnen. Nog ne warme choco met de mannen en dan op tijd de nest in! Morgen D-day…

Koersdagen in Zandvliet...

Maandag en dinsdag 16&17 juli werden in Zandvliet de jaarlijkse kermiskoerskes gereden. We waren van vrijdag terug thuis van ons Italië tripke en de zware trainingen die daar gedaan werden zaten maandag nog duidelijk in de benen. Het vernieuwde parcours was duidelijk zwaarder dan voorheen en op de kasseien van de Conterscherp werd er elke ronde serieus geknokt. Maandag waren tevens de weergoden ons weer eens vergeten en in de regen werden de rondjes afgehaspeld! Ik wilde absoluut geen risico nemen op de natte kasseien en zo Polen in gevaar te brengen. De vermoeide benen liepen sneller dan verwacht vol en een spurtje diende zich aan... Uiteindelijk werd ik 4e achter een paar sterke beren!

Dinsdag, in de tang bij de Klievers

Dinsdag werd er door de verschillende polderploegen een koerske gereden voor het goede doel. Opnieuw over de kasseien en iedereen wist wat er te doen stond. Zien dat je van de eerste ronde mee bent en recht blijven. Na 2 ronden reden we met 9 weg. Ik als enige "Piper", 4 polderklievers, drie spartanen en nog ne "einzelganger". De sterke ploegen en de kasseien deden weer hun werk en met krampen moest ik de laatste ronde in... Sprinten zat er niet meer in, nog even doen alsof en dan binnen bollen, weer niks! Al bij al gezien vielen deze twee dagen best mee! Niet gevallen en twee keer mee in "de ontsnapping"! Hopelijk recupereren de benen nog wat verder van Italië en kan ik uitgerust in Polen starten. Donderdag vertrekken we naar Polen!!

Dag 12, de laatste....

Yep, het zit erop!! Het beste is er duidelijk af, den hartslag wil niet meer echt omhoog en de terugreis zit duidelijk al in het hoofd. De mobil werd 's morgens al van de camping gereden en we vetrokken voor een laatste maal het dorpje uit. Den eerste klim maakte al direct duidelijk dat het beste er echt wel af was... We reden uiteindelijk toch nog een mooi ritje bijeen. Een dikke 5u30 reden we, 120km en 2700Hm. Alweer een best stevig tochtje om af te sluiten. Terug aan de mobil, een hapke eten, douchke pakken en wij weg... Home sweet home. Donderdag reden we al een heel stukje en vrijdag voormiddag kwamen we het regenachtige zandvliet terug binnen gebold... 

Uiteindelijk deden we dit verlofke een dikke 1100Km met daarin 25000Hm, we hebben van het zonnetje genoten want in Polen geven ze voorlopig niet veel goeds wat het weer betreft... We zullen wel zien!!!

Dag 11

Vandaag gefietst, neje da meende nie!! Schoon luske met een pittig blokske van ne km of 10 klimmen tegen de max. Even testen wat er nog van jus in de benen zit, al bij al nog goed gezien het reeds geleverde werk. O ja, vandaag op een stuk off-road nog lek gereden verdekke!! Gegevens van de dag, in het zadel, just 5uur, 105km, 2550Hm… 3 uur op’t strand, 10 minuten in’t water, 150 meter langs ’t strand gewandeld, 10’ in de winkel, 30’ aan den BBQ, 2 uur in mijne relaxer, 2 douchkes… Iet vergeten, yep… Twee keer gescheten!! Morgen de laatste, snik snok!

Dag 10: Cinque Terre

De rit van gisteren zat duidelijk weer wa in de benen dus besloten we een rit van rond de 4à5 uur te doen Aangezien we hier in het nationaalpark "Cinque Terre" zitten moesten we toch zeker die 5 parels eens met de fiets verkennen! Eigenlijk komt het er op neer dat we 5 maal naar zeeniveau moeten en dan telkens terug omhoog om het volgende dorp te bereiken... Een heel mooi ritje langs de mooiste kustweg die ik eigenlijk ooit heb gedaan was het resultaat. Het gebied is zodanig ontoegankelijk dat het grote publiek er precies een beetje weg blijft, of misschien is het toch niet zo gekend? In alle geval zagen we een paar "postkaartjes" van dorpjes en deden we een mooi ritje!!

We waren 4u45 aan het trappen, deden 90km en 2500Hm. Kort na de middag kwamen we terug aan de Mobil aan. We besloten op den trein te springen richting Piza. Den toren gaan bekijken, vaststellen dat da ding echt wel serieus scheef staat en dat 1000 Chinezen die proberen terug recht te duwen. Na nog nog ne piza te hebben binnen gespeeld den trein terug op richting Levanto. Om 22u45 lagen we alweer in ons nestje te ronken… Pittig dagje!

Dag 9

Ons moeder hare verjaardag… De rustdag en een klapke met nen andere campeerder gaf ons de tijd om een plan uit te stippelen richting “bergpas” waar het donderdag zo mis ging.We moesten en zouden da ding vinden! We begonnen aan ons tochtje en soms leek het weer eens volledig mis te gaan maar dan plots duikt daar toch het verwachte dorpje/huis op waar we naar op zoek zijn. Zo gaat het ritje verder richting “pas” tussen Aracci en Cervana.In Aracci uiteraard weer niks te zien en we zijn ondertussen toch weeral 4u30 aan’t bollen. Ne vriendelijke Italiaan wijst ons echter dé weg en eindelijk lijkt het ons te zijn gelukt om da wegske te vinden. We zitten daar op 1350 meter hoogte en afdalen richting Cervana zou ons te lang bezig houden. We besluiten min of meer de zelfde weg terug te nemen en de definitieve overgang voor dinsdag te plannen… We rijden terug en nemen op het laatst ff een binnen weg, blijkt deze binnen weg toch een raar ding te zijn en helemaal rond te lopen richting Levanto. Uiteindelijk zijn we vandaag 7u25 effectief gereden, 140km, Av 19,5, 3700Hm!! Weeral een pittig ritje. 

Dag 8: Rustdag

RUSTDAG!! Blijft altijd leuk… Rustig opstaan, den brothar die om pistoleekes gaat, op’t gemakske ontbijten. Wa liggen (en bijna terug in slaap vallen), wa ijs leggen, fietske kuisen, middag eten… naar de beach!! Parasol moeten kopen wegens te warm in de zon!! Zwemmeke doen, boekske lezen, viske kopen, viske eten, douchke pakken, zeteltje liggen, slaapkes doen… Meer moet dat niet zijn!

Dag 7...

Redelijk gebroken stonden we op… Ietske later dan gisteren en precies met ne lichte kater… Het vocht dat we gisteren verloren was duidelijk nog niet helemaal terug gevloeid… Na het ontbijt bleven we nog wat snoezen in ons zetelke alvorens toch op de fiets te kruipen! We planden een tochtje van een kleine 3 uurtjes… Uiteraard geraakten we onderweg weer eens ergens de weg kwijt en als de geplande route toch iets meer HM dan verwacht bevat, dan weet je dat het weer van dat is… Uiteindelijk reden we een dikke 4u, deden daarin 90Km met 1900HM… Even losrijden kan je dat niet echt meer noemen. Al bij al was het gevoel redelijk goed vandaag, ondanks de rit van gisteren…  Met de rustdag in het vooruitzicht, het knieke dat het toch goed doet en het zonneke op ons bolleke is de moral terug op niveau!!!

Dag 6: De langste

Simpel samengevat, goei plan, slechte kaart… Nie normaal hoe wij op zoek zijn geweest naar een paar berg overgangen… Uiteindelijk waren we 10u30 effectief aan het rijden en meer dan 12u onderweg, 222km en dik 4000 Hm! Redelijk belachelijk, maar ge hebt van die dagen dat er precies niets volledig loopt zoals je ongeveer in gedachten had. Uiteindelijk was het een mooie tocht, alleen wel erg lang! Op gebied van training is dit niet echt wat we nodig hadden en m’n knieke al helemaal niet! Gelukkig lijkt het ergste wat dat betreft geleden, enkel de hoge frequenties geven een knagend gevoel maar na 220km begint het overal wat te knagen natuurlijk! Het was zo goed als donker toen we eindelijk aan de Mobil aan kwamen, toch nog een pastake binnen gespeeld en dan ons nestje in…

Dag 5: Dé testrit

Vandaag den testdag, wat hebben de twee rustdagen en massa’s gelati teweeg gebracht? Om uit Levanto weg te geraken moet er geklommen worden. Op een rustig verzetje werden deze eerste 600Hm zonder al te veel last genomen. Het was uitsluitend asfalt en dat viel voorlopig ook al mee. We kwamen trouwens niets van interessante off-road paadjes tegen. Boven konden we toch het bos inschieten en eigenlijk was dit een heel mooi stukje! Na 10minuutjes stonden we echter al terug op de baan. Iets verder, weer het bos in… Afdalen, doodlopen, klimmen, volgend afdaligske, doodlopender, klimmen nog een afdalingske weer niks. De baan op en rijden maar. We hadden al wel een vrij gedetailleerde kaart van de streek gekocht en konden al bij al een mooie toer doen. De knie bleek echter nog wel van de partij wat me tot een rustig tempo dwong… In het wiel van de grote Schroyen, niet altijd simpel!!  85km, 4u45 onderweg, 1900Hm. Een mooie rit met een knie die me min of meer tevreden stelde! Ijs, ijs en wat recup… Morgen een nieuwe rit, op de baan…

Dag 4: eerste rustdag...

Rustdag… ’s morgens het dorp in opzoek naar nen apotheek, bakker, winkel, toeristische dienst noem maar op… al snel viel ons de schoonheid van dit dorp op…  

Niet te veel toeristen en een gezellig centrum(ke). Even langs het strand en ook dat zag er super uit!! Op den toeristendienst hadden ze blijkbaar nog niet erg veel MTB’ers over de vloer gekregen. We kwamen buiten met een parcours van 5,2km en 0Hm, langs de kust. Het zou dus plan trekkerij worden, echter niet getreurd, de bergskes achter ons zagen er veel belovend uit. Trouwens er moest vandaag gerust worden, dus de mannen het strand op!! Ijs leggen, ontstekingsremmers nemen en smeren en hopen op beterschap… 

dag 3: Verhuis Lermoos - Levanto

Vandaag, maandag, stonden we op in een alweer stralend weertje… De knie was echter ook al ff wakker en had bovendien slecht geslapen! Een uurtje later vertrokken we, het was intussen volledig dicht getrokken en het begon al snel te druppelen, zo snel kan het gaan in de bergen! Wat ook snel ging was m’n knie, en wel in de slechte richting! Na een kwartiertje was het voor mij duidelijk, binnen bollen… Dit had echt geen zin! De Jeroen nam de rugzak over en ik keerde vloekend terug naar de Mobil. Ijs leggen, douchen, kas opvreten en terug ijs leggen. Het zonnetje brak echter terug door en liggend in m’n zetelke, boekske lezen, koekske eten en zweten!! Anders ook nie slecht, het is nog altijd vakantie hé!! Een paar uurkes later kwam de Jeroen binnen gebold, de Mobil was al gepakt en wij weg. 

Op de parking van deSpar in Lermoos belde ik nog met ons Vickske voor de nummer van de Paul van Loon om eventueel wa raad te vragen, het enige wat die zou zeggen is rusten, ijs leggen en wa pillekes zoeken. Der stopt op die parking nen Belg en wie stapt daar uit?? Den Bart Schoutheden, ne kinesist van in Putte!! Wij natuurlijk ff goeien dag gaan zeggen en wa denkte dat dieje zei na een kort onderzoekske? Ijs leggen, rusten en eventueel wa pillekes zoeken. Over toeval gesproken… In alle geval de GPS werd op Italië ingesteld en daar gingen we. Onderweg begon het weer te regenen en de moed zakte (langs m’n knie) tot in m’n slippers. Ik dacht nog een dikke week in de bergen, zonder te kunnen fiesten, in de regen da komt nie goe!! De plannen werden in de Mobil omgegooid. In plaats van naar het Pustertal en den Dolomiti (marathon van zaterdag) te rijden, gingen we opzoek naar de zon, een beetje bergen en wa strand, iedereen content. Na een pittig ritje belanden we uiteindelijk in Levante, tussen Genua en La Spezie, aan de Ligurische kust en op de rand van het nationaal park “cinque terre”.  De zon was in alle geval van de partij…