Parijs, het is een mooie stad! En wat heeft een mooie wereldstad? Een wereld marathon! Dus vertrok den deze samen met de madam voor een romantisch lang weekend naar de lichtstad! Zaterdag was het al heerlijk weer en we zaten al vroeg in de auto richting Frankrijk. Er werd op verschillende forums gewag gemaakt van de enorm lange wachtrijen aan de "expo des Sports". Ons Vicky weet daar echter wel weg mee en op een hip en knip had ik m'n startnummer op zak. We aten nog een pastatje om nadien onze air B&B op te zoeken. Erg gezellig en alles erop en eraan, meer moet dat niet zijn. Ik lag zaterdag op tijd het bed in en zondag verliep alles perfect. Goed, normaal gegeten, geen krampjes, goed gedronken allee alle reserves aangevuld. Met het openbaar vervoer naar de Champs Elysées is in Parijs zo makkelijk als een baguette vinden dus op een hip en knip stond ik in het juiste startvak. Zonder enige vorm van stress, denken we toch... Hartslag 70 in de startbox, kan hoger! Om 8u20 werden we opgang geschoten. Ik wilde rustig starten en had alle ruimte om dat te doen! Ik stond in het vak boven de 3u15 en kon gewoon m'n ding doen. Het tempo werd gedrukt maar de hartslag steeg toch bijzonder snel... Ik liep 4'30"/km, iets wat op training geen enkel probleem gaf. Ik deed de lange duurloop (28km) tegen 4'10"/km, dus verwachte ik ook hier geen probleem mee. De hartslag bleef echter te hoog en ik moest tempo terug nemen... Hoe is dat toch mogelijk dacht ik toen al? Het parcours is overigens prachtig, over brede lanen, plek genoeg. Veel volk langs de kant, ambiance en goed georganiseerde bevoorradingen. Rond km 20 begonnen de benen echter weer vol te lopen! Ongelooflijk!! Ik wist opnieuw hoe laat het was en hoe laat het nog zou gaan worden... Het parcours langs de Seine gaat af en toe gemeen op en neer maar de benen waren toch al om zeep. Op km 30 zag ik Vicky voor het eerst staan maar ik moest haar opnieuw een teleurgestelde blik toewerpen. Ze had reeds een marathon gelopen om mij te zien op km9 en 19 maar zag deze boom door het bewegende bos daar niet passeren! Deju!! De laatste kilometers werden alweer één op houten blokken en de benen waren volledig meurrig. Uiteindelijk kwam ik na dik 3u25 over de meet. Gelukkig kan ik er nog mee lachen maar eigenlijk was dit toch weer een domper. Op training top in Parijs een flop... Bittere pil maar uiteraard zijn er ergere dingen en mag iedereen die der ene uitloopt content zijn, maarja....
 |
| Voor de start... Nog vol goede moed!! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten