En nog een Chouffke, hik...

Vrijdag 15 augustus, moederdag... Sorry moeder, merci voor de feestdag, ik maak da goed!! Vrijdag werd er in het kleine dorpje Achouffe een tochtje georganiseerd. Het Belgisch kampioenschap marathon MTB. Hmmm toch nog is ff gaan piepen. Ikke met de mobil donderdag al richting den brouwer! In Achouffe aangekomen blijkt dat daar al teen en tander is neergestreken, de parkings staan daar al vol met campers, tenten caravans en andere mobiele overnachtings faciliteiten. Toch nog een plekkie gevonden en alweer vroeg onder de wol. De regen tikt hypnotiserend op het dak en ik val vlotjes in slaap. 's Morgens, nog steeds hetzelfde getik of is het al meer geroffel dat me wakker maakt? In alle geval het valt nog steeds met bakken uit de lucht. Den buienradar geeft anders aan dat da nie meer voor heel den dag zou mogen zijn, rond 10/11u zou het ergste gepasseerd moeten zijn. De start wordt om 9u gegeven en ik heb nog wel wat tijd om mezelf mentaal en fysiek op een pittig tochtje voor te bereiden. We worden in verschillende boxen opgesteld gaande van de elite's naar Masters, vrouwen elite, U23, Fun A en Fun B's. Nen helen hoop bijeen en vanaf de start wordt alles snel op een lint getrokken. Het gaat direct omhoog, het niveau is hier duidelijk nie van de poes en het is wringen om het eerste off-road gedeelte binnen te bollen. Het is nog steeds aan het regenen en het parcours ligt er verzadigd bij. Het water komt langs boven de modder langs onder. De benen voelen goed aan maar opschuiven in het pak gaat maar moeizaam, iedereen die hier aan de marathon begon wil duidelijk het onderste uit de kan! Na dik twee uur koers stopt het met regenen, ik besluit zelfs m'n regenvestje uit te doen, de temperatuur is redelijk en ontploffen in de KW is iets wat iedereen kan missen. Halverwege komen we een eerste keer de finish gepasseerd, ik denk goed gedoseerd te hebben want de moral en benen zijn nog daar om buzze te geven. Veel volk kom ik niet meer tegen, ik kan nog wel enkele plaatsen goedmaken en dat doet altijd deugd! Het blijft ondertussen glibberen en glijden over het mooie parcours. Deze marathon zou ik ook wel eens graag in drogere omstandigheden willen afhaspelen. In de 90Km liggen toch dik 2300Hm verscholen, mooi verzameld! Uiteindelijk ben ik 4u33 onderweg, behaal daarmee een 33ste plek algemeen en ben eerste fun rijder zonder licentie. De organisatie heeft mij echter bij de fun rijders met Licentie gezet en daar eindig ik 5. Al bij al een mooi resultaat in deze zware tocht… Dit zou wel eens de laatste marathon voor 2014 kunnen geweest kunnen zijn. De beentjes voelen wat moe en het "zomerse" weertje van de laatste weken doet er ook geen deugd aan. 2014 was ne GRAND CRU!!! Merci aan mijne sponsor, VVW-projects… De loopsloefjes mogen nu nog eens uit de kast komen en wie weet valt er uit die kast nog wel nen duathlon...

Nog een chimayke aub...

Zondag 10 augustus 2014. Waarschijnlijk door frank deboosere aangekondigd als de slechtste dag van de afgelopen zomer. Weercode "orange", iedereen binnen blijven, wateroverlast, onweer... Dus wat doen we, ne Mtb marathon uitkiezen en vertrekken!! Ik reed zaterdag al richting Chimay. Het was heel de dag zonnig geweest en na een "roos" dagje in hartje Antwerpen reed ik 's avonds nog richting Chimay. Zondag was het vrij starten tussen 7u en 10u30 dus absoluut no stress. Iets na 8 vertrok ik voor mijn 100km. De afgelopen weken werd er naast het genot van een heerlijk weekendje zee ook nog deftig getraind en de benen voelden al voor de start goed aan. Van het voorspelde hondeweer voorlopig nog geen sprake dus ook de moral zat goed. Al van bij de start zitten alle afstanden samen en is het af en toe aanschuiven. We deden de eerste kilometers redelijk wat asfalt en tegen de wind was het af en toe boksen in de open vlaktes. De passages in de bossen lagen al met al nog vrij droog en het tempo kon strak gehouden worden. Regelmatig eten en drinken lukte perfect en de kilometers vlogen voorbij. Het parcours bleef nu langer de bossen in en het asfalt maakt plaats voor zompige, zuigende, glibberige modder passages. Het tempo zakt wat maar de benen voelen sterk aan. Het voordeel bij een vrije start, het is ieder voor zich. Het nadeel: het is ieder voor zich... Je weet eigenlijk nooit of je echt goed bezig bent! De 100 km is de langste afstand en op vele stukken rijd je moederziel alleen. Het regent af en toe en het blijft vettig en word steeds vettiger. Rond km 50, na een afdaling waar de zichtbaarheid door opspattende modder en ander vocht nihil is mis ik een pijl! Het duurt enige tijd voor m'n fout helemaal doordringt en het kwaad is geschied!! Miljaar, terug... Volledig mijn fout of Paulus de boskabouter is met m'n kl... aan het rammelen! Deju... Kostbare tijd gaat verloren en daarmee ook een beetje van de "feelgood feeling" waarmee ik rond reed. Even rustig blijven en dan de kraan terug open. Er worden toch meer hoogte meters dan verwacht verzameld en een beetje doseren is toch wel de boodschap. De modder, gladde stenen en wortels en soms pittige klimmen doen hun werk, eten en drinken om de motor draaiende te houden vragen de nodige aandacht. Op km 70 staat de 4 de bevoorrading, ik sla deze over en volg de pijlen voor de 100km tocht. Na een km of twee valt mijne frank, ik ben hier al geweest!!!! Ik draai onmiddellijk terug en aan de bevoorrading blijkt idd dat ik (opnieuw) de verkeerde weg koos! De mannen zien daar idd de onduidelijke bepijling in en verontschuldigen zich. Bij mij breekt er toch een klein veertje, ik raap (tussen de modder) toch nog een beetje moed bijeen en trek den boel terug in gang. De verschillende afstanden zitten nu terug op hetzelfde parcours en af en toe zit ik gevangen achter dees mannen en vrouwen die de singeltracks op een iets "toeristischer" tempo afglijden zoals ik van plan was te doen. Iedereen heeft betaald en ik vraag steeds beleefd of ik mag passeren wanneer het mogelijk is. Zo gaat opnieuw wat tijd verloren en ik voel een goed klassement steeds verder en verder weg glijden. De stukken waar het gaat draai ik de gas volledig open en de benen blijven hun werk doen. Na 4u45 heb ik de 103km erop zitten, gemiddelde snelheid (op de Garmin) 21,3 en 2030hm. Ik eindig uiteindelijk op een, rara... Derde plek, again. Tweede was zeker mogelijk geweest als... Vierde natuurlijk ook als... Wie zal het zeggen!!

saarschleiffeland...

Zondag 27 juli stond de volgende op het schema. Na een doorgedreven training op Tomorrowland vrijdag vertrok ik zaterdag met de mobil richting Duitsland. Daar werd de saarschleiffe gereden, deze start in Orscholz net over de Luxemburgse grens. Ik had er al wel teen en tander van gehoord en nen Duitser kan er altijd wel bij dus waarom ook niet! Het weer was toppie en de goesting om een schoon marathonneke te rijden is dan nooit ver weg. Ik stond heel relaxed aan de start want enige ambitie had ik niet. De dansbenen van vrijdag waren nog niet helemaal gerecupereerd en dat werd al snel duidelijk. Na de start kon ik nog bij de "elite"kopgroep aansluiten maar na een eerste min of meer technische passage waar alles op een lint kwam, had ik niet de power om de aansluiting te houden. Ik besloot verstandig m'n eigen ding te gaan doen. Genieten van de natuur en de alweer prima Duitse organisatie. Bevoorradingen genoeg en daar de tijd nemen is ook nog wel eens leuk, wafeltje hier, koekje daar, bidonnekes vullen, stukje fruit het kan niet op bij die mannen. Het parcours bestaat uit twee grote lussen. Het is nooit al te technisch en al bij al kan het tempo er lekker in blijven. Na 40km begin het echter te dagen, de benen voelen nu wel plots heel slapjes en de moral krijgt een tikkie. Een paar steile klimmen doen de rest, "shut up legs" en "pedal damn'it" schieten door m'n hoofd. De benen zwijgen echter niet en blijven tegen pruttelen. Ook het zo belangrijke maagje denkt er het zijne van en voert ook een kleine protest actie uit. Halverwege is de verleiding er even om, wanneer we aan de mobil passeren, er de brui aan te geven. Hoe belachelijk zou dat zijn!!!! Niks van rije deju! Ik probeer alles nen tweede keer op te starten en wonderwel raap ik zelfs wat volk terug op. In de kortere twee lus knippen ze de mooiste klim van de dag eruit en ik vind da zelfs spijtig, tekenen dat alles toch niet zo slecht kan zijn. Ik pak opnieuw veel tijd aan de "verplegung" en de gellekes blijven in de pocket. Het blijft best mooi rijden en na 4u46 zit de Saar erop. Hij was goed voor 97km en toch 2293Hm, goed verzameld van die Duitsers, kunnen ze toch he!! Besluit; schoon marathonneke, goede organisatie (al moest ik wel erg ver op zoek naar de douches), heel mooi stukje Duitsland alweer een bezoekje waart. Tomorrowland "full option" en een Mtb marathon in hetzelfde weekend is misschien toch niet zo een top combinatie... Uiteindelijk werd ik toch nog 19e, al bij al nog zo slecht niet! Als je weet dat Belgisch kampioen Joris massaer hier zelfs niet won dan ligt het niveau toch best hoog! Volgend weekend een weekendje zee maar daarna staat de "raid des sources" nog op het programma. Ben eens benieuwd wat het daar gaat worden. Lang lang geleden heb ik daar al eens gereden, waarschijnlijk met de Stynen en de Krikke ofzo, zalig! Vandaag deed ik 4u36 over de 97km, reed exact 21km/h gemiddeld en klom 2300m de lucht in!!

Doe mij maar ne "rulles"...

Na de koerskes van Zandvliet kan de pinarello weer aan de kant en halen we den Mtb weer van stal. De modder van de pyrineeën en het zand van de Atlantische oceaan hebben we er intussen afgespoeld. De vork heeft een grote beurt gekregen en de benen willen nog wel een paar toertjes doen. Zondag 20 juli trek ik richting Rulles, een eindje bollen vanuit Zandvliet maar voor de mobil geen probleem. Dit is een kleine marathon maar lijkt me toch over een mooi parcours te kunnen gaan. Het is een vrije start en rond 8u vertrek ik voor mijn tochtje... Zaterdag hebben we heel de dag aan de zee geweest, lekker relaxed maar de benen zijn daar precies in't zand blijven steken. Het kan ook zijn dat de pintjes op de kermis en de relatief korte nachten ervoor zorgen dat het lichaam niet helemaal mee wil. Het is anders mooi rijden, het is bovendien helemaal droog iets wat door de weermannen niet echt tot de mogelijkheden zou behoren.

Af en toe pruttelt de maag wat tegen en is het ritme ver zoek. Andere momenten lijkt het goede gevoel terug daar te zijn en kan de gas voorzichtig ietske open getrokken worden. Het duurt echter lang voor ik echt een beter gevoel kan behouden, we zijn dan bijna binnen. De laatste 15 bollen nog het best van allemaal! Knallen is het nu, waarschijnlijk ook wel omdat deze voornamelijk in dalende lijn liggen... Wanneer ik binnen kom heb ik de eerste tijd, de Raezekes zijn anders een 1,5u na mij gestart en ik verwacht dat ze nog wel vlotjes onder mijnen tijd zullen duiken. Dat gebeurt ook en zo sta ik opnieuw als derde op het podiumekke in de locale sporthal. Een klak, twee flessen Rulles-bier en een medaille en iedereen content. Ik was volgens de Garmin 4u51 onderweg over de 106km, reed bijna 22km/h gemiddeld en klom 1900hm.

Koerzekes

Terug in België. De meerdaagse avonturen voor 2014 zitten erop. De week na de transpyr voelen de benen moe en zwaar aan, het ganse lichaam vraagt even recup na de afgelopen dagen. De goesting om te rijden is er zeker nog maar ff luisteren naar wat het lichaam probeerde te zeggen is nu wel de boodschap. Maandag en dinsdag zijn de twee vaste koersdagen in Zandvliet en ook dit jaar teken ik weer present! Maandag het klieverkampioenschap. Kort samengevat, leuk koerske, op de kasseien een heel sterk gevoel en ik ben heel blij dat de Roste (dik verdiend) zijnen eerste kassei mee naar huis mag nemen. We hebben de koers, waar meer naar mekaar gekeken word dan gereden, hard gemaakt en ik heb m'n eigen goed geamuseerd. Het resultaat; een goei gevoel, niet gevallen, lekker geknald, kort en krachtig, mooie winnaar. Ik weet niet hoeveelste ik over de meet kom maar dat is niet zo belangrijk! Dinsdags was het dan opnieuw koekenbak. Polderkoers met een hart. Alle plaatselijke polderploegen mogen 10 renners sturen die dan voor en goed doel rijden maar ook (uiteraard) voor persoonlijk succes. Alles gaat goed, de Spartanen proberen de koers hard te maken maar ik kan als "Piper" goed weerwerk bieden. Ik heb een heel goed gevoel op de kasseien (toch de plek waar het moet/kan gebeuren) en weet dat ze me er daar niet gaan afrijden. Met nog 4 ronden te gaan komen we op de kasseien en gaat het tempo opnieuw serieus de lucht in. Er staan er een paar op het punt te breken. In een haakse bocht besluit een zekere R.G. met z'n voorwiel mijnen achterderailleur eraf te snokken en zo zelf ten val te komen! Hij trekt daarbij de Jef de Schutter mee en anderen kunnen maar net ontwijken. Ik kan niet meer schakelen en mijn volledig krom getrokken derailleur kan niet meer van het kleinste kransje, de grootste versnelling. Daar zitte dan met de super benen... De laatste ronden kijk ik de kat wat uit den boom en zie dat er toch al heel rakkers er verdacht meurrig uit beginnen te zien. Op de laatste kasseistrook begin ik alles uitvreter kast te halen op zo snel mogelijk uit de laatste bocht op de laatste rechte lijn te komen. Niet snel genoeg want de zwaarste versnelling krijg ik in de rush naar de meet niet snel genoeg in gang. Er komen mij nog twee spartanen voorbij gesneld, deju... Derde!! Gezien de situatie valt dat nog mee, ik blijf echter achter met een gevoel dat er nog meer had ingezeten. Maar ja met een stel als/dan theorieën is nog nooit iemand verder geraakt. Trouwens erger is dat de Jef serieus tegen de kasseien is gegaan maar gelukkig niets gebroken heeft!!