En nog een Chouffke, hik...

Vrijdag 15 augustus, moederdag... Sorry moeder, merci voor de feestdag, ik maak da goed!! Vrijdag werd er in het kleine dorpje Achouffe een tochtje georganiseerd. Het Belgisch kampioenschap marathon MTB. Hmmm toch nog is ff gaan piepen. Ikke met de mobil donderdag al richting den brouwer! In Achouffe aangekomen blijkt dat daar al teen en tander is neergestreken, de parkings staan daar al vol met campers, tenten caravans en andere mobiele overnachtings faciliteiten. Toch nog een plekkie gevonden en alweer vroeg onder de wol. De regen tikt hypnotiserend op het dak en ik val vlotjes in slaap. 's Morgens, nog steeds hetzelfde getik of is het al meer geroffel dat me wakker maakt? In alle geval het valt nog steeds met bakken uit de lucht. Den buienradar geeft anders aan dat da nie meer voor heel den dag zou mogen zijn, rond 10/11u zou het ergste gepasseerd moeten zijn. De start wordt om 9u gegeven en ik heb nog wel wat tijd om mezelf mentaal en fysiek op een pittig tochtje voor te bereiden. We worden in verschillende boxen opgesteld gaande van de elite's naar Masters, vrouwen elite, U23, Fun A en Fun B's. Nen helen hoop bijeen en vanaf de start wordt alles snel op een lint getrokken. Het gaat direct omhoog, het niveau is hier duidelijk nie van de poes en het is wringen om het eerste off-road gedeelte binnen te bollen. Het is nog steeds aan het regenen en het parcours ligt er verzadigd bij. Het water komt langs boven de modder langs onder. De benen voelen goed aan maar opschuiven in het pak gaat maar moeizaam, iedereen die hier aan de marathon begon wil duidelijk het onderste uit de kan! Na dik twee uur koers stopt het met regenen, ik besluit zelfs m'n regenvestje uit te doen, de temperatuur is redelijk en ontploffen in de KW is iets wat iedereen kan missen. Halverwege komen we een eerste keer de finish gepasseerd, ik denk goed gedoseerd te hebben want de moral en benen zijn nog daar om buzze te geven. Veel volk kom ik niet meer tegen, ik kan nog wel enkele plaatsen goedmaken en dat doet altijd deugd! Het blijft ondertussen glibberen en glijden over het mooie parcours. Deze marathon zou ik ook wel eens graag in drogere omstandigheden willen afhaspelen. In de 90Km liggen toch dik 2300Hm verscholen, mooi verzameld! Uiteindelijk ben ik 4u33 onderweg, behaal daarmee een 33ste plek algemeen en ben eerste fun rijder zonder licentie. De organisatie heeft mij echter bij de fun rijders met Licentie gezet en daar eindig ik 5. Al bij al een mooi resultaat in deze zware tocht… Dit zou wel eens de laatste marathon voor 2014 kunnen geweest kunnen zijn. De beentjes voelen wat moe en het "zomerse" weertje van de laatste weken doet er ook geen deugd aan. 2014 was ne GRAND CRU!!! Merci aan mijne sponsor, VVW-projects… De loopsloefjes mogen nu nog eens uit de kast komen en wie weet valt er uit die kast nog wel nen duathlon...

Nog een chimayke aub...

Zondag 10 augustus 2014. Waarschijnlijk door frank deboosere aangekondigd als de slechtste dag van de afgelopen zomer. Weercode "orange", iedereen binnen blijven, wateroverlast, onweer... Dus wat doen we, ne Mtb marathon uitkiezen en vertrekken!! Ik reed zaterdag al richting Chimay. Het was heel de dag zonnig geweest en na een "roos" dagje in hartje Antwerpen reed ik 's avonds nog richting Chimay. Zondag was het vrij starten tussen 7u en 10u30 dus absoluut no stress. Iets na 8 vertrok ik voor mijn 100km. De afgelopen weken werd er naast het genot van een heerlijk weekendje zee ook nog deftig getraind en de benen voelden al voor de start goed aan. Van het voorspelde hondeweer voorlopig nog geen sprake dus ook de moral zat goed. Al van bij de start zitten alle afstanden samen en is het af en toe aanschuiven. We deden de eerste kilometers redelijk wat asfalt en tegen de wind was het af en toe boksen in de open vlaktes. De passages in de bossen lagen al met al nog vrij droog en het tempo kon strak gehouden worden. Regelmatig eten en drinken lukte perfect en de kilometers vlogen voorbij. Het parcours bleef nu langer de bossen in en het asfalt maakt plaats voor zompige, zuigende, glibberige modder passages. Het tempo zakt wat maar de benen voelen sterk aan. Het voordeel bij een vrije start, het is ieder voor zich. Het nadeel: het is ieder voor zich... Je weet eigenlijk nooit of je echt goed bezig bent! De 100 km is de langste afstand en op vele stukken rijd je moederziel alleen. Het regent af en toe en het blijft vettig en word steeds vettiger. Rond km 50, na een afdaling waar de zichtbaarheid door opspattende modder en ander vocht nihil is mis ik een pijl! Het duurt enige tijd voor m'n fout helemaal doordringt en het kwaad is geschied!! Miljaar, terug... Volledig mijn fout of Paulus de boskabouter is met m'n kl... aan het rammelen! Deju... Kostbare tijd gaat verloren en daarmee ook een beetje van de "feelgood feeling" waarmee ik rond reed. Even rustig blijven en dan de kraan terug open. Er worden toch meer hoogte meters dan verwacht verzameld en een beetje doseren is toch wel de boodschap. De modder, gladde stenen en wortels en soms pittige klimmen doen hun werk, eten en drinken om de motor draaiende te houden vragen de nodige aandacht. Op km 70 staat de 4 de bevoorrading, ik sla deze over en volg de pijlen voor de 100km tocht. Na een km of twee valt mijne frank, ik ben hier al geweest!!!! Ik draai onmiddellijk terug en aan de bevoorrading blijkt idd dat ik (opnieuw) de verkeerde weg koos! De mannen zien daar idd de onduidelijke bepijling in en verontschuldigen zich. Bij mij breekt er toch een klein veertje, ik raap (tussen de modder) toch nog een beetje moed bijeen en trek den boel terug in gang. De verschillende afstanden zitten nu terug op hetzelfde parcours en af en toe zit ik gevangen achter dees mannen en vrouwen die de singeltracks op een iets "toeristischer" tempo afglijden zoals ik van plan was te doen. Iedereen heeft betaald en ik vraag steeds beleefd of ik mag passeren wanneer het mogelijk is. Zo gaat opnieuw wat tijd verloren en ik voel een goed klassement steeds verder en verder weg glijden. De stukken waar het gaat draai ik de gas volledig open en de benen blijven hun werk doen. Na 4u45 heb ik de 103km erop zitten, gemiddelde snelheid (op de Garmin) 21,3 en 2030hm. Ik eindig uiteindelijk op een, rara... Derde plek, again. Tweede was zeker mogelijk geweest als... Vierde natuurlijk ook als... Wie zal het zeggen!!

saarschleiffeland...

Zondag 27 juli stond de volgende op het schema. Na een doorgedreven training op Tomorrowland vrijdag vertrok ik zaterdag met de mobil richting Duitsland. Daar werd de saarschleiffe gereden, deze start in Orscholz net over de Luxemburgse grens. Ik had er al wel teen en tander van gehoord en nen Duitser kan er altijd wel bij dus waarom ook niet! Het weer was toppie en de goesting om een schoon marathonneke te rijden is dan nooit ver weg. Ik stond heel relaxed aan de start want enige ambitie had ik niet. De dansbenen van vrijdag waren nog niet helemaal gerecupereerd en dat werd al snel duidelijk. Na de start kon ik nog bij de "elite"kopgroep aansluiten maar na een eerste min of meer technische passage waar alles op een lint kwam, had ik niet de power om de aansluiting te houden. Ik besloot verstandig m'n eigen ding te gaan doen. Genieten van de natuur en de alweer prima Duitse organisatie. Bevoorradingen genoeg en daar de tijd nemen is ook nog wel eens leuk, wafeltje hier, koekje daar, bidonnekes vullen, stukje fruit het kan niet op bij die mannen. Het parcours bestaat uit twee grote lussen. Het is nooit al te technisch en al bij al kan het tempo er lekker in blijven. Na 40km begin het echter te dagen, de benen voelen nu wel plots heel slapjes en de moral krijgt een tikkie. Een paar steile klimmen doen de rest, "shut up legs" en "pedal damn'it" schieten door m'n hoofd. De benen zwijgen echter niet en blijven tegen pruttelen. Ook het zo belangrijke maagje denkt er het zijne van en voert ook een kleine protest actie uit. Halverwege is de verleiding er even om, wanneer we aan de mobil passeren, er de brui aan te geven. Hoe belachelijk zou dat zijn!!!! Niks van rije deju! Ik probeer alles nen tweede keer op te starten en wonderwel raap ik zelfs wat volk terug op. In de kortere twee lus knippen ze de mooiste klim van de dag eruit en ik vind da zelfs spijtig, tekenen dat alles toch niet zo slecht kan zijn. Ik pak opnieuw veel tijd aan de "verplegung" en de gellekes blijven in de pocket. Het blijft best mooi rijden en na 4u46 zit de Saar erop. Hij was goed voor 97km en toch 2293Hm, goed verzameld van die Duitsers, kunnen ze toch he!! Besluit; schoon marathonneke, goede organisatie (al moest ik wel erg ver op zoek naar de douches), heel mooi stukje Duitsland alweer een bezoekje waart. Tomorrowland "full option" en een Mtb marathon in hetzelfde weekend is misschien toch niet zo een top combinatie... Uiteindelijk werd ik toch nog 19e, al bij al nog zo slecht niet! Als je weet dat Belgisch kampioen Joris massaer hier zelfs niet won dan ligt het niveau toch best hoog! Volgend weekend een weekendje zee maar daarna staat de "raid des sources" nog op het programma. Ben eens benieuwd wat het daar gaat worden. Lang lang geleden heb ik daar al eens gereden, waarschijnlijk met de Stynen en de Krikke ofzo, zalig! Vandaag deed ik 4u36 over de 97km, reed exact 21km/h gemiddeld en klom 2300m de lucht in!!

Doe mij maar ne "rulles"...

Na de koerskes van Zandvliet kan de pinarello weer aan de kant en halen we den Mtb weer van stal. De modder van de pyrineeën en het zand van de Atlantische oceaan hebben we er intussen afgespoeld. De vork heeft een grote beurt gekregen en de benen willen nog wel een paar toertjes doen. Zondag 20 juli trek ik richting Rulles, een eindje bollen vanuit Zandvliet maar voor de mobil geen probleem. Dit is een kleine marathon maar lijkt me toch over een mooi parcours te kunnen gaan. Het is een vrije start en rond 8u vertrek ik voor mijn tochtje... Zaterdag hebben we heel de dag aan de zee geweest, lekker relaxed maar de benen zijn daar precies in't zand blijven steken. Het kan ook zijn dat de pintjes op de kermis en de relatief korte nachten ervoor zorgen dat het lichaam niet helemaal mee wil. Het is anders mooi rijden, het is bovendien helemaal droog iets wat door de weermannen niet echt tot de mogelijkheden zou behoren.

Af en toe pruttelt de maag wat tegen en is het ritme ver zoek. Andere momenten lijkt het goede gevoel terug daar te zijn en kan de gas voorzichtig ietske open getrokken worden. Het duurt echter lang voor ik echt een beter gevoel kan behouden, we zijn dan bijna binnen. De laatste 15 bollen nog het best van allemaal! Knallen is het nu, waarschijnlijk ook wel omdat deze voornamelijk in dalende lijn liggen... Wanneer ik binnen kom heb ik de eerste tijd, de Raezekes zijn anders een 1,5u na mij gestart en ik verwacht dat ze nog wel vlotjes onder mijnen tijd zullen duiken. Dat gebeurt ook en zo sta ik opnieuw als derde op het podiumekke in de locale sporthal. Een klak, twee flessen Rulles-bier en een medaille en iedereen content. Ik was volgens de Garmin 4u51 onderweg over de 106km, reed bijna 22km/h gemiddeld en klom 1900hm.

Koerzekes

Terug in België. De meerdaagse avonturen voor 2014 zitten erop. De week na de transpyr voelen de benen moe en zwaar aan, het ganse lichaam vraagt even recup na de afgelopen dagen. De goesting om te rijden is er zeker nog maar ff luisteren naar wat het lichaam probeerde te zeggen is nu wel de boodschap. Maandag en dinsdag zijn de twee vaste koersdagen in Zandvliet en ook dit jaar teken ik weer present! Maandag het klieverkampioenschap. Kort samengevat, leuk koerske, op de kasseien een heel sterk gevoel en ik ben heel blij dat de Roste (dik verdiend) zijnen eerste kassei mee naar huis mag nemen. We hebben de koers, waar meer naar mekaar gekeken word dan gereden, hard gemaakt en ik heb m'n eigen goed geamuseerd. Het resultaat; een goei gevoel, niet gevallen, lekker geknald, kort en krachtig, mooie winnaar. Ik weet niet hoeveelste ik over de meet kom maar dat is niet zo belangrijk! Dinsdags was het dan opnieuw koekenbak. Polderkoers met een hart. Alle plaatselijke polderploegen mogen 10 renners sturen die dan voor en goed doel rijden maar ook (uiteraard) voor persoonlijk succes. Alles gaat goed, de Spartanen proberen de koers hard te maken maar ik kan als "Piper" goed weerwerk bieden. Ik heb een heel goed gevoel op de kasseien (toch de plek waar het moet/kan gebeuren) en weet dat ze me er daar niet gaan afrijden. Met nog 4 ronden te gaan komen we op de kasseien en gaat het tempo opnieuw serieus de lucht in. Er staan er een paar op het punt te breken. In een haakse bocht besluit een zekere R.G. met z'n voorwiel mijnen achterderailleur eraf te snokken en zo zelf ten val te komen! Hij trekt daarbij de Jef de Schutter mee en anderen kunnen maar net ontwijken. Ik kan niet meer schakelen en mijn volledig krom getrokken derailleur kan niet meer van het kleinste kransje, de grootste versnelling. Daar zitte dan met de super benen... De laatste ronden kijk ik de kat wat uit den boom en zie dat er toch al heel rakkers er verdacht meurrig uit beginnen te zien. Op de laatste kasseistrook begin ik alles uitvreter kast te halen op zo snel mogelijk uit de laatste bocht op de laatste rechte lijn te komen. Niet snel genoeg want de zwaarste versnelling krijg ik in de rush naar de meet niet snel genoeg in gang. Er komen mij nog twee spartanen voorbij gesneld, deju... Derde!! Gezien de situatie valt dat nog mee, ik blijf echter achter met een gevoel dat er nog meer had ingezeten. Maar ja met een stel als/dan theorieën is nog nooit iemand verder geraakt. Trouwens erger is dat de Jef serieus tegen de kasseien is gegaan maar gelukkig niets gebroken heeft!!

De laatste

De laatste, alweer... Op het programma 95km tussen Roncesvalles en de oceaan in Hondarribia 1000 meter lager! Binnen bollen dus, niet dus. Aan de start worden we in blokken van 15 man op pad gestuurd. Na 4km zou een zeer gevaarlijke afdaling liggen en met een te groot pak daaraan beginnen is helemaal waanzinnig. De esteveekes hebben nog een achterstand van dik 20" en willen na een goede etappe van gisteren ook dit nog wel ff goed maken en gooien er direct de beuk in! Ze hebben welgeteld 63kl chrono om ons van het derde plekkie te stoten. Het begin is furieus. In de 4km naar die eerste afdaling ligt ons een muur te wachten waar we eerst op moeten, gas volledig open! We kunnen lang aanklampen maar op de tweede klim die we tegen komen, opnieuw een muur met stroken tot 30% moeten we een klein gaatje laten. De schade blijft beperkt en op 30km hangen we nog zo goed als tezamen. Risico's nemen in de afdaling doen wij niet, zij wel! Wij rijden niet plat, zij wel! Een Spaanse vloek, adios amigo's!! Voor ons lijkt de strijd nu gestreden, er rest ons nog een lange, niet al te technische klim en een paar pittig afdalingen. Geen accidenten is de boodschap! Het parcours ligt er andermaal heel vettig bij. De bedevaarts route is geplaveid met glibberige groene, natte grote stenen. Deze liggen dan dikwijls verscholen onder een dikke laag modder en blijven zo gevaarlijke hindernissen. Het is wel weer volop zon en de vochtige, warme zeelucht komt ons inmiddels tegemoet! Na 63km zit de chrono der op en is ons derde plekkie definitief binnen! De Belgische Raes boys hebben ondertussen de etappe gewonnen!

Aan de bevoorrading worden de nodige handje geshaked en geschud! Na de nodige broodjes met chorizo, nootjes, meloenen en andere zaligheden trekken we op pad om de laatste 35km van den transpyr af te werken. Die laatste zijn nog steeds bijzonder pittig. Op z'n Belgisch blijft het parcours bestaan uit knikken waarvan de afdaling allicht langer zijn dan de klimmen al lijkt dat zi niet te zijn! In Hondarribia moeten we nog ff de boot nemen om terug op de Spaanse oever te geraken, maar in een heerlijk zonnetje is het lekker dobberen met de Raeskes. We waren uiteindelijk weeral 5u17 onderweg, reden 95km met daarin 2128hm én 3029 dalende meters! Dus toch meer naar beneden dan naar boven. We staan met mobil op de parking naast den arrivee, douchen op het strand en zien de Belgen den boot in gaan vanuit een cafeetje in de haven van Hondaribia! Ne piet goal in minuut 8, deju! Het podium kunnen we natuurlijk niet laten schieten en dit is een leuke afsluiter van een mooie maar zware meerdaagse! Een paar pintjes, nen hamburger en een crème glaceke verder en redelijk op tijd de nest in. Er rest ons nog één pittige etappe terug naar den Belgique, 1200km, hoogte meters onbekend…

Rit 6

De voorlaatste alweer. Verrekken vanuit Jaca en bijna 140km verder aankomen in Roncesvalles! Een bijzonder lange etappe, maar om aan de oceaan te geraken in 7 ritten moeten er nu eenmaal heel wat kilometers overwonnen worden. Jaca is een grote stad en het camp stond daar precies midden in, we besloten gisteren uit te wijken naar een camping en daar het natte nachtje door te brengen. Een groot deel van de nacht was het blijven regenen, het zou wel eens een straffe rit kunnen worden. We besloten nog snel ff nieuwe remblokken te steken, iets waar we geen spijt van zouden krijgen. In de oude citadel werd er verzamelen geblazen, iedereen op post voor de laatste briefing!!

Het parcours zou enigszins worden aangepast wegens te veel modder en gezien de af te leggen afstand zou dat een waar slagveld gaan aanrichten! Chrono vanaf km 70 tot de finish, het zwaarste stuk van de rit. De eerste 70 verliepen geneutraliseerd, enkele lange asfalt stukken tegen de wind en in een miezerig gedruppel. We doken uiteraard ook af en toe de natuur in en van rustig bollen was niet echt sprake. Het tempo werd strak gehouden en met een klein groepje kwamen we aan de start van de chrono. Daar stond den beer van België, christof Mariën al een kwartiertje te wachten. Het "vlakke" wind gedoe is zijn terrein en hij kon da toch niet laten liggen zeker. Helaas was zijne compagnon er niet bij en mocht hij niet verder, het is en blijft natuurlijk een duo-race. Het chrono stuk ontploft op km 80. We hebben dan 10 licht stijgende km gedaan en schieten dan recht omhoog. Schieten is niet echt het juiste woord want een klauter passage dient zich aan. Het kraakt en scheurt aan alle kanten. We komen samen met het leidende master team. Op enkele wind stukken is het zelfs op den Mtb interessant samen te zitten en ze pikken gretig hunne wagon aan! Het is en blijft ploeteren in al z'n facetten. De bergpaatjes zijn veranderd in kleine riviertjes, de kleine bergriviertjes in wild waterbanen! De modder doet de banden vol lopen en de benen leeg. De voorlaatste klim is er eentje om in te kaderen, een groene tunnel, een prachtig parcours. Het is natuurlijk extra focussen in deze glibber omstandigheden. De esteveekes zijn de piste in, we sluiten net na de laatste bevoorrading bij de andere Spanjaarden aan. Ik probeer het tempo op de laatste klim ietwat te drukken en zo samen boven te komen. Uiteraard hebben die mannen onze tactiek wel door en steken zelf nen tand bij! Een laatste afdaling brengt ons uiteindelijk in Roncesvalles. Een vaste plek in de tocht naar santiago de Compostella en dat zullen we geweten hebben. Heel de middag passeren ons zwaar bepakte wandelaars ons bakkie. Wij zullen uiteindelijk afklokken op 5u55, de rit was 129km lang, we reden 21,9km/u en deden daarin 2236hm. Vandaag was duidelijk een heel zware rit die de nodige slachtoffers eiste. Dagelijks vallen er wel een paar deelnemers af door verschillende mechanische, mentale maar vooral lichamelijke kwaaltjes. Tot 21u blijven er kadees binnen komen, dan ben je 13u onderweg geweest!! Fun gehalte dan??? Morgen de laatste…

Rit 5

Den derde juli, de vijfde etappe! We rijden naar Jaca, in wat volgens de organisatie de minst zware rit van allen zou moeten zijn. Het vertrek vanop het oude dorpsplein is prachtig, zeker in het lekkere ochtendzonnetje! Het ganse pak komt ff tot stilstand want een kudde schapen verspert de eerste off road weg! Na een kleine Spaanse discussie besluit den herder z'n kudde om te keren en een eindje verder ze de wei in te sturen. De ene kudde kan zo de andere passeren en is iedereen tevree! De eerste kilometers verlopen langs de rivier en gaan gepaard met het nodige gedrum om toch maar een plekkie in de groep te kunnen bemachtigen. Niet echt ons ding maar we kunnen vlotjes mee met de Spaanse armada. Het pak wordt op de eerste asfalt stroken verder uiteen gereden door... Jawel team la pipe! Ons vader en de Krokkie (ene van de Reevax boys die door medische problemen de mobil verkiest boven z'n eigen mobil) komen ons nog even goeien dag zeggen alvorens we definitief het bos induiken. Op de eerste echte klim van de dag gaat het tempo de lucht in. In eerste instantie moeten we zelf ff passen maar na verloop van tijd krijgen we iedereen terug in zicht. Na een paar modderige passages komen we makkelijk terug aansluiten. De Spanjaarden hebben duidelijk niet veel kaas gegeten van modder. Het lijkt alsof ze één na één de diepte van de plassen proberen te peilen en glijden werkelijk bijna den dieperik in. Blijkbaar zit bij sommigen de frustratie nogal diep want ze worden af en toe nogal persoonlijk... Vooral één van onze dichtste belagers van de "esteveekes" doet een paar straffe uitspraken en wil precies wel in een persoonlijk duelleke laten zien wat'm allemaal kan. No problemo, ikke mee spelen. Spijtig voor hem want den enige die hij met z'n blitsactie zeer doet is zijne maat. Achteraf is z'n frustratie enigszins te begrijpen want blijkbaar was zijnen buddy zijne kader aan het scheuren en kon die niet meer vol rijden. Ze verliezen bijna een half uur op ons en we doen in het algemeen klassement een goede zaak. Voor ons trekken de Belgen van team Raes, den Alexis en de Julien, de boel helemaal in frut en zit Spaanse top met een kleine crisis. De afdaling die na de eerste klim komt is er weer een straffe. We mogen hier zelfs niet rijden wegens te gevaarlijk en de organisatie houdt een oogje in het zeil dat die regel niet aan de klikpedaal wordt gelapt. Gedurende de "rijdende" afdaling verliezen we uiteraard weer heel wat tijd maar liever aankomen dan... Het is nu ieder voor zich!! Het parcours blijft mooi en afwisselend. Een tweede lange klim brengt het totaal aan hoogte meters vandaag op 2007. We zullen uiteindelijk als vierde team eindigen. In het overall klassement doen we een goede zaak richting derde plek. Het zijn uiteraard nog twee pittige dagen maar ook den deze pakken ze toch maar weeral nie meer af!! De 96,7km reden we in 4u52, das toch 19,78km/u gemiddeld.

Rit 4

Vandaag de koninginnen etappe! 120km en dik 3000hm volgens het boekje. Ok we maken der waarschijnlijk weer een paar honderd meer en verwachten ons dus idd aan een heel pittig Mtb ritje. Uiteindelijk 3100hm, 119km in 6u05. De organisatie geeft ons echter mee dat het beter zal bollen dan de afgelopen dagen en ergens geloven we ze toch een beetje. De etappe van vandaag bestaat uit drie klimmen. Het chrono stuk begint op km 0 en eindigt na de derde klim op 110km. We weten dus wat er ons te doen staat, doseren en eigen tempo rijden! De openingsklim gaat eigenlijk voor 80% over de weg en we kunnen het tempo van de kopgroep eigenlijk goed baas. De eerste bevoorrading komt perfect en we kunnen de bidonnen vlotjes vullen! De Jeroen rijdt door en ik kom na met de fleskes, idealen taktiek die ons wel wat bonus oplevert.

Na 45 stijgende kilometers beginnen we aan de eerste lange afdaling... Niet al te technisch maar wel lekker snel! Proberen zonder accidenten beneden te komen en de kopgroep niet uit het oog trachten te verliezen! Vlak voor de tweede bevoorrading moeten we toch een paar gaatjes laten en we zien der een paar nie meer terug. We blijven ons tempo lekker strak houden en kunnen opnieuw een paar ploegjes inlopen én achterlaten. Het is nu toch ieder ploegje voor zich en knallen verder. De tweede klim, afdalingske doen en prepareren voor den afsluitende. Het is nu gewoon hopen dat het materiaal het blijft doen en we onze goede klassering niet stom kwijtspelen! Jeroen is goed, heel goed! Na de derde bevoorrading is het knallen om hem terug te vinden. Na 110 km zit ons chronoke erop en kunnen we nog 10 km rustig binnen bollen. Heerlijk met de focus al op morgen. Ons vader staat nog wat te klappen met de andere Belgen en verschiet als we hem zelf melden dat we der zijn! Blijkbaar werden we vandaag derde ploegje van de dag. Het algemeen klassement is niet erg duidelijk maar ook daar doen we denk ik een goede zaak...

Rit 3

Vandaag op het schema... Mtb'en tussen El pont de suert en Ainsa. Zou goed moeten zijn voor 95 Mtb fun met daarin 2685hm. Na de goede uitslag van gisteren zal het vandaag ff afwachten worden en zien wat de recup van gisteren heeft teweeg gebracht! We staan met onze duivelse mutsjes in het startvak want vanmorgend zagen we dat de Belgen gisteren laat de USA terug naar huis stuurde na de beste match van de afgelopen 250 jaar.

We kregen wel wat rare blikken maar de meesten zagen de fun der wel van in. Vandaag heel de rit chrono, da beloofd. Direct klimmen en off road! De leidende teams moeten we direct laten gaan en we zoeken ons eigen tempo, niets nieuws dus. Na een eerste kleine afdaling krijgen we de ons omringende ploegen terug in het vizier en op de lange tweede klim komen we erbij en gaan we der over. We hangen nu op onze vaste vierde stek. Rond km 25 beginnen we aan een lange afdaling, hierin zijn we niet echt sterk en de mannen flitsen ons terug voorbij! Het is weer achtervolgen. Rond km 50, in een asfalt afdaling, denkt Jeroen plat te rijden! We stoppen om te tsjekken wat er loos is en zien daar ons vader toch nie langs de kant staan zeker!! Ff bij pompen en welle terug weg, op de baan lijkt het soms alsof je lek aan het rijden bent maar eigenlijk is er dan gewoon niks aan de hand. Het is nu dik 20 km omhoog, alles in't bos en bij momenten erg steil! Het is wel heel mooi rijden en we rapen opnieuw enkele ploegjes op! Haasje over, all day long! De uitzichten zijn dikwijls adembenemend, het is echt heel mooi klimmen!! Boven staat de laatste bevoorrading, er volgen daarna nog bijna 20km in dalende lijn en op een singeltrack!! Technische passages worden afgewisseld met vloeiende bochten, heerlijk! Ons daaltempo is weeral nut echt top, maar soms is trager sneller want onze eerste achtervolgers rijden plat in de achtervolging! Dit is weeral een stukje Mtb om niet te vergeten! Magnifico!! Statistieken van de dag 5u24 effectief op de velo, 2662hm verdeeld over 96km. We worden opnieuw vierde achter de Spaanse top 3…

Rit twee

Dag twee. Na de regen de hagel de storm van gisteren was het vanmorgen koud maar hemels blauw. De zon deed volop zijn uiterste best om over de bergskes heen te schijnen. Na de koude, geneutraliseerde start stonden we snel in het zweet. Eens den auto weg was het direct omhoog, en stevig! We begonnen op den asfalt en na verloop van tijd ging die over in een niet technische mooie schrotter klim. De getimede sectie begon pas na de eerste bevoorrading rond kilometer 25 en dus vertrokken we op ons eigen tempo. Een mooi tussen stuk en een afdaling die de sporen van een namiddagje stortbuien nog droeg bracht ons naar de bevoorrading. Bidonnen vol, koekje eten en wij weg! De klim begint op den asfalt maar nog geen tijdsopname te zien. Na een kilometer of 5 zien we toch de zenderkesbak staan en is het nen tand erbij. We gaan weer off road en beginnen aan een gelijkmatige klim. Uiteindelijk komt deze klim op een "wei" stuk dat uiteraard voor gene meter bolt! We raken zelfs een beetje "uit koers" (gps termen om te zeggen da ge eigenlijk verkeerd aan het rije zijt) en zoeken door de weien, bossen en rotspartijen naar de juiste track. Veel ploegjes zijn ons nog niet voor gegaan en van een spoor volgen is bijgevolg geen sprake. Uiteindelijk komen we nog een ploegje zoekers tegen en samen vinden we de juiste weg! Olé!! Het laatste stuk van de klim bestaat uit een wandelpassage waar het werkelijk ploeteren is naar boven toe!

Eenmaal boven is het nog niet gedaan, het is moeilijk de juiste route te vinden en de, door de plaatselijke grazers, stukgetrapte weide naar beneden rijden is niet simpel. Na verloop van tijd komen we terug op een echt pad en kan het tempo terug omhoog. De Spaanse ploegen kenden dit stuk wel en nemen zo kostbare tijd op ons, damn. We komen op een asfalt klim terecht en hier kan het tempo lekker strak gehouden worden. De tweede bevoorrading pakken we nog ff snel mee. Vanaf hier tot aan de finish van het chrono stuk loopt het hoofdzakelijk in dalende lijn. De wind komt hier echter pal op kop en het is af en toe beuken. Dalende lijn wil niet zeggen recht naar beneden in Spanje en af en toe moeten er nog een paar pittige knoken overwonnen worden. Aan de derde bevoorrading zit de race erop. We tanken rustig alles bij en bollen de resterende 25km rustig binnen. Allee, rustig binnen bollen is misschien verkeerd uitgedrukt. Het blijft mtb'en natuurlijk! Jeroen rijdt op 15 km van den arrivee z'n voorband volledig aan gort en zo moeten we toch nog knutselen om den binnenband binnen te houden! Het is heel de dag ontzettend warm geweest en ook bij ons begint dat z'n tol te eisen! Het douchke is dan ook zeer welkom! De recup kan beginnen. Voor heel wat deelnemers zal het een lange dag worden. Wanneer wij om 20u30 het avondeten gehad hebben komen der nog binnen! Chapeau!!! De Krikke en den Erik hebben ook weer een pittig dagje gehad met de nodige broks. Kettingbreuk, remblokje kwijt, plat gereden allee te veel om op te noemen. Pompiers zijn natuurlijk wel wat miserie gewoon en ze komen al bij al goed binnen. Iedereen heeft al wel al eens tegen de grond gelegen of wat broks tegen gekomen, het is nog maar den tweede dag en de oceaan is nog heel ver af maar den deze pakken ze toch nie meer af. Uitslag?? Onbekend... We deden 2707hm reden 115km in 6u26.

Roses - camprodon

29 juni 2014, start van den Transpyr!! We stonden de afgelopen dagen op een campingske in Roses, ideaal gelegen op een kilometerke van de startplaats. Gisteren was het nummertjes halen met de nodige ditjes en datjes en de usual verwelkomingsspeachen, alles op een Spaans regime!

Eten om 20u30, een beetje aan de late kant voor de brothers die eigenlijk heel den avond een tapas party aan de mobil hielden. Na de penalty reeks van de Brazilianen doken wij ook de juiste hoek in, die van onze nest! De Krikke en en den Erik passeerden nog ff na een blitsbezoek aan den decatlon (voor de blijkbaar verplichtte thermische deken, fluitjes en lampjes) en lagen iets verder op hotel. We zagen ze vanmorgen pas terug. Om 8u werden we opgang geschoten, met ne vuurpijl nogwel. De eerste 30, vlakke kilometers werden geneutraliseerd omdat anders te veel volk de fout zou maken te hard te starten?? Begrijpen wie kan maar voor ons geen probleem! Trouwens zo rustig werd er nu ook weer nie gereden en was het eigenlijk gewoon koers richting eerste bevoorrading. De mat (waar de tijdsopname begint) lag net vóór de eerste bevoorrading, die sloegen we al ff vlotjes over om zo met de kopgroep de rest van de rit te kunnen doen. Het is echter blijkbaar direct koers en in de resterende 90km moeten nog 2100hm overwonnen worden. Nie van de poes dus!! We rijden eigenlijk een beetje boven ons niveau en dat voelen we! Het parcours is opnieuw heel mooi en technisch. Ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten maar de benen voelen niet super, de maag pruttelt wat tegen en de camelbag hangt zwaar m'n kl... uit!! Ik kom maar niet in het goede ritme en bedenk me dat dit wel eens een heel zware rit en gewoon een zware meerdaagse zou kunnen gaan worden!! Tot overmaat van miserie kom ik nog ten val wanneer iedereen verkeerd rijd en ik op m'n gps naar de juiste track aan het zoeken ben!! Knie ambetant en opnieuw en gevoel van, "dit word der nog eens ene uit de oude doos. Gelukkig blijft het parcours veel goed maken! We besluiten ondertussen gewoon onze eigen race te rijden en laten een paar ploegen noodgedwongen rijden, beter is beter. Punta final!! Aan de bevoorrading worden de bidonnen gevuld en pak ik nog snel een stuk heerlijke watermeloen mee! Plots veranderd er teen en tander! De kracht in de benen komt stillaan terug, de maag krijgt precies een grote beurt en kan terug energie leveren en de moral krijgt nen boost! We zien zelfs de koplopers terug rijden (ook al zitten die duidelijk zichzelf in stilte klaar te maken voor de storm). Het is nu al klimmen wat de klok slaagt en we moeten zowieso dimmen willen we nog 6 dagen verder kunnen.

Jeroen komt op zijn beurt in een technische passage ten val en bezeerd de heup en hand. Voorlopig nog zonder al te veel erg! Terug de fiets op en verder. Het klimmen gaat maar vooral in de technische afdalingen en single tracks verliezen we veel tijd! Na bevoorrading drie is het op een lange afdaling na alleen nog klimmen! De laatste 15 zijn nog steeds in stijgende lijn maar bollen toch weer een pak beter! De zon heeft intussen plaats gemaakt voor een dik pak wolken en gerommel doet ons het ergste vermoeden! En ja hoor op 6km voor de meet gaan de sluizen vol open!! Gieten met een grote G!! Kletsnat en al snel afgekoeld komen we aan! Als vierde team overal blijkt! Kan kloppen want een paar door pech geteisterde ploegen hebben we idd kunnen achterhouden! Het blijft heel de namiddag onweren en we vermoeden het ergste voor de vele ploegen die nog onderweg zijn! Uiteindelijk komen de Belgische ploegen toch, elk met hun eigen story, over de meet! Pittige start van zo een zevendaagse!! O ja, de 2100hm die gepland stonden voor vandaag zijn er uiteindelijk 2700 geworden, Afstemblief!! We reden 6u31 tegen 18,2 gemiddeld. Het slechte weer drukt uiteraard een lstempel op de eerste dag, de aankomstplaats is eigenlijk bijzonder mooi maar de verkleumde deelnemers, net als wij, verkiezen zo snel mogelijk warmere oorden op te zoeken! Voor ons valt dat allemaal nogal mee, warme mobilhome, eten in de koelkast, drinken a volenté, het bk zien op den tv en daarna zelfs nog de hollanders de Mexicanen naar huis zien sturen! Maar voor de vele in het "camp" is de miserie bij regen wel nie van de poes. Die hebben maar één zak met droog gerief en moeten het in de lokale sporthal maar zien te redden. De pasta party begint vandaag gelukkig om 19u en we kunnen gewoon binnen stappen en gelijk eten, das dan weer wel ne meevaller. Pasta, rijst, saus, groenten brood en kip! Alles a volenté en d'r is genoeg!! Voor de verandering liggen we om 21u30 in onzen tram. Jeroen klaagt over z'n heup die almaar strammer en strammer begint aan te voelen. Hopelijk doet de nacht wonderen en kunnen we morgen een droge, zonnige rit afwerken!!

Transpyr here we come...

Zoals gezegd, op naar de pyrineeën!! Het is intussen vrijdag avond, we staan in Roses op de camping en de Belgen wonnen gisteren met 10 tegen de Koreanen... We zaten gisteren tijdens de wedstrijd in de mobil voor een eerste etappe tot net voorbij Parijs en reden vandaag de rest. Zondag wordt de start op het strand van Roses gegeven. Roses ligt aan de Costa Brava aan de Middellandse zee, net in Spanje aan de voet van de Pyreneeën. Vanaf zondag rijden we in 7 etappes naar die andere zee, de Atlantische oceaan. Normaal komen we daar aan ik Hondaribia, dik 800km en 18000Hm verder! Transpyr, let the games begin!!

Willingen fur zwei!!

Een weekje na het Frans avontuur was den Duits alweer aan de beurt. We hadden een paar mooie klimritten in de kuiten (zowel op de baan als in het ruwe Franse terrein) en trokken met een mobilhome vol voortrijden richting Duitsland. We kennen de streek daar stilaan een beetje en het Sauerland is ons niet meer vreemd. Willingen ligt op een boogscheut van het bekende Winterberg. Ook hier staan de skiliftjes in de zomer ook niet stil en brengen massaal wat downhillers bijeen om over de aangelegde tracks Asap beneden te geraken. Voor ons ligt er de middel afstand te wachten, 95km en dik 2700hm! Voor den tandem ongetwijfeld de meeste hoogte meters in een enkel ritje, het beloofd dus toch!! We kruipen onder den dons wanneer de Hollanders nog 1-1 staan tegen de Spanjaarden! Wanneer we op staan is het 5-1 geworden, we zijn meteen goed wakker! Om 8u mogen we er aan beginnen. Het begin verloopt bijna surplacend, zo hebben we wel de tijd om rustig op te warmen, drummen met den tandem heeft echt geen zin. Het duurt niet lang voor we een technische afdaling tegen komen en wanneer we dar al rijdend naar beneden komen kijken de stappende Duitsers met enig ongeloof ons Vickske achterna! De zwaartekracht trekt op den tandem, snel naar beneden maar ook naar boven kent de natuurkunde geen genade! Het weer valt mee, bewolkt maar gelukkig droog, niet te warm maar lekker fris. De bevoorradingen zijnen orde (mag wel voor 55€, gelukkig zitten we op den tandem en moesten we maar 1 keer inschrijven😉) en voldoende aanwezig. Het parcours is erg leuk en waarschijnlijk wel het mooiste dat we in het sauerland al deden! Af en toe zitten er technische passages tussen en is het gelukkig niet constant schrotter wat we voorgeschoteld krijgen. Af en toe moet den turbo aangeschakeld worden om overal op te raken. We moeten eigenlijk nergens af stappen en kunnen vrijwel alles rijden, dat is het voordeel van den Duits! We rijden 5u33, met nog wat proviand pauzes meegerekend stranden we op plek 106, net over halverwege het pak! Nicht slecht fur den Mtb! Aan den arrivee toch niet zo een Duitse grundlichkeit, de beloofde pasta is al door onze voorgangers opgepeuzeld en het is een beetje chaos... Bike festival Willingen staat bekend om z'n fietsbeurs en alle disciplines in het mtb wereldje komen hier aan hun trekken. Het is een drukte van jewelste en na een pittig marathonneke is lang rondslenteren over de beurs niet echt onze favoriete bezigheid. We besluiten ons bakkie terug richting westen te draaien want 's avond volgt er nog een partieke dat we eigenlijk niet kunnen missen. Een Blitzkrieg of hoe noemen ze dat??

Straatje naar de zon...

Na de passage in la roche was het twee weekjes later alweer prijs. De Chemin de soleil oftewel het straatje naar de zon! De Chemin is een driedaagse Mtb marathon doorheen de Drome, een prachtige streek in zuid Frankrijk. Woensdag vertrokken ons vickske en ikke al richting Gap waar vrijdag de start zou worden gegeven van ons tochtje! Na een tussenstop kwamen we donderdag één na één binnen gebold op het plaatselijk voetbalveld. Van onze kant kwamen Jef en Liesbeth, Jeroen en Anneke en Ward en Lynn. Van de linkeroever kwamen Guy en Carolien, de red bullet, Gunther Patrick en Brenda en nog wa volk over. Een gezellige bende van vanalles wa. Na de briefing en het avondmaal zaten we nog ff aan de mobils voor een warm drankske en daarna op tijd de nest in. Uit vorige edities van de Chemin en andere Franse organisaties wisten we zo stillaan wat ons te wachten zou gaan staan. Dag één bestond uit een rit van 86 km en iets meer dan 3000hm die bracht ons van Gap naar Aspres sur Buëch. Na een stevig ontbijt en de vrouwkes opgang zetten voor hun trip met de wagens trokken we in groep naar de start. In een heerlijk zonnetje werden we kort daarna opgang geschoten. Als er in de eerste 10km nog een paar vlakke kilometers zitten dan weet je dat de komende nog wel erg steil moeten gaan worden om aan de nodige hoogte meters te geraken! En zo geschiede... Het zacht glooiende maakt al snel plaats voor wel erg pittig Mtb-werk. Zowel berg op als berg af moet er regelmatig van de fiets gestapt/gesprongen worden en weten we ineens terug waarom die Fransozen allemaal met een telescopische zadelpen onderweg zijn! Boven op elke lange klim wordt er gewacht en terug gegroepeerd! Twee platte banden een paar schuivers, broodnodige bevoorradingen en een dreigend pak grijze wolken verder komen we binnen gebold! Het zware Mtb werk heeft duidelijk bij menig deelnemer al een serieuze tol geëist! Er is nog niet zo bijzonder veel volk binnen en ons vrouwkes zitten toch al een tijdje op ons te wachten. Met z'n allen naar de camping waar ons bivak voor komende nacht al prima is in gericht. Niet lang nadat wij binnen zijn begint het echter te druppelen. De luxe van een paar mobilhomes wordt ons dan al snel duidelijk. Wanneer het harder begint te regenen denken we aan de deelnemers die nog onderweg zijn! Tot 's avonds laat komen nog verkleumde, bleke en afgepeigerde gasten binnen. Voor een warme douche is het intussen lang aanschuiven en een warme droge tent is voor velen ook een verre droom! De volgende dag schijnt gelukkig het zonnetje alweer volop en kunnen we der weer aan beginnen! Bij mij voelen de benen alweer erg goed aan en in kan er een doorgedreven training van maken! Ook vandaag moet er weer redelijk wat gestapt worden, de kuiten worden daarmee extra belaste maar de prachtige omgeving maakt veel goed! Ik probeer constant aan m'n techniek te schaven en kan duidelijk nog wel wat bij leren. De etappe van vandaag brengt ons naar Lus La Croix Haute, we moeten daarvoor (maar) 51 km rijden en 2200Hm zien te overwinnen! Makkie!! De tijden liegen er anders niet om, wij doen er 3u30 over (effectief gereden, dus zonder bevoorradingen en andere stopmomenten). De madammen staan deze keer niet aan den arrivee maar hebben zich in een plaatselijk barreke genesteld waar het blijkbaar ook erg gezellig is! Zalig wanneer ook zij zich goed amuseren!! Deze keer geen paella in lus maar heerlijk "dromes stoofvlees". Na het gebruikelijk sleutelwerk aan de fietskes en een warm drankje allemaal op tijd de nest in. Zondag staat er nog een pittige rit op het programma waar we al om 7u al aan mogen beginnen! Er staan ons nog 90 ongetwijfeld pittige kilometers te wachten. De hoogte meters kunnen ook weer tellen, we zullen uiteindelijk afklokken op 3209hm. De Jeroen geeft er vroegtijdig de brui aan en vertrekt 's morgens al huiswaarts. De rit start met een korte wandeling maar wat daarna komt is ongetwijfeld het mooiste van de afgelopen dagen en volgens mij van al de Chemin ritten die we ooit gereden hebben! Het blijft uiteraard erg technisch maar wel rijdbaar! Prachtige trails in een schitterend decor en een heerlijk zonnetje. Bij de voorlaatste bevoorrading verkiezen de meesten van ons groepje over de baan naar het finish stadje "Die" te bollen en zo op een redelijk uur terug huiswaarts te kunnen keren. Maandag moeten de meesten gaan werken en het is toch dik 1000km naar Zandvliet. We schieten nog met 4 over en zetten ons tripje verder. Het blijft tot de laatste meters heerlijk mtb'en en de finale klim naar een plateau van waar we een heel mooi uitzicht hebben is een ware apotheose! 5u30 hebben we effectief aan het trappen geweest. Het binnen bollen in Die doet ons deugd en onder een dikke plataan op een terrasje zitten ons vrouwkes ons trouw op te wachten. Een douchke en opnieuw een heerlijk maaltijdje met allemaal lokale specialiteiten verder en het zit er weeral op! Een fles clairette en een bidon rijker trekken ons Vickske en ik verder met ons bakkie richting Ardèche. In de Ardèche hebben de manne en vrouwe van de "wtc den hoek" hun fietsvakantie. We besluiten daar ons bakkie voor een paar dagjes op trekken en zo vanuit "Vallon pont d'Arc" de Ardèche een beetje te verkennen. Een super relaxed weekje waar zowel een paar mooie tochtjes gereden worden als ook een heus petanque toernooi, een kajak avontuurtje en de nodige danspasjes geplaceerd worden. Den boog kan niet altijd gespannen staan!! Op de laatste dag trotseren ons V en ikke de hitte en rijden we nog een heel mooi Mtb tocht. Enkele super technische passages geven ons beide veel vertrouwen voor ons Duits Mtb avontuur van volgende week! We sluiten zo een leuk weekje af en bollen terug naar den belgique…

En den derde alweer!!

Zondag was het zoals gezegd alweer de laatste van een tot dusverre toppie driedaagse! Naar gewoonte was ik weeral vroeg uit de veren en om 7u zat ik aan het ontbijt! Lekker relaxed en onder een straal blauwe hemel stonden we 3 uurtjes later in box 3. Vandaag op het programma, 87km en 2600hm. Dus eigenlijk iets minder kilometers dan gisteren maar wel meer hoogte meters, dat beloofd. Opnieuw een stevige start, goed mee weg en direct wat licenties op rapen! Goed voor de moral en het kopje! Alles rekt onmiddellijk uit en ik kom in een klein groepje terecht! Tempo rijden en geen te grote risico's in de afdaling. De kilometers vliegen voorbij de hoogte meters tikken aan. De Ward komt na een dikke 15 km vragen of het tempo in het groepje zo strak gaat blijven of er toch ergens een "rust periode" ingelast gaat worden. Ik deel hem waarheidsgetrouw mee dat het nie meer zal stilvallen! Mijn benen voelen lekker aan en zelfs een klein ommetje na het missen van ne pijl kunnen me niet uit m'n lood slaan! Kort na de eerste bevoorrading krijgt mijne voorderailleur de ketting niet meer op de grote plateau geduwd. De regeling op m'n stuur staat maximaal en toch een hapering, ff paniek en een paar keer de aansluiting bij het groepje kwijt! Gaandeweg ontwikkel ik een techniek om al rijdend handmatig m'n derailleurke een zetje te geven en zo vol gas te kunnen geven! Het groepje valt uiteen en ik kies ervoor op niemand te wachten (sorry Ward) en voluit te blijven gaan!

Op de bevoorradingen staan deze keer wel al m'n bidonnen op me te wachten en alles gaat bijzonder vlotjes! De afdalingen zijn bij momenten erg technisch, de stukken langs het water soms erg verraderlijk en het blijft constant focussen! Halverwege staat de clan "Enkels-Koch" met een spandoek ons nog wat extra te bemoedigen en dat blijft toch altijd leuk! De moral is top en in ben serieus aan't genieten! Voor de laatste 20 heeft de organisatie nog een paar muurtjes voor ons in petto, gene paniek, geen accidenten mee r en finishen! Na 4u09 heb ik de 88km tegen 21,2km/u, 2650hm deden en waarschijnlijk reden we evenveel naar beneden! In totaal was ik 11u en een klets onderweg, den tweede in de fun categorie, de Ward, deed er 25' langer over... Een mooi gaatje hé!! Jeroen eindigde net buiten den top 10 op plek 11 en hield aan den bemc ook een goed en sterk gevoel over! De Krikke en de Luc besloten vandaag extra van de natuur te genieten en deden er iets langer dan gepland over! Al de bekenden kwamen zonder kleerscheuren binnen en het podiumekke was leuk meegenomen! In la roche nog ne pizza mee geritst en dan terug naar het vrouwke! Merci manne voor een alweer een heerlijk Mtb weekendje! De "la chouffe" zal smaken!! Voor volledige uitslagen, hier de site van chronorace http://chronorace.blob.core.windows.net/files/10463.pdf

Volgende week vertrekken we met een mooi groepje richting de drome voor alweer een (hopelijk) even mooi Mtb avontuur. Het betreft hier geen wedstrijd maar een driedaagse rit doorheen een prachtig stukje Frankrijk. Het samen uit- samen thuis principe staat hier voorop!

Bemc nrtwee

Vandaag, rit dos van den BeMC... Op het programma 95km en 2600hm, het echte marathon werk. Met den uitslag van gisteren kan je twee dingen doen, ofwel een paar nummers in het oog houden en deze proberen te volgen of proberen het algemeen klassement een beetje te verstevigen! Na een woelig nachtje (lepel lepeltje met den broer is toch weer ff wat anders) dacht ik voor optie 1 te gaan... Volgen en de kat uit den boom proberen te loeren. Eens het pak op gang schoten ze in eerste instantie langs als kanten voorbij, van rustig opwarmen weederom geen sprake! Wie ook al van de partij was was het zonnetje, heerlijk! Het beloofd een lange, warme dag te worden. De asfalt klim gaat al snel over in een steile offroad puist! Niet alleen offroad maar ook off-bike is het logische gevolg. 3 km weg en al stappen... Het pak valt zo wel meteen uiteen en het juiste tempo zoeken is nie simpel! Ik kom de Ward Mertens tegen en dieje gaat vlotjes naar boven. Ik zie in de verte nog wat "Funs" en besluit daar zoetjes naar toe te bollen! Uiteraard zitten die mannen niet stil en duurt het lang voor ik in een groepje kan aansluiten waar de eersten samen zitten! Na wat pittige stukken valt ook dat groepje in stukken uiteen en rij ik met twee Duitse rakkers weg van de rest! Het is nog erg lang en alleen is maar alleen! Met den Duits een pak sluiten is nie simpel maar gaandeweg vinden we elkaar en kunnen af en toe van mekaar profiteren, ganz tholl!! Bij momenten is he erg technisch, geconcentreerd blijven is de boodschap! Den ene kilometer gaat snel den andere blijft duren maar toch blijven we het volle pond geven. Ik weet dat ik eerste fun ben maar de technische stukken, gladde scherpe stenen en nog vettigere wortels, zware klimmen en gevaarlijke afdalingen doen mij af en toe achterom kijken! Ik weet dat er een paar techneuten achter mij zitten en een accidentje is wel erg snel gebeurd! Buzze geven! Op het einde heeft de organisatie nog een paar muurtjes gelegd en het vaatje begint leeg te lopen! Harkeuhh... Moe, meurrig maar niet Total löss kom ik over de meet! Opdracht volbracht!!! Iedereen van de polderknapen kwam zowat in dezelfde volgorde als gisteren binnen al zijn de verschillen wel iets groter! Gaan broks en geen valpartijen dus iedereen content! In het algemeen klassement sta ik nu een dik kwartier voor op den tweede, de Ward nota bene, dus ik gaan morgen dat zeker verdedigen!! De benen voelen nu, in de camper, redelijk dus dat zou mogen lukken!!

BeMC rit nr uno!!

Vandaag eerste rit van den BeMC!! Na onze vlotte terugkomst na het overheerlijke zuid Afrikaans Mtb avontuur was het uitkijken naar vrijdag 16mei! De start van den driedaagse van het noorden! Vanuit la roche en Ardenne wordt al voor de derde keer een pittige meerdaagse gereden! Het gevoel na den Afrik was altijd goed, in het weekend werden nog twee stevige trainingen gedaan (door weer en wind) en voor de rest werd er redelijk wat gerust!! Thuis en opt werk was alles toppie en na een laatste test op woensdag bij de klievers werd er donderdag met de mobil richting la roche getrokken! Daar hadden we een plekkie op het campingske vlak bij "Place to be" voor de komende dagen! Hotel floreal... Eric van Bets, de Krikke zijne collega en maat voor den transpyr kwam ook al af! De start werd vrijdag om 13u gegeven en de krikson kwam ons tegen de middag vervoegen! Mijn eindzege van vorig jaar in het "fun" classement (iedereen zonder licentie en da zijn er nogal wa, 264 om precies te zijn) leverde mij toen de blauwe trui op en vandaag een startplekkie op de voorste rij in startbox 3! Dus weinig gedrum en vrij relaxed naar de start. Sinds dit jaar is het een officiële uci wedstrijd en in het deelnemersveld heel wat al dan niet toppers. Vanaf de start was het redelijk snel duidelijk, het gaat hier direct omhoog, direct snel en direct op een lint!! Verbrokkeling vanaf km 0! De benen voelen goed en ik kan goed opschuiven tussen de eerder gestarte blokken, mannen en vrouwen mét een licentie. We duiken na goed 3km het bos en da ligt er serieus vettig bij. Geen brede rode, droge glooiende wegen zoals een paar weken terug maar ploeteren door de modder en steil omhoog en technisch naar beneden, das den bemc en den belgique!! Na 9km hebben reeds meer dan 500hm achter de kiezen, een zware opening dus! We doen vandaag twee lussen, 25 en 20 km! Samen goed voor 55 km met daarin 1900hm en twee keer de "muur van Borzee". Iedereen die daar al gereden (of gewandeld) heeft weet hoe laat het is! De kleine plaat heb ik vandaag meer gebruikt dan op 9 dagen in den afrique maar het gevoel is goed en de benen sterk! Ik weet niet precies waar ik zit in het "Fun" pak maar veel zullen er niet voor me uit rijden! De laatste 15 km pik ik er toch nog een paar op en vraag me af van waar die komen. Ik rijd opnieuw dikwijls alleen en de wind staat op de open stukken af en toe goed op den bol! Het blijft leuk mtb'en en na 2u34 kom ik over de meet! Het zonnetje is heel de dag heerlijk van de partij geweest en aan den arrivee is het nog redelijk rustig. Lekker in het gras, ne pannenkoek, wa winegums en ne recup, fietske afspuiten en wa chillaxen tot alle bekenden binnen zijn. Den brothar, den brammati en z'n halve familie, Wardje en wa bike aholics, de Krikke en den Eric en nog wa bekenden van binnen en buitenlandse avontuurtjes! Eigenlijk best wel gezellig wa napraten over dag 1! Na wat organisatorische rompslomp komt dan toch den uitslag. En wa denkte, de Schroyen eerste van de funners! Tommeke meeusen, ge weet wel dieje veldrijder haalt het bij de elite... Ik ben curieus naar zijnen tijd maar dieje weet hij zelf niet... Een podiumekke, een medaille een paar handschoenen en een grote fles "la chouffe" krijg ik mee. Ook ne nieuwen blauwen leiders t-shirt hebben ze klaar liggen en dus moet ik weer nie gaan wassen!! Ole!! Vandaag reed in de 55km tegen 21,4 gemiddeld, lekker tempoke voor een glibber rit! Morgen staat er een stevigere rit op het programma, dik 90 km en bijna 2600 hm benieuwd wat dat gaat geven. Aan de recup zal het niet liggen want de Jeroen heeft hier zojuist ne kip-curry ineen geflanst om u tegen te zeggen! Nog ne warme choco en een gallet en meer moet da nie zijn! Allee de groetjes uit de camper en tot morgen!!

Ook aan het mooiste liedje komt...

Lap, dag 9 was daar al en ook die ligt helaas weeWeeral achter ons. Alles verliep zoals de andere 7 race-ritten! Tijdens het ontbijt en aan de start hing toch een nog iets relaxter sfeertje (als dat al mogelijk is) dan de vorige dagen. Nog "slechts" 84 km scheiden ons van het langverwachte strand! De rit was, ik weet het ik begin serieus te zagen, opnieuw super schoon! We reden door een continent waar we de vorige dagen niet passeerden! De rietplantages waar we een groo deel van de dag door slalomden had wel erg veel weg van het glooiende, groene landschap in pakjes Bali of Thailand... Dus deden we er nog een transbalike boven op. Ik kwam weeral heel vroeg alleen te zitten maar dat deed me nog extra genieten van het snelle parcours. De zee lag met nog een kilometer of 15 te gaan constant aan onze rechter zijde en liet zich af en toe zien. Nog een extraatje van de organisatie bracht ons tot op het strand! Een drijvende brug van dik 600m die slingerend (en waggelend) die de bikers met droge voeten door de menigte en tot op de streep bracht! Uiteraard klein feesje achteraf! Ik zit nu aan het zwembad van onze lodge, subiet ontbijten, (terug op krachten komen na ons avondje stappen) en dan de vlieger eens gaan opzoeken! Tot terug in den belgique he!!