Zondag 31 juli stond ik aan de start van de 100km lange mtb marathon doorheen het zeer mooie Saarse landschap. Net in Duitsland, vlak achter Luxemburg, waar Moesel en Saar samen komen, vlak bij Schengen (van het bekende akkoord) een heel mooi stukje Duitsland op 300km van Zandvliet. Ik vertrok pas zaterdag avond en de mobil werd ingeruild voor den otto van madam. Zetels plat, een slaapzakje, een terma restje, ne sportzak vol proviand en ne koelbox. Alles past netjes in dat bakkie en karren maar. Een kleine drie uurtjes later sta ik in het kleine Orscholz tussen de andere mobils in het bos. De start is pas om 9u30 en dat geeft me alle tijd om rustig te ontbijten, me alvast te verplaatsen richting douches en spuitstand en me klaar te maken voor de start. Nummertje afhalen, sanitaire stop, aankleden... Een zee van tijd! Uiteindelijk is het dan 9u30 en worden zo een 150 man op het parcours los gelaten. Ik start uiteraard zonder licentie en moet tevreden zijn met een plekke tussen de "normale" mensen, hier weinig of geen zenuwachtig gedoe. Vanaf de start zie ik uiteraard de mooie groepjes
vertrekken. De eerste 8 kilometer gaan eigenlijk in steigende lijn. In de open stukken staat de wind bovendien in het nadeel en ik kom snel alleen te zitten. Te snel eigenlijk... Na een eerste technische afdaling komt er een vrij lang tussen stuk dat heel zoetjes oploopt, een groepje had ideaal geweest. Wachten op een achterliggend groepje is helemaal geen optie dus rijden maar. Na 15 km krijgen we een eerste mooie, pittige klim voor de wielen. Ik kan een mooi tempo ontwikkelen en kan al wat volk oprapen. Atijd goed voor de moral. De afdaling die volgt is redelijk snel. De organisatie heeft duidelijk z'n best gedaan om een zo technisch mogelijk parcours uit te stippelen en we worden af en toe op een slinger passage door het bos getrakteerd. Langs het water rijden we naar de volgende opeenvolging van knikken. De benen voelen niet super aan, het maagje wil nog niet echt mee. Ik besluit iets van de gas te minderen en alles rustiger de tijd geven een goed gevoel te vinden. Ik sluit aan bij twee boys en blijf daar een hele poos zitten. Na de tweede bevoorrading komen we weer op een vlakker stuk langs het water. Ik weet van een vorige editie dat er zo dadelijk een erg pittige klim aankomt. Op de klim kan ik de twee boys lossen en ik krijg zowaar een beter gevoel! Het is op en af tot aan de passage aan de finish. De gas gaat open... Vanaf kilometer 60 doen we eigenlijk een tweede, zelfde lus. Er is hier en daar een stukje weggelaten wat ons uiteindelijk op 98km zal brengen. Het gevoel is ondertussen helemaal omgeslagen, power in de benen en een maag die z'n werk doet. Ik raap nu constant volk op en kan ze ook terug achterlaten. Altijd goed voor het kopje. De klimmen gaan vlotter dan de eerste passage, iets wat niet bij iedereen het geval is blijkbaar.
Weten wat er komt is een voordeel en op gepaste tijden wordt de nodige proviant opgeslagen. Ik ben slechts aan 1 bevoorrading gestopt om de bidonnen te vullen. Af en toe een beker aangepakt maar tegen het einde begin ik toch een beetje "droog" te lopen. Ik krijg nog twee kleppers in het vizier maar in een technische passage moet ik ze terug laten gaan. M'n voorrem heeft het een beetje begeven en ik probeer zonder valpartijen de finish te halen. Ik eindig in 4u37 op een 19plek algemeen en 7e in mijn categorie. Snel douchen en wegwezen... Saarscleiffen is een mooie marathon, geen typische snelle duitser maar een pittige tocht met enkele zeer mooie passages.
 |
| Bijschrift toevoegen |
