Saarschleiffen mtb

Zondag 31 juli stond ik aan de start van de 100km lange mtb marathon doorheen het zeer mooie Saarse landschap. Net in Duitsland, vlak achter Luxemburg, waar Moesel en Saar samen komen, vlak bij Schengen (van het bekende akkoord) een heel mooi stukje Duitsland  op 300km van Zandvliet. Ik vertrok pas zaterdag avond en de mobil werd ingeruild voor den otto van madam. Zetels plat, een slaapzakje, een terma restje, ne sportzak vol proviand en ne koelbox. Alles past netjes in dat bakkie en karren maar. Een kleine drie uurtjes later sta ik in het kleine Orscholz tussen de andere mobils in het bos. De start is pas om 9u30 en dat geeft me alle tijd om rustig te ontbijten, me alvast te verplaatsen richting douches en spuitstand en me klaar te maken voor de start. Nummertje afhalen, sanitaire stop, aankleden... Een zee van tijd! Uiteindelijk is het dan 9u30 en worden zo een 150 man op het parcours los gelaten. Ik start uiteraard zonder licentie en moet tevreden zijn met een plekke tussen de "normale" mensen, hier weinig of geen zenuwachtig gedoe. Vanaf de start zie ik uiteraard de mooie groepjes

vertrekken. De eerste 8 kilometer gaan eigenlijk in steigende lijn. In de open stukken staat de wind bovendien in het nadeel en ik kom snel alleen te zitten. Te snel eigenlijk... Na een eerste technische afdaling komt er een vrij lang tussen stuk dat heel zoetjes oploopt, een groepje had ideaal geweest. Wachten op een achterliggend groepje is helemaal geen optie dus rijden maar. Na 15 km krijgen we een eerste mooie, pittige klim voor de wielen. Ik kan een mooi tempo ontwikkelen en kan al wat volk oprapen. Atijd goed voor de moral. De afdaling die volgt is redelijk snel. De organisatie heeft duidelijk z'n best gedaan om een zo technisch mogelijk parcours uit te stippelen en we worden af en toe op een slinger passage door het bos getrakteerd. Langs het water rijden we naar de volgende opeenvolging van knikken. De benen voelen niet super aan, het maagje wil nog niet echt mee. Ik besluit iets van de gas te minderen en alles rustiger de tijd geven een goed gevoel te vinden. Ik sluit aan bij twee boys en blijf daar een hele poos zitten. Na de tweede bevoorrading komen we weer op een vlakker stuk langs het water. Ik weet van een vorige editie dat er zo dadelijk een erg pittige klim aankomt. Op de klim kan ik de twee boys lossen en ik krijg zowaar een beter gevoel! Het is op en af tot aan de  passage aan de finish. De gas gaat open... Vanaf kilometer 60 doen we eigenlijk een tweede, zelfde lus. Er is hier en daar een stukje weggelaten wat ons uiteindelijk op 98km zal brengen. Het gevoel is ondertussen helemaal omgeslagen, power in de benen en een maag die z'n werk doet. Ik raap nu constant volk op en kan ze ook terug achterlaten. Altijd goed voor het kopje. De klimmen gaan vlotter dan de eerste passage, iets wat niet bij iedereen het geval is blijkbaar.

Weten wat er komt is een voordeel en op gepaste tijden wordt de nodige proviant opgeslagen. Ik ben slechts aan 1 bevoorrading gestopt om de bidonnen te vullen. Af en toe een beker aangepakt maar tegen het einde begin ik toch een beetje "droog" te lopen. Ik krijg nog twee kleppers in het vizier maar in een technische passage moet ik ze terug laten gaan. M'n voorrem heeft het een beetje begeven en ik probeer zonder valpartijen de finish te halen. Ik eindig in 4u37 op een 19plek algemeen en 7e in mijn categorie. Snel douchen en wegwezen... Saarscleiffen is een mooie marathon, geen typische snelle duitser maar een pittige tocht met enkele zeer mooie passages.

Bijschrift toevoegen



Finishen aub... Rit 7: Trento - Arco

Vandaag de laatste... Na het debacle van gisteren vandaag vraagtekens?? Kan de schnitzel voor wonderen zorgen zoals de steak en het glas wijn ooit Floid Landis nieuwe "vleugels" gaf?? Een beetje gelaten staan we in de box, gefocused op plek 15. We worden alweer onder begeleiding de stad uitgereden en daar is het meteen bingo. Een erg steile opener, alweer asfalt. Het duurt een tijdje en we kunnen eigenlijk best een mooi tempo ontwikkelen. De opener is lang vandaag, in bijna 25 klimmen moeten we 1500Hm overwinnen. Op de iets vlakkere stukken heeft Jeroen het opnieuw moeilijk en we proberen de boel niet definitief op te blazen. Het regent eigenlijk van  kort na de start, gelukkig is 1700m het hoogste punt vandaag en is daar de temperatuur nog redelijk. Aan de bevoorrading stop ik voor de bidonnen en m'n regen vestje. Boven is het erg winderig en toch best fris. De laatste knik is bijzonder steil en vraagt veel van den broeder. Op een smal pad vol stenen en wat beton trekken we ons naar boven. Van de vleugels van de eerste 4 dagen is geen sprake meer, damn! De afdaling die volgt begint bijzonder technisch. Door de regen is het bovendien spekglad op sommige passage's en dit brengt Jeroen van de kaart. Hij duikt een paar keer den decor in, gelukkig zonder erg! De schrotter die volgt is snel, koud, nat en gevaarlijk. We doen ons best veilig beneden te geraken. Nog 20km richting finish. De laatste Enduro Challenge begint met een mooie klim en gaat al snel over in een bij momenten levensgevaarlijke afdaling. Afstappen doet bijna iedereen en het blijft opletten om hier niet de finisher medaille kwijt te spelen. De laatste 8km gaan in bijna vlakke lijn richting Arco. We rijden door de wijnvelden en ook hier is het glibberig. Het blijft regenen tot op de meet. Moe en nat komen we met een gemengd gevoel over de meet. Uiteraard is de transalp uitrijden een mega prestatie! De eerste 4 dagen waren super, een pechdag en dan nog twee mindere dagen brengt ons uiteindelijk op een 15e plek bij de masters. We hadden graag in de top 10 gestaan maar het is nu eenmaal niet zo. Iedere finisher heeft hier z'n eigen verhaal. Pech, goede dagen en mindere dagen, waar die dagen liggen is voor iedereen anders. Mentaal is het leuker om sterker te finishen dan te starten. Maar 7 dagen achtereen top presteren is niet simpel! Chapeau voor den broeder, sorry voor het afzien, merci voor het volgen!! Chapeau voor ons vader die niet alleen de mobil telkens op een top locatie (zonder brokken) wist neer te zetten maar ondertussen op z'n velooke nog even de Stelvio en de Gavia aan z'n palmares wist toe te voegen!

Resultaten Transalp 2016

The day after, day 6. Mezzana - Trento

Na de baaldag van gisteren stonden we vast beraden aan de start om terug enkele plaatsten op te schuiven en te laten zien dat we door pech terug geslagen zijn. Gisteren regende het een eerste maal hevig na de finish en vandaag zit er voldoende zuurstof in de lucht. We worden om 9u opgang gebracht in een geneutraliseerd stuk van maar liefst 12 km! Een aflopend fietspad brengt de zenuwachtige meute naar de voet van de straffe openingsklim. Bovendien besluiten de toppers heel het pak te laten stoppen voor een plas pauze!! Nooit mee gemaakt, maar ja daarom zijn het toppers zeker. Vanaf we losgelaten worden is het harken bij den broeder, hij heeft z'n benen in Mezzana vergeten en we moeten veel "schoon" volk laten gaan. De klim is lang en we proberen er het beste van te maken. De laatste kilometers zijn opnieuw erg zwaar en we moeten zelfs af en toe van de fiets wegens te steil, te technisch of een combinatie van beide! Aan de eerste bevoorrading stop ik en laat de nodige previant in. We duiken in een technische afdaling naar beneden. De 30 volgende kilometers zijn eigenlijk erg mooi en hier zou tempo gemaakt moeten worden. Maar het draait niet en het ziet er niet naar uit dat het draaien gaat. Op enkele zacht oplopende asfalt kilometers is het duidelijk, no power. In de "tunnel of Tèrres" die volgt (2,5km door den berg ipv er over) gaat het licht letterlijk en figuurlijk definitief uit. 't Is passen vandaag en we moeten nog een eind. Het pad blijft glooien richting laatste klim. De vertical ride is alweer een mooi stuk off road en vrij technisch voor den ene genieten voor den andere een marteling. We rijden nog een stukje naar beneden en klimmen de laatste kilometers over de baan richting top. We duiken naar beneden. Duiken is het goede woord want in deze erg technische passage zit voor ons een wandel stuk van enkele 100meters. Bij het begin van deze passage komt Jeroen nog ten val. Twee bidon houders en wat vel op z'n knie minder vervolgen we onze weg... Stom stom stom, het kan snel gebeurd zijn. Voor het geval de veer nog niet gebroken was is ze dat nu zeker. We moeten nog enkele vlakke kilometers over bruggen. Het tempo zakt verder weg, we worden nog door enkele ploegen gepakt en bollen rustig verder. De laatste 8km verlopen terug geneutraliseerd over de baan richting Trento. De dreigende lucht trekt verder dicht en het gerommel komt niet alleen van de Jeroen z'n maag. We krijgen een tweede koude douche vandaag en bollen kleddernat het historische centrum van Trento binnen.  We kregen vandaag een dreun! We reden als 22! master over de meet en bleven (wonderwel) nog steeds op een 14e plek in het algemeen hangen master klassement hangen. 's Avonds werd er geen pasta genuttigd maar in het centrum werd een leuk resto uitgezocht en was het frit/wienerschnitzel voor den broeder en wat heerlijke gnocchi voor den deze. Een glaasje wijn mag niet ontbreken, het is nog steeds vakantie hé!! Benieuwd of dat dit de batterij terug kan opladen voor morgen de laatste...

  

Queen stage: Bormio - Mezzana

Vandaag staat de top-etappe op het programma. 88km en 3100hm. Vanaf de start klimmen we eerst off road en daarna over de weg richting "passo gavia". We starten goed en er lijkt op het eerste zicht geen vuiltje aan de lucht. We komen op de eerste off road stukken en plots begint de linker trapper van Jeroen te blokkeren. Het zal toch nie waar zijn zeker. Het lager in de trapper zit blijkbaar vast en zo komt de trapper uit de crank arm ipv mee rond te draaien. Lap! Ff nadenken... Ik besluit om Jeroen verder op mijn fiets te laten rijden. Het zadel wat laten zakken en hij kan verder. Ik draai de pedaal terug in de arm en probeer het lager wat los te krijgen. Het lijkt te lukken. Terug op pad. Niet veel later draait het pedaal weer vast en opnieuw moet ik stoppen, het pedaal van m'n schoen halen, der in draaien en weer verder. In stamp wat op het pedaal, probeer achteruit het pedaal terug in de arm te draaien, allee van alles. Het lijkt erop dat na verloop van tijd het lager helemaal de geest geeft en ik redelijk normaal kan rijden. Het is alles geven om halverwege de Gavia terug bij Jeroen aan te sluiten. De schade lijkt voorlopig beperkt te zijn gebleven. Aan de bevoorrading kan ik nog de bidonnen vullen en terug tot bij de Jeroen te rijden. Niet veel later slaat de miserie helemaal toe. De trapper begeeft en valt volledig uiteen!! Enkel het kleine asje wat in de traparm draait zit er nog. Dees is wel ff serieus balen! Ik geef Jeroen z'n bidon mee en zeg dat'm gewoon moet blijven rijden. Ik heb ondertussen al aan "duzend" man om een eventuele reserve trapper gevraagd maar "uiteraard" heeft niemand van al de mechaniekers en volgers langs de weg er iemand een bij. Ik besluit gewoon door te rijden. De afdaling van de Gavia maakt al snel duidelijk dat het niet evident zal zijn. De afdaling is bijzonder technisch en op één pedaal helemaal gevaarlijk! Het lukt me op enkele kleine schuivers na om redelijk heelhuids beneden te komen. Tijdens een schuiver waar ik van de fiets moet blijkt m'n gps weg te zijn! Ik zoek een paar minuten in de ronde maar uiteraard niets te zien. Aan de mensen die passeren vraag ik of ze toevallig... Uiteraard zonder succes! Alweer een beetje lichter besluit ik m'n weg maar voort te zetten. Op de volgend klim kan ik terug bij Jeroen aansluiten. Het heeft me echter veel krachten gekost en hoop niet tegen de gekende hamer man te rijden... Over de "alta via camuna" rijden we richting "passo Tonale". Het is hier eigenlijk best mooi maar alle concentratie gaat naar het parcours. Ik kan niet springen en moet uiterst voorzichtig zijn mezelf en de banden van meer pech en miserie te besparen. Ondertussen gaat de gas waar mogelijk vol open. Het laatste uur gaat eigenlijk in volledig dalende lijn richting finish. We knallen er serieus op los. Zonder pedaal, eigenlijk te zot maar ja... Plots vliegt de melk rond m'n oren! Lek!! Kan er ook wel bij. Het gat is te groot en de melk krijgt de lek niet dicht. Binnen band steken, alweer tijdsverlies! Nieuwe band, hopla wij verder. 5km verder een serieuze knal, opnieuw lek!! Er zijn van die dagen zeker! De scheur in de buitenband is zo groot dat de hele flank open ligt. We steken een gelletje verpakking tussen binnen en buiten band en blazen de band voorzichtig terug op. Minuten verstrijken, ploegjes passeren! We bollen de laatste 7km voorzichtig binnen, als de band weer knalt is het wandelen! Uiteraard tuimelen we in het klassement een paar serieuze plekken terug, maar er zijn altijd ergere dingen... Mentaal krijg ik wel een dreun, alsook lichamelijk... De pedaalridder is z'n trappers even kwijt. Tol van de dag: een verkrampte voet, een geforceerd rechter been, ne gps minder en een paar kneuzingen van slippertjes her en der... Bwa moet kunnen. Alles is ondertussen terug opgelapt en we hopen morgen terug ten volle te kunnen rijden en hopelijk met minde pech bedeeld te worden. Altijd een verassing zo een Mtb ritje...

Nr. 4 Livigno - Bormio

Onder alweer een stralend zonnetje staan we om 9u gereed om de vierde etappe aan te vallen. De top 10 komt steeds dichter en we voelen ons nog redelijk in vorm. De eerste 6,5km verlopen in dalende lijn en zijn geneutraliseerd. Met andere woorden de gevaarlijkste van den dag! Eens de klim echt begint worden we eindelijk gelost en kunnen we er echt aan beginnen. Jeroen heeft in de eerste kilometers de aansluiting wat verloren en er schiet me heel wat schoon volk voorbij. Gene paniek, het is nog ver en opblazen heeft nu nog geen zin. We weten stilaan wie de ons omringende ploegen zijn en kunnen aan een dagelijkse inhaal race beginnen. De eerste klim de "passo alpisella" brengt ons meteen naar 2400 meter hoogte. We dalen een stuk en dan volgt  een relatief vlakke passage waar de grote molen kan ingezet worden. Vanaf kilometer 30 duiken we terug naar beneden. De afdalingen liggen kurkdroog, snel en van veel grip is weinig sprake. Eten en drinken gebeurt tussen de bochten in. We maken ons gereed voor dik 15 km klimmen richting "brochetta di forcolo". Hier bereiken we het dak van de week. We komen boven op 2678m en het is hier letterlijk en figuurlijk adembenemend! De afdaling die volgt is een aanslag! Het gaat in dalende lijn richting Bormio waar ons vader alweer een goed plekkie heeft uitgekozen en waar we in het zonnetje de nodige recup kunnen doen. We deden vandaag een goede zaak en komen op plaats 9 in het algemeen klassement. De blik staat nog altijd vooruit en plaats 8 lijkt haalbaar. Morgen wacht de queen stage, hopelijk kunnen we op de lange afstand en de vele hoogte meters een goede zaak doen.

Rit 3: Scuol-Livigno

Bekend terrein! Deze rit deden we in de transalp van 2008 en ook enkele jaren terug deed ik de "national park bike marathon" die vanuit scuol naar livigno en terug naar scuol gaat!! De start is eigenlijk goed voor 23km klimmen. Wat op en af erbij genomen maar we stijgen van 1200 naar 2300 meter. We volgen daarbij een riviertje en de laatste kilometers lopen over een heel mooi wandelpadje. De eerste bevoorrading wordt snel mee geritst en we beginnen aan een reeks van kortere knikjes! Jeroen vind de benen die we zoeken en we rapen snellere starters met mondjesmaat in. De wondermooie "passo del Gallo" op 2000m is alweer een mountainbike paradijs. Tussen het harken op de fiets door kunnen we gelukkig ook genieten van het prachtig decor. Het zonnetje is alweer volop van de partij en is op deze hoogte nog niet veel van z'n kracht verloren. De klim die volgt mag er anders wezen en daar sleurt hetzelfde zonnetje de energie los uit de benen! Drinken waar kan is de boodschap! Een slinger afdaling brengt livigno in het vizier! De laatste 10 kilometer kennen we nog. Een eindeloos knikken boven het dorp.... We horen stilaan de speaker en zien het "ultimo kilometro" bordje eindelijk staan. Nog even dalen en dan binnen bollen! Livigno, het Tibet van de Alpen, voor de gelegenheid omgedoopt tot de Sahara van de bergen zal ons plekkie zijn voor vanacht.

Rit zwei: nauders-scuol

Vandaag op het programma, 56km, 2150hm. Een relatief korte etappe maar meer mtb'en dan gisteren. We staan in het startvak vlak na de toppers. In het algemeen klassement stonden we na etappe 1 op plaats 53 en dat geeft recht op box A2. In onze categorie staan we op plek 12, we houden de top binnen bereik maar dan zal alles toch moeten mee zitten. De start brengt ons direct naar 2200 meter hoogte en is meteen pittig. We kunnen een mooi tempo ontwikkelen en worden niet van het kaske naar de muur gereden. Na 10 mooie klimkilometers komen we aan het bergstation waar gisteren avond de pasta party plaatsvond. Snel bidonnen vullen en wij verder. Een passage over een plateau op de Italiaanse grens geeft soms erg mooie vergezichten! Heerlijk mtb'en... Een paar knikken en we zitten op de technische enduro challenge. Hier loopt alles een beetje strop en moeten we enkele keren van de fiets. Bij mij loopt het even mis en ik beland in den decor. Een schrammetje meer of minder op de beentjes zal wel meevallen zeker. Al snel staan we aan de voet van de tweede grote klim. Jeroen z'n voorderailleur hapert af en toe en dat haalt ons even uit ons ritme. Geen stress en vlot terug verder. De afdaling die volgt is opnieuw mooi en uitdagend, het laatste stuk is erg steil en vraagt extra concentratie, gelukkig hebben we die nog! De laatste 15km verlopen over een zoet stijgende schrotter weg. We missen net de aansluiting met een mooi groepje en we moeten de resterende kilometers alleen afboksen. De wind zit niet echt mee en af en toe zit er een pittig knikje in. Het groepje loopt wat van ons weg en het is serieus boksen de schade te beperken. We komen vandaag als 11 master over de streep en stijgen in ons algemeen klassement een plekje naar plek 11. Hopelijk kunnen we morgen zonder mechanische problemen blijven rijden en misschien de top 10 binnen duiken. Duimen maar!!

Rit 1: Imst - nauders 90km, 2800hm

Vandaag vertrokken we voor onze 7 etappes die ons van Imst over de Alpen richting Garda meer gaat brengen. Na onze "pittige" laatste dagen stonden we vrij relaxed in de startbox. Iets wat uiteraard niet van iedereen gezegd kan worden. Om 9u worden we onder begeleiding richting openingsklim gebracht. Het tempo ligt uiteraard hoog en we doen ons eigen ding. We starten voor het eerst in het master klassement (samen ouder dan 80) en willen niets forceren op dag 1. We krijgen vandaag redelijk wat asfalt onder de wielen en de eerste klim brengt ons in 20 km naar de pillerhöhe op 1600m. Een snelle afdaling gevolgd door een tussenstuk met zelfs een wandelpassage. Al snel staan we aan de voet van een tweede klim. Uiteraard eerst een stevige portie verhard gevolgd door schrotter. We komen boven in een hele "alpenweide" met de. Prachtig uitzicht op de ons omringende bergen. De afdaling begint snel en naarmate we verder dalen technischer. Hier start ook de "freeride". Een bepaald stuk van het parcours dat getimed wordt en in een apart klassement gegoten wordt. Het is eigenlijk een heel leuke, uitdagende afdaling waar lekker "flowend" naar beneden geraasd kan worden. Na de afdaling nog een stevige, korte knik en dan een lang stuk over de baan richting laatste klim. De motor slaat aan en de kilometers vliegen voorbij. Van het grote- naar het kleine blad, een laatste bevoorrading meepikken en dan naar boven voor de laatste hoogte meters te sprokkelen.  We blijven nog steeds ploegen inhalen, uiteraard goed voor de moral! We duiken opnieuw snel naar beneden. De laatste kilometer gaat nog pittig terug omhoog alvorens we de meet in Nauders over bollen. De nodige recup ligt daar voor het grijpen en we weten wat ons te doen staat. Eten en drinken! Het is ondertussen serieus warm geworden en de reserves zijn op deze opener al redelijk aangesproken! We staan met de mobil aan de skilift. Ideaal, een privé spuitstand en lekker rustig. De pasta party is met de lift die hier vertrekt naar boven. Erg leuk om daar op 2200m pasta a volenté te schranzen met zicht op de mooie, nog steeds besneeuwde, toppen. Nog "ein heise shoco" en redelijk op tijd het nestje in. Op naar dag 2...

Transalp off we go!!

Na het vorig Mtb/vakantie avontuur was het drie weken tot de start van de transalp in Imst, Oostenrijk. Ik deed samen met Jeroen nog een paar mooie, lange trainingen en ondertussen staan we op de camping in het zonnetje met de nummers opgespeld. Niet evident want woensdag sloeg de stress even serieus toe. Bij het verwijderen van de linker crank van den brothar zijnen Mtb besloot die er de brui aan te geven. Een korte knak en ik had twee stukken vast! Nu is een Tune crank niet iets alledaags dat je eender waar kunt vinden dus was het ff paniek. Gelukkig was er Niels, een collega en handige Harry die in spoed een mega herstelling uitvoerde! Er werd ook met Tune gemaild en gebeld en we besloten via hen richting Imst te rijden. Een omweg via het zuiden van het zwarte woud van ne kilometer of 200 maar wel de moeite waard. In het kleine Buggingen ligt "the home of Tune" een walhalla voor een biker. Wat daar bijeen ligt is pure "porno" voor ne fietser. (Of toch bijna) we werden heel vriendelijk ontvangen en kregen een rondleiding doorheen de kleine atelier! Nog wat extra reserve onderdelen rijker en heel wat euro's armer en wij verder richting Imst. Gene stress meer en morgen kunnen we gerust starten voor etappe 1!

Kitzalp bike marathon

Kitzalpbike marathon...

Een hele mond vol, de naam van de afsluitende marathon van een top-vakantie! Na de afsluitende tijdrit van de Alpen tour kwamen Vicky en Vanessa met de auto richting Schladming. Ik moet er geen tekening bij maken dat het weerzien echt deugd deed zeker! Na een gezellige middag en avond waar de recup bestond uit "druivensap", pizza's en wat nacho's kropen we moe, tipsy en voldaan in ons nestje! Het hotelleke van de camping was heerlijk! Vicky en ik trokken terug naar Italië, Pat en Vanessa trokken met de mobil naar Kroatië. Toscane was heerlijk, 10 dagen. Zon, zee, Vino, super eten... Kortom genieten! De fiets werd slechts sporadisch van stal gehaald en we genoten met volle teugen! Na Italië reden we terug richting "la belgique". Gelukkig met een serieuze tussenstop in Oostenrijk! Daar hadden we in Kirchberg nog een hotelletje geboekt. De room-upgrade was super leuk meegenomen! We kwamen woensdag aan en zaterdag zou ik er starten in de kitzalpbike marathon. Het weer was super, de zin om terug te rijden en iets meer te focussen was ook volop terug! Met de transalp in juli in het achterhoofd besloot ik er een klein trainingsblokje  van te maken. Donderdag reed ik 4uurtjes een pittige rit en vrijdag nog 3 met ook de nodige hoogte meters. Het was bloedheet en Vicky en ik zochten verkoeling aan de lokale "badensee". Zaterdag werd de start al om 8u gegeven. Lekker fris... De eerste kilometers liepen redelijk vlak, richting Westendorf. Na het zenuwachtige gewriemel werd het pak op de eerste klim eindelijk uiteen getrokken. Alle afstanden starten samen en het overzicht is volledig weg. Natuurlijk zijn er snelle mannen die je voorbij rijden en waar je precies door stil staat. Zij zitten misschien op de enige lange klim van de dag en bollen bijna terug binnen. De 88km en 3800hm die mij staan te wachten doen me toch iets rustiger vertrekken. De klim hakt er al serieus in, serieuze schrotter tot boven en om helemaal tot op de top te geraken moeten we nog even van de fiets. Aan de kant staat mega veel volk en dat is altijd leuk. Het gaat nu snel naar beneden en na een paar erg technische passages doorheen het bos sta ik aan de voet van klim nr 2. Hier staar ook ons Vickske met de nodige aanmoedigen en die geven me altijd een "red bull" effect. Met die vleugels kom ik in een goed ritme en de klim gaat vlotjes! Een lange asvalt klim, de kaatste kilometers gelukkig nog wat schrotter en we staan weer boven. De afdaling die volgt is er eentje uit het downhill gamma da kirchberg te bieden heeft. Met een carbonnen hard tail zijn er leukere dingen maar we doen ons best zonder kleer- of andere scheuren beneden te komen. Halverwege schiet het parcours terug naar boven. We doen een stukje "hanenkam" en ik moet tot het uiterste gaan hier te kunnen rijden. Boven staat Vicky opnieuw langs de kant en na een klein pittig lusje passeer ik ze voor een derde maal! De vleugels die ik mee krijg zijn al wat pluimen kwijt maar al bij al draait het nog goed. We beginnen aan een schrotter klim die ik eerder in de week al deed. De zon brandt ondertussen serieus door en de bevoorradingen worden telkens gepakt en volledig benut. Een afdaling volgt. Wat eten, wat drinken en verder rammen. Eens beneden valt het op hoe warm het is, serieus warm!! We beginnen nu aan dezelfde asfalt klim als de tweede! We zullen dus deze klim volledig opnieuw doen! Begrijpen wie  kan! In het land van de bergen, met den Mtb een klim op de weg tweemaal doen! Gedurende de eerste kilometers voel ik het aankomen! De man met de hamer haalt ongenadig uit! Is het de hitte? Het kwik op m'n Garmin geeft 39graden aan, tegen 4km/u geen wind en dan vol in de zon op den asfalt na 4á5 uur onderweg... Na de voorbije dagen, na de heerlijke vakantie met ons Vickske! Gelijk vanouds is het harken! Het maagske begint tegen te pruttelen en de kop staat op ontploffen! De onderkant van m'n voeten staan in brand! Eens op de schrotter is het helemaal game over. In ne lokale drinken bak zoek ik verkoeling, een paar koe beesten vinden het wel grappig en komen wat melk aanbieden, ik pas. Ne man of 15  passeert me en een top uitslag zinkt in den drinkenbak weg. Ik weet dat de downhill afdaling helemaal tot de finish zal gaan en probeer toch nog wat te eten. Vicky staat nog een laatste keer boven en weet me te zeggen dat er al meer stervende dan levende zwanen zijn gepasseerd. De afdaling die volgt is een marteling! 10km over een downhill parcours. Geweldig met een aangepaste fiets maar sufferen en gevaarlijk op een hardtail! Bovendien doet nu alles zeer, leuk he zo mtb'en. Na 6u10' bol ik over de meet. Jawadde, over ne mottige marathon gesproken in zo een mooie streek. Mij zien ze er niet meer terug, misschien op latten of op wandelschoenen... Er resten nog 3 weken tot de transalp, ff focussen en dan hopelijk een mooier parcours!

Eindspurt alpentour

Rit 2 alpentour

 Vandaag rit 2, op het programma 58km en 2900 Hm. Best pittig dus! De pasta party van gisteren n was super en na een paar pannenkoeken vanmorgen zouden de batterijen voldoende opgeladen moeten zijn. De geneutraliseerde start door het dorp is een grote chaos en best gevaarlijk. Eens we off road gaan worden we losgelaten en gaat het tempo gelukkig de lucht in. Al snel zitten we op een lange klim wat het pak volledig uiteen trekt. De eerste klim is bijna 15km lang en overal minstens 5m breed, een autostrade eigenlijk. De benen moeten nog wat warm draaien en het bolt nog niet zoals ik had gehoopt. Naarste einde toe kan ik wat snelheid beginnen maken en hier en daar wat volk oppikken. De laatste 500m zijn technisch maar nog steeds vlot te nemen. De afdaling die volgt begint met een technische, gladde wortel passage doorheen het bos en gaat dan geleidelijk over in een zeer snel schotter pad. De kilometers vliegen hier even voorbij. De aanloop naar de tweede klim gaat geleidelijk aan. Het parcours begint zachtjes op te lopen en ik kan een mooi tempo ontwikkelen. Ik pak wat volk in m'n wiel mee en er is weinig animo om over te pakken. Ik kar rustig verder. Het gaat steeds steiler en steiler en al snel kan ik alleen verder. Na een paar erg steile maar goed bollende kilometers staat een bevoorrading, even stoppen om wat water te sloeberen en weer weg. Er volgen nu nog een 3-tal nóg steilere en iets technischere km's en het kleinste verzetje wordt door iedereen gretig opgezocht. Ik kan nog steeds wat volk in halen... Het is echt mooi rijden hier op een hoogte van bijna 2000m, af en toe moeten we door de sneeuw of modderige restanten hiervan! Uiteindelijk moet iedereen van de fiets en is het tot de enkels in de witte sneeuw, lekker fris. Ondertussen is het zonnetje van de partij en is het een heerlijk fietsweertje! We komen op een plateau met een paar serieuze drops en ups! Af en toe moeten we van de fiets en als we er wel op zitten is constant focussen om alle obstakels te vermijden. Het is een hele mooie passage maar tijd om veel rond te kijken krijgen of beter gezegd nemen we niet. De afdaling die volgt is in eerste instantie super steil met veel losse stenen en diepe geulen die het smelt of regenwater getrokken hebben. Het gaat toch relatief snel en de fiets moet werken. Opnieuw komen we op een iets vlakker stuk waar de gas andermaal volledig open gaat. De laatste bevoorrading wordt alweer vakkundig gepasseerd en er rest ons nog een klein klimmetje. Een passage door een alpenweide is pittig en ondertussen lekker warm. We klimmen nog even verder over asfalt strook en dan dalen we opnieuw naar Schladming af over het downhill parcours. In tegenstelling tot gisteren ligt dit wel helemaal droog en kan er met de nodige swoeng naar beneden draaien. Ik kom na 3u33 binnen en haal daarmee een 5e plek in m'n categorie in het klassement na twee ritten kom ik nu op een 7e plek terecht. Hopelijk kan ik morgen op de langste etappe nog wat opschuiven al zal dat niet echt simpel worden. Pat komt een klein uurtje later binnen en heeft ook weer een bewogen rit gehad. Hij deed enkele kleine archeologische bodemonderzoeken (gelukkig zonder al te veel schade) en kwam andermaal met een voldaan gevoel binnen gebold. Het zonnetje is nog heel de dag heerlijk van de partij  en de pasta party mocht er alweer zijn. Het was Vlaamse avond (verbroedering met de BeMC organisatie) en op het menu: asperges, patatten, pasta, stoofvlees, groentjes, rijst... Alles erop en eraan. Met de Lucakis boys zijn we nog ne gelato gaan smullen in het dorp, erg gezellig! Nadien nog nen halve time van "le football en France" en dan uiteraard op tijd de nest in! 

Welkom in Oostenrijk!

Na het avontuur in Italië zetten Patrik en ik koers terug richting Oostenrijk. We zijn er vandaag gestart in de Alpentour. Gisteren zijn we toegekomen in het regenachtige Schladming vanwaar de 4 etappes zullen vertrekken. Maandag vertrokken we uit Riolo en besloten een zonnige tussenstop te plannen aan de Adriatische kust! Een heerlijk dagje relaxen, eerst en kort ritje op dinsdag en dan lekker luieren aan het strand. In Bibione stonden we op een camping waar het in de zomer nie normaal moet zijn, alles erop en eraan en op de lido meer dan stoelen genoeg om een half leger te rusten te leggen! In alle geval ons tankje was redelijk opgeladen toen we woensdag in Oostenrijk aan kwamen. Het regende en bleef heel de nacht regenen! Donderdag, vandaag, zijn we om 10u dus ook in de regen vertrokken voor een tocht van 55km en 2500hm. Opnieuw een relatief korte etappe, op een vrij snel parcours. Van de technische passages die we in Italië voor geschoteld kregen schiet hier niet veel over. De openingsklim vertrekt dan ook op het asfalt. Bij de overgang in het bos staan we te voet wegens te glibberig om met de massa op te rijden. Ik kan m'n weg naar voor echter rustig verder zetten eens het pak terug op gang komt. We besloten vandaag niet te vroeg in het startvak plaats te nemen om iets langer droog en warm te blijven, het gevolg is wel,dat je helemaal achteraan staat en heel de dag (hopelijk) moet/kan inhalen. De eerste afdaling is breed en modderig, opspattende drab doet het zicht uiteraard sterk afnemen en het is soms met een half vizier dat het parcours bekeken kan worden. We komen beneden een vlakker stuk tegen met veel gladde wortels en een paar glibberige brugjes vooraleer we de grote klim van de dag kunnen aanvangen. Bijna 15km klimmen en een hoogte verschil van 1100m moeten overwonnen worden. De eerste kilometers verlopen over het asfalt (alweer) en gaan dan over in goed bollende schotter. Samen met het zicht zakt ook de temperatuur en boven (op 1850m) geeft de thermometer nog 5 graden aan. We beginnen aan een snelle afdaling, af en toe mag er bij getrapt worden en op 10km van den arrivé wacht ons nog een laatste stevige knik. Op de modder stukken heeft de race king af en toe problemen genoeg grip te vinden maar het tempo kan toch nog redelijk gehouden worden. De laatste afdaling gaat langs het downhill parcours richting Schladming. Het is "flowende" singeltrackje is hier herleid tot een super glad glibber parcours waar het af en toe serieus focussen is om niet het decor in te duiken. Het zonnetje zien we vandaag niet en het is even bibberen aan de spuitstand, vlug fietsje swanjeren en dan snel een warme douche op de camping... Hopelijk morgen een iets drogere dag! Na 2u55 zat het ritje erop, ik werd daarmee 20ste bij de niet licentie rijders en 10 in mijn klassement, morgen probeer ik wat verder op te schuiven, of wat hadden we gedacht! Pat kwam een halfuurtje later binnen gebold en was vooral tevreden over z'n verse modderband!! 

Grand finale rally di romagna

De laatste van de Rally. Alweer een korte etappe op het programma. De organisatie wil duidelijk voor iedereen een haalbaar parcours opstellen en maakt de ritten niet overdreven lang. Vandaag wacht ons "slechts" 40km met daarin 1500hm. Dat blijft natuurlijk een pittig parcours maar echte marathon etappes kan je het moeilijk noemen. Pat en ik warmen even op omdat we een pittige start verwachten. We worden om 9u door de motoren op sleeptouw genomen richting eerst klim. De opener begint gelijkelijk en we hebben deze reeds op een verkenningsrit gedaan. Het tempo van de koplopers ligt opnieuw iets te hoog voor mij, de benen voelen na de extra inspanningen van gisteren niet 100% hersteld aan en ik moet wat gas terug nemen. Ik kom andermaal alleen te zitten maar vind dat alweer absoluut niet erg. Het blijft tenslotte erg mooi rijden! We dalen af langs de klim die we deden tijdens de proloog, over de "Gyproc" terreinen. Vannacht regende het een beetje en soms ligt de witte pap er glad bij. Al snel beginnen we aan de tweede klim van de dag, een lange met een paar recup stukjes tussenin. Ik haal zoetjes terug wat volk in en voel me opnieuw beter worden naarmate de kilometers oplopen. De afdaling die volgt gaat eerst nog off road maar veranderd in een snelle asfalt afdaling. Er resten ons nog drie knikken richting Riolo. De tweede is opnieuw een serieuze muur waar we een laatste wandelpassage te verwerken krijgen. Het is nu binnen bollen, voor de laatste maal het gekend klimmetje richting arrivee! Opschuiven in het klassement zat er vandaag niet meer in, ik beland anders nog wel op het podium met een 6e plek in mijn categorie, algemeen werd ik 8ste. Pat strand uiteindelijk op een 54ste plaats algemeen en een 22ste in zijn categorie. De pasta party/award ceremonie mag er anders weer wezen. De organisatoren doen echt wel hun best het erg aangenaam te maken voor alle rijders. Lekkere pasta en andere gerechtjes, kaas en wijn, serieuze dessertjes! Alles á volenté! Pat en ik genieten nog een middagje in het zonnige Riolo. 'S avonds trakteren we ons zelf op een heerlijk dineetje in het plaatselijk toppertje en kruipen, na een laatste biertje met de andere Belgen, voldaan in onze nest. Het is nu recuppen richting Oostenrijk waar donderdag de Alpen tour start! Cu in Schladming!

Iedereen winnaar!!

Aan de finish vlag...

Rit 4

Dag 4, 50km, 2000hm. Om 9u staan ze in Riolo de markt nog op te stellen als wij opgang geroepen worden door een Italiaanse schone. De eerste 7km verlopen wederom geneutraliseerd achter de moto's. Ik nestel me rustig voorin, iedereen kent stilaan zijn plek dus van gedrum is weinig sprake! Aan de voet van de openingsklim gaat de vlag baar beneden en het tempo omhoog! Niet alleen het tempo maar ook de weg gaat steil omhoog. Een snelle start krijg ik duidelijk niet verwerkt en ik moet weer heel wat volk laten passeren. Wanneer we boven komen blijven de meesten het gekozen verzetje nog ff doordraaien, ik kan bij schakelen en het tempo meteen op trekken. Ik kom vrij snel in een goed ritme en begin al snel terug schoon volk in te halen. De afdalingen zijn andermaal prachtig, de singeltracks geweldig! De volgende lange klim kan ik een groepje van een man of 5 inhalen en gelijk achterlaten. De gas gaat vanaf nu volledig open, we zijn nog maar 20km ver maar met nog 30 te gaan is het toch nog oppassen! Ik passeer nog een paar eenzame strijders en in de volgende afdalingen verlies ik niet al te veel tijd. Op alweer een langere klim kom ik mijn rechtstreekse concurrent in het algemeen klassement tegen. Hij pikt ff aan maar na een paar stevige snokken moet ook hij passen. Net voor de top krijg ik de kopgroep in het vizier, da kan na nie! In de afdaling kom ik steeds dichter. Op de eerste knik van de slotklim sluit ik aan. Ik speel alles of niets, erop en erover! De aanvang van de slotklim is geleidelijk en kan ik zelfs nog wat voorsprong nemen. Een motar maakt me duidelijk dat ik op een minuutje van nummer 1 zit. Ik probeer het tempo vast te houden. De klim veranderd in een opeenvolging van steile, moordende knikken. Bij een schakel manoeuvre valt m'n ketting naast m'n klein blad, ik moet afstappen en voel die mannen terug komen. Damn, knallen, alles of niets. Eens boven heb ik nog enkele seconden op de achtervolgers. Ze hebben me in beeld en ik ben een uitstekend mikpunt! In de afdaling probeer ik de voorsprong te behouden maar dat is niet simpel. We schieten nog even de baan op en daar is het groepje in het voordeel! Alles terug samen. We rijden even langs de rivier en ik bereid me voor op een spurt richting arrivé. Het kan niet ver meer zijn. Als eerste draai ik een bocht in en sta plots voor de ultieme klim. Ik schakel naar de kleine en opnieuw valt de ketting van het blad! Doemme doemme doemme toch! Da groepje passeert uiteraard en ik sta te voet. Het is de spurt naar de meet! Ik kom nu als zevende over de streep en ben uiteraard teleurgesteld! Relativeren kan ik gelukkig ook en op de 12 km terug naar Riolo heb ik wel even tijd om alles op een rijtje te zetten. Een heerlijke rit, goei benen en een goede zaak in het algemeen klassement. Uiteraard had ik erg graag tweede geworden, maar voor hetzelfde geld.... De benen waren goed en morgen is er nog een laatste rit af te werken! Hopelijk kan ik m'n plekkie behouden en nog een dagje genieten. De voorderailleur is in alle geval terug afgesteld en zou morgen niet meer mogen haperen! Ook de Pat kwam heelhuids binnen en op een stramme rug na is het innerlijke bij hem ook nog toppie!!

Stoempen maar!!

Giorno 3...

Dag 3, koninginnen etappe... 9u, we worden op het dorpsplein van Riolo opgang geschoten voor 90km en 3000hm. De marathon etappe van deze rally di romagna. De eerste 5km verlopen weer geneutraliseerd over de weg achter de quad van organisator Stefano. De eerste klim die zich aandient zorgt meteen voor de nodige schifting en ik verschiet ervan hoeveel volk me voorbij komt. Hebben die mannen allemaal super benen of onderschatten ze de aangekondigde meters, verticaal of horizontaal? Ik besluit in elk geval mijn marathon ervaring te gebruiken en laat veel volk vertrekken. Na 20 km komen we een eerste muur tegen, rijden is hier absoluut uit den bozen, trekken en sleuren om boven te geraken, naast de fiets wel te verstaan! De afdaling die volgt is technisch maar super leuk! Ik kom stilaan in het ritme en kan wat volk  oppikken en achter laten. We komen af en toe serieuze modder stukken tegen en grip vinden in deze zware drab is niet simpel. Het blijft gelukkig droog vandaag en de zon is tijdens de rit meermaals van de partij! We rijden nu zoetjes naar "de muur", een klim die door de organisatie een naam kreeg die hij niet gestolen blijkt te hebben. Gebetoneerde stukken worden afgewisseld met losse stenen, de percentages swingen hier de pan uit, wandelen of rijden, op of naast de fiets. Het kost allebei krachten, ik kan op enkele stukken na blijven rijden en krijg steeds meer volk in het vizier. Het is niet de snelste kilometer van de dag, hopelijk wel de zwaarste. De uitlopers van de muur blijven maar duren en vragen veel van de benen. Af een toe een gelleke doet het motorke branden! Na de muur (en zijn naweeën) besluit ik waar mogelijk een tand bij te steken. De afdaling die volgt is adembenemend, slalommend op een singeltrack, technisch en snel, af en toe een haarspeld, wat trapjes naar beneden en af en toe wat bij trappen! Puur genieten, dit is mtb'en van de bovenste plank! We worden opnieuw getrakteerd op een lange klim, gevolgd door een snelle afdaling. Ik zie opnieuw wat volk voor me uitrijden en dat geeft toch altijd een boost! In de afdaling komen we samen. Er wacht ons nog een lange schrotter klim die snel genomen kan worden mits het krachten arsenaal nog niet volledig op gesoupeerd is. Ik heb gelukkig nog wat over, ik laat het groepje achter, heerlijk. We komen op een plateau waar hoofdzakelijk in dalende lijn gevlamd kan worden. Op een paar stevige knikken na, die op kracht boven gereden kunnen worden, is het nu plankgas  en vooral geen accidenten! De laatste 10km brengen ons terug over de weg richting Riolo. Een tijdritje en binnen bollen! Ik kom vandaag in een tijd van 4u32 binnen en doe een goede zaak in het algemeen klassement. Ik kom op een 11 plek terecht en 8ste in mijn categorie. Pat stijgt naar plek 62 algemeen en 23 in z'n categorie. 

Pat in actie op een "muurke"!!

Singeltracks in dalende lijn, zalig!!

Rit 2...

Dag 2 in Italië... Vandaag op het programma, 50km en 1700hm. Uiteraard is dat in kilometers niets om zenuwachtig van te worden al doen de hoogte meters op deze korte afstand de wenkbrauwen toch enigszins fronsen. Bovendien is het vandaag een feestdag in Italië en is er de mogelijkheid om deze rit als eendaags marathon te rijden. Eigenlijk komt het erop neer dat er zo een 400 tal extra zenuwachtige Italianen staan te trappelen om op 50km zichzelf volledig te pleuris te rijden. Gelukkig mogen de rally mannen vooraan starten en kunnen zo de eerste zenuwachtige baan kilometers iets vlotter overleefd worden. Na 3 km wordt het pak gelost en eens off road is het ieder voor zich. De openingsklim is er meteen boenk op. Tempo zoeken en me niet al te zot laten maken door de Italiaanse armada. In de volgende afdaling is het vlammen en af en toe bibberen wanneer het voorwiel de grip op de schotter wat lijkt te verliezen. De hellingen volgen elkaar in snel tempo op. Af en toe zijn ze super steil, zelfs een betonbaantje omhoog vraagt het uiterste. Het blijft knikken en op een zeldzaam stuk asfalt na is er eigenlijk weinig tot geen recuperatie. Het is wat moeilijk kiezen, 50km is geen marathon maar in het rood rijden is gevaarlijk. Het is pas dag 2 en morgen staat de queen-stage op het programma. Bovendien komt een brandend zonnetje er af en toe nog een schepje boven op doen! Ik rijd rond met een best gevoel en de benen krijgen voorlopig alles vlot verwerkt. De laatste 8km zijn dezelfde als die van gisteren en ik draai de gas nogmaals volledig open. Na goed 2u16 kom ik Riolo terug binnen. Ik schuif in het klassement enkele plekkies op.  Met de dagjes "toeristen" is het moeilijk een duidelijk overzicht in het klassement te houden. Het is ff wachten op mijne maat maar al snel komt ook hij boven in de stad! Ook een goed gevoel en geen brokken, meer moet dat niet zijn! Na onzen arrivé trekt het wolkenpak zich volledig dicht en worden we getrakteerd op een stevige plensbui. Voor diegenen die nog onderweg zijn veranderd het parcours al snel in een modderige glijpiste. Dat we gisteren bij de hoofdsponsor "Gyproc" te gast waren is aan de laatkomers te zien. Ze lijken wel door een betere "plafonneur" te zijn bewerkt en zijn door een kleverige brei bedekt!! 'S avonds is het weer feest in Riolo! Een buffet in een gezellig straatje verzorgd door een paar plaatselijke schonen krijgt zelfs een paar mtb'ers aan de vino! We besluiten toch op een redelijk uur naar de camper terug te keren want zoals gezegd beloofd het morgen een pittig ritje te worden!

Technische passage...

Klimmen, ze zouden beter wa rondkijken!!

Rally di romagna, prologo!

Na het korte Duitse avontuur zette Patrik en ik koers richting het zuiden. In Italië vertrokken we vandaag (woensdag 1 juni) voor de eerste rit van de 5 daagse rally di romagna. Onderweg naar Italië niets dan regen, in Riolo Terme gelukkig niets dan zon. Maandag kwamen we aan en op de lokale camperplek en zochten we een plekkie voor de komende dagen. Na een eerste kennismaking met de organisatie en een ritje met Gino en Luka (parcours bouwers) op dinsdag werd het ons al snel duidelijk. Erg leuk Mtb parcours maar zeker niet te onderschatten! Een erg gezellige dinsdag avond met lokale wijnen, bieren en heerlijke hapjes in het oude fort van Riolo met live muziek, maakt van het hele gebeuren een erg relaxte bedoeling. Vandaag, woensdag dus, was het eindelijk zover, de proloog. Na een briefing (op z'n Italiaans, rond 16u) vertrokken we richting de gezamenlijke startplaats, de steengroeve van hoofdsponsor Gyproc Saint Gobain. Dit levert uiteraard erg mooie plaatjes op al was de gezamenlijke "rustige" rit richting deze groeve eerder een gevaarlijk zenuwachtig gedoe waar zelfs al een valpartij was alvorens we 1 officiële km gereden hadden! Na de nodige plaatjes werden we rond 17u30 opgang geschoten! Om de groeve buiten te raken moesten we terug door een erg stoffige tunnel, altijd spannend rijden zonder zicht in een donker gat! Eens uit de gallerij direct een pittige klim. De snelle boys moet ik direct laten gaan al kan ik de schade blijkbaar nog redelijk beperken. Ik besluit m'n eigen ding te doen en de hartslag ietwat onder controle te houden. De geplande Max hartslag van 170 wordt al snel opgedreven tot Max 175 en wanneer na een paar vlakkere passages enkele boys in zicht komen gaat bij de volgende klim de Max naar 180. Het is vandaag maar 15km en een uurtje in het rood moet wel lukken. Een leuke test voor een marathon man. Het parcours is zoals gezegd erg uitdagend en mooi. Af en toe moet er van de fiets en lopen we een stukje naar boven. Ik zit dikwijls alleen en vind dat helemaal niet erg! We passeren de schitterende kam waar het steil op en neer gaat en ook de hartslag sprongen maakt. De laatste kilometers gaan hoofdzakelijk in dalende lijn en voor de eindspurt richting Riolo kan ik nog vol doortrekken. De slotklim op de kasseikes en trappen richting finish worden nog even vol genomen. Ik kom na een dikke 38' over de meet en behaal daarmee een mooie 18e algemene plek en 9e in de categorie onder de 40. Patrik stond volledig achteraan het pak bij de start maar wist na een serieuze inhaalrace het goed gevoel om te zetten in een mooie 67 ste plek. Het is al best laat, fietskes afspuiten, nog een kleinigheidje eten en dan redelijk op tijd de nest in!

De "massa"  start in de Gyproc!

De kam, schitterend mtb'en!!

Die hundsruck marathon

Rhens...

Fietsvakanties, met of zonder den mtb, met of zonder mobilhome... Elk jaar staat er toch wel teen en tander op den agenda! Zo ook dit jaar, eigenlijk de eerste 14 dagen van juni, van teen naar het ander... Vrijdag 27 juni vertrok ik met Patrik van stappen richting Namen om zaterdag de Tour de Namur te rijden. We rijden er 130km met de mtb met daarin de nodige hoogte meterkes. Zaterdag namiddag reden we door naar Rhens in de buurt van Koblenz om daar zondag de Canyon Hundsruck marathon te rijden. Het regent zaterdag heel de namiddag daar in Duitsland en ook voor zondag zijn de voorspellingen niet echt een "zalig fietsweertje" te noemen. Het is aan de start echter droog en op het gezellige plein worden we om 8u45 opgang geschoten voor 80km en 2200hm. Het gaat direct omhoog en ik besluit vooral rustig te starten na gisteren en vooral met hetgeen nog komen gaat. De eerste off road stukken liegen niet, pittig! De stukken door de bossen liggen serieus vettig en het is glijden en glibberen. Het zou wel eens een pittig ritje kunnen worden. Het eerste uur ben ik vooral met mezelf bezig, de training van gisteren verwerken en de rest laten rijden. Na een dik uur komt bij mij een  wat beter gevoel opzetten en kan ik steviger door rijden. Ik kan van groepje naar groepje rijden en kan echt genieten van het mooie parcours! Het is alles behalve een doorsnee snelle-, Duitse-, schrotter marathon en ik kan ze geen ongelijk geven! Enkele stevige klimmen, technisch passage's, afdalingen doorheen de wijnranken, een paar mooie uitzichten over het landschap! Genieten!! De laatste 10km lopen terug over het erg modderige begin van de tocht en hier verliest m'n Canyon de strijd tegen de natuur! Chain suck op de kleine plateau, helaas heb ik deze af en toe nog nodig en ik moet noodgedwongen van de fiets, de ketting loopt bovendien een paar keer vast tussen kader en ketting blad, alweer werk voor de mechanieker! Ik kom voldaan maar zeker niet "kapot" over de meet in een tijd van 3u44! 11 in mijn categorie...Een top marathon!! De gratis pasta en Duitse gebakjes in het mooie, oude stads gedeelte van Rhens is mooi mee genomen! Eerlijk waar, deze tocht is de rondrit meer dan waard! Fietske afspuiten en wij weg richting Italië, richting Riolo Terme!!

Queen stage, nr.3

Dag 3, vandaag de koninginnen rit... 100km, 3000hm dat beloofd. Mijn tactiek voor vandaag niet vooruit maar achteruit kijken. 1&2 zijn weg ik sta op 3 en de 4e een goede 5' achter mij... Om 10u zijn we weg! Nr 4 geeft er meteen een serieuze lap op. In de box voor ons staat een ploegmaat van hem en ze hebben een duidelijk plannetje. In moet opnieuw ff passen maar houd ze steeds in het vizier. Na 10 km kan in terug in hun groepje aansluiten al heeft dat al wel meer krachten dan voorzien gekost. Plots staat nr 2 van het klassement aan de kant, mechanische pech of een valpartij, ik kan het niet goed zien... Wij karren ondertussen maar voort. In enkele technische zware klimmen is het duidelijk dat Jan (de nr 4 algemeen) vandaag over een paar goei beschikt, ik kan echter vlot mee volgen en zit dus eigenlijk ideaal. We pikken steeds volk op en laten deze ook steeds weer achter. Na 30 km komen we via la chouffe in Houffalize, op het tecnische parcours is het alle zeilen bij zetten om de vol geveerde gasten te kunnen volgen. Ik overleef deze tussen tijdse attack en dat geeft uiteraard een goed gevoel. Geen vuiltje aan de lucht! Op een volgende asfalt klim slaat bij mij de pech ook toe. Plots bolt alles wel heel zwaar! Plat gereden, nope... Slepende schijfrem, nope... Kader in twee, nope... ik kan niet direct de oorzaak van het probleem achterhalen, het lijkt de trapas te zijn. Een press fit systeem, ik heb deze pas vervangen en hier moet iets mis mee zijn. Ik kan niet anders dan stoppen! Na enig geprul lijkt het me duidelijk, den bemc 2016 zit erop! Ne vloek en ontgoocheling nemen het ff over. Wat nu gedaan, geen telefoon bij, 35 km op den teller. In besluit mijn weg verder te zetten richting tweede post op 40km om daar de zaak verder te bekijken. Het probleem komt en gaat, ik denk echt dat het de trapas is maar twijfel, nogmaals stoppen, alles lijkt normaal deju!! Enkele keren komt alles terug vast te zitten en moet ik nood gedwongen af stappen. De moral is reeds ver weg maar het lager komt minder en minder vast te zitten. Ik besluit om de bevoorrading toch maar te nemen en m'n weg verder te zetten! De fiets hersteld zich, nu de benen en het kopje nog! Straf maar de rest van de rit kan ik buiten wat gekraak en gepiep verder zonder al te veel tegenwerkende lagers! Uiteraard is mijn mooi groepje weg, ver weg. Ik sta er wat alleen voor, opnieuw! Ik kan wel wat volk terug oprapen en zo is er toch af en toe wat compagnie om de open stukken mee te verwerken. De fiets doet het nu terug redelijk normaal en ik kan terug tempo maken. Ik zet nog alles op alles, rammel maar door. Ik pik nog een leeggereden ploegmaat van mijn dichtste concurrent op, hij wenst me succes in m'n zoektocht naar z'n buddy!! Ik blijf met een hervonden goed gevoel rondrijden en geniet eigenlijk met volle teugen van het mooie, zware parcours! Enkele onmogelijke klimmen en soms erg technische afdalingen. Te voet de Ourthe door, verfrissend!! Het stopt nu niet meer, een slagveld dat is wat deze rit zal aanrichten... Af en toe haperd de Canyon maar dat kan me nu niets meer schelen, zo snel mogelijk naar de laatste kilometers. Ik bol na 5u14' over de mat. Uiteraard staat Jan daar te blinken, hij pakt vandaag dik 5' en wipt me met 45". Het leuke groepje waar ik eerder ook in zat bleef gezellig bijeen en hij had prima gangmakers. Dat is mtb'en... De tweede van het algemeen klassement, Jimmy Broecke kwam vandaag blijkbaar ten val en finished niet meer. Dat is pas pech!! Ik blijf dus uiteindelijk derde algemeen! Niet slecht voor een bijna master! Jeroen rijd ook vandaag opnieuw erg sterk en komt als 17 binnen, algemeen komt hij daarmee op een 18e plek! Jef en den Brammati strijden tot de laatste klim (waar Bram z'n ketting nog finaal in de prak knalt) en eindigen algemeen op een 34 en 35ste plek! Super gereden van deze polderkluiten! Patrik vindt de liefde voor het mtb'en na 4 jaar (en een lastige polsbreuk) terug en geniet met volle teugen! (Voor, tijdens en na de ritten)! De vrouwtjes staan weer aan den arrivee en dat is uiteraard altijd erg leuk. Wat extra supporters kwamen vanuit het verre Antwerpen afgezakt en ook dat was super! Het weer zat wat tegen maar in de hotel bar werden alvast wat donkere recup drankjes genuttigd! Nig even langs het podium en dan een pakske frieten met alweer opvallend veel recuperatie drank! Een perfecte afsluiter van een heerlijk lang bemc weekend! O ja, het mechanisch probleem.... Geen probleem met de trapas lagering maar de sluitring  waarmee de pion op de body vast gezet wordt was los gekomen waardoor deze tegen het kader vast kwam te zitten! Hoe simpel kan het zijn!! Toch in het vervog wat extra aandacht besteden!!

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Rit twee bemc,

Dag twee BeMC, vandaag op het programma 96km, 2200 Hm. Gisteren was de recup goed, lekkere rijst met kip en curry, de vrouwtjes die aankwamen en op tijd de nest in. Vanmorgen een goed ontbijt en pannenkoeken van de Jef! Ik eindigde gisteren 4e en wilde vandaag proberen een plekje op te schuiven richting podium. Een derde plek moet haalbaar zijn. De nrs één en twee zijn eigenlijk buiten categorie en rijden duidelijk beter. Dat wordt in de start meteen duidelijk. Op de openingsklim gaat de gas meteen volledig open en ik moet beide heren laten gaan. Nog enkele andere fun's worden steeds kleiner en kleiner, meegaan is geen optie. De benen volledig opblazen in de start is niet "ideaal" in een marathon! Ik besluit een eigen, strak tempo te zoeken. Dat lukt eigenlijk redelijk goed en al snel krijg ik enkele bekende tenues terug in het vizier. Uiteraard werkt dat motiverend en ik besluit toch wat te versnellen om in een mooi groepje te belanden. In de rit van vandaag komen enkele glooiende open stukken voor en de wind staat strak. Ook op de Mtb kan het dan wel eens voordelig zijn in een groepje te belanden. De kilometers en het tempo beginnen duidelijk door te wegen, van een groepje is al snel geen sprake meer. Met twee karren we maar door. Andere jaren doen we deze rit andersom, ik weet af en toe wat er komen gaat en dat is toch wel een voordeel. Enkele technische passages met veel wortels kan ik dit jaar nemen waar ik vroeger sowieso zou afstappen, het tempo blijft er goed in. Rond km 60 komen we nog ne funner tegen, ook hij pikt zijne wagon aan. Het tempo zakt nu niet meer, de klimmen zijn niet "moordend" maar vele kleintjes... Op km 80 zijn we terug met twee, de slotklim is nog erg lastig. Mijn lampje is ook stilaan aan het dimmen, nog ff op de pedalen en zonder accidenten naar beneden, richting la roche. Daar staan uiteraard nrs 1&2  al enige tijd te blinken, ze lopen vandaag opnieuw verder uit! Ik eindig wel derde en ook in het algemeen klassement schuif ik een plekkie op. Het was vandaag erg frisjes, de fiets afspuiten en terug naar onze casa! Douchke pakken en warme kleren aan, de recup kan weer beginnen. Jeroen die dag 1 geen goed gevoel had reed vandaag erg goed. Ook de rest van de boys (en dat zijn er hier heel wat) kwamen ieder met een eigen verhaal veilig over de meet. Iets wat duidelijk niet voor iedereen het geval  is. In de eerste hulp post is het bij momenten erg druk. Het parcours in de bemc staat dan ook niet voor niets bekend als zwaar en technisch

BeMC '16, hier zijn we weer...

Voor de 5de maal op rij trokken we ook dit jaar naar la roche en Ardenne voor het driedaags Mtb avontuur de "BeMC". Samen met Patrik van Stappen vertrok ik donderdag middag al om ons gehuurd huisje al op te warmen en de rest te kunnen verwelkomen. Donderdag avond kwamen Jeroen en Jef en na de eerste rit op vrijdag zouden de vrouwtjes komen. Het huisje staat in La Roche centrum, een ideale uitvalsbasis voor dat wat komen gaat. Vrijdag vertrekt de rit pas om 12u om iedereen de kans te geven relaxed naar het zuiden van belgie af te zakken. 
Na de sks marathon werd er nog veel gereden, echter alleen met de race fiets. Mtb'en in "Dardenne" is toch net iets anders en ik besloot dat ik vrijdag niet al te voortvarend zou starten. De eerste rit bestaat eigenlijk uit 3 kleinere lussen. In totaal zijn deze goed voor 67km en 2600hm, er moet twee maal de muur van Borzee beklommen of bewandeld worden en voor de rest een paar technische en leuke passages. Het zonnetje is van de partij en dat is altijd leuk mee genomen. In het startvak staan steeds meer bekenden, uit de polder, van vorige bemc edities of andere mtb avonturen in binnen of buitenland. Ik zoek vanaf de eerste steile openingsklim m'n eigen tempo. Uiteraard is de start snel en passeren heel wat "funners" op weg naar de eerste off road stukken. Ik doe echt m'n eigen ding en laat veel volk passeren. Een eerste steile klim in het bos moet traditie getrouw te voet genomen worden. De daarop volgende afdaling zorgt voor een lang lint. Het eerste uur verloopt vlotjes, regelmatig eten en drinken en voor de rest karren maar. Vanaf het tweede uur besluit ik de gas wat verder open te draaien. Het gevoel is redelijk goed en ik ben reeds volop andere bikers aan het inhalen én achter te laten. Van mooie groepjes vormen is op dit parcours niet echt sprake. Het blijft uiteraard steeds op en af gaan, op enkele open stukken staat de wind erg strak. De tweede muur van borzee hakt er bij velen in. Op de top kan ik nog twee fun's bij de lurven grijpen. Ik begin het parcours van deze rit stilaan te kennen en weet dat de laatste kilometers hoofdzakelijk in dalende lijn zijn. Niet opblazen met het oog op morgen en vooral geen overdreven risico's. Aan den arrivee staan reeds 3 fun's te blinken, ik ben dus vierde en de verschillen met 1 & 2 zijn ruim. Nr 3 van vandaag reed op de beklimming van borzee nog van me weg en wist nog een minuut te nemen.   Straffe mannen, maar ik heb me super geamuseerd en ben heel tevreden over de benen en met de verdiende 4e plek. Ik blijf wat rondhangen op het zonnige gras, fietsje kuisen, hapje eten, recupje drinken, winegums, alles is voorhande. Één voor één komen de boys binnen gebold, jeroen heeft maagproblemen en trekt direct richting huisje. Geen accidenten wel allemaal een pak avonturen en dat op slechts 67km. Ikzelf was 3u18 onderweg...

Sks Sundern hagen...

Na enkele jaren niet te zijn geweest stond dit jaar den "beer van  Sundern" nog eens op het programma. De marathon was nu twee weken terug en vorige werden de polder 10 Miles nog gelopen (waar ik met stramme benen toch nog 4e werd). De fiets werd snel ineen gebokst en met weinig fiets kilometers in de benen zakten Jeroen en ik zaterdag morgen af richting het gekende Sauerland. Den otto aan den arrivee gezet, aankleden, nog een laatste "snelle Jelle" en wij weg. Het was bijzonder fris richting de start en een paar dreigende wolken cirkelden boven de Duitse bossen. Nummertje oppikken en wij naar den box. Na een goed resultaat stond Jeroen in box 1, ik in de laatste... Daartussen ne man of 1000 die al dan niet de grote afstand voor hun rekening zouden gaan nemen. In de start was het uiteraard wat aanschuiven en rustig het dorp uit rijden. De eerste klim trok de boel gelukkig al wat uiteen en ik kon al deftig wat plaatsjes goed maken. Op de eerste off-road stukken was het terug aanschuiven. Gene stress allen tijd om ons bakje te testen! Ik kon voortdurend opschuiven en dat geeft uiteraard een leuk gevoel. Het parcours was uiteraard bekend terrein en alles lag redelijk droog, ik kon een mooi tempo ontwikkelen. In Sundern worden de 100 km verdeeld in twee lussen. Na 50km haken de halve marathonners af en rijden slechts een goede 200 van de 1600 starters de tweede lus. Enkele kilometers voor het ingaan van de tweede lus zag ik Jeroen rijden. Het duurde even voor ik hem uiteindelijk te pakken kreeg. Hij trok een mooi groepje achter zich mee richting de pittige laatste kilometers. Hij had "chainsuck" problemen (problemen met de ketting voor alle duidelijkheid) en kon het kleinste blaadje niet gebruiken. Gelukkig is dat in een Duitse snelheidsmarathon nog geen overdreven groot probleem en kon hij mee verder. De mannen van zijn groepje deden verwoede pogingen om ons eraf te rijden, zij zaten onder de rode vot en wilden nog wat plekjes goedmaken, wij waren halfweg en reden gewoon tempo. De tweede lus was iets gewijzigd tov vorige edities. Het was nog steeds erg fris voor de tijd van het jaar en we kregen zelfs enkele sneeuwvlokken op onzen appel.  Jeroen en ik bleven samen en konden al met al een mooi tempo blijven rijden. We raapten nog een paar stervende en andere zwanen op en bolden uiteindelijk broederlijk als 32 en 33ste binnen. Ff een kattenwasje en wij terug naar huis...

Marathon Rotterdam.

Na de hel  (da's verdekke vorig jaar), was het even uitblazen. De ski's werden nog eens aangebonden en het nieuwe jaar werd op de bijna groene alpenweiden ingezet! De wintermaanden staan voor de deur en dan is het altijd even herbronnen... Plannen werden gesmeet voor het nieuwe jaar. Als eerste doel, de marathon van Rotterdam. De magische grens van 3u speelt nog steeds in m'n hoofd en vol goede moed worden de trainingen afgewerkt. Alles gaat eigenlijk toppie, zelfs tijdens de lange afstelling op het werk kan ik gewoon m'n trainingen blijven doen. Af en toe komt de knie wat zeuren maar over het algemeen nergens problemen. De trainingen worden opgevoerd, het tempo stijgt en de afstanden worden rustig opgedreven. Ik zit af en toe aan weken van 100km, alles verloopt prima! De tempo duurloopen gaan vlot, zelfs na een pittige trainingsweek. Het gevoel is goed! Af een toe een wedstrijdje mee lopen om het tempo nog wat op te drijven, niet ziek worden en genoeg rust. De ingrediënten om goed bezig te kunnen blijven. De fiets blijft de eerste maanden van het jaar rustig op stal. 10 april staat al enige tijd met rood in den agenda en samen met ons vickske vertrek ik vrijdag al richting R'dam. Het weer zit alvast mee en het beloofd een mooi lente weekend te worden. We staan op een camping op een 10' fietsen van de start en de WTC-toren waar alles te doen is. Ik haal vrijdag alvast de nummer op en dan is het relaxen aan en in de mobil. Vicky geniet van het mooie weer en de stad, ik lig lekker in de mobil en loop zaterdag nog een stukje los. Het gevoel nog steeds toppie. Zondag trekken we samen naar de start, ik loop nog ff los of een klein beetje warm en ga dan naar de startbox. Alles is toppie geregeld en Lee Towers zweept de boel nog wat op met "you'll never walk alone" vanop een hoogte werker. Om 10u worden we opgang geschoten. De hartslag schiet gelijk mee naar boven. Zonder een verschroeiend tempo te lopen slaat den tikker veel te hoog, ik moet rustiger gaan lopen om de hartslag onder controle te houden. Ik hoop dat het goede gevoel snel komt en maak me voorlopig nog niet druk. Ook op het 10km punt nog steeds geen probleem, de Pacers lopen achter mij en ik "wacht" ze een beetje op. Op 16km krijg ik wat last van steken in de zij, geen goed teken. Het tempo moet opnieuw een beetje zakken, ik loop trager dan het 3u schema. Op km 20 komen de Pacers mij voorbij, de benen beginnen opnieuw uit het niets te verzuren. Ik weet nu al dat 3u er eigenlijk al niet meer in zit, een mentale tik, alweer... Her weer is heerlijk, het parcours leuk en de supporters en bandjes langsheen heel het parcours fenomenaal! Ik kom Vicky een eerste tegen en moet daar al van nee schudden, dejuukes... De benen gaan van kwaad naar erger, het tempo valt stilaan volledig weg. Rond de Kralingse plas is er relatief weinig publiek en daar krijgen de benen en het kopje opnieuw redelijk zwaar. 42,195km, het is niet niets maar opnieuw is het een teleurstelling om na 3u18' binnen te strompelen. Mijn vickske stond nog een paar keer langs de kant om een extra steun te geven, en ook aan de streep staat ze weer voor me klaar! Gelukkig maken we er nog een heel mooi weekendje Rotterdam van, mercie schatje! Besluit, nog eens ff bezinnen hoe een marathon aan te pakken, trainen top wedstrijd flop, hoe kan dat??