De 130 van de Godfried...

Bouillon, als ik alle km's die ik daar al gereden heb optel dan denk ik vlot over de 1000 te zitten. Dit weekend was het weer van da... De Grand Raid Godefroy, de laatste van "het seizoen". Ik dacht eerst voor de 90 te gaan, maar eens aan de inschrijvingen had ik meer zin om de 130 aan te vallen, kwestie van "Value for money". Bovendien stond den deelnemerslijst voor de 90 volgepakt met walen die er het "championnat du Wallonie" gingen uitvechten. Het zenuwachtige gedoe dat daar bij hoort zag ik nie echt zitten. "Muddy Buddy" Luc "de rode kogel" de Vylder had een plekkie gereserveerd in de mobil en stond een half uur voor mij aan de start voor de 160! Die lange afstand zag ik nie echt zitten, de laatste twee weken waren op fietsgebied niet meer alles geweest. Na den Houffa werd ik wa ziekskes en het weer zorgde ervoor dat de fiets niet echt veel meer buiten kwam. Het werden dus de 130 van de Godfried... Een bordje of 4 pasta, een gezellig avondje met chocomelk en Rachellekes en een stevig ontbijt verder en ik stond weer in den Box. Om 7u30 werden we opgang geschoten... De eerste 10km's gingen vrij snel, den hartslag lag wat hoog en het parcours was opnieuw extreem vettig. Met een man of 10 glibberden we van de rest weg. Na een uurke rijden besloten de twee jongens van het "Versluys-Lingier" Team der vandoor te gaan. Ik vond dat niet erg want het was wel duidelijk dat toch één van die twee wel erg vlot reed. Uiteindelijk reden we met 4 achter die twee knakkers aan, de rest had ons ondertussen moeten laten rijden. Van die 4 voelde ik me zeker niet de slechtste maar het was uiteraard nog ver. Ik voelde dat twee van men kompanen meer ballast dan hulp boden en na 65km, vlak na de derde bevoorrading, reed ik zonder echt te forceren van de rest weg. Het teken om de gas ietske verder open te draaien en hopen dak m'n eigen nie zou gaan tegenkomen. Op een technische passage na 70 km voelde ik aan m'n linkervoet dat er iets nie klopte. Mijne zool van schoen zat nog aan mijne pedaal maar niet meer aan de rest van de schoen!! Serieuzen bummer! Zie maar op de foto, zool aan pedaal rest van schoen op de grond!

 Er zat niets anders op dan zo door te rijden, de kans da ge in het bos nen MTB schoen tegenkomt is wel erg klein... Pas dan voelt ge pas echt het verschil tussen vast zitten en los. Trekken aan de pedaal lukt uiteraard niet meer en op technische, spekgladde afdalingen los zitten geeft toch echt wel een gebrek aan controle... Na 110km kwam ik bovendien de man met den hamer nog eens tegen! De vleugels die ik had gekregen door met de gedachte van een derde plekkie rond te rijde leken me nu te doen plaffoneren! 't Zal toch nie waar zijn zekers, subiet die mannen terug in mijne nek. De laatste 15km's leken eindeloos te duren en m'n drinken was op, ik was bij geen enkele bevoorrading gestopt, ik reed met ne Camelbag en twee grote bidonnen. Tot aan de meet was ik niet gerust, zeker niet als die mannen nog een paar serieuze knikken in de laatste km's leggen. Het bleek voldoende! Uiterst voldaan keerde ik naar de mobil voor een douchke. Uiteindelijk bleek ik niet derde maar tweede te zijn geworden, den tweede had z'n moteurke blijkbaar opgeblazen en was halverwege uit de koers gestapt! 

Ik was 6u28 onderweg, HRAv 162, 134km, 3170HM en 20,7km/u gemiddeld! Helaas had de Luc teen en tander meegemaakt en was vervroegd moeten binnen bollen. Ikke nog ff op het podium gelijk ne grote en dan Home sweet home... Nu is't gedaan voor van't jaar, der zijn alweer plannen voor het volgende, Spanje en Polen zouden op het programma komen!! Nu is't eerst afstelling op't werk en vakantie in Thailand, rara naar welke van twee ik het meest uitkijk!! 

GP Jv Nelekes...

Amaai, den disndag was het de "Grote prijs Jos van Nelekes". Een koerske tussen de locale ploegen, Klievers, Sturmers, Raffic en de Leeuw. 9 ronden achter de moto en 9 koers. Van de zondag was ik absoluut niet goed gerecupereerd en veel zin had ik er nie in! De benen voelden zwak, hoofdpijn en bovendien keelpijn en wa gezwollen klieren in den hals, niet ideaal dus. Om 19u start en rijden maar. Al bij al ging het vrij goed en op geen enkel ogenblik kwam ik echt in de problemen, da zou ook maar straf zijn! Af en toe een bommeke, wa afstoppen als er klievers weg gingen en voor de rest ronden af tellen. In de voorlaatste gingen der twee klievers vandoor die direct een gat sloegen, wa afstoppen en mee binnen bollen... Geen top plaats, maar wel nen tussenspurt gewonnen, toch nen handdoek en ne zwemzak gewonnen, astemblief!! Pintje drinken en ikke terug naar huis, wa plattekes de nest in... Hopelijk volgende week wa beter want Bouillion zou ik precies nog wel zien zitten! 

Houffa...

Dit weekend werd in het Belgisch MTB-mekka den 11e Houffa Marathon georganiseerd. Ik twijfelde lang om al dan niet deel te nemen. Enerzijds was er het weer dat niet echt optimaal was maar vooral de val die ik woensdag maakte na een zadelbreuk deed me twijfelen. Vrijdag deed ik na het werk nog een testrit van een 3tal uurtjes en veel last ondervond ik niet. Natuurlijk is ff losrijden op de baan nog geen MTB-marathon maar de goesting om te gaan was er en de benen konden na den Transschwarzwald nog wel wat verdragen. Ik dacht wel genoeg gerecupereerd te zijn na vorige week. De rest van de bende hield het na vorige week voor bekeken of hadden andere plannen. Ikke alleen met de mobil naar Houffalize. Zaterdag kwam ik daar rond 16u aan, camperke wegzetten en m'n eigen gaan inschrijven. Aan de inschrijving zat den Thomas Vercamst, ne maat van in den Iron bike en die kon me ne nr bezorgen voor den eersten blok, de "snelle jongens" dus. Twee jaar geleden werd ik 19e en ik hoopte dit nogmaals te kunnen herhalen. Terug naar de mobil, pastake eten en wat chillen... Zalig zo lekker alleen en rustig, gene stress te zien in m'n bakkie!! Rond een uur of acht nog wat gaan socializen op de "pasta-party".

Den Berten de Canne en z'n kornuiten waren van de partij alsook wa mannen van over 't water. Tegen 22u lag ik weeral in mijne nest, uiteraard na na warme choco!! Zondag was het vrij relaxed naar de start, rustig ontbeten en m'n eigen gereed gemaakt. Om 8u45 begonnen we der dan aan. Het was gelukkig droog en de zon was zelfs van de partij!! De start kende ik nog van 2 jaar geleden, ook nu schoten ze langs alle kanten voorbij! Ik wilde zeker het eerste uur niet forceren, anderen deden dat wel (hoopte ik). Om Houffalize buiten te geraken moet er omhoog gereden worden en op de eerste (steile) klim kwamen ze me nog steeds voorbij! Misschien toch niet zo goed gerecupereerd na de Schwarzie? Het eerste uur deed ik echt rustig, het gevoel was niet echt super en het lag vettig, erg vettig. Het was schuiven van de 0 naar de 9 en terug, veel grip had ik niet met m'n Phytons. Ik was echter niet den enige zonder grip want hier en daar zat der al ene in den decor! De klimmen waren korter en steiler dan in Duitsland, de afdalingen bij momenten redelijk technisch en traag, zeker in de "mud". Stillaan begon ik wat plaatsen goed te maken en de "powerbars" deden alweer hun werk. Het goede gevoel kwam stillaan naar boven en de stramme rug speelde me minder parten dan gedacht. Bevoorradingen in Houffa zijn een ramp, terwijl de jongens rond mij bidonnen krijgen aangereikt door swanjeurs moet ik van de fiets en aan een jerrycan of tuinslang m'n bidonnen vullen. Dit kost wel wat tijd, maar zonder water rijden is om problemen vragen... 3x moet ik vandaag stoppen voor water. De kilometers "glijden" voorbij en het parcours wordt precies droger, het tempo kan wat in de hoogte... De laatste 15km vallen me nog zwaar tegen, 't is pompen of verzuipen.

De moral krijgt nen boost wanneer der ene roept dak "quinzième" rij. Als m'n Vrans nog wat goed is zit ik op de 15e stek, olé! De laatste kilometers hakken der weer redelijk in, de kortere afstanden komen hier ook op het parcours en het is soms druk. Hier tijd goed maken heeft geen zin meer en accidenten doen of veroorzaken is al helemaal belachelijk. Het brugske over en binnen bollen, allee meer binnen knallen want ik kan der nog ene achter houden van mijnen afstand! Moe maar voldaan de streep over, wa eten, wa drinken, douchen nog wa lullen en terug de mobil in richting Zandvliet... Ik was uiteraard benieuwd naar den uitslag... Ik was vandaag 5u45'en50" onderweg, 120km met 2635Hm en heel veel modder tegen een Av van 20,8km/u. De HrAv van 162 was hoog maar niet extreem! Ik was bijzonder tevreden over de geleverde prestatie en het gevoel was aan den arrivé nog vrij goed! In het algemeen klassement kwam ik als 13e over de streep (210 starters) en in m'n eigen categorie kwam ik als 8ste op den tabel!! Cool hé! Het seizoen zit er nu zo goed als op. Den dinsdag is er nog "de Grote prijs Jos van Nelekes" ne ringworst of ne zak nief patatten is altijd meegenomen... We zullen wel zien wat de recuperatie tegen dan zegt... Bouillion is er ook nog maar die stond eigenlijk nie op den agenda, maar ja daar stond den deze ook nie op...

Voor den uitslag of extra info http://www.houffamarathon.be

The results please...

Na 5 etappes zag het klassement er zo uit, ongeveer toch...

• The chemical brothers 17e Heren 18u39'
• Flandria 2 28ste Heren 20u32'
• Beul en Slaaf 31ste Heren 21u07'

• Flandria 1 8ste Masters 19u38'
• Wynergie 10de Masters 19u54'
• Stubru 13de Masters 20u14'
• FirefightersB 22ste Masters 22u13'

• Last minute action 7de grand masters 21u45'
• Wim 174ste Single 23u25'

O ja, de winnaars dan nog ff; bij de teams 16u03'

Singles 15u55'

Goed gereden van die manne, maarja die moeten morgen nie gaan werken...

Etappe 5: Murg - Feldberg

Alweer de laatste, en... de zwaarste?? 63km en 2000Hm op papier eigenlijk zo goed als alleen naar boven. Vanaf km O ging het idd naar boven. 20km zo goed als alles naar boven een tussen stuk met wat gekabbel en dan terug een lange, steile, slot klim. We stonden helamaal vooraan in de startblok. Daar stonden blijkbaar nog wat snelle mannen bijeen want al snel was alles terug een lang gerekte sliert. De wind speelde ook parten en met een kleine reserve schoten we naar de slotklim... Eigenlijk hadden we die beiden wat straffer verwacht maar ook de "moordende" slotklim bleef uit. Meurrig maar niet "perte total" kwamen we de slot meet over gereden.

Daar stonden onze trouwe begeleiders ons op te wachten met "bradwursten" en "Grosse Weise"! Ambiance. We stranden vandaag op een 16e plek in een tijd van 3u04', 21,3km/u. Iedereen kwam opnieuw goed binnen en de polle zijne 41ste birthday werd gepast gevierd... Het dorp liep wel erg snel leeg en wij maar zoeken naar een plekkie voor een klein feestje! Het zal op de Feldberg in de winter moeten gebeuren dat feesten want in de zomer gaan daar om 22u de boeken echt dicht... Tegen 01u lagen we uiteindelijk allemal in onze nest. 's Maandags nog snel inpakken en terug naar den Belgique, 't was weederom goed geweest... Merci aan m'n vrouwke en de rest van de begeleiders, goed gewerkt en proficiat aan de rest van de MTB'ers die hem weer op hun palmares kunnen schrijven!

Etappe 4: Donaueschingen - Murg

Nr. 4, de langste, de snelste... 118km met daarin 1790HM. De start was opnieuw een koers maar met het goede gevoel van gisteren en de recup die we weer hadden gehad begonnen we der opnieuw pittig aan. We zijn eigenlijk nie meer gestopt... Alhoewel, na een goede 40km stond iedereen stil. Problemen met het parcours, we mochten Zwitserland niet binnen en iedereen terug te samen, alles te herdoen! En we hadden al net zo goed gereden. Helaas maar niks aan te doen en der waren nog een 75tal km's om iets te doen dus knallen maar. Een brugje over de weg koste ons nog wa minuten maar nadien was het opnieuw vlammen. Tegen de limiet van den brothar reden we verder hopend de man met den hamer te kunnen ontwijken, en da lukte toch wel nie zekers...

Met een sterke finish kwamen we als 14de over de meet! 4u46' gereden en 24,8km/u gemiddeld. Wij uiteraard erg tevreden, na 4 dagen hadden we duidelijk nog wat over, de recup kon weer beginnen! Morgen de laatste en de moral was nu wel erg goed!

Etappe 3: Wolfach - Donaueschingen

De derde etappe, over de helft als den deze der op zou zitten. We besloten toch iets rustiger te vertrekken om zo het moteurke nie te snel op te blazen. Er moesten in 88km, 2000Hm overwonnen worden en vooral het begin zag er met twee serieuze knikken pittig uit. We zaten eigenlijk direct in het goede tempo, eindelijk konden we een klim/MTB verzet gebruiken en het gevoel was terug! Tempo bergop rijden ging terug, ik voelde dat het bij den broeder goed zat en kon een strak tempo opleggen! Olé, knallen maar... Na 50km was het zwaarste achter de rug en werd er in overwegend dalende lijn richting finish geknald. Ik zette me op kop en kon een goed tempo aanhouden, de paar knikjes die we tegenkwamen knotsten we vlot verder af...

Na 4u bolden we over de meet; 22,5km/u het tempo en het goed gevoel was terug... De Wim die op een camping in de buurt stond had een paar plekkies gereserveerd voor ons en daar werden we door Els ontvangen met croque-monsiuerkes (amaai, das makkelijker te eten dan te schrijven). Helaas liep deze rit voor de Wouter Wuilmus minder goed af en moest hij samen met zijn maat de koers na ne val verlaten... De Johan kwam op zijn beurt een wesp tegen en moest aan de finish serieus opgelapt worden. Een allergische reactie!! Nie simpel, dieje zag der nie uit en moest bijna in het ziekenhuis worden opgenomen... Gelukkig kon hij zijn race wel verder zetten!!

Etappe 2: Freudenstadt - Wolfach

Dag twee, om 11u45 starten!! Qua stress voor de start werkt dit wel erg rustgevend, het eetpatroon toch een beetje overhoop... 66,2km met daarin 1600hm, vooral de laatste 20km zagen er op papier nog erg pittig uit. De start was anders weer bijzonder snel! Na 3u19" kwamen we over de meet gebold, een 27ste plek... De Jerre had niet zo een best gevoel, zeker de snelle stukken vielen hem zwaar! Zou onze fietsvakantie van twee weken geleden er nog wa inzitten? We wisten het niet goed maar hij was er toch nie gerust in! 19,8km/u nog altijd een schoon gemiddelde voor een MTB-toerke!

Ons Kamp was weederom op een mooi plekkie in de buurt neergepoot en een heerlijk douchke op camping "trend" in Halbmeil viel in erg goede aarde! 's Avonds gingen we lekker eten in het plaatselijk restoke en al bij al opnieuw tijdig de nest in.

Etappe 1 Pforzheim-Freudenstadt

Woensdag was het dan eindelijk zover, de eerste! 82,5km met 1830Hm. Om 11u werden we, onder een heerlijk zonneke, opgang geschoten. Vanaf de eerste meters was het duidelijk, het zou er snel aan toe gaan gaan... Het leek bij momenten op een weg koers, bijzonder snel. Op de stukken de hellingen door werd er echt geweldig hard gereden. Den Duits had nog een pittig finalleke achter de hand gehouden en na 3u29' kwamen we over de meet gebold. We reden tegen een gemiddelde snelheid van bijna 24km/u. We stranden hiermee op een 23ste plek in onze categorie, teams heren. In onze reeks starten in totaal 60 ploegen. Den brothar was al direct redelijk diep geweest (hoogste gemiddelde hartslag in een MTB marathon??) en het was duidelijk dat er niet echt grote verschillen tussen onze verschillende ploegen zat. Iedereen kwam vrij kort na elkaar binnen gebold, der was al wel serieus "gebatteld" en uiteraard had iedereen wel een schoon verhaalke... De Swanjeurs (ons Vickske, Vanessa, Liesbeth en de Lou en de Koen en Cindy) hadden de mobils en de tenten al opgezet en zo konden we direct aan de recup beginnen! Nog ne crème op een terraske en opnieuw op tijd de nest in...

Trans Schwarzwald, jetz geht's loss!!

Zondag na het koerske in Zandvliet vertrokken we richting Pforzheim, het noorden van het Zwarte Woud. De Patrik Van Stappen en z'n Vanessa waren reeds in de mobil blijven slapen na het koerske en bleven mee ontbijten. De Pascal Peeters en de Jeroen kwamen mee aanschuiven en na het ontbijt vertrokken we in een mals buike richting den Duits. Zondag stelden we ons eerste kamp op in een dorpke in de buurt van de startplaats, Neustadt. Maandag kwamen de Guy en de Gunther ons kamp al vervoegen. Dinsdag kwam de rest van de bende binnen. Samen met de rest van de knakkers deden we dinsdag een verkennend ritje. Sommigen hadden zelfs een splik splinter nief machien mee uit den Belgique, het 29" virus had zichzelf ook een weg gevonden tot bij de ons. Eens benieuwd naar de reacties van de mannen... Dinsdag op tijd de nest in en woensdag alles bijeen pakken en richting de start... Even de ploegen aan de start overlopen.

• De Slaaf en zijnen Beul Jef de Schutter en Kris Van de Velde
• The firefighter Bastards Patrik van Stappen en Pascal Peeters
• Team Wynergie Guy de Vleeschouwer en Gunther van den Hende
• Flandria 1 Paul Andries en Marc Roggen
• Flandria 2 Johan Boven en Art (Core)
• Last Minute Action Jef Van den Eeden en Luc Janssens
• StuBru Team Koen en Rudi Domen
• The Chemical Brothers Den brothar en ikke
• Wim Stynen Solo

Koers aan de Leeuw

Zaterdag 14 augustus was het een MTB koerske aan de Leeuw van Vlaanderen in Zandvliet. Da wilt eigenlijk zeggen een uurke in het rood. Om 18u was de start en al in de eerste ronde reed ik samen met Jef de Schutter weg uit het pak van een 40tal deelnemers. De eerste ronden gaven we goed gas waardoor het gat al snel erg groot werd. In totaal moesten er 6 ronden gereden worden over een mooi parcours doorheen de Zandvlietse bossen. We reden net geen uur tegen 27,6km/u, over het bochtig parcours toch niet niks. Een uur tegen den overslag, iets wat ik al lang niet meer gedaan had. In de bochtige spurt (over natte kasseien) kwam de Jef nog voorbij gestoven, ik was niet van plan om overdreven risico's te nemen en legde me, zonder al te veel aan te dringen, bij een tweede stekkie neer. De zondag vertrokken we naar de Transscharzwald... Nog een paar pintjes aan de Leeuw en redelijk op tijd de nest in.

De kale knikker...

Zoals gezegd, de laatste etappe bracht ons naar de Mont Ventoux. Bedoin, een plekkie waar menig Belgisch en Hollands wielertoerist z'n eigen helemaal thuisvoelt... Wij hadden ons met de Mobil op camping "le Meneque" geplaceerd met zicht op den top. Donderdag nog ff losgereden en vrijdag zouden we dan meteen aan het grote werk beginnen... Niet de Ventoux maar wel de "Signal de Lure" stond op het programma. Een pittige rit van om en bij de 200km hadden we geschat. Uiteindelijk zijn het er 217geworden met daarin3835Hm. We reden een dikke 8uur tegen 24,8km/h en een Hr van 136. Vooral de wind in het terug komen en uiteraard de bijna 4000 Hm maakten het zwaar.

Deze rit was uitermate mooi, langs super schoon dorpkes (Banon, Belleval,...) en het was bovendien overal super rustig!! We reden langs Sault tot aan de chalet en reden zo binnen naar Bedoin... Ons vader had intussen zijn "Mision completed" en had zichzelf naar den top gereden in 2u19 en was uiteraard meer dan voldaan. 's Avonds gingen we nog iets eten in het dorp maar daar zat alles echt belachelijk vol, nie te doen... We zijn dan maar snel een pastake gaan eten dat de Jeroen nog bijna in zijne nek kreeg...

De zaterdag was het beste kruit duidelijk al verschoten en gingen we voor een kortere "herstel" rit. De Ventoux langs Bedoin kan echter wel tellen en van echt herstel is dan moeilijk te spreken... Nog ff afgedaald naar Malaucene en dan nog maar is terug naar boven, al bij al een pittig ritje! Bijna 5uur gereden, HrAv 129, 89km, 18,3km/h en 3080Hm... Daarna lekker relaxen aan de mobil, nog steeds in volle zon, zalig... 's Avonds een BBQ'ke en uiteraard op tijd de nest in.

Zondag stonden we wat met gemengde gevoelens op, nog ne pittige of eerder ne relaxer en wa rustig los rijden. We vertrokken in alle geval, alle drie, richting Sault via de mooie "Gorge de la Nesque". In Sault zaten we op een terraske, in opnieuw een heerlijk zonneke, en gingen de wegen ff uiteen. De Jeroen tot aan de chalet en terug naar Bedoin, ons vader nog naar den top en ikke eerst nog wa rond rijden. Ik deed nog een toerke via de "Col de l'homme mort" de "Col de Maquebene" en de "Col de Negro" terug naar Sault. Daar een lekker broodje en daarna naar den top, terug naar Malaucene, terug naar boven en dan naar Bedoin... Al bij al een zeer pittige afsluiter maar wel ne schone 196km, 22,3km/h, 4350Hm en 129HrAv... Nog een afsluitend dineeke in Bedoin heel lekker en opnieuw moe maar meer dan voldaan de nest in...

Maandag vroeg der uit en terug naar huze... Een zalig trainingsweekse!! Volgende zaterdag staat het koerske in de Leeuw op het programma en dan vertrekken we direct naar den "Transswarschwald". 5 dagen MTB'en!! olé!! Ik ben eens benieuwd wa da hier heeft teweeg gebracht en hopelijk is het nie te veel geweest...

Pierrefeu du Var

Het is dus niet Sospel geworden maar Pierrefeu-du-Var. We kwamen na een pittige rit met de Mobil aan in Sospel maar daar was het nog steiler en nog geïsoleerder dan het in Tende was. We zochten dus even verder naar een nieuwe plek waar het voor iedereen goed te doen zou zijn. Uit een vorige vakantie met ons Vickske wist ik dat het Massif des Maures aan de cote d’azur meer dan mooie MTB-mogelijkheden heeft.

De dorpjes die daar liggen zijn klein maar gezellig, liggen dicht tegen de kust dus het mediterrane klimaat kregen we der bij en voor ons vader, de colletjes zijn niet te steil of te lang en worden verbonden door zacht glooiende wegen doorheen het ganse gebied. De keuze viel op Pierrefeu… We vonden een mooi campingske, niet te druk en een mooi plekkie dus voor ons ideaal! Na alles rustig te hebben uitgepakt deden we nog een kort ritje naar de kust, naar Giens, kort bij La Tour Fondue waar ik met mijn schatje eens drie weken ons rapidoke hadden opengeplooid. Een toerke van 55km, tegen 26,8km/h met 140Hm,bijna 2uur onderweg… Niet overdreven maar wel ideaal om ff los te rijden…

Maandag stond onze eerste rit op het programma in het Massif… We waren 6u05 effectief aan het rijden en deden daarin122km tegen19,5km/h met 2395Hm, gemiddelde hartslag 125, ge ziet, rustig en lang met toch de nodige hoogte meters. Het terrein is ook hier bijzonder mooi. Technisch en soms erg steil, zeer mooie natuur en weinig volk onderweg. We reden hier heel de dag zonder kaart, omdat de VVV toch nie open was en het best te doen is zo! Af en toe wel een misser gemaakt waardoor we wel even serieus de weg verloren. Door af te dalen langs een brandweg kwamen konden we een wandelingske door het struikgewas niet meer vermijden… Al bij al een heel mooi ritje!

Dinsdag een iets kortere rit, 5u27 effectief op de velo, 5u40 onderweg. Daarin reden we 112km tegen20,3km/h met 2035Hm HRAv 121 opnieuw best rustig maar den hartslag echt hoog krijgen is na een paar dagen op de velo niet zo simpel meer! Het was opnieuw mooi rijden en de stop in Collobrieres is mooi, we zullen daar deze 3 dagen altijd stoppen om ons bidonnek ene keer bij te vullen en een stukske fruit te eten.

Woensdag stonden we op onder een grijs wolken pak, tijdens het ontbijt verkleurde da grijs al wa naar donker blauw/zwart op sommige plekken. De zonnecrème maakte plaats voor mouwkes en ne KW. Het zal toch nie waar zijn zekers? We gingen voor een rit van opnieuw van 6 uur maar met dit weer? In het eerste deel, dus voor Collorbrieres kregen we reeds enkele kleine buikes op onzen appel. Na de stop begonnen we aan ne schone klim weg uit het dal maar eens boven (da is hier zo hoog, dus ca500m) begon het licht druppelen plots over te gaan in serieus gieten… We besloten terug richting Colob te rijden maar het werd allen maar erger.

In een serieuze wolkbreuk met donder en al der bij deden we toch nog de nodige kmmekes en kwamen toch nog aan een mooie rit 5u25 effectief gereden, HrAv 120, 103km tegen 18,9 km/h met 2260Hm. Ondanks de regen een schoon ritje, uit den douche kwam helaas wel minder water dan uit de wolken maar da pakken we der wel graag bij. Vanavond is het hier op de camping mossel party en “soirreedancent” waar we wel eens gaan piepen en morgen vertrekken we richting Mont Ventoux. Daar zitten we dan nog drie dagen om ons vader naar den top te brengen!

Tende...

donderdag 21 juli, den eersten dag en een mooie rit gepland. Tegen 9u30 zaten we op de velo en de eerste 90 minuten waren we al aan het klimmen. Vanuit Tende naar 2200m hoogte, goed voor een pittige opwarmer… De rest van rit was prachtig, alles kwam aan bod. Technisch naar boven, steil, lopers, zon, mist en wolken, snelle afdalingen … Van alles wa, maar best zwaar… Na 90km tegen gemiddeld 14,3km/h!! hadden we 2570Hm gedaan HrAv 136, goed voor 7u30 onderweg te zijn en bijna 7u fiets plezier, de rest was wa op de kaart kijken of we nog goed zaten… Nog juist op tijd om den Andy op de Galibier de Contador ne serieuze moker slag te zien geven… Douchke en daarna gaan eten in een plaatselijk restoke, lekker en gezellig, daarna nog wa aan de Mobil en opnieuw op tijd de nest in.

Vrijdag stond er een iets rustigere rit op het programma. Samen met ons vader vertrokken we voor een klim over de baan. Voor ons eindigde het niet op de baan, we trokken nog een stuk off road en ontdekten weer enkele hele leuke padjes… We waren weer een dikke 5uur onderweg, deden 75km tegen 15km/h gemiddeld en 2400Hm, HrAv 124. Ook dit was weer een ritje om in te kaderen!!

Zaterdag was het weer een lange die op het schema van den brothar stond. Om 8u15 vertrokken we. In grote lijnen de rit van donderdag maar met een ander begin en einde, eigenlijk was enkel het midden stuk hetzelfde dus… Pittig klimmen was het vanaf den beginnen, het zonneke was van de partij wat we beiden wel leuk vonden. Den “Iron Bike” vertrok dit jaar in Piemonte, aan den andere kant van waar wij zaten. Een klein bezoekje konden we niet laten schieten… Een pastake en terug den berg over richting Tende… Pittig ritje, 7u in het zadel voor 115km tegen16,6km/h en 3060Hm, HrAv 131. Morgen is er ne “rustdag” gepland. We verhuizen dan ook van Tende naar Sospel, iets dichter tegen de kust en wat nieuwe gebieden, vooral voor ons vader die hier niet zo bijzonder veel uitvalsmogelijkheden heeft. We zullen zien…

Trainingske doen??

Dinsdag 19 Juli vertrokken we met ons driekes richting de montagnes… Ons Vader de Jeroen en ikke, bijna twee weken ergens in “La Douce France” met twee voorwaarden; der moet zon en der moeten bergen zijn… Vermits het bij ons de geburen niet zo een geweldig weer was gingen we voor het diepe zuiden. De Alpes Maritimes… De Jeroen had met zijne vogele pik Tende gegooid en daar trokken we heen. We dachten eerst nog even de Alpen-ettapes van den Tour mee te pakken maar het slechte weer deed ons maar besluiten ineens richting Tende te rijden. Dinsdag avond stond ons bakkie nog in de buurt van de Alpen, in Aiguebelle. Woensdag moesten we nog een dikke 300km rijden tot in tende, tegen de middag zouden we daar zijn maar den tunnel de Tende en ne camion beslisten daar anders over. Dieje had blijkbaar iets geraakt en we moesten een uurke of twee wachten, gelukkig in zon en met de Mobil dus alles bij en rustig gepicknickt… Uiteindelijk toch in Tende op de camping Municipale geraakt en daar een plekkie gevonden. Alles wa uitgepakt en al eens naar het dorpke om wa Mtb routekes op de kop te tikken. In “Cafe des Sports” naar de tour gaan zien en daarna lekker gegeten in de Mobil. We wilden toch nog ff de benen losgooien enn besloten een klein toerke te gaan doen, welle weg. Eerst wa op de weg en uiteindelijk een stuk off road, schoon klimmeke. Na een tijdje kreeg de Jeroen last met ne leegloper dus bommeke der in en maar terug gedraaid naar huis… Nog wa op de kaart gekeken en op tijd de nest in.

Zaandvlietse kermis...

Dit weekend begon in Zandvliet de kermis... Voor velen een hoogte punt waar lang naar uitgekeken wordt! Op maandag wordt er het clubkampioenschap van de polderklievers gereden en op dinsdag wordt er voor het goede doel gereden door de verschillende ploegskes uit de polder. Maandag stonden er een 50 klievers om 19u aan de "Spreeuw" te drummen om na 18ronden een nieuwe clubkampioen te kronen.

De eerste 5 ronden werden achter de wagen gereden en het tempo lag niet verschroeiend hoog.De wagen weg en de koers open, het tempo de lucht in en rijden maar. Niemand kreeg den boel uiteen getrokken, er werd deftig op het wiel gesprongen en weg rijden zat er ook voor mij echt nie in! Enkele anderen probeerden tevergeefs weg te geraken maar de grote kopgroep geraakte maar moeizaam uitgedund. Er stond niet veel wind dus het voordeel van op't kantje rijden hadden we ook niet. Enkele ronden voor het einde viel één van de favorieten in een bocht. Ik dacht dat ik er mee tegen het asvalt zou gaan maar wonder boven wonder bleef ik op m'n bakkie zitten. Ik denk dat ik zeker ne meter of 2 op m'n voorwiel reed om daarna toch m'n weg te kunnen verder zetten (even met knikkende knieen!) Ongelooflijk!! Het pak bleef bijeen en een massa spurt diende zich aan... Ik placeerde mij

in het wiel van de Rudi (die nog gene meter met de neus in de wind had gezeten en dus ongetwijfeld de te kloppen man zou zijn). Bij het aanzetten van de spurt zat ik echter wat ingesloten en verloor z'n wiel... De cartouchkes die ik tijdens de rit had afgeschoten zorgden ervoor dat de benen toch nie meer 100% waren en de vogel was min of meer gaan vliegen. Een sterke Domien zat in de Ruud z'n wiel en kaapte voor mijne neus de tweede plek weg... 2m verder had de meet moeten liggen maar ja, da is zever in pakskes... hij ligt waar hij ligt dus derdes!! Een glaske cava aan de meet en de nest in, voor velen was de nacht nog jong en er werd tot de vroege uurkes door gegaan in m'n dorpke... Zandvliet, zalig!!

Dinsdag zou het dan nog is bingo moeten zijn, maar de weergoden beslisten daar anders over. Om 18u30 trokken ze boven de polder de sluizen nog eens goed open, koud, serieuze rukwinden, dranghekken op de baan, hagel en de organisatie beslisten dat het te gevaarlijk zijn om te rijden. En eigenlijk, ik had echt wel zin om te rijden (voetbal lassen ze af voor de regen maar toch geen wielwedstrijd!!), was dit misschien toch geen foute beslissing. Waarom zo een risico nemen, wij moeten morgen wel gaan werken en volgende week een dikke week naar de bergen!! Dus geen koers...

Zoals gezegd, volgende week dinsdag vertrekken den broeder en ons vader naar de Montagnes om daar een "stageke" van nen dag of tien te doen... Zalig!!

Spessart...

Zondag stond in Frammersbach den Spessart MTB Marathon op het programma... Vrijdag met de Jeroen de Mobil in en richting Germany! Bijna 500km bollen dus da was al een pittig ritje. We kwamen rond een uur of 19 daar aan en hadden met de Marc Roggen afgesproken om een pastake te eten in de mobil! Een gezellig avondje verder en op tijd de nest in. Zaterdag gingen we rond een uur of 10 op pad om een uurke of twee los te rijden. Het begon stillaan wat te regen en het zou eigenlijk nie meer stoppen... Na ons ritje de fietsen nog wat in orde zetten, nummerke der op, kettingske smeren en terug de garage in. Douchke in het zwembad, iets eten en even het bed in voor een kort dutje... Een uurke later stonden de Marc en de Paul aan de mobil, met die manne een theekransje gedaan en daarna naar de pasta party in het dorp. Die Duitsers kunnen der toch wa van, gezellige boel. Tegen een uur of zeven kwamen de Jef en de Krikke ook binnen gebold, wij terug naar de mobil daar een pastake voor de mannen gekookt en nog wa gelachen, met die mannen der bij is da echt geen probleem! Zondag was het dan zover, pannenkoeken in de mobil en de velo op. Om stipt 8uur werden we opgang geschoten, het dorp uit en direct de eerste klim op. Eigenlijk vertrok ik daar al te pittig, maar niet gespeeld is niet gewonnen dus... De eerste ronde ging redelijk, al had ik wel voortdurend last van de ademhaling. Het parcours lag er door de overvloedige regenval bovendien erg zwaar bij. De Grabig, waar honderden mensen samen komen en het alpe d'huez gevoel wel erg de bovenhand neemt tov het gezond verstand, lag halverwege het parcour en daar had ik stillaan in de gaten dat ook de benen niet super waren. Ik bleef op dat ogenblik nog steeds bikers in halen dus het geloof in een goeie prestatie zat er nog steeds in. Tijdens de laatste echt lange asfalt klim van de dag stond er een oude bekende te wachten, diene met zijnen hamer. Ik zag hem niet direct staan maar plots was hij daar en sloeg hij genadeloos toe. Benen leeg, maag vol en drie keer rond gedraaid en ikke ergens tussen mijne kader! De laatste 15 km van de dag waren nog eens een "highway to hell..." Na 5u46 bolde ik over de meet van een wel erg zware editie, gemiddelde hr 162; 20,4km/u en iets meer dan 3000Hm. Ik behaalde daarmee een 20ste plek in mijn categorie en 52ste plek algemeen. Spijtig van de klop, maar 't is aan de meet da het telt! Nie in't begin of in't midden. Aan de meet stond de Marc reeds gewassen te wachten, problemen met de remmen! Iets later kwam de Krikke gedouched binnen gewandeld, meurrig na een ronde bij de Jef in het wiel. De Polle kwam langs de verkeerde kant binnen gebold, dieje was afgestapt vlak voor de Grabig. Met 114 km op den teller er de brui aangeven! Ongezien, en erg straf!! 't Ging nie meer?? Blijkbaar had diene met zijnen hamer nogal in het rond aan het slagen geweest. Jeroen kwam na 6u16 binnen en zag er ook serieus afgetrokken uit, bovendien had hij op de laatste klim van den dag zijn ketting in frut getrapt en kwam hij binnen gelopen... Na 6u44 kwam ook de Jef binnen, ook hij heeft al pittiger over een meet gereden dan den deze... We kunnen besluiten dat dit een straf toerke was! Ik had geen super gevoel en ben er een beetje naar op zoek, na de transgermany ben ik een week ziek geworden en nadien is het nog nie echt super super geweest... Geen excuses 't kan ook allemaal wa in het kopje zitten! We zullen zien wat de volgende weken brengen. Donderdag een dagje TW en dan een wat rustige ritten, om van TW te bekomen en de conditie iets verder op te krikken...

Etappe 4: Garmisch - Achensee Maurach

De laatste alweer... 106Km en 2000 Hm, opgesplitst in twee delen met daar tussen een geneutraliseerd stuk van 40 km. De start verliep wat chaotisch door de straten van Garmisch achter de wedstrijd wagen, valpartijen bleven niet uit en langs alle kanten kwamen waaghalzen voorbij gereden om toch goed te kunnen starten eens de wagens weg... Het eerste deel was dus uiteraard opnieuw snel en een vrij pittig klimmeke. In het neutrale stuk hadden we rustig de tijd om wat van de natuur te genieten en wat met andere Belgen te socializen... Opnieuw een minpuntje, 40km over de baan?? Wel mooi en wat op en af maar ja het blijft toch MTB'en hé! Vanaf kilometer 70 was het opnieuw koers, de laatste klim van de week lag ons te wachten, nog één keer alles geven!! Er kwamen me op de klim enkele kastaars voorbij, ik dacht ff doorbijten en mee bollen. Serieus moeten bijten om der bij te blijven en af en toe meedraaien... Een erg snel finalleke, wel leuk!! 26,7km/h gemiddeld?? Opnieuw niet echt MTB snelheden... Ons vader was met de mobilhome 5 uur onderweg geweest in het zog van andere Belgen die een verkeerd dorp in hunne GPS hadden staan en stond voor de eerste keer niet aan de finish te wachten... Dju want het loonde echt wel de moeite om het "Carbon kanon" en den Bramati over de meet te zien bollen...

Ik eindigde vandaag in het tweede stuk in een tijd van 1u24' op een 60ste plek. Goe gereden dus zo laat in de week!

Uiteindelijk kwam ik op een 84ste plek in het klassement terecht na 13u18' te hebben gereden, het Carbon Kanon op een 191ste plek na 14u43' op de velo en den Bramati na 16u40' op een 300ste plek. De Sauzer won in een tijd van 11u05', knap van dieje knaap maar ja...

Merciekes aan onze papa en nen dikke proficiat aan den Bramati voor z'n knappe prestatie en voor het Carbon Kanon... Veel beterschap en zie dat de rug wa in orde komt hé!!

Voor meer info http://www.bike-transgermany.de/ en uitslagen http://www.bike-transgermany.de/download/2011/e4_all_Gesamtergebnis.pdf

Etappe 3: Lermoos - Garmisch Partenkirchen

Op het programma: 84km, 1881HM en 2166DM dus meer naar beneden dan naar boven... Dat beloofd. Van bij de start was het koers, alles op een lint richting de eerste klim (da heb ik op nen MTB marathon nog nie veel gedaan). Ook de eerste twee klimmen werden tegen een vrij strak tempo afgehaspeld. Nu volgde een tussen stuk van ne kilometer of 40 waar het eigenlijk altijd in een ietwat dalende lijn ging, het tempo ging de hoogte in en tegen de wind in was het andermaal serieuze koekenbak. Op het einde kwamen we nog enkele stevige kuitenbijters tegen. De finish lag op de laatste echte klim van de dag waardoor de laatste gevaarlijke afdaling en het centrum van Garmisch tegen een rustig en veilig tempo genomen konden worden. Dit was echt een super snelle dag 24,2km/u gemiddeld 3u14' gereden tegen een HrAv van 161. Vandaag was het niet de Sauzer die gewonnen had maar Alban Lakata, wereldkampioen marathon MTB en dus ook gene prutser. Da kieke was na 2u45 al binnen, is da nog ne marathontijd?? Na de rit waren er geen douchen voorzien, toch een serieus minpunt voor de organisatie!! Na een douchke in de mobil en een massageke in de zon zijn we der nog ene gaan pakken op een terrasje in Garmisch. Heerlijk in het zonneke... Pasta partieke doen en de nest in!

Etappe 2: Pfronten - Lermoos

Donderdag de tweede etappe op het programma 79km en 2300Hm... 's Morgens miezerde het nog redelijk en zat alles boven ons redelijk dicht. Den Bramati rilde bijna uit z'n koerspakske en zag het allemaal nie zo erg zitten... Ik was een startblok opgeschoven en dat voelde ik direct! Vanaf het startschot begon de eerste klim en het tempo lag naar m'n gevoel direct vrij hoog, den tikker ging vlotjes de lucht in. Misschien iets te vlot want ik voelde de beentjes vollopen en krampjes lagen op de loer, met nog twee dagen in't vooruitzicht begon ik iets zuiniger te rijden (al was dat vrij relatief.) Ondertussen was de zon al wel van de partij wat het toch allemaal wat aangenamer maakt. Uiteindelijk en na een erg pittig knikkend einde, kwam ik als 83ste over de meet in een tijd van 3u46; 20,9km/u en een HrAv van 161. Stevig ritje alweer, de Sauzie was dan reeds 40' binnen en pakte z'n tweede op rij... Pasta party Nr3 zagen we ff niet meer zitten en we zijn in Lermoos ne goeie schnitzel gaan eten. Da kan toch smaken zekers!! Merci vadre... Uiteraard alweer op tijd de nest in.

Etappe 1: Sonthofen-Pfronten

Woensdag stonden we in een grijs Sonthofen aan de start om in 69km over 2557hm naar Pfronten te rijden. We stonden ergens halverwege het pak toen we weggeschoten werden. De nodige opstroppingen richting de eerste klim, maar eens deze overleefd kon de rem ervan af. Het was al snel duidelijk, sterke deelnemers en een vrij snel parcours... Het regende af en toe, gelukkig was de temperatuur redelijk en konden we goed blijven door rijden... De gegevens van de rit, 3u37 gereden, 166 Hr Av, 69km, 19,1km/h en 2550 hoogte meters... Aan de finish stond ons vader te al te wachten, altijd leuk!! Hup naar de Mobil en recuppen maar... 's Avonds pasta party nr.2 en wa naar de grote mannen kijken... De "Souzie" Sauser was binnen in 2u49 maar ja da zijn dan ook profs. Ik eindigde op een 107ste plek bij de mannen...

Transgermany

Vorige week dinsdag was het zover, op het programma den Transgermany... Wekker om 5u00 de mannen oppikken en wij weg. Het doel Sonthofen, een dikke 750 km bollen om in het zuiden van Duitsland aan te komen. Alles dik in orde behalve het weer, het kon niet blijven duren. De zon die ons heel het voorjaar al meer dan verwend had stuurde zijn kat. Ook in Sonthofen regende het pijpenstelen! Voor de rest liep alles vlot, parkeerplaats gevonden, startnummers opgepikt, pasta party nr1. Nog wat lullen aan de mobil en op tijd de nest in. Het zou voor de mannen in de tent een koude nacht worden...

MTB-school...

Na de lange ritten van de laatste weken doorheen de polders als voorbereiding op de "klieversrit" van gisteren was het vandaag de beurt aan den techniek om wat bij geschaafd te worden. De 200 van gisteren waren na de nodige sangria's al weer (bijna) vergeten, al was het opnieuw vroeg toen den brothar mij om 6u30 kwam oppikken. Samen met Luc de Vijlder en nog drie andere kaddees van over het water trokken we richting Spa om daar een deel te nemen aan de gevorderden cursus van de MTB-school. Kort samengevat, één keer en nooit meer!! (en da is echt nie omdat ik mezelf als nen onverbeterbare, top MTB'er beschouw, echt nie!!!) In de voormiddag wat aan de velo sleutel, bar-ends der af, remmen en shifters wat verplaatsen maar dit alles telkens met een serieus pak twijfels. Daarna het bos in voor wat klimmetjes en achter het zadel hangende afdalingskes, nog wat over den boom springen en 't was weeral middag... Na de middag het bos in voor een ritje achter de leader of the pack.... Wat diene kerel met zijne all-mountain, super veerweg en mega dikken voorband allemaal deed was met onze carbon race karretjes net wat te veel... Uiteindelijk kwam Jeroen ten val en de gevolgen waren serieus... Met de achterbrug op een steen geknald en een serieuze groef in de carbon structuur, MILJAAR... De Fun was er snel af!! De carbon doktor zal z'n werk hebben om het bakkie tegen den trans-germany terug op de rails te krijgen. Het besluit, ik zou gisteren nergens anders op- of af gereden hebben dan vandaag en zal dat morgen ook niet doen... Volgende week dinsdag zijn we weer op weg naar een (hopelijk) mooie MTB ervaring maar deze trok op niets... Het kan niet altijd bingo zijn natuurlijk. Voor meer info over een te missen opleiding surf gerust eens naar http://www.mtb-school.com/ maar als je jezelf wil inschrijven pak ik je gerust eens mee naar den trapkesberg, den beukenberg en nog wat passage's in't Moretusbos. Een pak goedkoper, dichter bij en 's middags zorg ik wel voor een goei pastake...

Aan de foto te zien had de Jeroen beter wat opgelet dan had'm zijne kader nie in frut van één gevallen...

Den beer is weer geschoten...

Sundern en den beer van... Voor de insiders staat dit bekend als een eerste afspraakje met de mannen om de benen eens te testen na de winter. Het was voor mij een beetje gissen hoe het met de conditie gesteld was na de winter en zeker na verbouwingen die nu toch wel achter de rug zijn... De laatste weken konden de trainingen terug wat opgevoerd worden en werden er toch al enkele lange afgewerkt... De zon van de laatste weken zal er wel voor iets hebben tussen gezeten maar de goesting was groot, erg groot! Vrijdag vertrokken we met de rode kogel en den brothar richting den beer. Daar de nummers nog ff opgepikt en naar het hotel waar de Polle, de Johan en den Tom zaten om de Luc daar af te zetten. Met den brothar de mobil aan de finish geplaseerd en ne grote pot pasta gekookt. Zaterdag morgend kwam de Pat met een delegatie van den RABC, de Jos den Dirk en de Peter... Met z'n 10nen naar der start en daar was het om 10u45 koeken bak. De start verliep vlot en tijdens de aanloop strook op den asfalt ging het tempo de hoogte in, ik pikte aan in een voorbij komend groepje om wat uit de wind mee te bollen... Het veld in, even aanschuiven en dan ieder z'n eigen tempo. Het was Tom Van Gils die wat haasje over kwam spelen en die het goede ritme gevonden had. Ik vroeg mezelf een beetje af waar de rest zat en reed nog niet echt voluit door, schrik om mezelf toch wat tegen te komen... Hartslag in de gaten en genoeg eten en drinken das de boodschap. Bij het ingaan van de tweede ronde dreef ik het tempo een beetje op, de benen voelden goed... De benen bleven goed en na 4u25' stond ik terug aan de finish. 15e in het algemeen klassement en 7e in mijn categorie een plekkie om best tevreden over te zijn, ik heb trouwens nooit beter gereden in Sundern! Misschien moet ik elk jaar maar een verbouwingske doen... De jongens kwamen één na één binnen gebold, zonder accidenten!! Spijtig dat de Marc Roggen en de Pascal Peeters om medische redenen verstek moesten geven, het seizoen is echter nog lang en ze zullen er hopelijk snel weer staan. Nu is het voor mij uitkijken naar den Trans Germany, begin Juni en dan de Spessart, ondertussen nog wel hier een daar een mooi ritje mee pakken en dan komt ook dat wel goed...

10 Miles

Met de collega’s van’t werk hadden we afgesproken om de 10 miles van Antwerpen te gaan lopen. Dat was uiteraard in de winter besproken en toen had ik nog veel zin om te lopen en weinig tijd om te fietsen dus, ingeschreven… Het was intussen van de duathlon in februari geleden dat ik de loopschoenen nog had aangehad en ik zag het niet direct zitten… Maar eens in Antwerpen en de massa die daar stond was wel indrukwekkend. Om 15u30 kwam de 16000 man op gang en konden we vlot beginnen lopen. Kennedy tunnel, onder het justitiepaleis, de kaaien af, de Meir op en langs de konijnenpijp terug naar linkeroever, een pittig tochtje... Na 1u10'52" zat m'n 16km der op niet slecht gelopen en toch wel leuk met zo'n massa langs de kant, uiteraard was ons Vickske ook komen kijken, altijd leuk!! De rest van de collega's kwamen ook één na één binnen gebold en ons sportief dagske zat er op... Volgend jaar terug?? Wie weet...

Duathlon??

Zondag werd er in de Berendrechtse bossen voor de tweede maal een duathlon georganiseerd door de lopersgroep Putte. Al langer wou ik wel eens meedoen aan zo een loop-fiets-loop wedstrijdje. De Krikke was Kasterlee nog nie vergeten dus wij met z'n tweekes ingeschreven. Met de 10 miles in april op den agenda en wegens de tijdrovende verbouwingen ben ik heel de winter toch wat blijven lopen. De afstanden van 3,8 lopen, 25MTB'en en nog eens 3,8 lopen mochten dus geen probleem zijn. Aan de start stonden deelnemers van allerlei kalibers, men kon ook in duo starten. Na de start vlogen ze mij langs alle kanten voorbij, van rustig joggen hier geen sprake... Ikke direct in't rood, hartslag 180 en gaan zene. Na twee rondjes en 15'24" te hebben gelopen mocht ik aan het mtb'en beginnen. Het parcours was door Wim Stynen prachtig uitgezet en het bekende terrein gaf me toch af en toe een stapje voor op andere deelnemers. Na 57'32" kwam ik redelijk meurrig de wisselzone terug binnen gebold. Terug de loopsloefkes aan en op flannelle benen terug het bos in. Het juiste ritme zoeken duurde wel even maar na 16' kwam ik toch weer de camping binnen gelopen. 1u28'27" onderweg, een veertiende plek in mijn categorie en 27ste van de in totaal 150 starters, inclusief de duo's...De Krikke had wa last van een zware nachtshift en vond de juiste benen nie, iets later kwam ook hij de finish over gelopen... Al bij al vond ik het reuze meevallen en leuk, het mooi parcours zal der ook wel voor iets tussen zitten maar het is wel degelijk een sport waar je jezelf niet kunt wegsteken maar wel lelijk kunt tegen komen...

Nen topper zal ik nooit worden maar ne flopper was het nu toch ook weer nie. http://www.lopersgroepputte.nl/duathlon/

Strandraceke doen...

Dit weekend zaten we een weekendje aan de zee. Op uitnodiging van Patrik en Vanessa trokken we vrijdag naar Middelkerke voor een "trainings/relax" weekendje. Ook Wim VO en z'n vrouwke Katleen waren van de partij. Zaterdag stond er een training met wat lokale vrienden van de Pat op het programma. Uiteindelijk bleek het de eerste rit van een team uit het Brusselse die elkaar na de winter voor het eerst terug zagen en mekaar even gingen testen. Dit onder begeleiding van één van de Pat z'n maten daar. Die mannen keken wel wat raar op toen ze mij op m'n MTB'ke zagen verschijnen. Na 5u30 knotsen tegen de wind, waaiers trekken en wat klimmen kwamen we redelijk (om niet te zeggen volledig) meurrig terug aan. Na een lekker douchke en de nodige recup-drankjes trokken we met de vrouwkes naar de Superprestige om er de echte mannen aan het werk te zien. Daar zijn wij als echte mannen nog wat pintjes blijven drinken, thuis nog wat bubbels, wijn en pasta en iets na 00u de nest in. Zondag stond ik op met een wel erg plat gevoel in de benen, en de race moest nog beginnen... Samen met Jos De Meyer en den Dirk trokken met de fiets naar Bredene. Om 14u werd daar de start gegeven en vanaf letterlijk den eersten trap wist ik hoe laat het was... Niets in de benen, hartslag niet omhoog te krijgen en de Van Stappen die er redelijk vandoor ging. Na een eerste ronde van puffen en stoempen was het duidelijk, rustig blijven en binnen zien te geraken. Het was uiteindelijk nog steeds een trainingsweekend. Merciekes Pat om rustig bij mij te blijven en me uit de wind te zetten. Na 1u29 kwamen we uiteindelijk de meet over gelopen en stranden we op een 72ste stek, op 150 vertrekkende ploegen nog bij de eerste helft. De Jos en den Dirk waren ondertussen al een dikke 5minuten binnen en stranden op een 52ste plek, goed gereden mannen. Met een paar serieus platte benen wij terug naar Middelkerke (uiteraard op de fiets) wat van de dag toch een mooie training maakte... Zondag avond werd er gezellig gegeten en gedronken en iets later dan voorzien kropen we ons bedje in. Maandag een fikse wandeling op het strand, inpakken en terug naar huze... Een heel leuk maar misschien toch wel wat zwaar weekendje!! Merciekes Pat en Vanessa voor de gastvrijheid en Wim en Katleen voor het leuke gezelschap!!! Voor herhaling vatbaar.... http://www.twinsclub.be/content/view/38/45/

Het volgende op den agenda zal waarschijnlijk de duathlon zijn bij ons in Berendercht, ik zal dus nog maar wat extra looptraingskes in lassen...

6 uren...

Dit weekend was het zover, de zes uren van Halle (Zoersel). Na de afgelopen weken een paar langere trainingen te hebben afgewerkt stond ik toch wel met wat vraagtekens aan de start. Vrijdag hebben we het dak van ons huiske nog gesloopt en dat zat toch nog wel erg duidelijk in de stijve benen… Als dan 1 minuut voor de start Wouter Kleppe en Ken Van den Bulcke zich vooraan in het startvak komen opstellen (die mannen moeten blijkbaar niet aanschuiven) dan weet je direct dat er bij de solo’s serieus gevlamd gaat worden. Om 15u stipt werd het startschot gegeven en langs alle kanten schoten zowel solo’s als team mij voorbij… Na een eerste, vrij hectische en trage aanschuifronde ging het vanaf de tweede al een pak beter. Het deelnemersveld lag snel uiteen en iedereen kon zowat zijn eigen ding doen. Jeroen stond gelijk ne grote mijn bidonnen aan- en de posities door te geven. Elke ronde schoof ik wel enkele plaatsjes op en dat werkte natuurlijk wel motiverend. Ook Wim Stijnen en de Cis stonden de eerste uren langs de kant, weeral een trapke extra.

Rond 17u45 werd het in het bos al gevaarlijk donker en ik besloot even binnen te komen om mijn lichtjes op te pikken, één lichtje bleek defect, gelukkig had ik er nog een extra bij en dat gaf toch wel voldoende licht… Vlammen maar! De rondjes gingen vlot voorbij, al moest er af en toe serieus tegen de wind gebokst worden… Intussen waren ons vader en ons Vickske samen met Vanessa gearriveerd. De Pat reed met een ploegske van den RABC. Na vijf uur kwam er één of andere paljas aan mijn stuur snokken waardoor een val onvermijdelijk was, gevolg een serieus gevloek en getier (niet enkel van mij) en een wel erg pijnlijke kuit… Terug de velo op maar het beste van de benen was blijkbaar blijven liggen na de val. Nog een uurke alles geven en dat was wel een erg lang uurke. Uiteindelijk strande ik na 6u22 op de velo, 30 rondjes, gemiddeld 24,3km/u, 154,2km en een gemiddelde hartslag van 163 op een vierde plek. Twee minuten na de derde, 10 achter de Ken en een ronde achter de Wouter. Al bij al niet slecht en een hoop vraagtekens weggereden. Nog nen extra dikke, dikke merci aan den Brothar voor de geweldige bevoorrading en support en natuurlijk ook aan de supporters die speciaal uit de polder kwamen afgezakt... We drinken der nog eens ene op!! http://www.6uren.be/bike/index.aspx Volgend weekend een weekendje naar de zee met de Van Stappen en daar een strandrace in Bredene, ik zie der al naar uit…