Queen stage, nr.3

Dag 3, vandaag de koninginnen rit... 100km, 3000hm dat beloofd. Mijn tactiek voor vandaag niet vooruit maar achteruit kijken. 1&2 zijn weg ik sta op 3 en de 4e een goede 5' achter mij... Om 10u zijn we weg! Nr 4 geeft er meteen een serieuze lap op. In de box voor ons staat een ploegmaat van hem en ze hebben een duidelijk plannetje. In moet opnieuw ff passen maar houd ze steeds in het vizier. Na 10 km kan in terug in hun groepje aansluiten al heeft dat al wel meer krachten dan voorzien gekost. Plots staat nr 2 van het klassement aan de kant, mechanische pech of een valpartij, ik kan het niet goed zien... Wij karren ondertussen maar voort. In enkele technische zware klimmen is het duidelijk dat Jan (de nr 4 algemeen) vandaag over een paar goei beschikt, ik kan echter vlot mee volgen en zit dus eigenlijk ideaal. We pikken steeds volk op en laten deze ook steeds weer achter. Na 30 km komen we via la chouffe in Houffalize, op het tecnische parcours is het alle zeilen bij zetten om de vol geveerde gasten te kunnen volgen. Ik overleef deze tussen tijdse attack en dat geeft uiteraard een goed gevoel. Geen vuiltje aan de lucht! Op een volgende asfalt klim slaat bij mij de pech ook toe. Plots bolt alles wel heel zwaar! Plat gereden, nope... Slepende schijfrem, nope... Kader in twee, nope... ik kan niet direct de oorzaak van het probleem achterhalen, het lijkt de trapas te zijn. Een press fit systeem, ik heb deze pas vervangen en hier moet iets mis mee zijn. Ik kan niet anders dan stoppen! Na enig geprul lijkt het me duidelijk, den bemc 2016 zit erop! Ne vloek en ontgoocheling nemen het ff over. Wat nu gedaan, geen telefoon bij, 35 km op den teller. In besluit mijn weg verder te zetten richting tweede post op 40km om daar de zaak verder te bekijken. Het probleem komt en gaat, ik denk echt dat het de trapas is maar twijfel, nogmaals stoppen, alles lijkt normaal deju!! Enkele keren komt alles terug vast te zitten en moet ik nood gedwongen af stappen. De moral is reeds ver weg maar het lager komt minder en minder vast te zitten. Ik besluit om de bevoorrading toch maar te nemen en m'n weg verder te zetten! De fiets hersteld zich, nu de benen en het kopje nog! Straf maar de rest van de rit kan ik buiten wat gekraak en gepiep verder zonder al te veel tegenwerkende lagers! Uiteraard is mijn mooi groepje weg, ver weg. Ik sta er wat alleen voor, opnieuw! Ik kan wel wat volk terug oprapen en zo is er toch af en toe wat compagnie om de open stukken mee te verwerken. De fiets doet het nu terug redelijk normaal en ik kan terug tempo maken. Ik zet nog alles op alles, rammel maar door. Ik pik nog een leeggereden ploegmaat van mijn dichtste concurrent op, hij wenst me succes in m'n zoektocht naar z'n buddy!! Ik blijf met een hervonden goed gevoel rondrijden en geniet eigenlijk met volle teugen van het mooie, zware parcours! Enkele onmogelijke klimmen en soms erg technische afdalingen. Te voet de Ourthe door, verfrissend!! Het stopt nu niet meer, een slagveld dat is wat deze rit zal aanrichten... Af en toe haperd de Canyon maar dat kan me nu niets meer schelen, zo snel mogelijk naar de laatste kilometers. Ik bol na 5u14' over de mat. Uiteraard staat Jan daar te blinken, hij pakt vandaag dik 5' en wipt me met 45". Het leuke groepje waar ik eerder ook in zat bleef gezellig bijeen en hij had prima gangmakers. Dat is mtb'en... De tweede van het algemeen klassement, Jimmy Broecke kwam vandaag blijkbaar ten val en finished niet meer. Dat is pas pech!! Ik blijf dus uiteindelijk derde algemeen! Niet slecht voor een bijna master! Jeroen rijd ook vandaag opnieuw erg sterk en komt als 17 binnen, algemeen komt hij daarmee op een 18e plek! Jef en den Brammati strijden tot de laatste klim (waar Bram z'n ketting nog finaal in de prak knalt) en eindigen algemeen op een 34 en 35ste plek! Super gereden van deze polderkluiten! Patrik vindt de liefde voor het mtb'en na 4 jaar (en een lastige polsbreuk) terug en geniet met volle teugen! (Voor, tijdens en na de ritten)! De vrouwtjes staan weer aan den arrivee en dat is uiteraard altijd erg leuk. Wat extra supporters kwamen vanuit het verre Antwerpen afgezakt en ook dat was super! Het weer zat wat tegen maar in de hotel bar werden alvast wat donkere recup drankjes genuttigd! Nig even langs het podium en dan een pakske frieten met alweer opvallend veel recuperatie drank! Een perfecte afsluiter van een heerlijk lang bemc weekend! O ja, het mechanisch probleem.... Geen probleem met de trapas lagering maar de sluitring  waarmee de pion op de body vast gezet wordt was los gekomen waardoor deze tegen het kader vast kwam te zitten! Hoe simpel kan het zijn!! Toch in het vervog wat extra aandacht besteden!!

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Rit twee bemc,

Dag twee BeMC, vandaag op het programma 96km, 2200 Hm. Gisteren was de recup goed, lekkere rijst met kip en curry, de vrouwtjes die aankwamen en op tijd de nest in. Vanmorgen een goed ontbijt en pannenkoeken van de Jef! Ik eindigde gisteren 4e en wilde vandaag proberen een plekje op te schuiven richting podium. Een derde plek moet haalbaar zijn. De nrs één en twee zijn eigenlijk buiten categorie en rijden duidelijk beter. Dat wordt in de start meteen duidelijk. Op de openingsklim gaat de gas meteen volledig open en ik moet beide heren laten gaan. Nog enkele andere fun's worden steeds kleiner en kleiner, meegaan is geen optie. De benen volledig opblazen in de start is niet "ideaal" in een marathon! Ik besluit een eigen, strak tempo te zoeken. Dat lukt eigenlijk redelijk goed en al snel krijg ik enkele bekende tenues terug in het vizier. Uiteraard werkt dat motiverend en ik besluit toch wat te versnellen om in een mooi groepje te belanden. In de rit van vandaag komen enkele glooiende open stukken voor en de wind staat strak. Ook op de Mtb kan het dan wel eens voordelig zijn in een groepje te belanden. De kilometers en het tempo beginnen duidelijk door te wegen, van een groepje is al snel geen sprake meer. Met twee karren we maar door. Andere jaren doen we deze rit andersom, ik weet af en toe wat er komen gaat en dat is toch wel een voordeel. Enkele technische passages met veel wortels kan ik dit jaar nemen waar ik vroeger sowieso zou afstappen, het tempo blijft er goed in. Rond km 60 komen we nog ne funner tegen, ook hij pikt zijne wagon aan. Het tempo zakt nu niet meer, de klimmen zijn niet "moordend" maar vele kleintjes... Op km 80 zijn we terug met twee, de slotklim is nog erg lastig. Mijn lampje is ook stilaan aan het dimmen, nog ff op de pedalen en zonder accidenten naar beneden, richting la roche. Daar staan uiteraard nrs 1&2  al enige tijd te blinken, ze lopen vandaag opnieuw verder uit! Ik eindig wel derde en ook in het algemeen klassement schuif ik een plekkie op. Het was vandaag erg frisjes, de fiets afspuiten en terug naar onze casa! Douchke pakken en warme kleren aan, de recup kan weer beginnen. Jeroen die dag 1 geen goed gevoel had reed vandaag erg goed. Ook de rest van de boys (en dat zijn er hier heel wat) kwamen ieder met een eigen verhaal veilig over de meet. Iets wat duidelijk niet voor iedereen het geval  is. In de eerste hulp post is het bij momenten erg druk. Het parcours in de bemc staat dan ook niet voor niets bekend als zwaar en technisch

BeMC '16, hier zijn we weer...

Voor de 5de maal op rij trokken we ook dit jaar naar la roche en Ardenne voor het driedaags Mtb avontuur de "BeMC". Samen met Patrik van Stappen vertrok ik donderdag middag al om ons gehuurd huisje al op te warmen en de rest te kunnen verwelkomen. Donderdag avond kwamen Jeroen en Jef en na de eerste rit op vrijdag zouden de vrouwtjes komen. Het huisje staat in La Roche centrum, een ideale uitvalsbasis voor dat wat komen gaat. Vrijdag vertrekt de rit pas om 12u om iedereen de kans te geven relaxed naar het zuiden van belgie af te zakken. 
Na de sks marathon werd er nog veel gereden, echter alleen met de race fiets. Mtb'en in "Dardenne" is toch net iets anders en ik besloot dat ik vrijdag niet al te voortvarend zou starten. De eerste rit bestaat eigenlijk uit 3 kleinere lussen. In totaal zijn deze goed voor 67km en 2600hm, er moet twee maal de muur van Borzee beklommen of bewandeld worden en voor de rest een paar technische en leuke passages. Het zonnetje is van de partij en dat is altijd leuk mee genomen. In het startvak staan steeds meer bekenden, uit de polder, van vorige bemc edities of andere mtb avonturen in binnen of buitenland. Ik zoek vanaf de eerste steile openingsklim m'n eigen tempo. Uiteraard is de start snel en passeren heel wat "funners" op weg naar de eerste off road stukken. Ik doe echt m'n eigen ding en laat veel volk passeren. Een eerste steile klim in het bos moet traditie getrouw te voet genomen worden. De daarop volgende afdaling zorgt voor een lang lint. Het eerste uur verloopt vlotjes, regelmatig eten en drinken en voor de rest karren maar. Vanaf het tweede uur besluit ik de gas wat verder open te draaien. Het gevoel is redelijk goed en ik ben reeds volop andere bikers aan het inhalen én achter te laten. Van mooie groepjes vormen is op dit parcours niet echt sprake. Het blijft uiteraard steeds op en af gaan, op enkele open stukken staat de wind erg strak. De tweede muur van borzee hakt er bij velen in. Op de top kan ik nog twee fun's bij de lurven grijpen. Ik begin het parcours van deze rit stilaan te kennen en weet dat de laatste kilometers hoofdzakelijk in dalende lijn zijn. Niet opblazen met het oog op morgen en vooral geen overdreven risico's. Aan den arrivee staan reeds 3 fun's te blinken, ik ben dus vierde en de verschillen met 1 & 2 zijn ruim. Nr 3 van vandaag reed op de beklimming van borzee nog van me weg en wist nog een minuut te nemen.   Straffe mannen, maar ik heb me super geamuseerd en ben heel tevreden over de benen en met de verdiende 4e plek. Ik blijf wat rondhangen op het zonnige gras, fietsje kuisen, hapje eten, recupje drinken, winegums, alles is voorhande. Één voor één komen de boys binnen gebold, jeroen heeft maagproblemen en trekt direct richting huisje. Geen accidenten wel allemaal een pak avonturen en dat op slechts 67km. Ikzelf was 3u18 onderweg...

Sks Sundern hagen...

Na enkele jaren niet te zijn geweest stond dit jaar den "beer van  Sundern" nog eens op het programma. De marathon was nu twee weken terug en vorige werden de polder 10 Miles nog gelopen (waar ik met stramme benen toch nog 4e werd). De fiets werd snel ineen gebokst en met weinig fiets kilometers in de benen zakten Jeroen en ik zaterdag morgen af richting het gekende Sauerland. Den otto aan den arrivee gezet, aankleden, nog een laatste "snelle Jelle" en wij weg. Het was bijzonder fris richting de start en een paar dreigende wolken cirkelden boven de Duitse bossen. Nummertje oppikken en wij naar den box. Na een goed resultaat stond Jeroen in box 1, ik in de laatste... Daartussen ne man of 1000 die al dan niet de grote afstand voor hun rekening zouden gaan nemen. In de start was het uiteraard wat aanschuiven en rustig het dorp uit rijden. De eerste klim trok de boel gelukkig al wat uiteen en ik kon al deftig wat plaatsjes goed maken. Op de eerste off-road stukken was het terug aanschuiven. Gene stress allen tijd om ons bakje te testen! Ik kon voortdurend opschuiven en dat geeft uiteraard een leuk gevoel. Het parcours was uiteraard bekend terrein en alles lag redelijk droog, ik kon een mooi tempo ontwikkelen. In Sundern worden de 100 km verdeeld in twee lussen. Na 50km haken de halve marathonners af en rijden slechts een goede 200 van de 1600 starters de tweede lus. Enkele kilometers voor het ingaan van de tweede lus zag ik Jeroen rijden. Het duurde even voor ik hem uiteindelijk te pakken kreeg. Hij trok een mooi groepje achter zich mee richting de pittige laatste kilometers. Hij had "chainsuck" problemen (problemen met de ketting voor alle duidelijkheid) en kon het kleinste blaadje niet gebruiken. Gelukkig is dat in een Duitse snelheidsmarathon nog geen overdreven groot probleem en kon hij mee verder. De mannen van zijn groepje deden verwoede pogingen om ons eraf te rijden, zij zaten onder de rode vot en wilden nog wat plekjes goedmaken, wij waren halfweg en reden gewoon tempo. De tweede lus was iets gewijzigd tov vorige edities. Het was nog steeds erg fris voor de tijd van het jaar en we kregen zelfs enkele sneeuwvlokken op onzen appel.  Jeroen en ik bleven samen en konden al met al een mooi tempo blijven rijden. We raapten nog een paar stervende en andere zwanen op en bolden uiteindelijk broederlijk als 32 en 33ste binnen. Ff een kattenwasje en wij terug naar huis...

Marathon Rotterdam.

Na de hel  (da's verdekke vorig jaar), was het even uitblazen. De ski's werden nog eens aangebonden en het nieuwe jaar werd op de bijna groene alpenweiden ingezet! De wintermaanden staan voor de deur en dan is het altijd even herbronnen... Plannen werden gesmeet voor het nieuwe jaar. Als eerste doel, de marathon van Rotterdam. De magische grens van 3u speelt nog steeds in m'n hoofd en vol goede moed worden de trainingen afgewerkt. Alles gaat eigenlijk toppie, zelfs tijdens de lange afstelling op het werk kan ik gewoon m'n trainingen blijven doen. Af en toe komt de knie wat zeuren maar over het algemeen nergens problemen. De trainingen worden opgevoerd, het tempo stijgt en de afstanden worden rustig opgedreven. Ik zit af en toe aan weken van 100km, alles verloopt prima! De tempo duurloopen gaan vlot, zelfs na een pittige trainingsweek. Het gevoel is goed! Af een toe een wedstrijdje mee lopen om het tempo nog wat op te drijven, niet ziek worden en genoeg rust. De ingrediënten om goed bezig te kunnen blijven. De fiets blijft de eerste maanden van het jaar rustig op stal. 10 april staat al enige tijd met rood in den agenda en samen met ons vickske vertrek ik vrijdag al richting R'dam. Het weer zit alvast mee en het beloofd een mooi lente weekend te worden. We staan op een camping op een 10' fietsen van de start en de WTC-toren waar alles te doen is. Ik haal vrijdag alvast de nummer op en dan is het relaxen aan en in de mobil. Vicky geniet van het mooie weer en de stad, ik lig lekker in de mobil en loop zaterdag nog een stukje los. Het gevoel nog steeds toppie. Zondag trekken we samen naar de start, ik loop nog ff los of een klein beetje warm en ga dan naar de startbox. Alles is toppie geregeld en Lee Towers zweept de boel nog wat op met "you'll never walk alone" vanop een hoogte werker. Om 10u worden we opgang geschoten. De hartslag schiet gelijk mee naar boven. Zonder een verschroeiend tempo te lopen slaat den tikker veel te hoog, ik moet rustiger gaan lopen om de hartslag onder controle te houden. Ik hoop dat het goede gevoel snel komt en maak me voorlopig nog niet druk. Ook op het 10km punt nog steeds geen probleem, de Pacers lopen achter mij en ik "wacht" ze een beetje op. Op 16km krijg ik wat last van steken in de zij, geen goed teken. Het tempo moet opnieuw een beetje zakken, ik loop trager dan het 3u schema. Op km 20 komen de Pacers mij voorbij, de benen beginnen opnieuw uit het niets te verzuren. Ik weet nu al dat 3u er eigenlijk al niet meer in zit, een mentale tik, alweer... Her weer is heerlijk, het parcours leuk en de supporters en bandjes langsheen heel het parcours fenomenaal! Ik kom Vicky een eerste tegen en moet daar al van nee schudden, dejuukes... De benen gaan van kwaad naar erger, het tempo valt stilaan volledig weg. Rond de Kralingse plas is er relatief weinig publiek en daar krijgen de benen en het kopje opnieuw redelijk zwaar. 42,195km, het is niet niets maar opnieuw is het een teleurstelling om na 3u18' binnen te strompelen. Mijn vickske stond nog een paar keer langs de kant om een extra steun te geven, en ook aan de streep staat ze weer voor me klaar! Gelukkig maken we er nog een heel mooi weekendje Rotterdam van, mercie schatje! Besluit, nog eens ff bezinnen hoe een marathon aan te pakken, trainen top wedstrijd flop, hoe kan dat??