De laatste

De laatste, alweer... Op het programma 95km tussen Roncesvalles en de oceaan in Hondarribia 1000 meter lager! Binnen bollen dus, niet dus. Aan de start worden we in blokken van 15 man op pad gestuurd. Na 4km zou een zeer gevaarlijke afdaling liggen en met een te groot pak daaraan beginnen is helemaal waanzinnig. De esteveekes hebben nog een achterstand van dik 20" en willen na een goede etappe van gisteren ook dit nog wel ff goed maken en gooien er direct de beuk in! Ze hebben welgeteld 63kl chrono om ons van het derde plekkie te stoten. Het begin is furieus. In de 4km naar die eerste afdaling ligt ons een muur te wachten waar we eerst op moeten, gas volledig open! We kunnen lang aanklampen maar op de tweede klim die we tegen komen, opnieuw een muur met stroken tot 30% moeten we een klein gaatje laten. De schade blijft beperkt en op 30km hangen we nog zo goed als tezamen. Risico's nemen in de afdaling doen wij niet, zij wel! Wij rijden niet plat, zij wel! Een Spaanse vloek, adios amigo's!! Voor ons lijkt de strijd nu gestreden, er rest ons nog een lange, niet al te technische klim en een paar pittig afdalingen. Geen accidenten is de boodschap! Het parcours ligt er andermaal heel vettig bij. De bedevaarts route is geplaveid met glibberige groene, natte grote stenen. Deze liggen dan dikwijls verscholen onder een dikke laag modder en blijven zo gevaarlijke hindernissen. Het is wel weer volop zon en de vochtige, warme zeelucht komt ons inmiddels tegemoet! Na 63km zit de chrono der op en is ons derde plekkie definitief binnen! De Belgische Raes boys hebben ondertussen de etappe gewonnen!

Aan de bevoorrading worden de nodige handje geshaked en geschud! Na de nodige broodjes met chorizo, nootjes, meloenen en andere zaligheden trekken we op pad om de laatste 35km van den transpyr af te werken. Die laatste zijn nog steeds bijzonder pittig. Op z'n Belgisch blijft het parcours bestaan uit knikken waarvan de afdaling allicht langer zijn dan de klimmen al lijkt dat zi niet te zijn! In Hondarribia moeten we nog ff de boot nemen om terug op de Spaanse oever te geraken, maar in een heerlijk zonnetje is het lekker dobberen met de Raeskes. We waren uiteindelijk weeral 5u17 onderweg, reden 95km met daarin 2128hm én 3029 dalende meters! Dus toch meer naar beneden dan naar boven. We staan met mobil op de parking naast den arrivee, douchen op het strand en zien de Belgen den boot in gaan vanuit een cafeetje in de haven van Hondaribia! Ne piet goal in minuut 8, deju! Het podium kunnen we natuurlijk niet laten schieten en dit is een leuke afsluiter van een mooie maar zware meerdaagse! Een paar pintjes, nen hamburger en een crème glaceke verder en redelijk op tijd de nest in. Er rest ons nog één pittige etappe terug naar den Belgique, 1200km, hoogte meters onbekend…

Rit 6

De voorlaatste alweer. Verrekken vanuit Jaca en bijna 140km verder aankomen in Roncesvalles! Een bijzonder lange etappe, maar om aan de oceaan te geraken in 7 ritten moeten er nu eenmaal heel wat kilometers overwonnen worden. Jaca is een grote stad en het camp stond daar precies midden in, we besloten gisteren uit te wijken naar een camping en daar het natte nachtje door te brengen. Een groot deel van de nacht was het blijven regenen, het zou wel eens een straffe rit kunnen worden. We besloten nog snel ff nieuwe remblokken te steken, iets waar we geen spijt van zouden krijgen. In de oude citadel werd er verzamelen geblazen, iedereen op post voor de laatste briefing!!

Het parcours zou enigszins worden aangepast wegens te veel modder en gezien de af te leggen afstand zou dat een waar slagveld gaan aanrichten! Chrono vanaf km 70 tot de finish, het zwaarste stuk van de rit. De eerste 70 verliepen geneutraliseerd, enkele lange asfalt stukken tegen de wind en in een miezerig gedruppel. We doken uiteraard ook af en toe de natuur in en van rustig bollen was niet echt sprake. Het tempo werd strak gehouden en met een klein groepje kwamen we aan de start van de chrono. Daar stond den beer van België, christof Mariën al een kwartiertje te wachten. Het "vlakke" wind gedoe is zijn terrein en hij kon da toch niet laten liggen zeker. Helaas was zijne compagnon er niet bij en mocht hij niet verder, het is en blijft natuurlijk een duo-race. Het chrono stuk ontploft op km 80. We hebben dan 10 licht stijgende km gedaan en schieten dan recht omhoog. Schieten is niet echt het juiste woord want een klauter passage dient zich aan. Het kraakt en scheurt aan alle kanten. We komen samen met het leidende master team. Op enkele wind stukken is het zelfs op den Mtb interessant samen te zitten en ze pikken gretig hunne wagon aan! Het is en blijft ploeteren in al z'n facetten. De bergpaatjes zijn veranderd in kleine riviertjes, de kleine bergriviertjes in wild waterbanen! De modder doet de banden vol lopen en de benen leeg. De voorlaatste klim is er eentje om in te kaderen, een groene tunnel, een prachtig parcours. Het is natuurlijk extra focussen in deze glibber omstandigheden. De esteveekes zijn de piste in, we sluiten net na de laatste bevoorrading bij de andere Spanjaarden aan. Ik probeer het tempo op de laatste klim ietwat te drukken en zo samen boven te komen. Uiteraard hebben die mannen onze tactiek wel door en steken zelf nen tand bij! Een laatste afdaling brengt ons uiteindelijk in Roncesvalles. Een vaste plek in de tocht naar santiago de Compostella en dat zullen we geweten hebben. Heel de middag passeren ons zwaar bepakte wandelaars ons bakkie. Wij zullen uiteindelijk afklokken op 5u55, de rit was 129km lang, we reden 21,9km/u en deden daarin 2236hm. Vandaag was duidelijk een heel zware rit die de nodige slachtoffers eiste. Dagelijks vallen er wel een paar deelnemers af door verschillende mechanische, mentale maar vooral lichamelijke kwaaltjes. Tot 21u blijven er kadees binnen komen, dan ben je 13u onderweg geweest!! Fun gehalte dan??? Morgen de laatste…

Rit 5

Den derde juli, de vijfde etappe! We rijden naar Jaca, in wat volgens de organisatie de minst zware rit van allen zou moeten zijn. Het vertrek vanop het oude dorpsplein is prachtig, zeker in het lekkere ochtendzonnetje! Het ganse pak komt ff tot stilstand want een kudde schapen verspert de eerste off road weg! Na een kleine Spaanse discussie besluit den herder z'n kudde om te keren en een eindje verder ze de wei in te sturen. De ene kudde kan zo de andere passeren en is iedereen tevree! De eerste kilometers verlopen langs de rivier en gaan gepaard met het nodige gedrum om toch maar een plekkie in de groep te kunnen bemachtigen. Niet echt ons ding maar we kunnen vlotjes mee met de Spaanse armada. Het pak wordt op de eerste asfalt stroken verder uiteen gereden door... Jawel team la pipe! Ons vader en de Krokkie (ene van de Reevax boys die door medische problemen de mobil verkiest boven z'n eigen mobil) komen ons nog even goeien dag zeggen alvorens we definitief het bos induiken. Op de eerste echte klim van de dag gaat het tempo de lucht in. In eerste instantie moeten we zelf ff passen maar na verloop van tijd krijgen we iedereen terug in zicht. Na een paar modderige passages komen we makkelijk terug aansluiten. De Spanjaarden hebben duidelijk niet veel kaas gegeten van modder. Het lijkt alsof ze één na één de diepte van de plassen proberen te peilen en glijden werkelijk bijna den dieperik in. Blijkbaar zit bij sommigen de frustratie nogal diep want ze worden af en toe nogal persoonlijk... Vooral één van onze dichtste belagers van de "esteveekes" doet een paar straffe uitspraken en wil precies wel in een persoonlijk duelleke laten zien wat'm allemaal kan. No problemo, ikke mee spelen. Spijtig voor hem want den enige die hij met z'n blitsactie zeer doet is zijne maat. Achteraf is z'n frustratie enigszins te begrijpen want blijkbaar was zijnen buddy zijne kader aan het scheuren en kon die niet meer vol rijden. Ze verliezen bijna een half uur op ons en we doen in het algemeen klassement een goede zaak. Voor ons trekken de Belgen van team Raes, den Alexis en de Julien, de boel helemaal in frut en zit Spaanse top met een kleine crisis. De afdaling die na de eerste klim komt is er weer een straffe. We mogen hier zelfs niet rijden wegens te gevaarlijk en de organisatie houdt een oogje in het zeil dat die regel niet aan de klikpedaal wordt gelapt. Gedurende de "rijdende" afdaling verliezen we uiteraard weer heel wat tijd maar liever aankomen dan... Het is nu ieder voor zich!! Het parcours blijft mooi en afwisselend. Een tweede lange klim brengt het totaal aan hoogte meters vandaag op 2007. We zullen uiteindelijk als vierde team eindigen. In het overall klassement doen we een goede zaak richting derde plek. Het zijn uiteraard nog twee pittige dagen maar ook den deze pakken ze toch maar weeral nie meer af!! De 96,7km reden we in 4u52, das toch 19,78km/u gemiddeld.

Rit 4

Vandaag de koninginnen etappe! 120km en dik 3000hm volgens het boekje. Ok we maken der waarschijnlijk weer een paar honderd meer en verwachten ons dus idd aan een heel pittig Mtb ritje. Uiteindelijk 3100hm, 119km in 6u05. De organisatie geeft ons echter mee dat het beter zal bollen dan de afgelopen dagen en ergens geloven we ze toch een beetje. De etappe van vandaag bestaat uit drie klimmen. Het chrono stuk begint op km 0 en eindigt na de derde klim op 110km. We weten dus wat er ons te doen staat, doseren en eigen tempo rijden! De openingsklim gaat eigenlijk voor 80% over de weg en we kunnen het tempo van de kopgroep eigenlijk goed baas. De eerste bevoorrading komt perfect en we kunnen de bidonnen vlotjes vullen! De Jeroen rijdt door en ik kom na met de fleskes, idealen taktiek die ons wel wat bonus oplevert.

Na 45 stijgende kilometers beginnen we aan de eerste lange afdaling... Niet al te technisch maar wel lekker snel! Proberen zonder accidenten beneden te komen en de kopgroep niet uit het oog trachten te verliezen! Vlak voor de tweede bevoorrading moeten we toch een paar gaatjes laten en we zien der een paar nie meer terug. We blijven ons tempo lekker strak houden en kunnen opnieuw een paar ploegjes inlopen én achterlaten. Het is nu toch ieder ploegje voor zich en knallen verder. De tweede klim, afdalingske doen en prepareren voor den afsluitende. Het is nu gewoon hopen dat het materiaal het blijft doen en we onze goede klassering niet stom kwijtspelen! Jeroen is goed, heel goed! Na de derde bevoorrading is het knallen om hem terug te vinden. Na 110 km zit ons chronoke erop en kunnen we nog 10 km rustig binnen bollen. Heerlijk met de focus al op morgen. Ons vader staat nog wat te klappen met de andere Belgen en verschiet als we hem zelf melden dat we der zijn! Blijkbaar werden we vandaag derde ploegje van de dag. Het algemeen klassement is niet erg duidelijk maar ook daar doen we denk ik een goede zaak...

Rit 3

Vandaag op het schema... Mtb'en tussen El pont de suert en Ainsa. Zou goed moeten zijn voor 95 Mtb fun met daarin 2685hm. Na de goede uitslag van gisteren zal het vandaag ff afwachten worden en zien wat de recup van gisteren heeft teweeg gebracht! We staan met onze duivelse mutsjes in het startvak want vanmorgend zagen we dat de Belgen gisteren laat de USA terug naar huis stuurde na de beste match van de afgelopen 250 jaar.

We kregen wel wat rare blikken maar de meesten zagen de fun der wel van in. Vandaag heel de rit chrono, da beloofd. Direct klimmen en off road! De leidende teams moeten we direct laten gaan en we zoeken ons eigen tempo, niets nieuws dus. Na een eerste kleine afdaling krijgen we de ons omringende ploegen terug in het vizier en op de lange tweede klim komen we erbij en gaan we der over. We hangen nu op onze vaste vierde stek. Rond km 25 beginnen we aan een lange afdaling, hierin zijn we niet echt sterk en de mannen flitsen ons terug voorbij! Het is weer achtervolgen. Rond km 50, in een asfalt afdaling, denkt Jeroen plat te rijden! We stoppen om te tsjekken wat er loos is en zien daar ons vader toch nie langs de kant staan zeker!! Ff bij pompen en welle terug weg, op de baan lijkt het soms alsof je lek aan het rijden bent maar eigenlijk is er dan gewoon niks aan de hand. Het is nu dik 20 km omhoog, alles in't bos en bij momenten erg steil! Het is wel heel mooi rijden en we rapen opnieuw enkele ploegjes op! Haasje over, all day long! De uitzichten zijn dikwijls adembenemend, het is echt heel mooi klimmen!! Boven staat de laatste bevoorrading, er volgen daarna nog bijna 20km in dalende lijn en op een singeltrack!! Technische passages worden afgewisseld met vloeiende bochten, heerlijk! Ons daaltempo is weeral nut echt top, maar soms is trager sneller want onze eerste achtervolgers rijden plat in de achtervolging! Dit is weeral een stukje Mtb om niet te vergeten! Magnifico!! Statistieken van de dag 5u24 effectief op de velo, 2662hm verdeeld over 96km. We worden opnieuw vierde achter de Spaanse top 3…

Rit twee

Dag twee. Na de regen de hagel de storm van gisteren was het vanmorgen koud maar hemels blauw. De zon deed volop zijn uiterste best om over de bergskes heen te schijnen. Na de koude, geneutraliseerde start stonden we snel in het zweet. Eens den auto weg was het direct omhoog, en stevig! We begonnen op den asfalt en na verloop van tijd ging die over in een niet technische mooie schrotter klim. De getimede sectie begon pas na de eerste bevoorrading rond kilometer 25 en dus vertrokken we op ons eigen tempo. Een mooi tussen stuk en een afdaling die de sporen van een namiddagje stortbuien nog droeg bracht ons naar de bevoorrading. Bidonnen vol, koekje eten en wij weg! De klim begint op den asfalt maar nog geen tijdsopname te zien. Na een kilometer of 5 zien we toch de zenderkesbak staan en is het nen tand erbij. We gaan weer off road en beginnen aan een gelijkmatige klim. Uiteindelijk komt deze klim op een "wei" stuk dat uiteraard voor gene meter bolt! We raken zelfs een beetje "uit koers" (gps termen om te zeggen da ge eigenlijk verkeerd aan het rije zijt) en zoeken door de weien, bossen en rotspartijen naar de juiste track. Veel ploegjes zijn ons nog niet voor gegaan en van een spoor volgen is bijgevolg geen sprake. Uiteindelijk komen we nog een ploegje zoekers tegen en samen vinden we de juiste weg! Olé!! Het laatste stuk van de klim bestaat uit een wandelpassage waar het werkelijk ploeteren is naar boven toe!

Eenmaal boven is het nog niet gedaan, het is moeilijk de juiste route te vinden en de, door de plaatselijke grazers, stukgetrapte weide naar beneden rijden is niet simpel. Na verloop van tijd komen we terug op een echt pad en kan het tempo terug omhoog. De Spaanse ploegen kenden dit stuk wel en nemen zo kostbare tijd op ons, damn. We komen op een asfalt klim terecht en hier kan het tempo lekker strak gehouden worden. De tweede bevoorrading pakken we nog ff snel mee. Vanaf hier tot aan de finish van het chrono stuk loopt het hoofdzakelijk in dalende lijn. De wind komt hier echter pal op kop en het is af en toe beuken. Dalende lijn wil niet zeggen recht naar beneden in Spanje en af en toe moeten er nog een paar pittige knoken overwonnen worden. Aan de derde bevoorrading zit de race erop. We tanken rustig alles bij en bollen de resterende 25km rustig binnen. Allee, rustig binnen bollen is misschien verkeerd uitgedrukt. Het blijft mtb'en natuurlijk! Jeroen rijdt op 15 km van den arrivee z'n voorband volledig aan gort en zo moeten we toch nog knutselen om den binnenband binnen te houden! Het is heel de dag ontzettend warm geweest en ook bij ons begint dat z'n tol te eisen! Het douchke is dan ook zeer welkom! De recup kan beginnen. Voor heel wat deelnemers zal het een lange dag worden. Wanneer wij om 20u30 het avondeten gehad hebben komen der nog binnen! Chapeau!!! De Krikke en den Erik hebben ook weer een pittig dagje gehad met de nodige broks. Kettingbreuk, remblokje kwijt, plat gereden allee te veel om op te noemen. Pompiers zijn natuurlijk wel wat miserie gewoon en ze komen al bij al goed binnen. Iedereen heeft al wel al eens tegen de grond gelegen of wat broks tegen gekomen, het is nog maar den tweede dag en de oceaan is nog heel ver af maar den deze pakken ze toch nie meer af. Uitslag?? Onbekend... We deden 2707hm reden 115km in 6u26.

Roses - camprodon

29 juni 2014, start van den Transpyr!! We stonden de afgelopen dagen op een campingske in Roses, ideaal gelegen op een kilometerke van de startplaats. Gisteren was het nummertjes halen met de nodige ditjes en datjes en de usual verwelkomingsspeachen, alles op een Spaans regime!

Eten om 20u30, een beetje aan de late kant voor de brothers die eigenlijk heel den avond een tapas party aan de mobil hielden. Na de penalty reeks van de Brazilianen doken wij ook de juiste hoek in, die van onze nest! De Krikke en en den Erik passeerden nog ff na een blitsbezoek aan den decatlon (voor de blijkbaar verplichtte thermische deken, fluitjes en lampjes) en lagen iets verder op hotel. We zagen ze vanmorgen pas terug. Om 8u werden we opgang geschoten, met ne vuurpijl nogwel. De eerste 30, vlakke kilometers werden geneutraliseerd omdat anders te veel volk de fout zou maken te hard te starten?? Begrijpen wie kan maar voor ons geen probleem! Trouwens zo rustig werd er nu ook weer nie gereden en was het eigenlijk gewoon koers richting eerste bevoorrading. De mat (waar de tijdsopname begint) lag net vóór de eerste bevoorrading, die sloegen we al ff vlotjes over om zo met de kopgroep de rest van de rit te kunnen doen. Het is echter blijkbaar direct koers en in de resterende 90km moeten nog 2100hm overwonnen worden. Nie van de poes dus!! We rijden eigenlijk een beetje boven ons niveau en dat voelen we! Het parcours is opnieuw heel mooi en technisch. Ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten maar de benen voelen niet super, de maag pruttelt wat tegen en de camelbag hangt zwaar m'n kl... uit!! Ik kom maar niet in het goede ritme en bedenk me dat dit wel eens een heel zware rit en gewoon een zware meerdaagse zou kunnen gaan worden!! Tot overmaat van miserie kom ik nog ten val wanneer iedereen verkeerd rijd en ik op m'n gps naar de juiste track aan het zoeken ben!! Knie ambetant en opnieuw en gevoel van, "dit word der nog eens ene uit de oude doos. Gelukkig blijft het parcours veel goed maken! We besluiten ondertussen gewoon onze eigen race te rijden en laten een paar ploegen noodgedwongen rijden, beter is beter. Punta final!! Aan de bevoorrading worden de bidonnen gevuld en pak ik nog snel een stuk heerlijke watermeloen mee! Plots veranderd er teen en tander! De kracht in de benen komt stillaan terug, de maag krijgt precies een grote beurt en kan terug energie leveren en de moral krijgt nen boost! We zien zelfs de koplopers terug rijden (ook al zitten die duidelijk zichzelf in stilte klaar te maken voor de storm). Het is nu al klimmen wat de klok slaagt en we moeten zowieso dimmen willen we nog 6 dagen verder kunnen.

Jeroen komt op zijn beurt in een technische passage ten val en bezeerd de heup en hand. Voorlopig nog zonder al te veel erg! Terug de fiets op en verder. Het klimmen gaat maar vooral in de technische afdalingen en single tracks verliezen we veel tijd! Na bevoorrading drie is het op een lange afdaling na alleen nog klimmen! De laatste 15 zijn nog steeds in stijgende lijn maar bollen toch weer een pak beter! De zon heeft intussen plaats gemaakt voor een dik pak wolken en gerommel doet ons het ergste vermoeden! En ja hoor op 6km voor de meet gaan de sluizen vol open!! Gieten met een grote G!! Kletsnat en al snel afgekoeld komen we aan! Als vierde team overal blijkt! Kan kloppen want een paar door pech geteisterde ploegen hebben we idd kunnen achterhouden! Het blijft heel de namiddag onweren en we vermoeden het ergste voor de vele ploegen die nog onderweg zijn! Uiteindelijk komen de Belgische ploegen toch, elk met hun eigen story, over de meet! Pittige start van zo een zevendaagse!! O ja, de 2100hm die gepland stonden voor vandaag zijn er uiteindelijk 2700 geworden, Afstemblief!! We reden 6u31 tegen 18,2 gemiddeld. Het slechte weer drukt uiteraard een lstempel op de eerste dag, de aankomstplaats is eigenlijk bijzonder mooi maar de verkleumde deelnemers, net als wij, verkiezen zo snel mogelijk warmere oorden op te zoeken! Voor ons valt dat allemaal nogal mee, warme mobilhome, eten in de koelkast, drinken a volenté, het bk zien op den tv en daarna zelfs nog de hollanders de Mexicanen naar huis zien sturen! Maar voor de vele in het "camp" is de miserie bij regen wel nie van de poes. Die hebben maar één zak met droog gerief en moeten het in de lokale sporthal maar zien te redden. De pasta party begint vandaag gelukkig om 19u en we kunnen gewoon binnen stappen en gelijk eten, das dan weer wel ne meevaller. Pasta, rijst, saus, groenten brood en kip! Alles a volenté en d'r is genoeg!! Voor de verandering liggen we om 21u30 in onzen tram. Jeroen klaagt over z'n heup die almaar strammer en strammer begint aan te voelen. Hopelijk doet de nacht wonderen en kunnen we morgen een droge, zonnige rit afwerken!!

Transpyr here we come...

Zoals gezegd, op naar de pyrineeën!! Het is intussen vrijdag avond, we staan in Roses op de camping en de Belgen wonnen gisteren met 10 tegen de Koreanen... We zaten gisteren tijdens de wedstrijd in de mobil voor een eerste etappe tot net voorbij Parijs en reden vandaag de rest. Zondag wordt de start op het strand van Roses gegeven. Roses ligt aan de Costa Brava aan de Middellandse zee, net in Spanje aan de voet van de Pyreneeën. Vanaf zondag rijden we in 7 etappes naar die andere zee, de Atlantische oceaan. Normaal komen we daar aan ik Hondaribia, dik 800km en 18000Hm verder! Transpyr, let the games begin!!