Reusel, again

Halverwege november, onderweg naar de hel, wa doede dan? Lopen, mtb'en en nog is lopen! Deze winter hadden we nog geen duathlonnekes gedaan en der moest toch eens getest worden. Ondanks dat het zaterdag het "teerfeest" van de polderklievers was werd er zondag 10 november toch naar Reusel getrokken om de conditie te testen. Het weer was de laatste weken weer erg wisselvallig en het water viel ook zondag morgend nog met bakken uit de lucht. Tegen 11u klaarde het echter op en voor de rest van de dag kregen we zelfs redelijk wat zon! Het bos lag er echter serieus vettig bij en tijdens de openingsloop moest er af en toe stiepelsgewijs over ne plas gesprongen worden! 15 km moesten er in 4 ronden afgelegd worden. Het teerfeest had de darmpkes wa in de knoop gelegd en krampjes deden mij het plaatselijk wild af en toe opschrikken! Voor de rest verliep de loop redelijk naar wens en werd er nooit in het rood gegaan. Ik wist totaal niet waar ik in het pak zat, overzicht was moeilijk want de korte en lange afstand waren immers samen van start gegaan. Na 4 passages de wisselzone in en het fietske op! 60km lag er te wachten en het werd al heel snel duidelijk dat het er heel vettig bij lag! Af en toe van de fiets om door den bagger te ploeteren, ik zat precies terug in Kasterlee 11 maanden geleden! Plassen die veel weg hadden van kleine meertjes en waar ne visser nie had misstaan... De Canyon deed het anders voortreffelijk en ik kon heel de rit volk blijven inhalen. Ze pikten zelfs niet meer aan, hihi! Natuurlijk worden de prijzen aan de meet uitgedeeld en er moest nog een afsluitend loopje van 8 km afgehaspeld worden. De eerste van die twee ronden verliep weer vrij moeizaam. Op een modder/wortel/gevallen blad/ plas passage ging ik tot overmaat van misserie nog door den enkel ook, ne vloek en een paar huppeltjes deed Bambie alweer de wenkbrauwen fronsen. De tweede ronde kwam ik in een beter ritme en dat deed me wel goed. Na 4u21' kwam ik over de streep getsjoekkeld. Ik werd daarmee 15e, vorig jaar werd ik 20ste met een tijd van 4u02'. Iedereen was duidelijk langer onderweg geweest, logisch... Ne kouden douche, ne spuitstand en een recupke en ikke terug naar Zandvliet voor ne zak ijs. Ondanks het teerfeest, de zware laatste trainingsweek, dik 70 km gelopen en nog wat Mtb'ritjes derbij, viel reusel echt wel goed mee! Van de week inschrijven voor Kasterlee en dan nog een paar puntjes op wa ii's zetten en dan moet dat goed komen op 22 december!

Houffalziekjes??

Na de transmaurienne en de relaxte dagen aan de zee was het gevoel nog zodanig goed dat ik nog geen zin had den mtb in zijn winterstalling op te bergen. Na de meer dan geslaagde tandem trip in het Duitse zierenberg zou ik dus nog ff den houffa marathon erbij nemen! We kwamen maandag terug van Duitsland en voelde het al van maandag op dinsdag, der was precies één of ander beestje in m'n lijf gekropen. Dinsdag lag ik om 17u30 uitgeteld, met zere knieen en zwetend in bed. Woensdag was het 19u30 toen ik de bedstede opzocht. Heel de week serieus de platte uitgehangen om zaterdag toch naar Houffalize te vertrekken! Ik dacht het kan twee kanten uit; of ik ben nu redelijk uitgerust en kan hopelijk nog een mooie marathon rijden of het vat is echt wel af en dit is der eentje teveel! Een ding stond nu al vast, het zou straf zijn moest ik super zijn... Zaterdag heeft hel zo goed als heel de dag geregend wat wel eens tot zware omstandigheden zou kunnen leiden, alsof het niet genoeg was begon het in Dardenne nog te onweren ook!! Zondag morgen, de wekker om 6 en we kunnen der aan beginnen, pannenkoeken... Tegen 8 begin ik m'n klerekes bijeen te zoeken en wat blijkt, deze frisse is een shirtje met korte mouw vergeten!! Goed bezig, ik krijg het al ff benauwd en begin alvast maar te zweten! Klere!! 'S nachts heeft het nog goed aan't gieten geweest maar aan de start is het droog, dreigende wolken liggen op de loer rond de vallei maar lossen voorlopig nog niets. Ik sta redelijk mee vooraan in de boxen en kan goed mee starten. Het buiten rijden van Houffalize gaat uiteraard omhoog en ik zit nog steeds in een groepje van ne man of 30. We duiken de velden in en het tempo gaat de lucht in. Da vestje met lange mouwen werkt al serieus op m'n zenuwen! Veel te warm en te zwaar, da zuigt de modder precies vanop de grond aan en het zweet geraakt nie weg, miljaar ik ben m'n eigen precies al aan't opblazen. De benen voelen niet super na m'n kriebel weekje en ik besluit het tempo wat te laten zakken. Het is nog vroeg... Ik kom alleen te zitten, iets wat ik snel zou gaan voelen! We komen steeds meer asfalt tegen en de wind blaast serieus tegen! Lap, kilometers baanbeuken komen eraan... Ik zie de mooie groepjes kort voor me uit rijden maar geraak uiteraard geen meter dichter! Dat stuk kost uiteraard krachten en de moral krijgt ook al een eerste rekening gepresenteerd. Duur stukje, cash betaald, deju ik had ze nog ne minuut langer moeten volgen! We duiken gelukkig nog af en toe het bos in! Ik kom de hele rit zo goed als geen volk meer tegen en maal de kilometerkes maar alleen af.

De overvloedige regen van zaterdag heeft niet al te veel inpakt gehad op het parcours al blijft het af en toe glibberen en glijden. Ik wacht geduldig tot de goei benen langskomen, helaas ook na 2&1/2u nog steeds niks gezien! Wie ik wel al een paar keer dacht gezien te hebben is dieje met zijnen hamer. De pannenkoeken liggen wat op m'n maag en constant eten lukt me niet. Het is me stillaan duidelijk dit wordt er gene om in te kaderen en het zal nog pittige worden. De kilometers tellen uiteraard verder af en gelukkig heb ik ondertussen de nodige ervaring om de symptomen om nen off-day te herkennen. Rustig blijven, water drinken, niks forceren en nie op uwen teller kijken. Boven op één of andere klim kom ik boven en nergens ne pijl te zien! Hmmm, ook ambetant! In beide richtingen gaat het naar beneden en staan verse sporen. Allee we zullen eens gaan zien langs rechts. Uiteraard kies ik de verkeerde en sta ik na een paar minuutjes terug boven om naar links te draaien... Allee hup en weer weg! Nog geen 5km verder en plots vliegt de melk rond m'n oren, op ne klim nota bene! Ik stop snel en probeer de melk nog ff z'n werk laten doen, het blazen neemt af! Ik pomp snel wat bij en den band blijft precies op druk! Na de snelle pitstop weer verder voor nog ne kilometer of 30. Deze liggen hoofdzakelijk in den bos en zijn niet de snelste van de dag.

De andere afstanden zitten intussen ook op het samengevoegde parcours en halen af en toe het tempo der een beetje uit al zit ik daar niet al te erg mee in. Af en toe komen we op (de ondertussen bekende) technische passages en is het mooi rijden, de weiden die naar het einde worden opgezocht breken me anders rustig verder af. Na 5u26 kom ik Houffalize terug binnen gebold en daar staan een paar bekenden wat na te kaarten, blijkbaar zijn die hier ook nog geen uren binnen en hebben ze het redelijk zwaar gehad. In den uitslag blijk ik 4de te zijn geworden! Miljaar en dat na zo nen dag, den derde is een minuutje voor mij binnen gekomen en de winnaar is Gerben de Knegt, dieje is 10 minuten voor mij binnen gekomen! Met een dubbel gevoel keer ik terug richting Zandvliet, spijtig van de "off day" en de gemiste podium plaats. Anderzijds ben ik tevreden dat ik na afgelopen week nog zo heb kunnen rijden! Het ziet er nu wel naar uit dat het Mtb-seizoen er stillaan op zit, over twee weken ga ik mijn zee-benen testen en een weekje zeilen. Kwestie van het lijf ff volledig rusten te leggen. Dan worden ongetwijfeld de loopsloefkes terug van onder het stof opgedisseld, Hmmm waar liggen die nu weer... Uitslagen terug te vinden via: http://media.freecaster.com/doc/houffamarathon/Result_120km_Houffamarathon_2013.pdf

Zierenberg, jawoel zicher...

Net terug van de transmaurienne, een tripje met fietsbuddy Jef-den beul- de Schutter naar de zee en een mooi toerke met ons Vickske. Dat moet volstaan om nog eens met den tandem uit te rukken! De nummer van den Sks in Sundern-Hagen werd vervangen door nr 852 van den Sks in Zierenberg. We reden vrijdag met ons bakkie 400km richting Zierenberg, een klein dorpje in Duitsland dicht bij Kassel. Zondag werden we om stipt 9u met Duitse grundlichkeit opgang geschoten. Niet al te veel deelnemers hier aan de start dus no stress! We zouden twee ronden moeten doen van elk 56km en 1400Hm.

Er werd een tijdslimiet gesteld van drie en half uur om de eerste ronde af te leggen. Ben je dan niet binnen dan kan je tweede ronde op den buik schrijven en zit den Zier erop. Dus toch maar vertrokken met de gas open! De openingsklim is best pittig en bijna 7km lang, het kleine pakje werd hier meteen goed uiteen getrokken. We duiken snel naar beneden en vervolgen het parcours over mooi glooiende wegen en verassend veel singeltracks!

In het tweede deel van de lus zitten enkele serieuze kuitenbijters en de finale is gewoonweg zwaar, dat belooft voor de volgende ronde. Het ziet er ondertussen naaruit dat we vlot de tijdslimiet gaan halen. Na ongeveer 3u koers passeren we den arrivé een eerste keer, opdracht één volbracht!! Hopelijk krijgen we de rekening van de snelle ronde niet te snel gepresenteerd. We blijven het tempo er goed inhouden, het eerste stuk van de tweede ronde rijden we zelfs sneller dan in de openingsronde! We nemen nu wat meer de tijd aan de bevoorradingen en genieten van het mooie parcours! Met ons vickske nog niets aan de hand, op de steile stukken draait ze mee de gas open en zo komen we overal vlot boven, de afdalingen gaan gezwind! De Viper (=ons mtb'ke) doet z'n werk uitstekend!! Ze hadden regen voorspeld en het laatste uur hebben we het aan onze rekker, ze trekken de sluizen open! Het parcours veranderd hierdoor af en toe in een glibberige boel maar klagen doen we niet, de temperatuur blijft ideaal! Het finalleke is zoals verwacht nog zwaar maar ons vickske heeft nog een paar cartouchen achter de hand! Na 6u17 bollen we voldaan over de meet! Die Duitsers werden bijna zot als ze ons zagen passeren op den tandem en aan den "ziel" gaan ze al helemaal uit hun dak!! Leuk om zo binnen te bollen, we worden zelfs getrakteerd op twee bradwursten en ne grosse weise!!

Een douchke aan de voetbal en den Zierenberg zit er weeral op, ondertussen is de zon zelfs terug van de partij!! Waarom d'r zo weinig starters zijn is mij een raadsel want eigenlijk is dit echt wel een mooie tocht! De organisatie verdient meer! Merci Zierenberg voor een mooi Mtb-wochenende!! uitslag en info: www.mtb-zierenberg.de

Le dernier déjà, Le Corbier - La Toussuire

Zondag en alweer de laatste etappe... Een korte rit, 27km met daarin 1700Hm. Twee pukkels tussen le Corbier en La Toussuire. Ik zou m'n plekkie nu graag vasthouden en eventueel nog wat opschuiven!

Op eerste klim doe ik een extraatje en raap heel wat volk op! Op de eerste afdaling zie in ze allemaal terug passeren. Ik gebruik m'n verstand (kan trouwens niet beter) en besluit geen risico's te nemen. Op deze afdaling zie ik drie jongens in den decor steken die niet meer zullen finishen, dus toch goed gekozen! Er volgt nog een zware klim met een onvermijdelijke wandelpassage op het einde. Halverwege de klim, bij een eerste passage in la Toussuire staat de jeroen nog met den colake te zwaaien. Eenmaal boven vliegen we langs een downhill parcours terug naar beneden. De zalige bochten die daar uitgehold liggen worden gezwind genomen. Een laatste knik in volle vaart over en dan bol ik tevreden over de meet... 27kmmen en toch 2u18 onderweg, das niet bepaald gevlogen, om maar aan te geven hoe technisch het weeral was. In het klassement schuif ik nog een plekkie op en eindig zo uiteindelijk op plaats 38 algemeen, ik blijf 9e bij de 30+ers.

Nog snel een douchke en dan naar het vrouwtje!! Den transmaurienne is een zalige wat streek betreft maar er zit volgens mij meer in qua parcours. De ritten mochten iets langer zijn en de wandel stukken iets korter. Voor techniekers is het de hemel voor polderpatatten zoals ik is het af en toe met de billen dicht! De organisatie was dit jaar aan de 25ste editie toe en dan zou je toch denken dat alles iets vlotter zou kunnen verlopen. We hadden ons wel aan dit alles verwacht dus ons hoor je niet zeuren!! Voor de rest is mtb'en in het hooggebergte nog altijd super zalig, zeker in de zon! Het deed me dikwijls aan den Iron bike in Italië terug denken, ook het beter technische Mtb werk!! Uiteraard blijft de Jeroen zijnen "abondonee" een domper op de week....

Etappe 3, Saint Jean d'Arves - Saint- Sorlin d'Arves

Na het eten rijden we door naar Saint Jean d'Arves waar de volgende etappe zal starten. Zaterdag morgend besluit Jeroen niet meer te starten, het is gewoon niet te doen. Hij kan amper op z'n been staan en ziet ons met pijn rond den tienen vertrekken.

De startklim is weeral enorm! Als je ski pistes doet langs de lift dan is't meestal steil... Twee van zulke puisten moeten overwonnen worden voor we aan de eerst bevoorrading komen. Normaal was Jeroen tot daar gekomen maar door onduidelijkheid over waar de het juist te doen is komt hij daar te laat aan. Met één bidonneke start ik de klim richting Croix de Fère. Deze is lastig en de zon is vandaag volop van de partij! Boven aan het kruis staat Jeroen te wachten. Hij is naar boven getsjippeld en staat daar met een colake te zwaaien. Dat doet uiteraard goed en ik kan weer volop aan den bak. Er moeten nog een 600 Hm overwonnen worden om naar het dak van deze week te gaan. Aan de voet van de gletsjer "le glacier de l'Etendard" ligt nog sneeuw en ondanks de zon is het daar best frisjes! We rijden vervolgens langs drie prachtige meren!

Ik zal nog eens terug moeten om de natuurpracht deftig te gaan bekijken want de technische passages vragen weer de volledige aandacht! Er volgt opnieuw een afdaling om u tegen te zeggen! Af en toe af stappen is hier geen luxe, ik heb nog een dossier bij europ assistente lopen en zou het graag bij één houden! Het einde is snel en vinnig, leuk binnen bollen, vliegen... Vandaag was ik opnieuw 3u25 onderweg, schoof opnieuw enkele plekkies door naar nummerke 39 algemeen en duik de top 10 binnen met m'n 9e plaats bij de 30ers.

Etappe deux, Saint Colomban des Villards

Met de mobil reden we 's avond door naar de volgende startplek. Saint Colomban des Villards, gelegen halfweg op de col du Glandon was zowel start als aankomstplek voor de 2e etappe. Een marathon, 38km en 2500hm, dan weet je hoe laat het is, klimmen of dalen en steeds heel stijl!! Op papier een korte etappe in kilometers maar dankzij het nodige klimwerk zouden we toch al snel enkele uurtjes onderweg zijn.

Om 10u07 werden we opgang geschoten en het ging idd meteen zeer pittig omhoog! Al snel een eerste wandeling, gevolgd door een technisch stuk richting eerste piek. De afdaling is geen spek voor mijn bek, links, rechts, langs boven en langs onder, langs overal komen de Fransozen mij voorbij... Gelukkig komt er na elke down nen up! Ff langs de bevoorrading en dan begint de lange klim richting "le grand truc". Eerst begint de klim zoetjes aan en kan ik een hoog tempo op leggen! Dat hoog tempo blijft niet duren want de laatste honderden meters verlopen weer naast de fiets... Boven is het helaas mistig want de kam waar we over rijden is adembenemend. De afdaling die volgt is echte waanzin! Haarspeldbochten à volenté, gladde stenen en wortels! Af en toe gepland afstappen en twee keer onvoorzien springen, een onmogelijke "are you allright???" passage en een brug of 4. Eens beneden volgen nog 7 pittige op en af kilometers waar het soms nog serieus bijten is! Uiteindelijk kom in redelijk goed aan en ben ik 3u48 onderweg geweest. Blijkbaar hebben er weer een heel deel langer op hun machien gezeten want in het klassement kom ik algemeen op plaats 54 terecht. 11 master 30.

Jeroen blijft te lang achter en ik vermoed al dat'm wat heeft voor gehad. Mijn vrees blijkt helaas waarheid want hij komt binnen zonder zadel! Twee keer serieus op z'n doos. Eenmaal rem afgebroken maar hersteld en ne serieuzen totter op het bovenbeen en de spier goed geraakt. Binnen over de baan en transmo gedaan! Serieuzen bummer!! Hij zit serieus te sufferen en te vloeken maar beseft dat het ook nog erger had kunnen zijn!

Etappe un, Albiez Le Jeune au Albiez Montrond

Donderdag was opnieuw een rit met de organisatie in een glansrol. Drie korte specials in één rit verbonden door niet ge-timede stukken. De start lag in het kleine Albiez le Jeune de aankomst in het mooie Albiez Montrond waartussen 45km en 2500Hm. Normaal zouden we starten om 10u, uiteindelijk vertrokken we om 10u35. Gelukkig regende het niet meer en deed de zon zelfs verwoedde pogingen door te breken.

De eerste special reed ik samen met Jeroen, mooi maar nog niet al te technisch maar met benen die nog op proloog snelheid lagen... (SP1 het gele lijntje op het profiel hierboven). Dan een tussenstuk gevolgd door een chrono afdaling SP2. Hier werd in groepen van 6 gestart, opgemaakt aan de hand van het proloog klassement. Ik startte dus in de laatste groep. Voor mij waren ook enkele toppers gestart waardoor in de afdaling tijd goed maken niet echt een optie was.

De afdaling werd op opnieuw gevolgd door een tussenstuk waarin best een mooie klim zat, helaas niet tegen de chrono. Ik ben in dit prachtig stukje natuur zelfs wat extra gaan mesten, niet simpel op zo een steile bergflank... De laatste twee chrono stukken werden gelukkig samengevoegd tot een lang stuk, hier konden we een eerste keer naar waarde rijden en wandelen. Het werd al snel duidelijk waarom we naar hier waren gekomen. Steile klimmen, al dan niet te rijden, technische passages en stevige afdalingen. De eerste wandel/klouter/kruip/sprong stukken lieten niet al te lang op zich wachten en zo werden de eerste gellekes toch nog boven gehaald... Na de eerste echte fietsdag schoof ik in het klassement op naar plek 71 algemeen, een mooi sprongetje! In mijn categorie, de +30 kwam ik op plek 17)

Transmaurienne, le grand départ

Maandag reden we vanuit Luxemburg verder door naar Saint-Jean de Maurrienne aan de voet van de Croix de Fère en de col du Glandon. Dinsdag wilden we ff losrijden en het ijzer kruis gaan zoeken maar de weergoden beslisten daar anders over. We reden een alternatieve route naar de dorpjes La tousierre en Le Corbier. Goed voor 3uurtjes bollen en een eerste kennismaking met de schitterende streek en het echte hooggebergte! Woensdag begonnen we eraan met een proloog doorheen het centrum van Saint-Jean de Maurienne. Het weer was echter nog steeds niet al te best en alles viel daar een beetje in het water! Zo ook de Franse organisatie want op de proloog was het één en al chaos. Om half zeven stonden we gereed om ons rondje van een kleine 4km af te leggen en om 21u30 kon ik eindelijk vertrekken. Het was ondertussen serieus afgekoeld gelukkig was het gestopt met regenen, het was ondertussen helaas aan het onweren!! Op het spekgladde, donkere parcours gaf ik er volledig de brui aan en eindigde toch knap 180ste van de 183!! Grappig! Als je het niet geloofd, hier den uitslag! http://www.transmaurienne.com/objets/2013/Classement_general_prologue.pdf

Mullerthal, Luxemburg...

Op zaterdag 3 augustus vertrokken Jeroen en ik op een volgend Mtb tripje. Het uiteindelijke doel was de transmaurienne en aangezien deze in de Franse Alpen gereden werd hielden we een tussenstop in Luxemburg. Daar vond zondag een 4-uren wedstrijd plaats in Echternach, het mullertal. We stonden geparkeerd aan de jeugdherberg waar het zondag allemaal te doen zou zijn. De ronde bestond uit een klim, die over asfalt begon en dan door de wei in een singletrack tot boven liep. Vervolgens een snelle afdaling, een aangelegde jump en dan via wat kringel krangel terug langs de aankomst/wissel zone.

Het is bij een 4-uren wedstrijd uiteraard de bedoeling zoveel mogelijk ronden af te leggen. Er starten een 30-tal solo rijders en voor de rest ploegen van 2 tot 4 rijders die zoveel mogen wisselen als ze zelf willen. Om 14 u werden we opgang geschoten en enkele solo's knalden meteen serieus weg! De klim bleek best pittig en boven sloeg den tikker vlotjes 180. Niet te zot doen en ik moest er twee laten rijden. Ik zocht m'n eigen tempo en kon dit 4u blijven rijden. Pittig naar boven en recup in de afdaling, een serieuze interval training!! Jeroen was ook nogal hevig vertrokken en kwam zichzelf wat tegen, de start had hem een beetje genekt! Naar het einde van de 4u versnelde ik nog een beetje om er nog een extra rondje uit te persen! Met een goed gevoel maar zonder drinken kwam ik als derde over de meet gebold. Een podiumpje mee pikken is altijd leuk... Den eerste was een pittig bazeke maar als ze der nog een uurke hadden achter geplakt had ik hem te stekken gehad maar 4u is 4u en geen 5!! Ik reed in de 4 u 33 ronden, goed voor bijna 100km en dik 2000Hm, Hr av 169... Goed doorgereden en toch schoon constant kunnen blijven. De volledige uitslag zou terug te vinden zijn op http://www.mullerthalcycling.com/mullerthal-biking-days-2013/résultats-2013/ maar da blijkt hier voorlopig nie te werken!

Zandvlietse kermis!

Na ons Oostenrijks "tripje" kwamen de koersdagen in Zandvliet wel erg snel! Zondag reden we met de mobil terug naar den Belgique en maandag avond was het al terug koekenbak. Ik had nog verlof en kon zo nog wat extra proberen te recupereren. Jeroen en ik dachten zolang mogelijk proberen mee te bollen met de frisse mannen. Ik wist niet hoe de benen de 13uur van zaterdag verteerd hadden en startte met een gevoel van "we zullen wel zien"! De eerste ronden voelde ik eigenlijk meteen dat ik niet in de rooie moest gaan op de kasseien en met een goed gevoel kon mee draaien en zelfs wa koers maken! Het bleef lang gesloten en weg geraken zat er niet direct in. Ik probeerde een paar keer weg te geraken maar ofwel konden of wilden ze niet mee rijden. De voorlaatste ronde hield ik me na de kasseien wat in de luwte. De laatste passage over de kasseien van de Conterscherp besloot ik alles of niets te spelen. Wachten op de spurt is voor mij eigenlijk geen optie dus waarom niet. Na dè strook had ik een gat van enkele meters en ik trok de gas volledig open! Een rondje afzien tegen hartslag 187 en stoempen. Ik wist dat als ze nog zouden terug willen komen dat ze stevig zouden moeten peren. De laatste honderden meters wist ik dat het binnen was en dat is uiteraard een zalig gevoel! Alleen binnen komen en den tijd hebben om wa rond te zwaaien! Altijd leuk... Uiteraard bleef ik maandag wat pintjes drinken en tegen 3u lag ik in mijne nest. Niet de ideale voorbereiding voor het koerske van dinsdag. Ook hier geraakte er niemand weg en was het serieus knallen! Zelf wa proberen, gaatjes dicht rijden en met een grote groep naar de spurt. Niet echt mijn ding en ik kwam eigenlijk slecht uit de laatste bochten. Van te ver moest ik wat proberen en de echt snelle mannen waren al vol in gang. Ik kon nog best wat opschuiven en eindigde op een 6e plek. In het ploegenklassement werden we derde en haalden zo een mooie premie voor ons goede doel binnen. Het waren leuke ritten en den Apres-bike mocht er ook weer zijn!

Salzkammer....

3u30 de wekker, eigenlijk hadden we die niet nodig want wakker waren we al. Een stevig ontbijt en om 5u stonden we in de schemering aan de start. In het startvak hing toch een iets andere sfeer als bij de gemiddelde MTB marathon. In de zone waar wij stonden (redelijk achteraan) was het wel duidelijk dat aankomen het enige doel was en dat zenuwachtig in het startvak staan drummen wel erg belachelijk zou zijn. De Jeroen en ik zouden vandaag heel de rit proberen samen te blijven zonder pech zou dat moeten lukken. Zij aan zij vertrokken we, nog is zwaaien naar ons vadre die nog wat slaperig langs de kant stond, een schietgebedje en wij weg. Al snel ging het stevig omhoog, dit zorgde direct voor een lang lint van rijders.

De openingsklim was meteen goed voor bijna 900 van de in totaal 7000 hoogte meters. We zaten al snel in de bossen en enkele technische passages drukten het tempo. Het was hier heerlijk mtb'en, prachtig afwisselend parcours in het mooie "ochtendgloren". De hartslag werd steeds in de gaten gehouden en na dik anderhalf uur kwamen we boven, vestje dicht en terug naar beneden. Na nog een kortere klim kwamen we in de technische afdaling een eerste keer langs de "eeuwige wand" een indrukwekkend stukje puur MTB genot. Iets verder stond ons vader aan de bevoorrading in Weissenbach. We zouden op deze plek nog drie passeren en hij had daar een soort privé, powerbar, water en gelekkes depooke opgericht waar we konden tanken. Het zonnetje was ondertussen boven de bergskes uitgekomen en we lieten ons windstopperke en mouwstukken bij ons vader achter. We hadden nogmaar 30km op de den teller en waren al 2u15 onderweg. Tegen dit tempo zouden we dik 15u onderweg gaan zijn... Nie tè veel aan denken en rijden deju! In het algemeen klassement reden op plek 222 en 223, den eerste was daar al bijna 40' eerder gepasseerd. We begonnen nu aan een lus van een goede 80km met daarin 4 grote klimmen. We vonden een mooi tempo en ik had een bijzonder goed gevoel op de fiets. Het prachtige parcours, genoeg eten en drinken en het rustige tempo maakten het een heerlijk ritje. Na 110km in 6u48 kwamen we opnieuw bij ons vader gepasseerd, we namen nu een "grote" bevoorrading. De achterzakjes werden opnieuw gevuld met de nodige gellen en bars, we waren ongeveer halfweg en reden inmiddels op een 128ste plek. Direct was het weer klimmen geblazen. Het veld lag duidelijk goed uiteen want heel veel volk kwamen we niet meer tegen. Na een zware afdaling begonnen we aan redelijk vlak stuk van een dikke 20km, tijd om een extra hapje te eten en wat volk bijeen te zoeken. De grote molen werd boven gehaald en zo was er van recuperatie op dit stuk weinig sprake. De "muur" waar we voor stonden na het vlak stuk was niet normaal! Van het grootste naar het kleinste verzet, dat doet na 8u43 bij iedereen zeer! Het was trekken, sleuren en stoempen om boven op de Salzberg te geraken. Er word veel gestapt, ik kan overal blijven rijden al moet er diep in het krachten arsenaal getast worden. Het is even ieder voor zich en ik rijd een beetje weg van Jeroen. Eenmaal boven liggen er ons nog twee serieuze puisten te wachten. Na de afdaling neem ik nog een extra bevoorrading mee en begin alleen aan de lange klim richting Rossalm. Het hoogste punt van de rit en de scherprechter van de Salzkammer! Halverwege de klim krijg ik een serieus doefke! De benen worden zwaar, het hoofd licht. Ik moet een tand terug en neem even de tijd wat extra proviant binnen te spelen. Het is even afwachten wat er gebeurt, sputtert het moteurke verder tegen of krijgt het maagske de extraatjes nog tot in de benen. Gelukkig is het het laatste!! Tegen de tijd dat ik boven kom is Jeroen er terug bij en draaien de benen terug vlotter! Een snelle afdaling werkt ook nog recupererend en na 11u14 en 175km in de benen kunnen we aan de laatste knook beginnen! Bij Jeroen liggen de krampjes op de loer en we moeten het tempo even wat drukken. De moral is anders toppie en we kunnen nog wat lachen en zwanzen, we weten dat na deze klim het zwaarste echt wel achter de rug is en we ruiken de finish al!! De afdaling die volgt is opnieuw bijzonder snel en de kilometers vliegen nu voorbij. Nog een laatste bevoorradingske mee ritsen en met een bidonneke cola beginnen we aan de "finale". Er wachten ons nog een goede 20, hoofdzakelijk dalende, kilometers en de gas gaat volledig open! Nog even beuken en dan genieten!! Bad Goisern binnen rijden is dan uiteraard zalig! Na 12u51' bollen we onder den boog en kunnen de handjes in de lucht... Dit is ff genieten! We stranden op een gedeelde 97ste plek in het algemene klassemt, in onze categorie op een 43ste plek. Van de ruim 700 gestarte deelnemers halen er 450 de finish binnen de tijdslimiet. Het is ondertussen bijna 18u en het lijfke is leeg! Een verfrissend douchke, nog iets eten in het dorp en dan aan de finish nog steeds lotgenoten zien binnen komen. De meesten zien er ondertussen meer dood dan levend uit. Moe maar voldaan kruipen we de camper in...

Voor een een paar filmpjes www.yourvideo.tv/index.php?wG6SlmqP0aTUhZaekmI=

Yes yes, here we go

Nog een kort nachtje voor de boeg en dan is het zover!! Morgen om 5u smorgens worden we in bad goisern opgang geschoten voor 210km mtb'en. Daar moeten iets meer dan 7000hm overwonnen worden. Een lange dag voor de boeg... Na de zillertal verbleven we nog enkele dagen in het zonnige sankt wolfgang en vanmorgen kwamen we hier aan. Het zonnetje is heel de week van de partij geweest en zal morgen ook een belangrijke rol spelen! Uiteraard, beter konden we het ons niet wensen!! Allee slaapwel en tot...

Alweer de laatste....

Vandaag deden we alweer de laatste rit, snik snok... Eigenlijk kwam het er op neer dat we dik 50km klommen. De startklim begon, naar gewoonte, over den asfalt. Ik besloot niet te hard te vertrekken omdat de tweede klim nog wel erg pittig zou gaan worden. Vlak voor de top lagen een paar serieuze knikken die de benen al eens serieus op spanning zette! Na een snelle afdaling en een vals platte aanloop begonnen we aan de slotklim die ons naar 2600 zou gaan brengen. Het eerste deel verliep nog vrij soepel maar halverwege gingen de percentages de lucht in en de snelheid naar beneden. Ons vader was met de lift tot halverwege gekomen en zag ons van ver langzaam naar boven kruipen. Eens de laatste bevoorrading voorbij was het echt serieus werken. Percentages tot boven de 25% deden de beentjes goed vol lopen. De laatste 100m werden we nog getrakteerd op nen30%,maar gesteund door het puoobliek was afstappen (uiteraard) geen optie... Dit was zeker de mooiste rit van de drie!! In het klassement deed ik een redelijke zaak en schoof een plekkie op. Uiteindelijk werd ik 7e in mijn categorie. Voor de volledige uitslagen www.mikaservice.ch/events/2013/zbc/9_king.pdf Jeroen kwam een kwartiertje later binnen en was er blijkbaar in geslaagd lek te rijden, bummer!! Nu blijven we nog een weekje hier rondhangen en starten volgende week zaterdag aan een ander marathonneke, de salzkammer!!

Rit twee, zell am ziller-mayerhofen

Na de rit van gisteren verliep alles toch een beetje anders dan gewoonlijk. Eerst naar het ziekenhuis en dan de rest! Alles steef behoorlijk snel op en op het been steunen was best pijnlijk! We aten nog een lekker kommeke rijst met Indische kip, zaten nog wat voor de buis en dan op tijd de nest in. Moeilijk nachtje en om 5u klaarwakker! Het zonnetje was ook vroeg van de partij en om 9u stonden we weer in de m'n box! Tijdens het "los" rijden voelde ik de draadjes goed trekken en voelde alles wat stram! Eens op gang, alweer een lang asfalt stuk, viel het al bij al redelijk mee! De rit werd door sneeuw op het parcours deftig ingekorven bestond eigenlijk nog uit een heel lange klim en dan een pittige, lange afdaling met het nodige gekabbel! De Jeroen zat redelijk in de buurt en aan de finish bleef het maar duren eer hij binnen kwam. Z'n zadel afgebroken! Tune, speedneedle... Knap, uiterst licht maar zoals eerder voorspeld kwetsbaar!! Ik eindigde 37ste vandaag en bleef in mijn categorie 8ste. Ik was gewoon tevreden binnen te bollen zonder te veel last! De nek is anders serieus stijf, wat zou de inpakt geweest zijn zonder helm?? Morgen de laatste ziller rit! Eigenlijk een klim tijdrit van 50 km en 300 hm!

Enkele uurtjes later...

Om 9u werden we in groep gelanceerd... Wij stonden naar gewoonte weer redelijk achteraan het pak. eens op gang begonnen we direct aan de lange, steile asfalt klim, alles direct op een lang lint. De klim vlakte uiteindelijk wat af en de afdaling ging over op schrotter en bijzonder snel. vervolgens een klein klimmeke opnieuw een snelle afdaling gevolgd door (alweer) een asfalt klim. ik vraag mezelf af of er echt geen mooiere off road stukken zijn in de anders heel mooie omgeving... het tempo gaat hier een beetje omhoog. Boven gekomen asfalt naar beneden en daar gebeurt he. Ikke in ene zijn wiel, dieje stuurt mis en kan nog net z'n hachje redden! Ik zit niet meer in de ideale lijn en dan weet je dat je dat bochtje niet meer gaat halen! snel keuze maken, richting vangrail zowieso dan links den dieperik in, kan nie zien hoe diep of rechts van de rail en we zien wel!! Toch maar voor rechts gekozen, Na wat slipwerk hard tegen de grond! ik vind het echt straf dat ik weer direct recht schiet, het was toch een redelijke smak!Fiets weer even tsjekken, stuur rechten en dan het lijf. schrammen hier en daar en op het Rechterscheen been een diepe wonde schaafwonden op den bil en helm gebarsten. Vooral van barst in de helm schrok ik toch wel, Helm of schedel mmmm! Terug de fiets op en verder. Er kwam nog een hele lange klim met opnieuw eerst asfalt en daarna schrotter. Het begint ondertussen goed te regenen. Boven op de klim snel wegwezen en Dan ijskoud naar beneden, over een trailpark van 5km waar drops en andere natte glibberige specials op ons liggen te wachten... Toch nog een beetje aangeslagen beneden gekomen! Heerlijk douchke, wonden een bekijken en naar het ziekenhuis, 6 draadjes, ne windel en wa ijs!! Nu alles strak en stijf (ook heup en elleboog)lekker nachtje rusten en dan morgen weer verder! Ondanks alles werd ik overal 35ste en 8ste in mijn categorie! Jeroen eindigde kort achter mij. Klein 12 min

Zillertal bikechallenge...

Over een dik uurtje start den zillertal!! Wij zitten nog op een campingske in fugen (in het zonnetje) waar we over een uur 75km en iets meer dan 3000hm mogen gaan doen!! Gisteren stuk van start klim gedaan en da was al direct pittig!! Straks een klein verslagje??

Trois Ballons!

Een dikke week na ons tripje naar Lanzarotte vertrokken we alweer met de mobil richting de Vogezen. Vorig jaar reed ik daar een eerste keer de cyclo "Les trois ballons" en dat was me toen eigenlijk best bevallen. Dit jaar vroeg Bert vd Wouwer, alais de Roste, of ik geen zin had om die nog eens te rijden en zo geschiedde. Vrijdag vertrokken we naar Luxeuil les bains waar zaterdag de start gegeven werd. Na de chaotische start van mijn eerste deelname wilde ik nu proberen in een mooi groepje mee te bollen. Ik stond, na mijn goede prestatie van vorig jaar, in het eerste vak en kon vlot mee vertrekken. Het parcours van vorige  edities werd helemaal aangepast en de eerste 14km liepen over redelijk vlakke, brede wegen. Alles klitte hierdoor samen en er werd behoorlijk snel en gevaarlijk gereden. 

Ik was dan ook meer dan tevreden toen we eindelijk konden klimmen. Het ging hier in paar erg pittige knikken richting Faucogney en het pak werd één lang verbrokkeld lint. Ik moest m'n eigen tempo zoeken want er stond nog teen en tander op het progromma. De verschillende klimmen volgende elkaar snel op en de vlakkere stukken probeerde ik in een groepje te doen. Dat lukte best aardig en zo kon ik vrij fris aan de langste klim van de dag beginnen. Beneden aan de Grand Ballon besloot ik m'n tempo op te trekken en reed ik weg uit m'n groepje en dan van groepje naar groepje. Goed voor de moral natuurlijk wanneer je constant volk kan oprapen. Ik bleef de rest van de rit m'n eigen ding doen, meestal alleen, af en toe in een groepje. De laatste twintig leken op het profiel redelijk vlak maar dat sloeg toch redelijk serieus tegen. Nog een paar serieuze muren lagen daar op ons te wachten en er rolden nog enkele lijken uit de kast. Uiteindelijk bolde ik na 7u09' over de meet. Ik eindigde daarmee op een 60ste plek, ikke tevreden en redelijk meurrig! Lekker op het gras wachten op de vrouwkes en de Roste en ondertussen al een pastake binnen spelen. Het was behoorlijk warm geweest en dat was duidelijk te zien aan de binnen komende sportievelingen! Ik vond hem in alle geval lastiger dan mijn eerste deelname maar opnieuw erg leuk rijden. ' s Avonds nog een pizzake met z'n gevieren en dan moe maar voldaan de nest in! Nog nen extra dikke merci aan de vrouwtjes die ons met den otto volgenden en zo voor de nodige bevoorrading zorgden! 

's Zondags reden ons Vicky en ikke door richting "Ronde van Zwitserland" om daar de echte profis een weekje te volgen. Ik deed het daar zelf rustig aan, af en toe een stukje van een bepaalde rit en 's vrijdags de koninginnen rit. Goed voor dik 200km en bijna 4000 Hm, ik kon nog net uit de greep van het peloton blijven. De week na de ronde reden we terug naar Graübunden, de streek bijna tegen de Italiaanse grens an waar de +3000ders dicht tegen elkaar liggen. Ook daar deed ik nog een paar mooie ritjes en wat mooie wandelingen. Heerlijk relaxen en even de boog ontspannen...

Onderweg in Graübunden, niet slecht die bergskes in de zon!!

Jot naar Lanzarotte...

Het aanhoudende slechte voorjaarsweer bleef maar duren en eind mei hadden ons Vickske en ikke onzen buik daar stillaan van vol! We hadden zowieso een weekje verlof gepland en planden eigenlijk een weekje met de mobil er op uit te trekken. De weg naar de zon zou op vier wielen wel erg lang duren en dus besloten we op de "last minute" een ticketje te boeken richting de zon. Lanzarotte werd gekozen en een weekje later zaten we op de vlieger. We zaten in het prachtige "Hesperia" hotel in het al even mooie Puerto Calero. In La Santa huurden we twee racefietsjes om niet al te veel moeten meesleuren op de vlieger. Zaterdag namiddag deden we al direct een kort, verkennend ritje. Het was duidelijk, van waar wij zaten moest er direct geklommen en tegen de wind gebokst worden! Nog even in het zonnetje aan de pool en dan aanschuiven aan het buffet... Het was een heerlijk weekje op het winderige, klein vulkaantje. Een ideale mix van relaxen en pittig trainen, lekker eten en drinken kortom genieten! In 5 ritten verzamelde ik bijna 700km en een paar duizend Hm, elk wegje op het eiland heb ik gezien en ons Vickske deed een paar mooie ritten! Als afsluiter nog ne cabrio onder ons gat en nogwat over het eiland cruisen... Een zalig weekje!!