Bienvenidos a Cordoba...

Voila, het is zover... We zijn in cordoba!!! Na het vroege vertrek gisteren , om 4uur was de Krikke in Zandvliet, en de vlotte reis kwamen we hier gisteren rond de middag aan. Alles ging zeer vlotjes, vliegen, auto in Malaga oppikken, bank plat, koffers der in, GPS op en dan 190km naar Cordoba... Fietskes ineen gezet en dan wa gaan wandelen in het centrum van Cordoba. Vandaag, vrijdag, eerst rustig ontbeten en dan een toerke gaan doen. 's Morgens is het nog wa friskes maar tegen de middag is het heerlijk rijden in het Spaanse zonneke! Vandaag reden we bijna 4 uurkes, wa klimmekes (1600 Hm) en alles op de baan. Blijkbaar heeft m'n achterrem zijnen besten tijd gehad want 100% remmen zat er duidelijk niet in. Morgen nog is ff testen en anders zal het een eerste reparatieke worden, we hebben het "royal blood" bij dus dat zou geen probleem mogen zijn!! Voor de rest is alles hier (voorlopig) nog heel relaxed en komen de meeste bikers vanavond of morgen toe. Wij morgen weer een toerke doen (we zijn hier ook om te trainen) en zondag de korte proloog!! Ik ben eens benieuwd...

El Nummero!!! Uno

Ere wie ere toekomt...

Oeps, na het feestje van de zaterdag vandaag ff op den officielen uitslag gaan kijken... En wa tel ik daar, drie solo's en dan ikke... Toch maar ff een mailke gestuurd naar de organisatie om te kijken waar de fout zat. Blijkbaar waren ze zaterdag wat snel geweest met mij het podium op te roepen en daarbij Sandor Mol over het hoofd te zien... Dieje zal de zaterdag wel bekan ontploft zijn als'm mij daar zag blinken "on stage", hihi... 

In alle geval de biertjes mocht ik houden van de organisatie en den beker kan "de Mol" hier komen halen, die zal toch wel af en toe op de velo zitten zekers... Sorry Sandor.... En goe gereden mateke!! http://www.6uren.be/bike/index.aspx

6...5 uren van Halle

Zaterdag 11 februari was het weer van da... De 6 uren van Halle! Door de extreme weersomstandigheden van de laatste weken had de organisatie er een uurtje afgepitst. Er bleven dus nog 5 uur over om rondjes te knallen door de Halse bossen. Om 15u werden we opgang geschoten. Ik stond weer helemaal achteraan wat te keuvelen en tegen dat we aan de eerste deftigen bocht waren stond ik natuurlijk al aan te schuiven! Opnieuw de start weer wat onderschat en de vogels waren al gaan vliegen. De eerste ronden reed ik rond de 15e plek van de bijna 50 deelnemende solorijders. Vooraan had zich blijkbaar een mooi groepje solorijders gevormd en die konden het uiteraard samen goed vinden. Ik kon niets anders dan m'n best doen en op het knoerharde, bevrozen parcours knallen en hopen dat ik zo wat kon opschuiven. De Jeroen deed ondertussen weeral berewerk en ik werd op m'n wenken bediend wat bevoorrading betreft!! Halverwege begon ik wel erg veel grip te krijgen en het bolde niet meer... Ne leegloper achteraan! Jeroen had zijne Canyon op geofferd en zo kon ik snel van fiets wisselen en m'n tocht verder zetten. Dieje Canyon bolt echt wel super maar het was niet volledig mijn maat, ik zat er een beetje te gekrompen op. In alle geval de uurtjes gingen voorbij en in den donker kon ik toch nog goed gas blijven geven. Ik had ondertussen al wel heel wat plekkies weten goed te maken, of dat was toch wat de Jeroen mij doorgaf. Ik dacht op een vierde plek te rijden en het laatste uur kwam den eerste mij gepasseerd. Dieje had een heel ploegske gehad om hem over en door de winderige lange stukken te trekken en nu kon ik hem goed volgen. Natuurlijk had dieje knakker al wel nen extra toer afgelegd maar in of uit de wind, in ne groep of alleen 't zal toch wel wa verschil hebben gemaakt. Ik vroeg hem naar z'n twee companen waar de Jeroen het over gehad had en hij wist me te zeggen ene plat gereden en ene had moeten passen... Natuurlijk kan er op ne gansen toer wel een bandje gewisseld worden of een dipke overwonnen maar ergens hoopte ik toch dak ergens in de buurt kwam. Het laatste uur met hem wa rondgedraaid en wa meegewerkt en na 5 uur stonden we binnen. Ik stapte van de Jeroen van zijne velo en mijne rug bleef daar precies op zitten... Ik denk dat dit een blokkage is van den onderrug... Jawadde!! Omkleden en snel de tent in voor een soepke. De Krikke was ondertussen ook al binnen gebold en had na een kettingbreuk in den eerste ronde nog super gereden en was uiteraard erg tevreden over het gevoel na 5 uur knalle!! De Flandria Boys, Polle en Marc bolden ook vlotjes binnen en de Johan stond daar al ff te blinken (knieproblemen)... Mijn verbazing was bij de prijsuitreiking vrij groot dak naar het podium werd geroepen om de prijs van den derde binnen te halen!! Nen troffee wa trappist en een rugzakske, astemblief!! Nu is't aftellen naar den Andalucia en wa warmer weer, olé!!

Strandraizeke...

Zondag 29 januari, het WK in Koksijde maar ook de strandrace in Bredene!! De belangen "iets" minder groot, wa minder supporters, biertenten en hamburgerkramen maar... Zand, wind, zee, duinen en ne vlo dus wij waren der bij. In het "corporate" klassement deden we met twee ploegen mee! De jongens van den RABC waren met z'n allen afgezakt naar Middelkerke waar de "Von Stapp" het appartementje van z'n zus had omgetoverd tot kleedruimte. Helaas stonden enkele van de jongens met niet één maar twee platte banden (onder den otto) ergens in St. Niklaas vast en moesten we twee ploegskes van 4 starten ipv 2x6... Na de eerste looppassage knalde m'n ketting de voorderailleur bijna aan frut en in het geklungel om alles weer een beetje aan het bollen te krijgen reden er enkele snel gestarte ploegen steeds verder weg van ons... Wat dan volgde was een achtervolging van om en bij de 1u30 waarvan toch wel zeker 1u25 in't rood en 1u15 in de Jos de Meyer zijn wiel!! Op de kracht stukken, tegen de wind en op het almaar zuigende strand was het werkelijk pompen of verzuipen om bij te blijven... Den TT-Larssen is echt nie het profiel van band da ge kunt gebruiken op't strand, dienen band groef zich werkelijk dieper en dieper weg in het mulle zand, volgende keer toch maar is uitkijken naar een slickske... Gelukkig werd er af en toe door de duinen gereden waar ik op de technische stukken wat kon recupereren en zelfs af en toe mijn deel van het werk kon doen. Op het einde van de race kwam ik steeds beter in het goede ritme. Dit is duidelijk iets wat m'n lijfke niet gewoon is, van hartslag 70 aan de start naar 180 binnen de minuut... Geef mij maar de lange afstanden met hier en daar een paar klimmekes ipv het explosieve korte power werk... Uiteindelijk stranden we op een verdienstelijke derde plek en iedereen tevree!! Snel naar Middelkerke om den Albert ook is door het zand te zien rije... Da moet daar ander zand zijn...