Warm in "de hel"

Na het Istanboel avontuur ging de riem er ff af. Eerst in Istanboel zelf nagenieten van al het lekkers en moois dat de stad te bieden heeft en nadien trokken we naar Hintertux om de latten al een eerste maal aan te binden. Yep op de Basf zijn we qua verlofdagen niet slecht bedeeld. In Hintertux werd er af en toe op de loopband gestaan en werden er uiteraard de nodige pistjes afgewerkt. De nadruk lag echter op relaxen, wat we met z'n tweetjes niet echt een probleem was, zalig!! Eens terug van het hooggebergte restte er nog drie weken om me klaar te stomen richting Kasterlee!! Een kriebel en een kop vol snot kreeg ik wel mee van Oostenrijk en het eerste trainingsblok was geen topper. Het bolde voor geen meter. Op onze normale trainingsritten moest ik diep in de reserves tasten en einge twijfel sloop toch tussen het snot door m'n kop in. Nog twee weken en het was zover, enkele serieuze trainingen en voldoende rust moesten voor de ommekeer zorgen. In het laatste weekend voor de hel zat er terug power in de benen, zowel fietsen als lopen ging me terug redelijk af en ook het snot liet ik achter. Een laatste rustweek met een paar "kortere" trainingskes en een paar pieken en weg naar Kasterlee. Ik vertrok samen met Bram Enkels zaterdagavond. De vrouwtjes zouden zondag komen. We lagen vroeg onder de wol en ik sliep gelijk een roosje, heerlijk! 5u30 de wekker, eten, drinken, nummers afhalen en de wisselzone in orde zetten. Routine...

De start....

Om 8u werden we opgang geschoten. Het is geen winter en ook in Kasterlee leek het meer een zachte herfst dag ipv "hels" winterweer. Ik zocht een mooi tempo waar ik niet in het rood moest gaan, een groepje dat iets voor me liep leek me een ideale windstopper en ik beende er rustig heen. Het tempo lag strak maar niet moordend!

Eerste looplus...

Snel de wisselzone binnen....

Ongeloofelijk hoe snel hier gelopen wordt, verbrokkeling alom. Na 1u03' kwam ik binnen gelopen, dik 3' later terug buiten met fietsschoenen aan. 105km Mtb'en, 5 rondjes doorheen de Kastelse bossen, de gas op en en buzze geven! Het beruchte maisveld was ook dit jaar niet te berijden en een extra loopstrook van 150m stond ons elke ronde te wachten!

Het beruchte maïsveld lag er weer heerlijk bij...



Zelfs in Kasterlee is niet alles 100% vlak!



De wind blies in de openstukken serieus tegen (of mee) en alleen rijden was zwaar. Halverwege de eerste ronde kwam ik een zekere Mario tegen waar ik een ideale compagnon in vond om mekaar af en toe uit de wind te zetten. Het tempo lag strak maar de benen voelden erg goed aan. Ondertussen waren onze soigneurs toegekomen en het zo nodige proviant kon naar hartelust meegeritst worden. Nergens was er sprake van echt verval (of toch bij mij niet) en het tempo bleef strak! Aan de bevoorradingszone stonden af en toe wat extra supporters en dat is altijd motiverend!Mijne maat moest in de laatste 2 ronden passen en ik koos ervoor door te zetten. De laatste ronde het tempo iets laten zakken en wat extra proberen te eten om redelijk gevuld aan de laatste brok te kunnen beginnen.   Na 3u52' bolde ik weer binnen, gemiddeld 27.14km/u, een straffe nummer al zeg ik het zelf. "Snel ff de wissel in" is bij mij erg relatief want ik deed er 4'14" over en moet op dit onderdeel nog heel wat leren. Om af te sluiten 30km lopen... We kennen het ritueel ondertussen. Stramme fietsspieren achter zien te laten, tempo zoeken en "pilote automatique"! Den broeder kent ondertussen de knepen van het vak en stond weer volledig paraat om een uurke of twee, drie te freewheelen. Zijn opdracht,  verhaaltjes opdissen waar hij waarschijnlijk niet meer dan een "ja, nee of allee" voor terug krijgt, af en toe "komaan joeng, goe bezig" (of een variant hiervan) roepen (al dan niet gelogen), de kilometers mee af tellen (voor het geval ik zelf een bordje zou missen, of nie meer moest weten in welke ronde we zitten) en me van de nodige al dan niet vloeibare suikers voorzien! Toffe zondag middag, merci brothar!



Onderweg....



Maar eigenlijk zat het tempo goed, de moraal top en de benen gezien de omstandigheden nog best fris! De eerste 15km gingen heel vlot, de passage aan de sporthal deed me deugd, voor de eerste keer "kiekevel" (niet van de kou!!). Op naar ronde twee. Ik weet dat de "hamerman" achter elke boom kan staan maar zelfs na 20 km nog weinig verval, ikkan zelfs nog steeds lopers inhalen. Velen van hen zitten nog in ronde 1, en iedereen mompelt, kreunt of zucht wel iets van bemoedigende woorden tijdens het passeren! In twee richtingen geeft dit toch extra moed, allee bij mij toch! Jeroen vraagt af en toe wie, wat waar en besluit dat ik ongeveer rond de 15e plek aan het lopen ben! Tegen het einde zit ik rond de 5'/km, ik wil nog wel maar kan niet meer versnellen! In een duel om plek 14 moet ik de duimen leggen! Moe maar met een relatief helder en sterk gevoel kom ik over de rode loper de sporthal binnen. Vicky, Ludo, Conny, de familie de schutter, de familie enkels en aan paar collega's staan daar alles te geven! Een super gevoel na een superdag!!

Zo zie je er uit na 7u21'... Valt eigenlijk nog mee!!

15e in een tijd van 7u21', uiteraard mijn PR!! De laatste 30 km liep ik in een tijd van 2u18, dat is 13,1km/u. De laatste ronde van 15km deed ik slechts 4' langer dan de eerste! 

Istanboel marathon...

De marathon van Istanboel, lang naar uitgekeken!! Zondag 15/11 was het dan zover. Ik trok met ons Vickske vrijdag al richting Turkije. Relaxte vlucht op vrijdag en voor zaterdag een super easy hop-on Hop-of boottocht over de Bosporus om zo alvast een eerste indruk van deze wereldstad te krijgen. 's Avonds werd er nog een Italiaantje bezocht om de laatste gaatjes met koolhydraten op te vullen en vroeg het bedje in. 's Zondags was het vroeg dag. We werden vanaf 7u op het Taksimplein verwacht vanwaar we met bussen over de brug richting Aziatisch stadsdeel zouden gebracht worden. Samen met m'n Duiste hotelbuddy en uiteraard de Vickster trokken we richting plein. Hier viel de chaos al bij al nogal mee en vrij vlot konden we de bus in. Een kwartiertje later stonden we aan de overzijde. De brug is de hoofdader tussen Azie en Europa en deze kan niet zomaar onbeperkt afgesloten worden. Toen we aankwamen was de organisatie nog volop bezig de start zone op punt te zetten. Voor ons was het wachten. Nog ruim 1,5u tot de start... Een kwartiertje voor de start kwamen de pacers vrolijk met hun balonnen door de menigte geschuifeld. Dat uiteidenlijk de pacer van 3u ruim achter de pacers stond van 3u30 en 4u deed mij het ergste al een beetje vermoeden. De start verliep inderdaad erg chaotisch. Tragere starters stonden helemaal vooraan en andersom. Bovendien is de brug nooit toegankelijk voor voetgangers of fietsers. Vele locals vonden vandaag de uitgerekende dag om een familieportretje vanop de brug te maken. Het was dus aanschuiven en slalommen tussen al dan niet lopende deelnemers of toeristen. Nu had ik mezelf wel voorgenomen niet al te overhaast te starten en een beetje te genieten van de tocht maar dit was er wel een beetje over. Eens van de brug kwamen we samen met de 15km lopers die over de andere rijrichting werden losgelaten. Over brede lanen ging het vervolgens verder. Vrij snel werden we op een eerste pittige klim getrakteerd. Dit zorgde wel onmiddelijk voor een lang gerekt pak. De afdaling die nadien volgde was erg snel en lang. De benen werden hier reeds een eerste maal op de proef gesteld. Na 10km kwamen we aan de Galata brug waar Vicky langs het parcours stond. Voorlopig nog geen man overboord, lekker tempo zoeken en door jassen. De volgende 5km was eigenlijk rechtdoor langs het water, rond een rondpunt en dezelfde 5km terug. We liepen nog steeds tussen de 15km lopers, de 10km lopers liepen al vroeger binnen. Vanaf het moment dat de 15km lopers er van tussen gingen kon de race helemaal beginnen. Alweer een erg pittige passage rond km 18 met de nodige ups and downs deed de benen een eerste maal goed vol lopen. Toch even temporiseren en niet in overdrive gaan. Vicky stond alweer met de nodige menatle "boosts" lang de kant en ik kon er weer tegen. Wat volgde werd een zware beproeving. Fysiek maar ook zeker mentaal! Dik 10km over een tweebaans weg met niets te zien (op enkele hotels en een paar bouwwerven na) langsheen de Bosporus. Uiteindelijk keren op een rondpunt en dezelfde saaie kilometers terug. De terugweg met de wind bovendien vol in het nadeel. De kilometertijden liepen op. Het tempo werd er bij momenten volledig uitgehaald door een knik in het parcours. Uiteindelijk komt uiteraard de finish dichter en dichter maar de benen waren opnieuw volledig vezuurd de laatste 7km. Vicky stond nog een laatste maal de boel aan te zwengelen maar eigenlijk was het vat gewoon af. De laatste 2 km zijn opnieuw erg mooi maar loodzwaar. In stijgende lijn word er naar de Blauwe moskee gelopen, door het park van het Tokapi Paleis om zo op de Hypodroom te finishen. De laatste twee kilometer stond een massa volk dus van al die pracht viel me op dat moment weinig op. Het is pas de dag nadien wanneer het plein er terug "normaal" bij ligt dat me opvalt hoe bijzonder deze locatie toch is! De benen aan de finish waren volledig in de prak gelopen, verzuurd, opgesteven en leeg... Werk aan de winkel! Ik keerde met een dubbel gevoel terug richting hotel. Alweer een marathon uitgelopen in een tijd van 3u12'45", ik eindigde 121 van de in totaal ruim 3000 starters. Het is mijn snelste marathon en dat op een zwaar eigenlijk saai parcours. uiteraard kan ik met deze tijd niet ontevreden zijn, het was een mooie ervaring maar van het parcours had ik wel meer verwacht! Een tip, Istanboel is absoluut een aanrader als citytrip, als marathon zijn er mooiere!! We bleven nog tot woensdag om van de stad te genieten, en dat was absoluut een topper!! Alweer een dikke merci aan m'n trouwste supporter en favoriete tripper de Vicker😘!

Kermisloop Putte

Jaarlijkse traditie, de sluitingsprijs van Putte-Kapellen. Sinds een jaar of tien organiseren de gebroeders Janssens daags voordien de kermisloop. Uiteraard kan deze niet ontbreken... De Afstelling heeft z'n sporen achtergelaten, zondag was nog een bijzonder geweest en maandag was het vat een beetje af. Ik stopte op den Bas om 15u en om 16u lag ik in mijne nest... Slapen tot 18u30, een beetje slaapdronken gewekt worden door ons Vickske en toch maar besluiten om naar Putte af te zakken. Verre van een goed gevoel en niet echt een top voorbereiding. Maar de nummer was gereserveerd dus loopsloefkes aan en gaan!! 4 toeren van 2,5km moeten afgelegd worden. Voorzichtig maar niet te traag vertrekken, tempo zoeken en dan proberen de laatste te versnellen. Alles klopte wat dat betreft zo een beetje en met een tijd van 37'57" was ik gezien de omstandigheden  zeer tevreden! Over een maand sta ik in Istanboel aan de start voor de twee continenten marathon. De voorbereiding loopt andermaal op volle toeren, hopelijk kan ik de bittere pil van m'n laatste marathon ervaring een beetje doorspoelen en er een goed gevoel overhouden. Ik laat het weten...

In het wiel zullen we maar zeggen zeker...

den Arrivee.... Goed voor een 28ste plek van de 650 deelnemers...

Eerste Trail run: Oostende Kust trail

De laatste weken werd er weer veel gelopen (ondanks een pittige afstelling op den Basf). Zo deed ik mee aan de PanAm natuurloop in Kalmthout, om af en toe van parcours te veranderen en een pittige training in te lassen. De week nadien trok ik samen met ons Vickske naar de zee. Daar werd op zaterdag 3 oktober voor het eerst de kust trail run georganiseerd. 28km moesten er worden afgelegd in 2 ronden. Om 10u werden we opgang geschoten en de meesten van de ongeveer 70 starters vertrokken nog al pittig. Ik besloot om rustig te vertrekken en het parcours wat af te wachten. Al snel liepen we het strand op. Het parcours ging afwisselend door de duinen over het strand. Relatief snel  op het strand maar af en toe bijzonder pittig in de duinen. We liepen richting Bredene en terug. IK deed wel eens een paar keer de strandrace van Bredene met de MTB en sommige stukken kwamen me bekend voor! Het gevoel was eigenlijk direct redelijk goed. Bij de doortocht na één ronde verzekerde den Thomas (Iron bike maat die bij chrono race werkt) dat ik vierde lag op twee minuten van 2 en 3. Wie al eens loopt weet dat twee minuten best een aardig gaatje is en niet zomaar dicht te lopen. Op het strand kreeg ik echter die twee kornuiten af en toe in het vizier en een inhaal race kon beginnen. Meter voor meter kwam ik dichter en uiteindelijk moesten ze beiden voor de bijl. Uiteraard een leuk gevoel, erop en erover... Vast houden en niet meer stilvallen in de laatste kilometers. Ik eindigde tweede, jiha!! 2u en 53", goed gelopen maar volgens de GPS geen volledige 28km. Het gemiddelde van net geen 14km/h is dus meet een korrel (zee) zout ten nemen... 

Pittig?? Bwa da valt wel mee ;-) 

Op zoek naar??

Foto van het podium : http://kw.knack.be/west-vlaanderen/foto-en-video/fotospecials/fotospecial-eerste-kust-trail-run-in-beeld/diaporama-normal-198207.html#photo=56

La Bastognarde

Samen met de Jef trok ik begin september naar Bastogne om daar deel te nemen aan "La Bastognarde". Enkele jaren geleden bolde ik deze marathon ook al eens en de goesting was nog dik aanwezig om nog eens den MTB boven te spitten! Zo gezegd zo gedaan... Rond 9u stonden we aan de start. Het ging hier weer om een chrono met vrije start, alla Chimay. We besloten ieder z'n ding te doen en maximaal te rijden. Het was weer ff geleden dat ik nog op de mbt had gezeten en de voorbije weekendjes werd er weinig gefietst. Amsterdam, de Ardennen (zonder fiets) een weekendje pure C(sea) en noem maar op. Zalige weekendjes maar echt sneller worde daar niet van met de fiets. Toch ff rustig starten en gaande weg indien mogelijk een beetje versnellen of gewoon vast houden. Van super benen was uiteraard geen sprake maar echt slecht waren ze nu ook weer niet. Het glooiende landschap is opnieuw verrassend mooi en al snel duiken we Luxemburgs grondgebied binnen. De verschillende afstanden zitten eerst nog samen maar na een paar splitsingen rij ik helemaal alleen. Het is opnieuw genieten en de voorspelde regen blijft voorlopig achterwege. De bevoorradingen neem ik snel en naar het einde toe zit er zelfs precies nog een extraatje in de tank om nog een beetjete versnellen!! De tocht blijkt toch iets pittiger dan verwacht, de organisatie zit er enkele hoogte meters naast en zo doen we er in de 100km, 2800. 4u47 ben ik onderweg, ff douchen en een sluitstandje verder en dan is het wachten op mijne maat... De Jef heeft een zwaar tochtje achter de rug en komt na 6u11 binnen gebold... Ik beland op een zevende plek na een hoop boys alla Bram Saeys en andere Van den Bulckens dus niet abnormaal dat die iets vroeger binnen zijn ;-)

Via onderstaande link zie je een grappig filmpje met de boys af en toe in beeld...

http://www.tvlux.be/video/vtt-937-participants-pour-la-bastognarde_19757.html

Blauwe Chimay, hmmm

Zaterdag reed ik met de mobil dwars door België, richting Chimay. Zondag werd daar de "Raid des Sources" georganiseerd. Vorig jaar nam ik hier ook deel en werd ik derde. Ik vond het toen een leuke marathon over een mooi parcours. De benen van de transalp voelden de laatste dagen goed aan en mochten mee naar het zuiden. In Chimay is het een vrije start, iedereen kan vertrekken tussen 8u en 10u30. Na een relaxed ontbijt en nog ff platte rust vertrok ik rond 8u30 aan mijn tripje. Het parcours vertrok dit jaar in de andere richting. We zaten eigenlijk direct in bosrijke gebieden en van enig asvalt was weinig sprake. 8u30 is zowat het drukste moment om te vertrekken, regelmatig was het aanschuiven op de vele mooie singeltracks. Naarmate ik verder kon opschuiven werd het steeds rustiger op het parcours. De verschillende splitsingen volgen elkaar snel op en uiteindelijk fietste ik dikwijls alleen op de "lange" afstand. Het gevoel is redelijk goed, de korte knikken kunnen vlot genomen worden en in tegenstelling tot de Alpen duren de klimmetjes hier nooit lang. Na een uurtje of twee begint het te druppellen. Vijf minuten later is het aan het gieten!! Het zal eigenlijk niet meer stoppen met regenen tot ik aan de finish kom. Het parcours veranderd al snel in een glibberige bedoeling. De moral zakt een beetje, ik weet dat het nog bijna 60km is, dat ik geen regenjasje bij heb en dat de vele gladde wortels af en toe veneinig boven komen piepen. In een klim notabene duik ik den decor in na een wel erg ambetante wortel te hebben geraakt. Voor een modderbad betaal je regelmatig een meerprijs, hier krijg je hem er gratis bij!! Het parcours blijft gezien de omstandigheden nog steeds erg mooi, leuke singeltracks, af en toe een technische passage en geen asvalt te bespeuren, zo heb ik het graag. De bevoorradingen zijn goed gevuld en de mensen vragen me steeds of alles in orde is, met mij wel maar zij staan daar ook maar te draaien in de regen. De verschillende afstanden komen stillaan terug te samen en het is opnieuw af en toe uitkijken wanneer ik andere rijders wil passeren. Wanneer we nog 30km te gaan hebben draai ik de gas volledig open, ik kan het bakje nog eens leeg rijden. Op de glibberige passage's ligt het tempo toch niet te hoog en is het vooral kwestie van recht te blijven. De drogere stukken kunnen vol genomen worden. Het gevoel is goed, de fiets blijft opnieuw een topjob doen, de kilometers vliegen nu voorbij. De laatste 10 zijn erg snel, enkel nog een paar stevige kuitenbijters en dan volledig onder de modder binnen bollen. Ik besluit direct de fiets af te spuiten en mezelf van enkele kilo's modder te ontdoen. Na een lekker douchke even den uitslag bekijken. Ik weet dat ik niet slecht bezig geweest ben maar ben toch aangenaam verrast wanneer ik voorlopig op een eerste plek blijk te staan. Uiteraard zijn er dan nog een heel pak deelnemers onderweg en ook zij kunnen nog onder mijn tijd duiken. Na een uurtje blijk ik nog steeds op 1 te staan en iedereen is zo goed als binnen. Ik begin er stillaan in te geloven dat de grote fles Chimay die al een tijdje staat te blinken mee naar Zandvliet mag. Na nog een halfuurtje wachten staat den uitslag vast! Ikke op nr 1.... Olé, altijd leuk om zo een marathon af te sluiten. Een eerste flesje Chimay wordt 's avonds met de vrienden alvast gekraakt, de "grote" bewaren we voor een leuke gelegenheid!! Voorlopig staan er niet te veel MTB avonturen op het programma, de loopschoentjes werden reeds terug uit de kast gehaald. Halverwege november vliegen we naar Istanboel om daar de twee continenten marathon te lopen. Misschien valt er nog wel iets tussen....

Diepe gaat niet smaken zeker!!

Nr. Uno... (125 finishers op de 100Km)

Ultima etappa: Levico Terme - Riva del Garda 74km - 2560hm

Gisteren lagen we weer vroeg in ons bakkie, alweer! Voor de laatste keer want voor vanavond hebben we een klein hotelleke geboekt om daar wat op onze positieven te komen. Afgelopen nacht werden we een paar keer gewekt door een serieus onweer. Donder en bliksem, een voorbode voor de laatste lijn richting Garda?? Na opnieuw een stevig ontbijt stonden al snel te blinken in den box. Na een kort, geneutraliseerd stuk over de baan en doorheen een boomgaard werden we op de eerste helling afgezet. Johan had het nog steeds moeilijk het juiste ritme te vinden en ik kon op deze klim niet veel voor hem betekenen. De eerste afdaling was bijzonder technisch en af en toe moest er van de fiets gesprongen worden. Een eerste vlak tussenstuk kon ik volledig voor m'n rekening nemen. We raapten zo enkele ploegjes op die dankbaar hun wagonnetje aanpikten. Een korte bocht naar rechts en dan stonden we zo goed als stil! Het begin van de tweede, bijzonder steile klim. Het was harken, stoempen, trekken en sleuren om de eerste kilometers al "rijdend" door te komen. Af en toe was het te technisch, te steil of te glibberig en werden we gedwongen voet aan de grond te zetten. Gelukkig vlakte de klim een beetje af en was de eerste bevoorrading niet al te ver meer. Bidonnen vullen, meloentje aangeven, stukje cake eten, onze rommel dumpen en weer verder. De klim is goed voor bijna 20km en we zijn dus nog even bezig, al dan niet rijdend... De afdaling is andermaal erg technisch, van relaxed binnen bollen is nog steeds geen sprake! De laatste klim is minder en de gedachte aan een verfrissende duik in het Garda meer doet ons deugd! Voorlopig is het nog niet zo ver en is het nog altijd focussen! Na een laatste keer "wasser, iso und banane" gaat het glooiend richting laatste klim. Wanneer we het laatste "enduro" stuk voor de voeten krijgen, is het nog even alle hens aan dek. Een technische klimpassage en dan al even technisch naar beneden! We dalen goed, Johan moet even stoppen om z'n voorwiel terug vast te zetten maar we rammen stevig door. Eens beneden en veilig tussen de wijnvelden weet in dat het binnen is, nog 10km naar Riva! Even een tijdritje uit m'n benen schudden, een paar ploegjes oprapen en machinist spelen. Den trein is vertrokken. We bollen samen over de meet, opdracht volbracht! De P&P staan uiteraard geduldig te wachten en al snel worden er een paar flesjes bubbels gekraakt! Toch eerst even een hapje eten alvorens in de "grosse weise" te vliegen. Onze Belgische vrienden van team Héjel-Guw, oftewel familie Hulselmans staan hun zonen, broers of man op te wachten en delen alvast even in onze vreugde. We leerden hen kennen in het transalp-mobil camp en het zijn stel "plezente menne" van  het kempense Arendonk! Het is rustig keuvelen en bekomen tot die mannen binnen zijn. Wanneer ook zij over de meet komen kunnen we een tandje bij steken. De "weise" moet even plaats maken voor nen Duvel en die komt al redelijk aan. Het zonnetje is weer volop van de partij en de sfeer is toppie. De rest van den avond is eigenlijk te vergelijken met een lange klim. Tempo zoeken, af en toe versnellen, op tijd schakelen, af en toe een slokje water en nog wat over houden voor de finale! Geweldig!! Merci familie Hulselmans voor den topavond, merci P&P voor de super week en begeleiding en merci Johan voor het pittig weekje, vuisje!!

We eindigen deze transalp op een 39ste plek in de "men" categorie en 50ste algemeen. In totaal reden we 33u46' en 41,4". De winnaars waren in totaal 7u55' voor ons binnen (ze klopten hiermee de wereldkampioen en zijne maat...) de laatsten waren in totaal meer dan 28u dan wij onderweg, respect...

We reden de transalp als BikeAid team, voor meer info omtrent het bike aid project, ga gerust eens piepen op de site www.bikeaid.be misschien hebben we bij enkelen alweer een belletje doen rinkelen voor bike aid en hun strijd! 

Grande Finale, absoluut genen binnen boller!!

Uitslag: 46 in categorie dag uitslag 39 Men Overal 50ste Algemeen Overal
4u51' ; 15,4km/u gemiddeld

Rit 6: San Marino - Levico Terme 89km - 2530hm

Na de hoogte-meter-killer van gisteren werd vandaag de afzink naar het Garda meer ingezet. We dalen voor het eerst meer dan we stijgen! We zullen vanavond bijna 1000 meter lager liggen, maar eerst moet er nog stevig geklommen worden. Aan de start is het een beetje aan de frisse kant maar om 9u01 zijn we al aan het klimmen en staat het shirtje al open. De opener voor vandaag is een pittige schrotter klim. Ik zit vrij snel in een goed ritme maar Johan ziet af als de beesten, het draait niet zoals we hadden gehoopt. Hij moet een passend tempo zoeken en we zien mooie groepjes passeren. Op de erg technische afdaling die volgt is het uitkijken geblazen en vooral recht blijven!! Het is andermaal erg mooi rijden. Na de technische passage over glibberige stenen wordt de afdaling breder wanneer deze een kletterend bergriviertje blijft volgen. We krijgen geen tijd om uit te blazen want eens beneden beginnen we direct aan de hoofdbrok voor vandaag, 20 km klimmen naar een hoogte van 2020 meter, een serieuze puist dus. We beginnen op het asfalt die over gaat in schrotter. Het is een gelijkmatig beestje waar tempo zou gemaakt kunnen worden, helaas beschikken we niet meer over de 4"power benen" van weleer. We slingeren rustig verder het bos in, passeren de boomgrens en komen boven in alweer een Italiaans schilderijke! Even rondkijken, de plaatselijke schonen even begroeten en dan in volle, dolle vaart naar beneden! Ik kan mijne maat op sleeptouw nemen op de iets vlakkere, wind stukken maar als het eenmaal terug steviger omhoog gaat staat hij er alleen voor. Het is zwoegen en harken, de zon doet de rest, de Johan z'n best! De slotklim verloopt grotendeels over het warme asfalt. Na de laatste bevoorrading moet ik ff alle zeilen bijzetten om terug tot bij Johan te komen, watermeloen heeft hij niet meer nodig, ik eet'm dan maar zelf op... Door de serieuze hitte stop ik nog ff bij een stel supporters om m'n onze bidonnen nog even te vullen. Op de top duiken we naar beneden. De laatste afdaling is er weer één om in te kaderen! Mens en machine worden andermaal tot het uiterste gedreven. Het regent hier platte banden en af en toe staan er ploegjes hun wonden te likken na een schuiver hier of daar. Ik moet even inhouden en dan komt Johan aangestormd, ik hoor hem roepen dat hij geen remmen meer heeft!! Als er nu 1 ding is op een fiets dat je wel wilt dat werkt in een afdaling zijn het wel de remmen. Ik maak me uit de voeten en hoor hem achter mij den decor in gaan, een gekraak van jewelste en ik denk het ergste! Gelukkig hoor ik ook Johan vloeken en tieren! Geloof het of niet maar hij heeft wel den beste bocht van heel de transalp uitgekozen om uit te vliegen. Bij iemand op de "werf" die in een hoekje zijn isimo platen aan het verzamelen is duikt'm binnen! De arme bewoner komt verbouwereerd uit z'n garage even vragen of alles "tutti bene" is! Ik leg hem uit dat gezien de omstandigheden alles redelijk "bene" is voor aleer wij snel weer de benen nemen. Het is nu nog 5km glooiend naar den arrivee, op de baan komt de Pat nog ff op zijne koersfiets ons de weg wijzen en onder de finish boog staat de Polle alweer met allerlei lekkers te zwaaien. Na een zwaar dagje is de recup weer meer dan welkom. De nodige ditjes en datjes en een pastake al tonno moeten de batterijen weer voldoende opgeladen krijgen om morgen Riva "vlot" te kunnen bereiken.

nummer 6....

Uitslag: 48 in categorie dag uitslag 39 Men Overal 50ste Algemeen Overal
4u30' ; 21,2km/u gemiddeld

Rit 5: Alleghe - San Martino di Castrazo 74 km- 3137hm

Na een zwoel nachtje was het weer vroeg dag. De vermoeidheid slaat stilaan toe en de rit van vandaag zou er andermaal redelijk kunnen gaan inhakken. Wie vandaag z'n klimmersbenen vergat zal het geweten hebben. Het zonnetje was voor de verandering alweer van de partij, en het beloofde opnieuw een "zomers" dagje te worden. De eerste 6 kilometers gaan nog in dalende lijn en op de baan is het weer een zenuwachtige bedoeling. Iedereen probeert blijkbaar tot in het wiel van wereldkampioen Lakata te geraken! Gelukkig kunnen we al snel beginnen klimmen, en hoe!! Eerst over een almaar steiler wordend asfalt doorheen een dorpje en dan kruipen we het bos in! De percentages swingen hier meteen de pan uit en Johan moet z'n eigen tempo zoeken, ik kan rustig verder bollen en alvast van de natuurpracht beginnen genieten. Het gaat vandaag constant op en af, steil en traag, technisch en snel we krijgen het volledige Mtb-pallet voorgeschoteld. Uiteraard kan een wandelpassage niet ontbreken maar het blijft erg mooi. Onderweg staan P&P ons tot driemaal aan te moedigen wat voor ons toch ook wel leuk is! We kunnen een redelijk tempo blijven rijden en ook vandaag blijven we van grote materiaal pech gespaard, een spaak minder in Johan z'n voorwiel kan ons gelukkig ook niet stoppen! In de laatste 40km liggen nog drie mooie schrotter klimmetjes. De laatste is goed voor 10km naar de "Baita Segantini", wie ooit in de buurt het is een absolute aanrader. Niet te steil en héél mooi! Het bolt hier heel lekker, Johan moet opnieuw diep gaan en een eigen tempo zoeken. Op 2185m duiken we over de top en naar de finish. Nog 8km met daarin het stukje chrono downhill genaamd de "enduro challenge" en dan door wei over de meet. We reden vandaag een mooi tempo en schoven weer een klein stapje op in het klassement. De boys hadden intussen de mobil op de lokale camping geplasseerd waar kort na onze aankomst een mega onweer losbarstte! Dikke hagelbollen vielen met bakken uit de lucht, wij zaten lekker droog naar de koers te kijken maar onze gedachten gingen toch vooral uit naar de deelnemers die nog onderweg waren!!! Voor hen zijn dit extreme omstandigheden! Vandaag op het menu, een soupie groentenweelde gevolgd door spinaziestoemp met weurst! Dat kan tellen qua krachtvoer, nog even een klein dessertje om af te ronden, een potje rijstpap met bruine suiker en rozijnen en dan om 20u50 de nest in!! Nog twee te gaan, zie er alweer naar uit om morgen de gas een tikkeltje verder open te draaien, de klimmen zouden Johan beter moeten liggen!! We zien wel...

Af en toe een wandelpassage

Mangaré!!

Pittig gekabbel naar San Martino

Uitslag: 33 in categorie dag uitslag 39 Men Overal 50ste Algemeen Overal
4u34' ; 16,2km/u gemiddeld

Rit 4: Sillian - Alleghe, 90km - 2538hm

7 dagen, vandaag de vierde, na de loodzware etappe van gisteren was het dus opnieuw koekenbak! Een voordeel of een nadeel, na vandaag zijn we over de halverwege! Ontbijten, beetje relaxen in het zonnetje, verschillende toilet bezoekjes en een laatste bike fine tuning. De machine is bij ons redelijk op gang en de begeleiders doen hier een topjob! De Polle heeft alleen verschrikkelijk veel last van een ontsteking op z'n oog, Rocky balboa's gewijs slaagt hij zichzelf er wel door. Dus om 9u worden we opnieuw opgang geschoten en al snel zit het tempo er serieus in. Op het smalle fietspad naast het water schieten we vooruit richting eerste klim. Na een kleine opstropping met een eerste looppassage als gevolg kunnen we aan de openingsklim beginnen. Johan heeft het goede ritme terug te pakken en we halen constant ploegen in, ik volg z'n tempo en eens boven kunnen we de ons omringende ploegen takseren. We zitten in een sterke groep van een ploegje of 10 en pikken zonder te twijfelen onze wagon aan. Het gaat na een snelle afdaling bijna 20km in stijgende lijn over een schrotter weg, aanpikken en wegsteken lijkt ons de best optie. Een paar schuchtere pogingen vooraan m'n goede wil te tonen worden door den J vakundig teruggeroepen. Na de eerste bevoorrading moeten we even uit de pijp komen om het groepje terug te pakken maar nu is het 15km in dalende lijn richting cortina d'ampezzo vanwaar de loodzware slotklim begint. Het begin is super steil en technisch. Na het lange tussenstuk is de overschakeling naar het kleine verzet moeilijk te verteren en Johan krijgt de rekening gepresenteerd. Op het asfalt tussen stuk krijgen we bovendien een erg verfrissende onweersbui over ons heen. Ik kan het tempo er terug een beetje inbrengen en ons zo lanceren voor het tweede deel van de klim. Johan kan door rijden aan de bevoorrading waar ik de bidonnen vul en voor wat proviand zorg. Een ideale techniek (van de Schroyen-brothers)om een beetje tijd te winnen. We beginnen nu aan een heel mooi stukje Italië. De klim is steil en zwaar en bijna even adembenemend als het landschap waar we door mogen rijden. We zien de grillige pieken van de "tre cimes" en andere mooie Dolomieten toppen voor ons opduiken en zien in de verte de "passo" waar we uiteindelijk over zullen moeten. Op ruim 2450 meter hoogte passeren we de top en duiken gelijk naar beneden. Het stuk dat ons dan wordt gepresenteerd kan voor mij gerust in de boeken als "zalig". Een snelle, technische "go with the flow" afdaling van dik 10km, heerlijk. Op km 80 krijgen we nog een laatste knik alvorens we definitief richting finish duiken in Alleghe! De Polle staat ons aan de finish weeral op te wachten en begeleid ons naar de camping in het dorp. De Pat is zelf de streek wat gaan verkennen met de fiets en komt iets later de camping binnen gebold. Douchen, eten, drinken rusten, koers zien... Het ritueel van alle dagen. Als afsluiter een heerlijk pizza, pasta en desserreke in het lokale restaurant en de dag is weeral rond. Morgen wacht ons opnieuw een zware rit waar bijzonder veel moet geklommen worden, maar de moral is nog steeds toppie dus laat maar komen!

Hapje... (voor den buddy)!!

Uitslag: 38ste in categorie dag uitslag 40 Men Overal 53ste Algemeen Overal

4u36' ; 19,5km/u gemiddeld

Queen stage: Mittersil - Silian 118km - 3577 hm

Een uurtje vroeger aan de start, dat wil zeggen om 5u45 aan het ontbijt! De etappe zal lang en zwaar worden wordt ons beloofd en ik denk dat ze wel eens gelijk zouden kunnen krijgen. Vanaf de start gaat het onmiddellijk omhoog. Tot aan de eerste bevoorrading gaat het in 20km 1400 meter omhoog, das nog best te doen en Johan heeft vandaag een beter gevoel dan gisteren, de gas gaat "gecontroleerd" open. Na de bevoorrading begint het pas, we beginnen aan een wandel, draag, sleur passage van bijna 6km vooralleer we op een hoogte van 2480 de top passeren. Het is bij momenten wonder mooi maar wel enorm zwaar, ik denk geregeld aan de Iron-bike in Italië. Sommige teams krijgen zelfs een paar trail loop schoenen aangereikt van hun begeleiders, een beetje erover maar het geeft maar aan... Na enkele passages in de sneeuw kunnen we aan de afdaling beginnen. Uiteraard het eerste stuk, een kilometer of 2 al lopend, springend of glijdend! Dan wisselen technische en snelle stukken elkaar af. Na 42 km twijfel ik aan de correctheid van mijne gps, de bidonnen zijn zo goed als leeg en de volgende bevoorrading ligt pas op km 79! Het profiel van de rit wordt nog eens vluchtig bekeken en dat blijkt toch te kloppen, oeps, geen foutje van de Gps dus. Gelukkig bollen deze kilometers een pak vlotter maar we zijn toch volledig uitgedroogd wanneer we eindelijk de "verplegung" binnen bollen! Schandalig bij temperaturen die constant met de 35graden flirten. We bedenken ons wat voor slagveld dit kan en zal aanrichten zowel voor als achter ons, of met ons! Er resten ons nu nog 40 km met daarin nog meer dan 1000hm, het is bloedheet en op de soms erg steile klimmen vliegen de liters zweet eraf, gelukkig is er op km 93 nog een mini bevoorrading! De bidonnen waren uiteraard al terug leeg. We blijven het onderste uit de kan halen en het tempo zakt niet, pittig naar boven, vol naar beneden! Ik zit met nog een overschotje en kan de tussen stukken, voor zover die er zijn het tempo er goed in houden. Op en af, schrotter, bospad of asvalt schaduw of zon, het bakske mag leeg! De laatste 10 verlopen gelukkig redelijk vlak maar ook hier besluit ik de gas volledig open te houden! We slingeren in een rotvaart over de fietspaden, springen over een oude spoorwegbedding en roefelen maar door, zolang de benen het nog kunnen is het wel leuk. In de laatste km staan de P&P ons nog aan te moedigen. Meurrig rijden we over de meet! Water aub!!! De mobil staat aan het transalp camp, heerlijk douchen, en recuppen is de enige namiddag activiteit! Op het menu, wraps met guacamole, mie con verdura e pollo alla Paulo en uiteraard ne warme choco!! Slaapwel...

Klein wandelingetje, het zal niet de laatste zijn!

Voor de verandering aan het eten op een "vlak" stukje...

De Queen stage: let vooral op de "zwarte punt" in klim 1...

Uitslag: 34 in categorie dag uitslag 36 Men Overal 48ste Algemeen Overal
6u38' ; 17,82km/u gemiddeld

Rit 2: Saalfelden - Mittersil 64km - 2280hm

Vandaag rit twee, na de "opwarming" van gisteren stonden we vandaag in het startvak met gemengde gevoelens. We zouden normaal gezien moeten kunnen verbeteren maar gezien mijn benen van gisteren en de opspelende rug twijfelde ik daar nog steeds een beetje aan. De start verliep naar mijn gevoel een pak rustiger, het leek erop dat iedereen een beetje afwachtend startte. Met het profiel van de rit in het achterhoofd misschien nog niet zo een slecht idee. Na goed 10 km begon de eerste lange, steile klim. Ik zat vrij direct in een goed ritme en kon ondanks de stramme rug een mooi tempo ontwikkelen. Johan kwam iets moeilijker opgang, de stevige percentages maakten het extra zwaar. In de afdaling naar Saalbach reden we over een mooie down Hill trail wat de fun factor van de rit alweer deed stijgen! Vanuit Hinterglemm begon de tweede klim. Dik 10km omhoog met als apotheose een wandelpassage! Eens boven en de eerste technische kilometers achter de rug begon een snelle schrotter afdaling! De laatste 10 waren relatief vlak, een finalleke zoals in de polder, gazze geven! Sprinten tot zo goed als op de meet! P&P stonden alweer te blinken aan den arrivee, altijd super! Recuppen is al wat de klok slaat! We staan op een klein campingske, op het menu bruscetta's en pasta alla Paulo! De pat swanjeerd de fietskes weeral top, de was en de plas doen we ff zelf, heerlijk dagje! Nog ne choco en dan op tijd de nest in, anders komt het niet goed morgen op de "koninginnen" etappe!!

Bruggetje...

Fun fun fun op het downhill parcours, hier niet echt technisch...

Heerlijk "single trackje"

Gelukkig met betere benen!!!

Uitslag: 45 in categorie dag uitslag 48 Men Overal 67ste Algemeen Overal
4u08' ; 15,6km/u gemiddeld

Le grand depart: Ruhpolding - Saalfelden 102km - 2260hm

Den eerste, eindelijk was het dan zover! Le grand depart! Onder een reeds volop aanwezig, brandend zonnetje stonden we om iets voor negen in ons startvak. Vandaag op het programma, een pittige start een klim om op warm te draaien en een tweede iets langere klim. Om af te sluiten 40km in stijgende lijn richting finish. Mijn eerste dag is meestal m'n zwaarste dag en ook vandaag was het van dat! De start was snel, eerst over asfalt, daarna de eerste schrotter stukken. Johan schoot vinnig weg, ik raakte z'n wiel in de woelige, nerveuze opening kwijt en ik moest alle zeilen bij zetten om terug in z'n wiel te geraken. Misschien ging ik hier iets te diep en moest dit de rest van de rit bekopen.  In super tempo vlogen de eerste 20 km voorbij, stillaan werd het pak een lang lint dat op zijn beurt steeds verder en verder uitgetrokken werd. De eerste klim, het draaide bij mij voor geen meter, Johan peddelde door en kwam af en toe eens vragen of alles in orde was. Zwaar benen, een onderrug die de laatste dagen al opstandig was en nu helemaal protesteerde en de maag die de energie niet naar de juiste plekken kreeg. Het was duidelijk m'n dagje niet! In de eerste afdaling ging ik voor de verandering nog eens onderuit! Gelukkig en straf eigenlijk maar zonder erg, recht krabbelen en verder! Ook de tweede klim was voor mij een "highway to hell"! Ik kwam nooit in het goede ritme, damn. Ook Johan wist ondertussen waar de klepel hing en bleef in de buurt. Na een zeer technisch laatste stuk van de tweede afdaling kwamen we op het laatste gedeelte van de de dag, 40km in licht stijgende lijn richting arrivee. Het plan was in een groepje mee te glijden. De eerste 15 ging dat perfect, tot de tweede bevoorrading waar we iets te veel tijd namen, de meesten van ons mooie groepje bidonnen aanpakten of gewoon doorreden en de vogel was gaan vliegen! Gelukkig zat de wind mee en had de Johan nog een cartouchke op overschot, we verloren allicht nog wel een paar minuutjes maar er kwam toch ook niemand meer terug. Het finale gekabbel zorgde nog voor een redelijk pittig slot van een zware eerst rit! Recuppen was de boodschap, eten, drinken de usual. Even verfrissing zoeken aan het lokale meertje want het was nog steeds erg warm en dan een pastake bij den Italiaan, het is per slot van rekening vakantie he! Nog een biertje (een paar voor de begeleiding) en dan (bijna) allemaal op tijd de nest in!

De start, voorlopig nog alles onder controle.

Lekker in't bos!

Zwaar dagje, mooie rit!!

Etappe 1, zoals gewoonlijk mijn zwarte beest!!

Uitslag: 60 in categorie Men 80ste Algemeen
4u27' ; 22,8km/u gemiddeld

Transalp 2015... Let the games begin!!

18-19 juli, we staan inmiddels in Ruhplding aan de voet van het imposante Alpen massief! Vandaag kwamen we na een rit van 13u op een leuke camping waar we twee nachtjes zullen staan alvorens we zondag starten in de transalp mountainbik race! info: http://bike-transalp.de/en/news/. De laatste weken werden de nodige puntjes op de i's gezet om hier in top vorm aan de start te kunnen staan. Hopelijk zijn we er klaar voor, zijn de weergoden ons goedgezind en staat ook onze mechanic op punt om ons in 7 etappes tot aan het Garda meer te brengen... Gisteren avond kregen we nog een stevig onweer te verwerken maar vandaag staat er een pittig zonnetje boven Rupholding. Na een uitgebreid ontbijt, een wasje en een plasje was het even de fietsen "fine tunen" gevolgd door een stukje rondbollen richting start en omstreken. Een hapje in het dorp en dan de nummers ophalen aan het zwembad. Hier was het erg rustig, "slechts" 450 deelnemende ploegen van de 600 mogelijke vrije plaatsen? Het overaanbod aan meerdaagse Mtb-evenementen heeft duidelijk ook een inpakt op de deelemersveld van de transalp... Maar goed geen probleem, we zijn hier om ons ding te doen, een paar ploegen meer of minder zal het verschil niet maken. Vanavond staat er kip met rijst en saus al la patski op het menu, moet voldoende zijn om morgen de eerste etappe vol te kunnen starten. De Polle heeft hier vandaag de eerste kilometers van zijne come back gereden, de Pat heeft de omliggende heuveltjes alvast wat platter gereden. De Johan heeft wat last van de luchtwegen en ik sukkel een beetje met de rug, dus geen van beide 100% maar goed genoeg om morgen er tegen aan te gaan! Morgen verslag vanuit Saalfelden, een dikke 100km verder en een paar bergjes over...

De volledige route...

Kermis in Zandvliet

De voorbereidingen voor de transalp lopen op volle toeren. Er werden veel kilometers gedaan in de polder maar ook Aywaille werd weer een aantal keren bezocht om het klimmen wat extra te onderhouden. We reden  richting Werchter om daar ff met het vrouwtje te ontbijten, ik reed de verrassend mooie " Sebastien Rosseler" classic vanuit Lierneux, de Itegemse pijl met transalp maat Johan, de lange rit met de klievers en noem maar op! Kilometers werden er gedaan! Na alweer een mooi weekendje aan de zee met de Pat, de vrouwtjes en uiteraard de fiets stonden maandag en dinsdag de "kermiskoerskes" van de polder weer op het programma. Maandag het klieverskampioenschap en dinsdag de polderkoers voor het goede doel. We kunnen die kort samenvatten, het regende en op de natte kasseien wilde ik absoluut geen enkel risico nemen. Voor de rest zijn het nog twee pittige trainingskes vooraleer we vrijdag vertrekken naar de Transalp! De uitslag van de koetsjes, ik was twee dagen 4e of 5e denk ik, niets speciaals maar veilig over de finish, het belangrijkste!!

Gelukkig wel het ploegenklassement gewonnen!! Hup voor het goede doel!!

vive la France...

Twee weken na het BeMC avontuur stond er weer teen en tander op het programma. Een extra lange trainingsstage/fietsvakantie op het programma. Wat oorspronkelijk gepland stond als 4 dagen met enkele Spartanen op en rond de Ventoux werd gaandeweg uitgebreid tot 2 weken toeren en fietsen doorheen heel Frankrijk. Samen met Bert Van de Wouwer, alias de Roste en Patrik Van Stappen trok ik met de mobil richting Carillon le Brave. Op twee kilometer van Bedoin hadden de Guns en Co een huisje gehuurd en vandaar werd van zondag tot vrijdag de boel op en rond die magische Ventoux verkend. Het weer was heerlijk, het huisje top het gezelschap aangenaam. Ik zat enkel met een erg vervelend hoesje en diep gaan lukte nooit, spijtig, maar gelukkig kon ik wel de geplande ritjes mee afwerken. De dagen vlogen voorbij, lekker ontbijten, ritje doen al dan niets iets eten onderweg, relaxen aan het zwembad en de nodige "recuperatie" drankjes nuttigen. De Spartanen trokken vrijdag morgend terug richting de vlakke polders en wij bleven lekker rustig achter in de schaduw onder de kale berg. Zaterdag stond voor ons de "Baume de Venice" op het programme, een cyclo die over en rond de Ventoux blijft gaan van dik 130km met daarin 2900Hm, één beklimming langs Malaucene en wat gekabbel terug. Eerst dacht ik bij Pat te blijven maar ik liet me na een trage start toch wat mee drijven in het pak en op de Ventoux koos ik m'n eigen tempo. Tijdens de klim kwam ik halverwege Bert terug tegen en deze loste iets verderop. Het was opnieuw erg warm en de longen hadden het nog steeds moeilijk voldoende zuurstof binnen te trekken. Het gevoel was niet super maar toch kon ik een redelijk tempo blijven rijden. Ik werd in de cyclo toch nog 45ste in een tijd van 4u43'. Kort na mij kwam den Bert binnen gebold (60ste in 4u47')op zijn beurt kort gevolgd door een sterk finishende Pat (80ste in 4u55). Een geslaagd, warm, heet, kort intermezzo. Na de finish reden we terug richting Bedoin om daar op de camping even te relaxen en de komende week te plannen. Aan het zwembad en rond de tafel werden plannen gesmeed om de zon te volgen en onze route verder zuidwaarts te zetten. Mijn oog viel op een klein campingske in Contes 15km boven Nice. Vandaar zaten we direct in de "Alpes Maritimes" en konden we onze klimbenen verder fine tunen. We kwamen kort na de middag op ons stekkie terecht en het bleek daar wel erg rustig, in een boomgaard verscholen lag idd een camping, met zwembad verzorgd sanitair maar voor de rest weinig te zien. We besloten er toch nog even op uit te trekken. De Pat zat wat met zware benen maar de Roste en ik reden toch ff tot Monaco om daar een ijsje te eten en daarna opt gemakske terug te bollen. De volgende dagen bleef het heerlijk weer en deden we zeer mooie ritjes. Donderdag ochtend vertrokken we richting Vogezen, een heel pak noordelijker maar ook daar nog steeds erg leuk zonnetje. Zaterdag stond daar de 3ballons op het programma, een stevige cyclo waaraan de meesten volledig uitgerust beginnen. Uiteraard deden de jongens vrijdag nog een mooi ritje en stonden ze zondag met een paar zware benen aan de start. De start verloopt redelijk hectisch en snel, gelukkig komen we hier zonder kleerscheuren door en kunnen aan de eerste stevige klim beginnen. Ik rij nog steeds samen met de Roste maar dieje trapt een spaak uit z'n wiel, bummer! Ik bol op m'n eigen tempo rustig verder. De vermoeidheid zit er duidelijk in. De Trois ballons is natuurlijk nog wel een serieuze rit, op de hoogste passages regent het en is het bij momenten frisjes.

Dag 3: Finishen aub

En hopla, alweer de laatste... De recup op de camping was weer moppie. Lekker gegeten hel de middag door, op tijd den beddenbak ik en voor de verandering goed geslapen. Jeroen kwam zondag een dagje meebollen en samen met de Jef en den Erik trokken we naar de start. De Krikke gaf er brui aan en verkoos een potje mini-golf boven een potje maxi-mtb. Ik nam al op voorhand het besluit niet met de snelle funs te starten en vandaag volledig m'n eigen ding te doen. 100kmm met dik 300Hm lang en pittigZo geschiedde, ik zag de mannen in groep van me weg rijden op de eerste klim, ze vlogen weer vlotjes omhoog. Voor mij geen stress maar wel tempo stampen. De openingsklim is pittig en lang niet opblazen is de boodschap. Al vrij snel kom ik de eerste bekende al tegen, de snelle start heeft hem de benen afgesneden en hij zit nu met de gebakken peren. Uiteraard is dit goed voor mijne moral, de benen doen de rest. Voor halverwege de rit heb ik er weer twee te pakken. Ik denk dat ik nu rond de vierde plek moet rijden en blijf lekker doorbollen, het gevoel is prima! Intussen heeft er één iemand zich in m'n wiel genesteld en is blijkbaar niet van zin enig kopwerk te doen of mij te laten rijden. Hmmm, toch ff navragen. Het blijkt den derde in het algemeen klassement te zijn die in dat klassement 3' voor mij staat. Ok, vandaar!! Ik probeer van hem weg te rijden, maar weg geraken lukt me niet! Chapeau voor hem, to bad voor mij! Op 10km van de meet krijg ik plotseling de blauwe trui van de leider in het vizier! Da kan na niet denk ik en pers er op een stevig klimmetje alles uit in een poging tot bij de leider te komen. Ik kom dichter bij de blauwe trui en mijne schaduw moet blijkbaar toch lossen, twee vliegen in één klap! De gas gaat nogmaals open. Op enkele kilometers van de finish kom ik samen bij den blauwe. Ik feliciteer hem met z'n eindoverwinning maar hij zegt me dat hij de trui aan het verliezen want dat de tweede in het algemeen klassement al zeker 10' weg is. Ik zeg hem dat day voor mijn gevoel quasi onmogelijk is en geef nog eens extra gas. Hij klampt aan en samen bollen we over de meet. Ik werd vandaag tweede in 4u56 op 3' van den eerste! Mijnen blauwe maat verliest de trui met 6" en kan zichzelf wel voor het hoofd slaan! Ik kom net te kort voor een derde plek in het algemeen klassement... Ik ben anders uiterst tevreden met het resultaat en het gevoel van de laatste dag! Ik hoop volgend jaar op full power hier nog eens aan de start te staan en er opnieuw vol voor te gaan, den BemC blijft een erg leuke, pittige meerdaagse wedstrijd!

BeMC dag 2: battle in het bos!

De rit van gisteren was redelijk verteerd na de nodige recupshakes, pastas en andere zoetigheden. Het been stond redelijk dik maar echt last zou ik niet mogen ondervinden. Bij de start stond uiterdaard de top 10 van de fun's wat naar elkaar te lonken, iedereen duidelijk in vorm en met goesting om er een lap op te geven. Zo geschiedde ook! Vandaag stond er 95km op het programma met daarin 2500Hm, maar daar lagen ze precies niet echt wakker van want vanaf de eerste meters was het koers. In een klein groepje was het constant vlammen en veel tijd voor te recuppen was er niet. Bij de eerste bevoorrading stopte ik om een bidon te vullen en de mannen waren weg. Een lange achtervolging was het gevolg. Even dacht ik de aansluiting definitief kwijt te zijn maar in een langere klim kreeg ik de mannen toch in het vizier. Het bleef heel de dag vlammen en verschillende pogingen om weg te geraken werden gelukkig in de kiem gesmoord. Opnieuw werd ik 6e in de dag uitslag, in de algemene uitslag steeg ik een plekkie naar plaats 5, inmiddels al wel op 7' van den eerste. Ik moest vandaag serieus aan den bak en redelijk diep gaan. Morgen zou ik het rustiger aan doen, de mannen laten gaan en terug een paar slagen minder rijden. 's Avonds begon het te druppelen en was het best koud daar langs het water!! Gelukkig is er dan de camper die me lekker ons lekker warm houd en voor de nodige gezelligheid zorgt. Liesbeth van de Jef, de Lou en de Gust zorgen voor de nodige ambiance en meer moet dat niet zijn. De Krikke besluit de laatste rit te schrappen wegens te zwaar vermoeid, dat geeft toch aan dat het een stevig toerke is!

BeMC: Dag 1

Terug naar de BeMC, de zwaarste meerdaagse MTB-marathon van de BeNeLux! Volgens mij kan dit wel ongeveer kloppen want ook dit jaar stonden er weer drie stevige ritten gepland. Zoals gezegd was de MTB-voorbereiding vooral op de baan gedaan in een korte, pittige periode. Trainen en beter worden stond vooral op het programma, het extra pittige laatste weekend zou ongetwijfeld nog wat in de benen zitten. Donderdag kwam ik in de loop van de dag op de camping binnen gebold. Jef de Schutter, de Krikke en den Erik van Bets makkten ons groepje kompleet. Nog een stevige pasta een gezellig avondje en wij op tijd de nest in. Vrijdag stond er een relatief korte maar daarom niet minder stevige openingsetappe op het programma, 67km met daarin 2200Hm. Eigenlijk bestond de rit uit twee lussen, in elke lus werd de befaamde muur van Borzee voorgeschoteld en dan weet je dat het best pittig zal worden. Gelukkig was het droog en viel zelfs de temperatuur redelijk goed mee. Ik stond nog in mijn blauwe leidertrui van het vorige jaar aan de start maar maakte niet al te veel aanstalte om de trui vanaf de eerste meters met hand of tand te verdedigen. De ambities lagen niet al te hoog. Aan de start was het eigenlijk best gezellig en kwam ik heel wat bekende koppen tegen! Vanaf de eerste meters was het direct klimmen en eigenlijk kon ik best mee in het snelle pak. Ik besloot volledig mijn eigen ding te doen en rustig op tempo en temperatuur te komen. Nooit echt geforceerd wat maakte dat het een aangename rit was, veel alleen gereden maar op dit technisch, klim parcours is dat geen nadeel. Halverwege de rit kwam ik in een technische, gladde afdaling na een schuivertje van een voorganger tegen een rotsige wand tot stilstand, het onderbeen kreeg een serieuze tik en het was toch bekomen en schade opmeten voor ik verder kon. Net onder de knie zat een redelijke snee die best diep leek te zijn. Al bij al verloor ik niet te veel tijd en buiten het been leek de schade vrij beperkt. Aan den arrivee stonden al heel wat "fun" nummers te blinken. Uiteindelijk werd ik vandaag 6e op 2'42" van den eerste bij de funs. Eigenlijk ligt dus alles op een zakdoek en kan het best spannend worden de komende dagen. Ik heb vooral erg genoten van het MTB'en op zich en de fiets deed het opnieuw geweldig. Ook de andere campinggenoten kwamen één na één binnen en in het doorgebroken zonnetje was het heerlijk toeven daar in het gras. Een kort bezoek aan de roodkruis stand, twee draadjes onder de knie en de glimlach van de doktersassistente maakten opnieuw duidelijk waarom ik elk jaar de stikkers koop!!

100% velo!!

Na de bittere pil die de marathon was en die ik met moeite geslikt kreeg was het terug tijd de fiets boven te spitten. Er staan enkele mooie tochten op het programma en de fiets benen zitten hopelijk niet te ver weg. Er werden meteen enkele pittige fietsweekendjes gepland en de omgeving rond Aywaille werd opnieuw grondig platgereden. Ik deed in korte tijd erg veel kilometers om zo de achterstand een beetje in te perken. Ik ging een weekend met Transalp team genoot Johan Boven naar d'Ardennen en deed ook in de vlakke polders de nodige kilometers. In het Hemelvaart weekend stond de BeMC op het programma. De voorbereiding was iets te pittig maar de goesting om te MTB'en was des te groter.

Dus, de marathon...

Vol goede moed stond ik zondag in het startvak, achter de "pacemakers" voor een tijd van 3u te halen. Om 9u werden we opgang geschoten. Het vertrek ging vrij vlotjes, in Antwerpen start niet heel veel volk dus van enig gedrum is er geen sprake. Na een kilometer of duiken we de konijnenpijp in, een tunnel onder de schelde. We gaan van linker naar rechter oever om daar na 42km op de grote markt aan te komen. In de tunnel gaat het tempo sterk omhoog, het pittig naar beneden lopen doet de koude benen duidelijk geen goed en tegen dat we beneden komen ben ik reeds voor een groot stuk verkramt. Het naar boven lopen gaat veel trager en in de groep blijven is nog geen probleem. Eens terug buiten voel ik me al niet te best, als je na 5km de benen al voelt op een marathon dan weet je dat je niet goed bezig bent... Op de schelde kaaien staat Vicky met de fiets te wachten om me verder te begeleiden, ook haar ontgaat het niet dat het verkramt lopen is. Het gaat echt slecht, in het kopje begint het ook slechter en slechter te gaan en ik begin me er dan al stilaan van bewust te worden dat een "toptijd" héél moeilijk zal worden. Het gaat van kwaad naar erger, we lopen tegen 14km/u gemiddeld, en ik moet de groep stillaan laten gaan. De benen zijn nu volledig verkramt en van vlot lopen is al helemaal geen sprake meer!! Na 15km zakt het tempo, de moraal is helemaal weg en ik stop om even te stretchen en te redden wat er te redden valt. Niets dus... Ik zet me op een muurtje en zit daar een paar minuten voor me uit te staren en probeer daar al te achterhalen wat er fout is gegaan. Vicky weet uiteraard ook niet wat te doen en steunt me toch in het besluit verder te lopen. Ik trek me terug opgang, slenter een beetje voort en hoop op beterschap in de komende kilometers. Intussen komen andere lopers me langs alle katen voorbij, de moraal is nu helemaal weg! Het vervolg is simpel... Het is geen marathon maar een marteling. Alles doet zeer, de focus is helemaal weg en het eten lukt me ook niet meer. Een paar keer denk ik alsnog aan stoppen maarja wat lost dat op. Uiteindelijk kom ik strompelend op de grote markt aan in een tijd van 3u32!!! Gelukkig is m'n vrouwke daar om alles te relativeren en me te steunen! De weg terug naar linkeroever is lang, zelfs met de tram! Ik ben diep geweest om uit te lopen en zit toch nog geruime tijd diep na één van de zwartere dagen in m'n "sportieve carriere". Ik lig uiteraard lang wakker om de oorzaak van de misser te achterhalen. Ik denk nog steeds dat de week voordien niet meer lopen voor mij één van de hoofd oorzaken is, samen met het te gefocust achter de "pacemakers" te lopen. Gewoon m'n eigen ding doen, rustiger vertrekken en dan versnellen. Langs de andere kant ging op training alles perfect tot... In alle geval wat er ook van is, het zal niet m'n laatste marathon geweest zijn, dat weet ik nu al! Hopelijk wel die met het slechtste gevoel, slechter kan echt niet!! Mercie aan de supporters, vooral m'n vrouwke maar ook ons vader en z'n madam en... mijne coiffeur, zeker na zijnen blauwe chimay en de peptalk in zijne stoel!!

2015?? Hallo...

OK, april 2015... Vorig jaar zat ik nu in den afrik! Dit jaar ziet het er een beetje anders uit, een eentje veel! We hebben hier thuis een kleine verbouwing achter de rug en deze was pittiger dan gepland en Ik ben Peter geworden van Stans Schroyen. De plannen om na 2012 nog eens de marathon te lopen kreeg na Kasterlee al snel vorm en een optimistche richttijd van 3u werd daar maar ineens aan geplakt. De verbouwing heefterg veel tijd opgeslokt en dus werden er geen lange fietstrainingen meer gedaan en werden er kilometers en kilometers gelopen. Snelle, trage, intervallen, blokken, trappen noem maar op, het volledige gamma aan looptrainingen passeerde de revue. De verbouwing zit er sinds deze week (op een paar kleine details na) en zondag is het zover. Het weer is de laatste weken super geweest en het heeft een paar keer serieus gepikt dat ik de fiets moest laten staan en er alleen met m'n sloefkes op uit trok. De tijd van 3u lijkt me nog steeds haalbaar. Ik zal het snel laten weten.....

Terug naar de hel...

Het is weer ff stil geweest op "den blog". Na al de bijzonder mooie mtb avontuurtjes van afgelopen zomer was het even de riem eraf... Het vrouwtje wat extra swanjeren en een wat mooie weekendjes met de mobil onderweg. Eind oktober trokken we met de mobil naar het zuiden van Spanje om daar het laatste Europees zonneke nog mee te pikken. Intussen werden de looptrainingskes uitgebreider en kreeg de conditie samen met de plannen rond een tweede "hel van Kasterlee-deelname" steeds meer vorm. Natuurlijk is er voor Kasterlee meer nodig dan wat lopen en af en toe de fiets nemen. Niet ziek worden en rustig aan de duur trainingen werken is daar een serieus onderdeel van. Vorig jaar wilde ik ook mee doen maar moest ik geblesseerd afhaken, deze fout moest ten alle tijden vermeden worden. Spijtig dat in de week voor D-day er iets in m'n rug schoot en ik helaas in paniek onder de Paul van Loon z'n kinesist handen belandde. Zonder één duathlon te doen vertrokken ons Vickske en ikke zaterdag naar Kasterlee om er zondag 21december te starten aan mijn tweede editie... Het weer was redelijk geweest, niet te koud en vooral niet te veel regen, het parcours zou er in tegenstelling tot 2012 nog redelijk kunnen bij liggen. Om 8u werden we opgang geschoten. 15km lopen... Ik zat eigenlijk meteen in een leuk groepje waar nog een beetje gelachen en gezwansd kon worden. Ik liep zonder hartslagmeter maar het gevoel was goed. Het tempo lag goed 14km/h, adem over om te klappen en met de mannen mee binnen te lopen. Snel de wisselzone in, ik liep reeds met beenstukken en een koersbroek, snel van schoenen wisselen, overtrekjes een paar dikkere handschoenen en wat proviand in den achterzak en ikke weg. Snel een kusje van't vrouwke, meer heb ik niet nodig om der een lap op te geven! Toch een beetje aftasten wat de onderrug zou gaan doen. 

De eerste ronde ging heel vlot, het parcours lag er een pak beter bij dan twee jaar geleden! Deze keer slechts plassen en geen beken op het parcours. De zuigstukken zogen nog steeds, maar in het veld kon men tenminste blijven rijden! Goed voor de moral. Het fietsen ging me duidelijk goed af en gedurende de verschillende lussen kon ik steeds volk blijven oprapen. Naar het einde toe begon de rug toch wat te knagen, de laatste van 5 ronden nam ik best wat gas terug om even op m'n positieve te komen en nog wat extra te eten. Na 4u12 had ik de 105MTB kilometers achter de kiezen, 25km/u gemiddeld das niet slecht! De 14e fietstijd. Maar dan!! Bij het afstappen in de wisselzone was het alsof m'n rug nog even verder reed. Wa was da?? Het stukje van de fiets naar de wisselzone was er eigenlijk al teveel aan! Het liep voor geen meter!! 

Pijnlijke rug?? Nee...

Vicky moest me daar helpen me om te kleden, een droge loopbroek en een nieuw onderlijfke en dan weg. De Jeroen stond intussen gereed om mij met de fiets bij staan voor de 30loop kilometers die me nog te wachten stonden. Zijn eerste woorden, "hoe loopte gij der na bij??" Ok, het was mij ook wel erg duidelijk dat da hier niet simpel zou gaan worden. Het kon eigenlijk twee kanten op, oftewel herstelde een beetje en loop je da wat los ofwel kunde der na een paar kilometer volledig de brui aan geven. Opgeven is voor mij niet direct een optie maar ik twijfelde toch even, zeker nadat een paar knapen me nogal vlot voorbij liepen. Na een kilometer of 10 begon alles toch wat vlotter te gaan en kreeg ik terug moet. Ik vroeg Jeroen wat het tempo zowat was en die zei me 8, 9 per uur... Miljard dan zou het hier nog wel ff gaan duren! Ik probeerde wat te versnellen. Ik was me van geen tijd bewust en keek al uit naar de passage op 15km. Aan de sporthal stond weer een heel deel supporters het beste van zichzelf te geven en naar gewoonte schoot ik daar mentaal gezien al een serieuze cartouche af... het doet toch altijd wat als je al ff onderweg bent en dan zo een bende ziet staan. Komaan, nog 15km, alles geven. Na de emotionele boost opt uiteraard het besef dat het nog ff lopen is. Aftellen dus... De laatste 7 werden weer erg zwaar maar de Jeroen zorgde voor de nodige afleiding, mercieks!! De laatste twee gaat het uiteraard weer wat beter en binnen lopen op de rode loper is al helemaal binnen komen in den hemel. Gelukkige gene sinte Pieter maar een heus supportersgroepje, zalig!! De laatste 30km legde ik toch nog tegen 11,87km/h af en was dus nog eens 2u33 onderweg. In totaal was ik 7u58' onderweg en strandde daarmee op een mooie 25ste plek. 2jaar geleden was ik 9u44 onderweg en wed ik 23ste. De toestand van het parcours is dus duidelijk erg bepalend voor de eindtijd en dat is zo een beetje voor iedereen het geval!! Nog eens nen dikke mercie aan het vrouwke, de Jeroen en de rest van de supporters!!