LCMT nog eens doen?

Den lcmt, de eerste “meerdaagse” die ik ooit deed. Toen trok ik alleen naar Houffalize om 3 of 4 ritten op den mtb af te werken. Heel precies weet ik het niet meer... Later zou ik op de lcmt Patrik van stappen en Paul Andries tegenkomen. Het zouden de bike makkers worden waar ik veel binnen- en buitenlandse tripjes mee zou gaan maken! Maar goed, het is ondertussen 2019 en op café besloot ik samen met Stijn Hanh, Jens Merveille en Jara de Clerck de lcmt te rijden. Zij kozen voor de 3 daagse mtb toer, ik koos voor het combi klassement. Dit wil zeggen twee dagen op de weg met de race fiets en twee dagen met de mtb het bos in. Uiteraard was uitvalsbasis van dienst nog steeds Houffalize. De vrouwtjes waren ook van de partij en we stonden op een heerlijk rustig campingetje niet ver van de start en finish. Donderdag was het verzamelen geblazen om als combi rijder een eerste rit op de baan te doen samen met de mannen die voor de 3daagse cyclo formule kozen. We werden prima op tijd gelost en vertrokken voor 168km en 3100 hm. Een pittige rit richting Luxemburg, de Duitse grens en zo terug richting Houffa. Dat het pittig zou gaan worden en dat er heel wat volk er zat te popelen om het “peleton” wat uit te dunnen was al heel snel duidelijk. Knallen dus, ik vond het allemaal best maar moest al snel diep tasten om een mooie groep niet te laten rijden of gewoon te missen! Bergop bleven die redelijk knallen, zalig als je dan net mee kan. Uiteindelijk brokkelt het hier en daar nog wel wat af maar het bleef verbazend goed gaan! In het combi klassement kwam ik na 5u3’ als tweede binnen. Het was een heel leuke maar echt wel zware rit geweest! 33,3 km/u op dit parcours vond ik zelf ook bijzonder snel! Snel naar de camping waar intussen iedereen was gearriveerd, voor de andere boys begon de lcmt pas morgen met de eerste mtb rit. Een heerlijk pastake, lekker aan het riviertje rond de vuurkorf, het was echt genieten! Vrijdag, dag 2. Vandaag op het programma een mtb “ritje” van 97km, 21,3 Km/u gemiddeld op den teller. Ook hier was het vanaf de start “knalleuh”. Ik zat voor het eerst na m’n ACT-3 avontuur op den mtb en dan nogwel op m’n nieuw machien. Het was op alle fronten een beetje aftasten. 4 weken geleden brak ik m’n ribkes op Luxemburgse bodem en vandaag reden we stukken rond la roche waar ik toen met gebroken moraal en ribben rond hotste. De nieuwe fiets, 100mm veerweg dus opnieuw een iets andere positie. De grootste verandering was uiteraard het singel blaadje vooraan. Zou ik met een 34 - 51/10 overal op geraken? Al snel werd het duidelijk, een zalig bakkie om mee te knallen. Een perfecte lockout op de vork en kom ik opnieuw als twee combi rijder en vierde mtb algemeen binnen! 4u36 Het is inderdaad nog erg rustig aan de finish boog. Iedereen van de polder komt veilig en wel binnen en de vrouwtjes hebben het nodige gedaan om ons weer heerlijk te laten recuppen! Rijst met kieke en groentjes! Opnieuw heerlijk rond da vuurtje! Zaterdag, dag 3... opnieuw op de baan! We vertrokken vandaag een uurtje vroeger, om 9u werden we voor 140km en 2500hm losgelaten om opnieuw richting Luxemburg te rijden. Ook vandaag het hoofd ingrediënt, de grote plateau! De benen voelden na de twee afgelopen dagen nog zeer goed aan. Af en toe ging het naar mijn gevoel zelfs wat traag en regelmatig snokte ik samen met de nummers 1 en 3 van het combi klassement aan ons peleton van cyclo mannen. Na goed 90km besloot ik er een serieuze ruk aan te geven in de hoop met een kleinere groep weg te geraken. De groep dunde idd erg uit maar op de volgende lange en steile klim, die ik wegens gebrek aan parcours kennis niet zag aan komen, had ik het zelf aan m’n pan. De duidelijk sterkere leider in het combi klassement gaf er een lap op en ik moest passen! Lap, gespeeld en verloren noemen ze dat, of uzelf even tegen komen... in alle geval, den eerste en mijn directe concurrent den derde in het algemeen klassement waren weg. Uiteraard gingen die niet meer wachten!! Er reste mij nu gewoon de opdracht zo hard mogelijk te rijden om m’n tweede plekkie te kunnen vasthouden! Zo geschiedde, stoempe loempe!! Ik heb m’n vatje daar vakkundig leeggereden met een paar stervende zwanen in m’n wiel! Het gevoel was super (bij mij toch), enkel spijtig dat het in de achtervolging was... uiteindelijk kwam ik na 4u08’ binnen, gemiddeld 33,3km/u. Die mannen waren slechts 1’40” binnen. Ik wist m’n tweede plek algemeen te behouden al kwam de nummer drie nu wel erg dicht. De dag werd opnieuw rond het vuurtje afgerond.... de vrouwtjes hadden besloten om vandaag ook een piekje te leggen daarbij gesteund door de Achouffe kabouter en zijn bekende wonderdrankjes! Heel de namiddag van de ene versnapering in de andere zou de batterij voor alweer de laatste etappe wel opladen! Zondag, dag 4... alweer helaas de laatste, korte mtb rit. Vandaag slechts 47km. Echt wel helaas want opnieuw waren de weergoden ons enorm gunstig gezind en was het heerlijk bollen. Zeker op dat nieuw machien! Het was uiteraard koers van in den beginne. De gas open! De derde in het klassement was duidelijk van zin nog een plekkie op te schuiven en te snel moest ik hem laten gaan. Ik bleef echter goed gazze geven en net voorbij halfweg kreeg ik hem terug int vizier. We reden kort daarop samen en ik verwachte nog een ultieme attack van hem. Ik bleef dan maar zelf gas geven om hem alvast uit te putten. Op de slotklim, kort bij de finish sprong hij nog weg en pakte enkele seconden. Helaas voor hem niet genoeg om over mij te springen op het “eind podium” ik ik kwam vandaag na 2u06’ binnen. In totaal was ik over de 4 dagen 15u54’41” onderweg, den derde, Dirk Beullens 15u55’50” hij was dus toch nog erg dicht gekomen. Tegen de 15u39’23” die winnaar Peter van Leuffelen in totaal onderweg was kon ik echt niet op! Hij droeg wel altijd compressie sokken, hihi!

Na de heerlijke 4daagse is het natuurlijk ff zuur te moeten inpakken maar dit was zeker voor herhaling vatbaar! Dikke merci aan de mannen van Zandvliet!! Aka “de LCMT ridders”! Dikke merci aan de madammen ook natuurlijk!!

Waarom nie den ACT-3...t

Met enkele heerlijke bikepack avontuurtjes achter de rug en vooral enkele in het verschiet was de goesting groot om asap een nieuw avontuurtje op de mtb te beleven. Aangezien de ACT-3 in de boeken staat als kleinere broertje van de ACT-5 en er enkele locale amigos deze op hun agenda hadden gezet besloot ook ik m’n wagon aan te pikken en me in te schrijven voor dit pack avontuurtje het eerste weekend van mei. Zo stond ik dus opnieuw in Eupen om rond 13u op een woensdag middag met ongeveer 60 andere zotten te vertrekken voor pakweg 470km bikepack/mtb plezier. Het was woensdag middag de zon scheen volop en de voorspellingen voor de komende dagen werden enkel maar slechter! Met als apotheose, sneeuw van vrijdag op zaterdag nacht, jawadde! We vertrokken per 20 ongeveer en al snel was de koers open. Iedereen klaar om het beste van zichzelf te geven. Het is eigenlijk geen koers maar ook hier lieten de meesten zich meedrijven op een stroompje adrenaline, testosteron of ander mannelijk stier hormoon waardoor het duidelijk was dat iedereen zo snel mogelijk wou binnen zijn. Ik reed m’n eigen tempo en kon lekker opschuiven in het pakje. Na 35 km en niet eens zo een gevaarlijke afdaling voelde ik m’n achterband leeglopen, deju das vroeg. Geen paniek, ff controleren waar de melk uit kwam en dan hopelijk verder karren. Helaas, geen lek te zien. Ff bijpompen en terug weg! Nog geen 10 kilometer verder, vanair zonder air! Ik had al een vermoeden dat het ventiel van den tubeless niet goed meer afsloot en dat werd hier stillaan duidelijk. Stoppen, binnen band steken en weer verder. Uiteraard zijn er zo kort na de start al heel wat kaddees op dat kwartiertje me voorbij gekomen maar het is nog 450km, in bikepacken is een lekke band een peanut! Ik kan lekker blijven karren, kan m’n bidonnen in Heimbach vullen, dat is ondertussen in Duitsland en heb priviand in overvloed. We zitten dan ongeveer 70km op het parcours. Het is uiteraard nog vroeg, de avond jong, de benen goed, de moraal toppie en de band blijft hard. Rije rije rije, heel mooi, op en af, snel en traag! Het begint te schemeren en haal de lichtjes boven. Ik weet dat er rond kilometer 140 een camping is met een winkeltje en restaurants. Ik geef redelijk buzze en kom net voor 22 daar aan! Bidonnen andermaal vullen, broodje eten en weer verder! Ik heb een paar keer haasje over gespeeld en rij nu op een derde plek, toppie toch! Ik blijf “rustig” verder bollen en kom rond kilometer 190 een hutje tegen. Het is ondertussen bijna 01u30 en hogen tijd om erin te kruipen. Een overdekte hut, das slaapzak uitrollen, tandenpoetsen, matje opblazen en knorre maar! Enkele uurtjes later, ik denk zo rond 5u10 zit ik alweer op de fiets. Na een tijdje bollen zie ik Gert-Jan voor me uitrijden. Ik ken hem nog van een vorige ACT-5 editie en we bollen samen verder. Ik vraag hem waar hij z’n eerste shop moment van de dag gepland heeft en zo staan we samen rond 8u in een tankstation niet ver van de route, op ongeveer 230km van het parcours samen te ontbijten en ons van de nodige proviand te voorzien. We zijn ondertussen al een tijdje Luxemburg binnen gebold en de technischere en mooiere passages komen er stilaan aan. We stappen naar gewoonte regelmatig af op de "te" technische stukken of om risico’s op gewoonweg te gevaarlijke of niet berijdbare wandelpaden te vermijden. Op een singeltrack op een steile flank gaat het voor den deze echter stevig mis. Om de één of andere reden verlies ik de balans op m’n fiets, tuimel naar de verkeerde kant en tuimel enkele meters naar beneden. Na wat gerollebol kom ik uiteindelijk tegen een boompje tot stilstand. Gert-Jan die vlak achter me reed vraagt me op ik nog”Alive” ben en is zelfs redelijk verbaasd wanneer ikzelf terug recht kom. Wonder boven wonder want als ik naar boven kijk besef ik dat dit veel erger had kunnen aflopen. Het enige waar ik last van blijk te hebben zijn m’n ribben en m’n rug. Ik klauter terug naar boven (een hele onderneming trouwens met een bepakte fiets) en meet daar even de schade op. Ik kijk m’n fiets even na en moet toch even bekomen. De ribben zijn duidelijk geraakt maar ik kruip toch maar op m’n fietske. GJ is ondertussen verder gereden en ook ik zet m’n weg verder. Nog even op de adrenaline maar dan klaart deze roes toch stilaan op en is het duidelijk dat lekker fietsen er niet direct meer inzit. Elk bultje of putje dat ik neem is pijnlijk, op en af de fiets springen doet evenmin deugd en de fiets ergens over tillen is telkens een heuse onderneming. Ik weet dat het nog een heel eind is en in het kopke zit het even niet heel goed. Eigenlijk ben ik net over halfweg, de zwaarste en meest technische passages moeten nog komen en de ribben willen duidelijk niet meer mee! In Esch sur Sûre neem ik een colaatje en 5’ bezinning. Ik ben na de val toch al ruim 20km opgeschoten, heb een interview met den Berten overleefd en besluit  sowieso door te karren! Een DNF heb ik nog nooit moeten melden en ook nu ben ik dat niet van plan ! Rond 16u kom besluit ik opnieuw een stukje van het parcours te gaan en wat extra proviand in de lokale Carrefour op te slaan. Ik ben ondertussen een dikke 330km onderweg. Tijdens m’n stopje trekken ze de hemelsluizen open, ik duikel m’n kw op uit de zadeltas, haal de beentsukken boven en zet m’n weg verder. Ik heb gelukkig een dikke regenjas gekocht met het oog op Kirgistan en ben eens benieuwd wat dit nieuwe spel allemaal aan kan. Het stopt niet meer met regenen, de temperatuur zakt maar in m’n pak blijf ik lekker droog en bovendien lekker op temperatuur. Om 20u kom ik in La-roche en Andenne aan. Ik kan me niet bedwingen en pak een fritje met een curryworstje vlak aan de kerk. Al snel zit ik terug op de fiets en klim het inmiddels donkere en nat bos in. Ik besluit zo lang mogelijk door te rijden en hoop een mooi wandelaarshutje ofzo tegen te komen. Rond middernacht vind ik na even zoeken een ideale plek. Een overdekte hut met enkele banken en tafels die een ideaal bed/droogrek vormen. Ik trek m’n natte kleren snel uit en probeer op de bank m’n bedje te maken. De ribben pruttelen serieus tegen maar ik val toch redelijk snel in slaap. Gedurende de nacht schiet ik een paar keer wakker, normaal het sein om terug te vertrekken. De drang om asap terug op de fiets te zitten is niet direct daar en ik blijf nog lekker snoezen tot een uur of 6. Moeizaam trek ik m’n redelijk droge kleren terug aan en vertrek voor de laatste 70km. Hopla, binnen bollen dus. Nog wel eerst ff de hoge venen over dus echt binnen vliegen is het nu ook weer niet. Met nog 30km te gaan duik ik nog even Spa binnen voor een lekker broodje en ne warme choco. Het “klassement” kan mij al lang gestolen worden en da broodje smaakt, Amaai! Vanaf Spa is het vrij vlot rijden tot in Eupen. Ik kom daar rond 13u30 aan en ben dus iets meer dan 48u onderweg geweest. De ribben hebben het nu wel volledig gehad. Een douchke en wat droge kleren doen deugd. De rest van de Zandvliet boys zijn nog onderweg. Zij hebben een heel deel supporters opgetrommeld en samen met hen ga ik naar de bikers opzoek. Het zal een lange nacht worden om de eerste boy te zien arriveren! Een uurtje later komt den tweede binnen gegleden. Pittig nachtje, het is begin mei en er ligt 10cm sneeuw als we terug wakker worden.... Amaai zij die nog onderweg zijn!! Ik blijf nog een paar uurtjes in Eupen alvorens terug naar Zandvliet af te zakken. De week erop toch maar ff een plaat laten pakken, conclusie: twee gebroken en enkele gekneusde ribben. ‘T is eigenlijk straf dak den toer nog heb uitgereden!!

Den beer

Den beer van Sundern, dit is echt de klassieker onder de  klassiekers geworden! In alle omstandigheden reden we dit lusje al. Regen, wind, zon en zelfs in de sneeuwbuien! Maar de editie van 2019 kan anders ook wel tellen! Lees maar mee hoe het komt dat 2019 in de boeken komt als een specialleke!

Na de marathon van R’dam was het weer de typische overgang tussen loop en fietsbenen. Het lopen ging me heel de winter bijzonder goed af, behalve Rotterdam dan, dus de conditie moest wel goed zijn. Met een mooie startnummer van vorig jaar opzak trok ik samen met den brothar en polderkliever Stefan naar het Sauerland voor onze voorjaarsclassico! Het was pas twee weken na de Rotterdam ervaring maar de goesting om te fietsen was volop aanwezig. Het weer was niet top maar de drang om te rije des te groter. We reden ‘s morgens door richting Sundern om tegen 10u45 aan de start staan en  100km verder over de finish te knallen. Obstakel van de dag, 2600 hoogte meters! Zoals gezegd de buienradars, kmi’s en andere meteovista’s gaven voor de komende uren niet al te veel regen dus we reden naar de start in korte broek, korte mouw, mouwtsukskes en een windstopperke. Ik had voor de opwarming nog een vuilzak over m’n lijf getrokken om de rit van “ziel zum start” te over bruggen. Eens in de startbox besloot ik da vuilzakske toch nog maar ff aan te houden. De start is zoals alle starten zenuwachtig en snel, rechtblijven en niet opblazen is hier de boodschap. Zelfs in mijne blauwe zak was er van opblazen in de eerste kilometers geen sprake. We doken al snel het bos in en al even snel begon het lichtjes te druppelen. Gene paniek en zelfs wat aan de warme kant dus aan de eerste bevoorrading bleef mijne vuilzak bij de andere zakken liggen. Vanaf nu zou ik mezelf wel opwarmen. Net zoals andere jaren bestaat de marathon van Sundern uit twee afstanden. Dus na 55 km kom je aan de finish, de halve marathon en bij die passage vertrek je gelijk voor de volledige marathon of plak je er nog een tweede lus aan vast. Na 10 km op de tweede lus trekken ze de sluizen volledig open, de temperatuur daalt enorm snel en de windstopper/korte mouw combinatie kan me niet voldoende bescherming meer bieden. Het gaat nu tijdens de klimmen zelfs bergaf! De lichaamstemperatuur duikt mee de diepte in en ik krijg m’n eigen niet meer warm! De brains volgen de signalen van de body en doen hun best voldoende zuurstof te krijgen om de afdalingen op een veilige manier te volbrengen. De koude pakt de race in handen, schakelen gaat moeilijk, afdalingen of snelle passages doen alleen maar extra pijn, de kaken stijven op van het klapperen. Stommerik dak ben, zoveel warme kleren thuis en zie me hier rijden! In de tweede lus ben je meestal alleen aan het rijden en het is bibberen tot op de meet en een uur daarna in den otto! Ik kom na 4u30 als 17e algemeen over de modderige finish gebibberd. Als 5de in mijn categorie tegen 21,3km/u! Snel naar den otto om op te warmen en iets droog aan te trekken! Man man wa was da! Ook den brothar en de Stefan komen rillend over de meet en we besluiten, mooi maar o zo koud gehad vandaag! Een goede les, als je dit op een bikepack of andere lange tocht aan de hand hebt kan je beter de juiste kledij bij hebben! Met de ACT-3 in het verschiet ben ik eens benieuwd of de weergoden ons ook daar parten zullen spelen! Ik hoop daar in alle geval m’n regenpak aankoop nog eens goed te kunnen testen!

Rotterdam highway to....

Op 6 april, yep op mijne verjaardag trok ik naar Rotterdam. Het was ook keizerrijden in Zandvliet dus trok ik alleen naar de stadscamping om daar een knalparty te geven en 42 kaarsjes uit te blazen. Er waren nog wat bekenden afgezakt naar Rotterdam en zo zat ik al snel met wat volk op een zonnig terrasje. Nummertje afhalen nog wat lullen met Piet en Dennis en een heel gevolg aan Antwaarpse runners en na een pastake op de camping vrij vroeg de nest in. Zondag ochtend is de zon al vroeg van de partij en de het is aangenaam ontbijten, buiten aan m'n hutje. Nog ff rusten en dan richting centrum van R'dam voor de "line up". Het is ondertussen lekker warm aan het worden... Naar jaarlijkse gewoonten komt er ene flashy hollander Lee Towers "You never walk alone" zingen en al snel zitten we de Erasmus brug op te rennen. De laatste weken ging het me goed af met het lopen maar het is en blijft een marathon!! Fckn 42,195km!! Hieronder de tusentijden… Dan kan je perfect zien tot waar alles volledig volgens plan liep en waar de man met de zonnige hamer andermaal op me stond te wachten... Yep, rond de 6/37

	km.	Tempo	Tijd
	5 km	04:14 min/km	00:21:12
	10 km	04:15 min/km	00:42:27
	15 km	04:13 min/km	01:03:31
	20 km	04:14 min/km	01:24:40
	21.097	04:15 min/km	01:29:20
	25 km	04:17 min/km	01:46:03
	30 km	04:16 min/km	02:07:21
	35 km	04:22 min/km	02:29:10
	40 km	05:49 min/km	02:58:15
	42.195	05:50 min/km	03:11:00

Samengevat komt het erop neer dat tot net voor de Kralingse plas alles redelijk goed ging al voelde ik uiteraard ook al wel dat 3u weer heel moeilijk zou gaan worden. Rond de plas verzoop ik dus andermaal en zonk ook de moraal tot een redelijk min puntje. De laatste kilometers deed alles weer goe zeer maar probeerde ik toch van het publiek en de ambiance te genieten. Dat lukte bovendien nog erg goed en zo bolde ik toch nog met een redelijk goed gevoel binnen. Ok, 3u11' is zeker m'n toptijd niet maar ook m'n slechtste niet. Rotterdam blijft een mooie marathon met veel ambiance, spijtig dat de tijden niet zijn waarvoor ik ging maar, sowieso!  Het is ondertussen april en de kriebel naar de fiets is daar weer, het zal dan ook niet lang duren voor we die knapen weer van stal halen!!

The way to Rotterdam...

Valencia, heerlijk was het daar! Lekker weertje, heerlijk eten, mooie stad, fietsje gehuurd noem maar op. Je zou bijna vergeten dat ik er een marathon liep. De wintermaanden stonden weer voor de deur en dan vallen we nogal eens een beetje terug. Een skiverlofke of twee, wat toertochtjes in de buurt, zelfs een dagje langlaufen in de Hoge Venen samen Paul Jaspers. Dat laatste heb ik geweten want een lies wordt tijdens deze discipline duidelijk extra belast.

Een duathlonneke aan de watertoren, een half marathonneke in Hapert. We bleven echt wel goed bezig. Het lopen ging echt goed, een halve marathon in 1u22' een PR. Dat kon tellen, nooit eerder liep ik zo snel deze afstand en uiteraard was ik hier uitermate tevreden mee! Het uiteidenlijke doel of een eerste echte uitstap waar naartoe gewerkt werd was de marathon van Rotterdam. Enkele jaren geleden liep ik hier mezelf ook al eens te pletter en nu was het de bedoeling om dit zwarte beeste wit te wassen.