2015?? Hallo...

OK, april 2015... Vorig jaar zat ik nu in den afrik! Dit jaar ziet het er een beetje anders uit, een eentje veel! We hebben hier thuis een kleine verbouwing achter de rug en deze was pittiger dan gepland en Ik ben Peter geworden van Stans Schroyen. De plannen om na 2012 nog eens de marathon te lopen kreeg na Kasterlee al snel vorm en een optimistche richttijd van 3u werd daar maar ineens aan geplakt. De verbouwing heefterg veel tijd opgeslokt en dus werden er geen lange fietstrainingen meer gedaan en werden er kilometers en kilometers gelopen. Snelle, trage, intervallen, blokken, trappen noem maar op, het volledige gamma aan looptrainingen passeerde de revue. De verbouwing zit er sinds deze week (op een paar kleine details na) en zondag is het zover. Het weer is de laatste weken super geweest en het heeft een paar keer serieus gepikt dat ik de fiets moest laten staan en er alleen met m'n sloefkes op uit trok. De tijd van 3u lijkt me nog steeds haalbaar. Ik zal het snel laten weten.....

Terug naar de hel...

Het is weer ff stil geweest op "den blog". Na al de bijzonder mooie mtb avontuurtjes van afgelopen zomer was het even de riem eraf... Het vrouwtje wat extra swanjeren en een wat mooie weekendjes met de mobil onderweg. Eind oktober trokken we met de mobil naar het zuiden van Spanje om daar het laatste Europees zonneke nog mee te pikken. Intussen werden de looptrainingskes uitgebreider en kreeg de conditie samen met de plannen rond een tweede "hel van Kasterlee-deelname" steeds meer vorm. Natuurlijk is er voor Kasterlee meer nodig dan wat lopen en af en toe de fiets nemen. Niet ziek worden en rustig aan de duur trainingen werken is daar een serieus onderdeel van. Vorig jaar wilde ik ook mee doen maar moest ik geblesseerd afhaken, deze fout moest ten alle tijden vermeden worden. Spijtig dat in de week voor D-day er iets in m'n rug schoot en ik helaas in paniek onder de Paul van Loon z'n kinesist handen belandde. Zonder één duathlon te doen vertrokken ons Vickske en ikke zaterdag naar Kasterlee om er zondag 21december te starten aan mijn tweede editie... Het weer was redelijk geweest, niet te koud en vooral niet te veel regen, het parcours zou er in tegenstelling tot 2012 nog redelijk kunnen bij liggen. Om 8u werden we opgang geschoten. 15km lopen... Ik zat eigenlijk meteen in een leuk groepje waar nog een beetje gelachen en gezwansd kon worden. Ik liep zonder hartslagmeter maar het gevoel was goed. Het tempo lag goed 14km/h, adem over om te klappen en met de mannen mee binnen te lopen. Snel de wisselzone in, ik liep reeds met beenstukken en een koersbroek, snel van schoenen wisselen, overtrekjes een paar dikkere handschoenen en wat proviand in den achterzak en ikke weg. Snel een kusje van't vrouwke, meer heb ik niet nodig om der een lap op te geven! Toch een beetje aftasten wat de onderrug zou gaan doen. 

De eerste ronde ging heel vlot, het parcours lag er een pak beter bij dan twee jaar geleden! Deze keer slechts plassen en geen beken op het parcours. De zuigstukken zogen nog steeds, maar in het veld kon men tenminste blijven rijden! Goed voor de moral. Het fietsen ging me duidelijk goed af en gedurende de verschillende lussen kon ik steeds volk blijven oprapen. Naar het einde toe begon de rug toch wat te knagen, de laatste van 5 ronden nam ik best wat gas terug om even op m'n positieve te komen en nog wat extra te eten. Na 4u12 had ik de 105MTB kilometers achter de kiezen, 25km/u gemiddeld das niet slecht! De 14e fietstijd. Maar dan!! Bij het afstappen in de wisselzone was het alsof m'n rug nog even verder reed. Wa was da?? Het stukje van de fiets naar de wisselzone was er eigenlijk al teveel aan! Het liep voor geen meter!! 

Pijnlijke rug?? Nee...

Vicky moest me daar helpen me om te kleden, een droge loopbroek en een nieuw onderlijfke en dan weg. De Jeroen stond intussen gereed om mij met de fiets bij staan voor de 30loop kilometers die me nog te wachten stonden. Zijn eerste woorden, "hoe loopte gij der na bij??" Ok, het was mij ook wel erg duidelijk dat da hier niet simpel zou gaan worden. Het kon eigenlijk twee kanten op, oftewel herstelde een beetje en loop je da wat los ofwel kunde der na een paar kilometer volledig de brui aan geven. Opgeven is voor mij niet direct een optie maar ik twijfelde toch even, zeker nadat een paar knapen me nogal vlot voorbij liepen. Na een kilometer of 10 begon alles toch wat vlotter te gaan en kreeg ik terug moet. Ik vroeg Jeroen wat het tempo zowat was en die zei me 8, 9 per uur... Miljard dan zou het hier nog wel ff gaan duren! Ik probeerde wat te versnellen. Ik was me van geen tijd bewust en keek al uit naar de passage op 15km. Aan de sporthal stond weer een heel deel supporters het beste van zichzelf te geven en naar gewoonte schoot ik daar mentaal gezien al een serieuze cartouche af... het doet toch altijd wat als je al ff onderweg bent en dan zo een bende ziet staan. Komaan, nog 15km, alles geven. Na de emotionele boost opt uiteraard het besef dat het nog ff lopen is. Aftellen dus... De laatste 7 werden weer erg zwaar maar de Jeroen zorgde voor de nodige afleiding, mercieks!! De laatste twee gaat het uiteraard weer wat beter en binnen lopen op de rode loper is al helemaal binnen komen in den hemel. Gelukkige gene sinte Pieter maar een heus supportersgroepje, zalig!! De laatste 30km legde ik toch nog tegen 11,87km/h af en was dus nog eens 2u33 onderweg. In totaal was ik 7u58' onderweg en strandde daarmee op een mooie 25ste plek. 2jaar geleden was ik 9u44 onderweg en wed ik 23ste. De toestand van het parcours is dus duidelijk erg bepalend voor de eindtijd en dat is zo een beetje voor iedereen het geval!! Nog eens nen dikke mercie aan het vrouwke, de Jeroen en de rest van de supporters!!