Ultima etappa: Levico Terme - Riva del Garda 74km - 2560hm

Gisteren lagen we weer vroeg in ons bakkie, alweer! Voor de laatste keer want voor vanavond hebben we een klein hotelleke geboekt om daar wat op onze positieven te komen. Afgelopen nacht werden we een paar keer gewekt door een serieus onweer. Donder en bliksem, een voorbode voor de laatste lijn richting Garda?? Na opnieuw een stevig ontbijt stonden al snel te blinken in den box. Na een kort, geneutraliseerd stuk over de baan en doorheen een boomgaard werden we op de eerste helling afgezet. Johan had het nog steeds moeilijk het juiste ritme te vinden en ik kon op deze klim niet veel voor hem betekenen. De eerste afdaling was bijzonder technisch en af en toe moest er van de fiets gesprongen worden. Een eerste vlak tussenstuk kon ik volledig voor m'n rekening nemen. We raapten zo enkele ploegjes op die dankbaar hun wagonnetje aanpikten. Een korte bocht naar rechts en dan stonden we zo goed als stil! Het begin van de tweede, bijzonder steile klim. Het was harken, stoempen, trekken en sleuren om de eerste kilometers al "rijdend" door te komen. Af en toe was het te technisch, te steil of te glibberig en werden we gedwongen voet aan de grond te zetten. Gelukkig vlakte de klim een beetje af en was de eerste bevoorrading niet al te ver meer. Bidonnen vullen, meloentje aangeven, stukje cake eten, onze rommel dumpen en weer verder. De klim is goed voor bijna 20km en we zijn dus nog even bezig, al dan niet rijdend... De afdaling is andermaal erg technisch, van relaxed binnen bollen is nog steeds geen sprake! De laatste klim is minder en de gedachte aan een verfrissende duik in het Garda meer doet ons deugd! Voorlopig is het nog niet zo ver en is het nog altijd focussen! Na een laatste keer "wasser, iso und banane" gaat het glooiend richting laatste klim. Wanneer we het laatste "enduro" stuk voor de voeten krijgen, is het nog even alle hens aan dek. Een technische klimpassage en dan al even technisch naar beneden! We dalen goed, Johan moet even stoppen om z'n voorwiel terug vast te zetten maar we rammen stevig door. Eens beneden en veilig tussen de wijnvelden weet in dat het binnen is, nog 10km naar Riva! Even een tijdritje uit m'n benen schudden, een paar ploegjes oprapen en machinist spelen. Den trein is vertrokken. We bollen samen over de meet, opdracht volbracht! De P&P staan uiteraard geduldig te wachten en al snel worden er een paar flesjes bubbels gekraakt! Toch eerst even een hapje eten alvorens in de "grosse weise" te vliegen. Onze Belgische vrienden van team Héjel-Guw, oftewel familie Hulselmans staan hun zonen, broers of man op te wachten en delen alvast even in onze vreugde. We leerden hen kennen in het transalp-mobil camp en het zijn stel "plezente menne" van  het kempense Arendonk! Het is rustig keuvelen en bekomen tot die mannen binnen zijn. Wanneer ook zij over de meet komen kunnen we een tandje bij steken. De "weise" moet even plaats maken voor nen Duvel en die komt al redelijk aan. Het zonnetje is weer volop van de partij en de sfeer is toppie. De rest van den avond is eigenlijk te vergelijken met een lange klim. Tempo zoeken, af en toe versnellen, op tijd schakelen, af en toe een slokje water en nog wat over houden voor de finale! Geweldig!! Merci familie Hulselmans voor den topavond, merci P&P voor de super week en begeleiding en merci Johan voor het pittig weekje, vuisje!!

We eindigen deze transalp op een 39ste plek in de "men" categorie en 50ste algemeen. In totaal reden we 33u46' en 41,4". De winnaars waren in totaal 7u55' voor ons binnen (ze klopten hiermee de wereldkampioen en zijne maat...) de laatsten waren in totaal meer dan 28u dan wij onderweg, respect...

We reden de transalp als BikeAid team, voor meer info omtrent het bike aid project, ga gerust eens piepen op de site www.bikeaid.be misschien hebben we bij enkelen alweer een belletje doen rinkelen voor bike aid en hun strijd! 

Grande Finale, absoluut genen binnen boller!!

Uitslag: 46 in categorie dag uitslag 39 Men Overal 50ste Algemeen Overal
4u51' ; 15,4km/u gemiddeld

Rit 6: San Marino - Levico Terme 89km - 2530hm

Na de hoogte-meter-killer van gisteren werd vandaag de afzink naar het Garda meer ingezet. We dalen voor het eerst meer dan we stijgen! We zullen vanavond bijna 1000 meter lager liggen, maar eerst moet er nog stevig geklommen worden. Aan de start is het een beetje aan de frisse kant maar om 9u01 zijn we al aan het klimmen en staat het shirtje al open. De opener voor vandaag is een pittige schrotter klim. Ik zit vrij snel in een goed ritme maar Johan ziet af als de beesten, het draait niet zoals we hadden gehoopt. Hij moet een passend tempo zoeken en we zien mooie groepjes passeren. Op de erg technische afdaling die volgt is het uitkijken geblazen en vooral recht blijven!! Het is andermaal erg mooi rijden. Na de technische passage over glibberige stenen wordt de afdaling breder wanneer deze een kletterend bergriviertje blijft volgen. We krijgen geen tijd om uit te blazen want eens beneden beginnen we direct aan de hoofdbrok voor vandaag, 20 km klimmen naar een hoogte van 2020 meter, een serieuze puist dus. We beginnen op het asfalt die over gaat in schrotter. Het is een gelijkmatig beestje waar tempo zou gemaakt kunnen worden, helaas beschikken we niet meer over de 4"power benen" van weleer. We slingeren rustig verder het bos in, passeren de boomgrens en komen boven in alweer een Italiaans schilderijke! Even rondkijken, de plaatselijke schonen even begroeten en dan in volle, dolle vaart naar beneden! Ik kan mijne maat op sleeptouw nemen op de iets vlakkere, wind stukken maar als het eenmaal terug steviger omhoog gaat staat hij er alleen voor. Het is zwoegen en harken, de zon doet de rest, de Johan z'n best! De slotklim verloopt grotendeels over het warme asfalt. Na de laatste bevoorrading moet ik ff alle zeilen bijzetten om terug tot bij Johan te komen, watermeloen heeft hij niet meer nodig, ik eet'm dan maar zelf op... Door de serieuze hitte stop ik nog ff bij een stel supporters om m'n onze bidonnen nog even te vullen. Op de top duiken we naar beneden. De laatste afdaling is er weer één om in te kaderen! Mens en machine worden andermaal tot het uiterste gedreven. Het regent hier platte banden en af en toe staan er ploegjes hun wonden te likken na een schuiver hier of daar. Ik moet even inhouden en dan komt Johan aangestormd, ik hoor hem roepen dat hij geen remmen meer heeft!! Als er nu 1 ding is op een fiets dat je wel wilt dat werkt in een afdaling zijn het wel de remmen. Ik maak me uit de voeten en hoor hem achter mij den decor in gaan, een gekraak van jewelste en ik denk het ergste! Gelukkig hoor ik ook Johan vloeken en tieren! Geloof het of niet maar hij heeft wel den beste bocht van heel de transalp uitgekozen om uit te vliegen. Bij iemand op de "werf" die in een hoekje zijn isimo platen aan het verzamelen is duikt'm binnen! De arme bewoner komt verbouwereerd uit z'n garage even vragen of alles "tutti bene" is! Ik leg hem uit dat gezien de omstandigheden alles redelijk "bene" is voor aleer wij snel weer de benen nemen. Het is nu nog 5km glooiend naar den arrivee, op de baan komt de Pat nog ff op zijne koersfiets ons de weg wijzen en onder de finish boog staat de Polle alweer met allerlei lekkers te zwaaien. Na een zwaar dagje is de recup weer meer dan welkom. De nodige ditjes en datjes en een pastake al tonno moeten de batterijen weer voldoende opgeladen krijgen om morgen Riva "vlot" te kunnen bereiken.

nummer 6....

Uitslag: 48 in categorie dag uitslag 39 Men Overal 50ste Algemeen Overal
4u30' ; 21,2km/u gemiddeld

Rit 5: Alleghe - San Martino di Castrazo 74 km- 3137hm

Na een zwoel nachtje was het weer vroeg dag. De vermoeidheid slaat stilaan toe en de rit van vandaag zou er andermaal redelijk kunnen gaan inhakken. Wie vandaag z'n klimmersbenen vergat zal het geweten hebben. Het zonnetje was voor de verandering alweer van de partij, en het beloofde opnieuw een "zomers" dagje te worden. De eerste 6 kilometers gaan nog in dalende lijn en op de baan is het weer een zenuwachtige bedoeling. Iedereen probeert blijkbaar tot in het wiel van wereldkampioen Lakata te geraken! Gelukkig kunnen we al snel beginnen klimmen, en hoe!! Eerst over een almaar steiler wordend asfalt doorheen een dorpje en dan kruipen we het bos in! De percentages swingen hier meteen de pan uit en Johan moet z'n eigen tempo zoeken, ik kan rustig verder bollen en alvast van de natuurpracht beginnen genieten. Het gaat vandaag constant op en af, steil en traag, technisch en snel we krijgen het volledige Mtb-pallet voorgeschoteld. Uiteraard kan een wandelpassage niet ontbreken maar het blijft erg mooi. Onderweg staan P&P ons tot driemaal aan te moedigen wat voor ons toch ook wel leuk is! We kunnen een redelijk tempo blijven rijden en ook vandaag blijven we van grote materiaal pech gespaard, een spaak minder in Johan z'n voorwiel kan ons gelukkig ook niet stoppen! In de laatste 40km liggen nog drie mooie schrotter klimmetjes. De laatste is goed voor 10km naar de "Baita Segantini", wie ooit in de buurt het is een absolute aanrader. Niet te steil en héél mooi! Het bolt hier heel lekker, Johan moet opnieuw diep gaan en een eigen tempo zoeken. Op 2185m duiken we over de top en naar de finish. Nog 8km met daarin het stukje chrono downhill genaamd de "enduro challenge" en dan door wei over de meet. We reden vandaag een mooi tempo en schoven weer een klein stapje op in het klassement. De boys hadden intussen de mobil op de lokale camping geplasseerd waar kort na onze aankomst een mega onweer losbarstte! Dikke hagelbollen vielen met bakken uit de lucht, wij zaten lekker droog naar de koers te kijken maar onze gedachten gingen toch vooral uit naar de deelnemers die nog onderweg waren!!! Voor hen zijn dit extreme omstandigheden! Vandaag op het menu, een soupie groentenweelde gevolgd door spinaziestoemp met weurst! Dat kan tellen qua krachtvoer, nog even een klein dessertje om af te ronden, een potje rijstpap met bruine suiker en rozijnen en dan om 20u50 de nest in!! Nog twee te gaan, zie er alweer naar uit om morgen de gas een tikkeltje verder open te draaien, de klimmen zouden Johan beter moeten liggen!! We zien wel...

Af en toe een wandelpassage

Mangaré!!

Pittig gekabbel naar San Martino

Uitslag: 33 in categorie dag uitslag 39 Men Overal 50ste Algemeen Overal
4u34' ; 16,2km/u gemiddeld

Rit 4: Sillian - Alleghe, 90km - 2538hm

7 dagen, vandaag de vierde, na de loodzware etappe van gisteren was het dus opnieuw koekenbak! Een voordeel of een nadeel, na vandaag zijn we over de halverwege! Ontbijten, beetje relaxen in het zonnetje, verschillende toilet bezoekjes en een laatste bike fine tuning. De machine is bij ons redelijk op gang en de begeleiders doen hier een topjob! De Polle heeft alleen verschrikkelijk veel last van een ontsteking op z'n oog, Rocky balboa's gewijs slaagt hij zichzelf er wel door. Dus om 9u worden we opnieuw opgang geschoten en al snel zit het tempo er serieus in. Op het smalle fietspad naast het water schieten we vooruit richting eerste klim. Na een kleine opstropping met een eerste looppassage als gevolg kunnen we aan de openingsklim beginnen. Johan heeft het goede ritme terug te pakken en we halen constant ploegen in, ik volg z'n tempo en eens boven kunnen we de ons omringende ploegen takseren. We zitten in een sterke groep van een ploegje of 10 en pikken zonder te twijfelen onze wagon aan. Het gaat na een snelle afdaling bijna 20km in stijgende lijn over een schrotter weg, aanpikken en wegsteken lijkt ons de best optie. Een paar schuchtere pogingen vooraan m'n goede wil te tonen worden door den J vakundig teruggeroepen. Na de eerste bevoorrading moeten we even uit de pijp komen om het groepje terug te pakken maar nu is het 15km in dalende lijn richting cortina d'ampezzo vanwaar de loodzware slotklim begint. Het begin is super steil en technisch. Na het lange tussenstuk is de overschakeling naar het kleine verzet moeilijk te verteren en Johan krijgt de rekening gepresenteerd. Op het asfalt tussen stuk krijgen we bovendien een erg verfrissende onweersbui over ons heen. Ik kan het tempo er terug een beetje inbrengen en ons zo lanceren voor het tweede deel van de klim. Johan kan door rijden aan de bevoorrading waar ik de bidonnen vul en voor wat proviand zorg. Een ideale techniek (van de Schroyen-brothers)om een beetje tijd te winnen. We beginnen nu aan een heel mooi stukje Italië. De klim is steil en zwaar en bijna even adembenemend als het landschap waar we door mogen rijden. We zien de grillige pieken van de "tre cimes" en andere mooie Dolomieten toppen voor ons opduiken en zien in de verte de "passo" waar we uiteindelijk over zullen moeten. Op ruim 2450 meter hoogte passeren we de top en duiken gelijk naar beneden. Het stuk dat ons dan wordt gepresenteerd kan voor mij gerust in de boeken als "zalig". Een snelle, technische "go with the flow" afdaling van dik 10km, heerlijk. Op km 80 krijgen we nog een laatste knik alvorens we definitief richting finish duiken in Alleghe! De Polle staat ons aan de finish weeral op te wachten en begeleid ons naar de camping in het dorp. De Pat is zelf de streek wat gaan verkennen met de fiets en komt iets later de camping binnen gebold. Douchen, eten, drinken rusten, koers zien... Het ritueel van alle dagen. Als afsluiter een heerlijk pizza, pasta en desserreke in het lokale restaurant en de dag is weeral rond. Morgen wacht ons opnieuw een zware rit waar bijzonder veel moet geklommen worden, maar de moral is nog steeds toppie dus laat maar komen!

Hapje... (voor den buddy)!!

Uitslag: 38ste in categorie dag uitslag 40 Men Overal 53ste Algemeen Overal

4u36' ; 19,5km/u gemiddeld

Queen stage: Mittersil - Silian 118km - 3577 hm

Een uurtje vroeger aan de start, dat wil zeggen om 5u45 aan het ontbijt! De etappe zal lang en zwaar worden wordt ons beloofd en ik denk dat ze wel eens gelijk zouden kunnen krijgen. Vanaf de start gaat het onmiddellijk omhoog. Tot aan de eerste bevoorrading gaat het in 20km 1400 meter omhoog, das nog best te doen en Johan heeft vandaag een beter gevoel dan gisteren, de gas gaat "gecontroleerd" open. Na de bevoorrading begint het pas, we beginnen aan een wandel, draag, sleur passage van bijna 6km vooralleer we op een hoogte van 2480 de top passeren. Het is bij momenten wonder mooi maar wel enorm zwaar, ik denk geregeld aan de Iron-bike in Italië. Sommige teams krijgen zelfs een paar trail loop schoenen aangereikt van hun begeleiders, een beetje erover maar het geeft maar aan... Na enkele passages in de sneeuw kunnen we aan de afdaling beginnen. Uiteraard het eerste stuk, een kilometer of 2 al lopend, springend of glijdend! Dan wisselen technische en snelle stukken elkaar af. Na 42 km twijfel ik aan de correctheid van mijne gps, de bidonnen zijn zo goed als leeg en de volgende bevoorrading ligt pas op km 79! Het profiel van de rit wordt nog eens vluchtig bekeken en dat blijkt toch te kloppen, oeps, geen foutje van de Gps dus. Gelukkig bollen deze kilometers een pak vlotter maar we zijn toch volledig uitgedroogd wanneer we eindelijk de "verplegung" binnen bollen! Schandalig bij temperaturen die constant met de 35graden flirten. We bedenken ons wat voor slagveld dit kan en zal aanrichten zowel voor als achter ons, of met ons! Er resten ons nu nog 40 km met daarin nog meer dan 1000hm, het is bloedheet en op de soms erg steile klimmen vliegen de liters zweet eraf, gelukkig is er op km 93 nog een mini bevoorrading! De bidonnen waren uiteraard al terug leeg. We blijven het onderste uit de kan halen en het tempo zakt niet, pittig naar boven, vol naar beneden! Ik zit met nog een overschotje en kan de tussen stukken, voor zover die er zijn het tempo er goed in houden. Op en af, schrotter, bospad of asvalt schaduw of zon, het bakske mag leeg! De laatste 10 verlopen gelukkig redelijk vlak maar ook hier besluit ik de gas volledig open te houden! We slingeren in een rotvaart over de fietspaden, springen over een oude spoorwegbedding en roefelen maar door, zolang de benen het nog kunnen is het wel leuk. In de laatste km staan de P&P ons nog aan te moedigen. Meurrig rijden we over de meet! Water aub!!! De mobil staat aan het transalp camp, heerlijk douchen, en recuppen is de enige namiddag activiteit! Op het menu, wraps met guacamole, mie con verdura e pollo alla Paulo en uiteraard ne warme choco!! Slaapwel...

Klein wandelingetje, het zal niet de laatste zijn!

Voor de verandering aan het eten op een "vlak" stukje...

De Queen stage: let vooral op de "zwarte punt" in klim 1...

Uitslag: 34 in categorie dag uitslag 36 Men Overal 48ste Algemeen Overal
6u38' ; 17,82km/u gemiddeld

Rit 2: Saalfelden - Mittersil 64km - 2280hm

Vandaag rit twee, na de "opwarming" van gisteren stonden we vandaag in het startvak met gemengde gevoelens. We zouden normaal gezien moeten kunnen verbeteren maar gezien mijn benen van gisteren en de opspelende rug twijfelde ik daar nog steeds een beetje aan. De start verliep naar mijn gevoel een pak rustiger, het leek erop dat iedereen een beetje afwachtend startte. Met het profiel van de rit in het achterhoofd misschien nog niet zo een slecht idee. Na goed 10 km begon de eerste lange, steile klim. Ik zat vrij direct in een goed ritme en kon ondanks de stramme rug een mooi tempo ontwikkelen. Johan kwam iets moeilijker opgang, de stevige percentages maakten het extra zwaar. In de afdaling naar Saalbach reden we over een mooie down Hill trail wat de fun factor van de rit alweer deed stijgen! Vanuit Hinterglemm begon de tweede klim. Dik 10km omhoog met als apotheose een wandelpassage! Eens boven en de eerste technische kilometers achter de rug begon een snelle schrotter afdaling! De laatste 10 waren relatief vlak, een finalleke zoals in de polder, gazze geven! Sprinten tot zo goed als op de meet! P&P stonden alweer te blinken aan den arrivee, altijd super! Recuppen is al wat de klok slaat! We staan op een klein campingske, op het menu bruscetta's en pasta alla Paulo! De pat swanjeerd de fietskes weeral top, de was en de plas doen we ff zelf, heerlijk dagje! Nog ne choco en dan op tijd de nest in, anders komt het niet goed morgen op de "koninginnen" etappe!!

Bruggetje...

Fun fun fun op het downhill parcours, hier niet echt technisch...

Heerlijk "single trackje"

Gelukkig met betere benen!!!

Uitslag: 45 in categorie dag uitslag 48 Men Overal 67ste Algemeen Overal
4u08' ; 15,6km/u gemiddeld

Le grand depart: Ruhpolding - Saalfelden 102km - 2260hm

Den eerste, eindelijk was het dan zover! Le grand depart! Onder een reeds volop aanwezig, brandend zonnetje stonden we om iets voor negen in ons startvak. Vandaag op het programma, een pittige start een klim om op warm te draaien en een tweede iets langere klim. Om af te sluiten 40km in stijgende lijn richting finish. Mijn eerste dag is meestal m'n zwaarste dag en ook vandaag was het van dat! De start was snel, eerst over asfalt, daarna de eerste schrotter stukken. Johan schoot vinnig weg, ik raakte z'n wiel in de woelige, nerveuze opening kwijt en ik moest alle zeilen bij zetten om terug in z'n wiel te geraken. Misschien ging ik hier iets te diep en moest dit de rest van de rit bekopen.  In super tempo vlogen de eerste 20 km voorbij, stillaan werd het pak een lang lint dat op zijn beurt steeds verder en verder uitgetrokken werd. De eerste klim, het draaide bij mij voor geen meter, Johan peddelde door en kwam af en toe eens vragen of alles in orde was. Zwaar benen, een onderrug die de laatste dagen al opstandig was en nu helemaal protesteerde en de maag die de energie niet naar de juiste plekken kreeg. Het was duidelijk m'n dagje niet! In de eerste afdaling ging ik voor de verandering nog eens onderuit! Gelukkig en straf eigenlijk maar zonder erg, recht krabbelen en verder! Ook de tweede klim was voor mij een "highway to hell"! Ik kwam nooit in het goede ritme, damn. Ook Johan wist ondertussen waar de klepel hing en bleef in de buurt. Na een zeer technisch laatste stuk van de tweede afdaling kwamen we op het laatste gedeelte van de de dag, 40km in licht stijgende lijn richting arrivee. Het plan was in een groepje mee te glijden. De eerste 15 ging dat perfect, tot de tweede bevoorrading waar we iets te veel tijd namen, de meesten van ons mooie groepje bidonnen aanpakten of gewoon doorreden en de vogel was gaan vliegen! Gelukkig zat de wind mee en had de Johan nog een cartouchke op overschot, we verloren allicht nog wel een paar minuutjes maar er kwam toch ook niemand meer terug. Het finale gekabbel zorgde nog voor een redelijk pittig slot van een zware eerst rit! Recuppen was de boodschap, eten, drinken de usual. Even verfrissing zoeken aan het lokale meertje want het was nog steeds erg warm en dan een pastake bij den Italiaan, het is per slot van rekening vakantie he! Nog een biertje (een paar voor de begeleiding) en dan (bijna) allemaal op tijd de nest in!

De start, voorlopig nog alles onder controle.

Lekker in't bos!

Zwaar dagje, mooie rit!!

Etappe 1, zoals gewoonlijk mijn zwarte beest!!

Uitslag: 60 in categorie Men 80ste Algemeen
4u27' ; 22,8km/u gemiddeld

Transalp 2015... Let the games begin!!

18-19 juli, we staan inmiddels in Ruhplding aan de voet van het imposante Alpen massief! Vandaag kwamen we na een rit van 13u op een leuke camping waar we twee nachtjes zullen staan alvorens we zondag starten in de transalp mountainbik race! info: http://bike-transalp.de/en/news/. De laatste weken werden de nodige puntjes op de i's gezet om hier in top vorm aan de start te kunnen staan. Hopelijk zijn we er klaar voor, zijn de weergoden ons goedgezind en staat ook onze mechanic op punt om ons in 7 etappes tot aan het Garda meer te brengen... Gisteren avond kregen we nog een stevig onweer te verwerken maar vandaag staat er een pittig zonnetje boven Rupholding. Na een uitgebreid ontbijt, een wasje en een plasje was het even de fietsen "fine tunen" gevolgd door een stukje rondbollen richting start en omstreken. Een hapje in het dorp en dan de nummers ophalen aan het zwembad. Hier was het erg rustig, "slechts" 450 deelnemende ploegen van de 600 mogelijke vrije plaatsen? Het overaanbod aan meerdaagse Mtb-evenementen heeft duidelijk ook een inpakt op de deelemersveld van de transalp... Maar goed geen probleem, we zijn hier om ons ding te doen, een paar ploegen meer of minder zal het verschil niet maken. Vanavond staat er kip met rijst en saus al la patski op het menu, moet voldoende zijn om morgen de eerste etappe vol te kunnen starten. De Polle heeft hier vandaag de eerste kilometers van zijne come back gereden, de Pat heeft de omliggende heuveltjes alvast wat platter gereden. De Johan heeft wat last van de luchtwegen en ik sukkel een beetje met de rug, dus geen van beide 100% maar goed genoeg om morgen er tegen aan te gaan! Morgen verslag vanuit Saalfelden, een dikke 100km verder en een paar bergjes over...

De volledige route...

Kermis in Zandvliet

De voorbereidingen voor de transalp lopen op volle toeren. Er werden veel kilometers gedaan in de polder maar ook Aywaille werd weer een aantal keren bezocht om het klimmen wat extra te onderhouden. We reden  richting Werchter om daar ff met het vrouwtje te ontbijten, ik reed de verrassend mooie " Sebastien Rosseler" classic vanuit Lierneux, de Itegemse pijl met transalp maat Johan, de lange rit met de klievers en noem maar op! Kilometers werden er gedaan! Na alweer een mooi weekendje aan de zee met de Pat, de vrouwtjes en uiteraard de fiets stonden maandag en dinsdag de "kermiskoerskes" van de polder weer op het programma. Maandag het klieverskampioenschap en dinsdag de polderkoers voor het goede doel. We kunnen die kort samenvatten, het regende en op de natte kasseien wilde ik absoluut geen enkel risico nemen. Voor de rest zijn het nog twee pittige trainingskes vooraleer we vrijdag vertrekken naar de Transalp! De uitslag van de koetsjes, ik was twee dagen 4e of 5e denk ik, niets speciaals maar veilig over de finish, het belangrijkste!!

Gelukkig wel het ploegenklassement gewonnen!! Hup voor het goede doel!!

vive la France...

Twee weken na het BeMC avontuur stond er weer teen en tander op het programma. Een extra lange trainingsstage/fietsvakantie op het programma. Wat oorspronkelijk gepland stond als 4 dagen met enkele Spartanen op en rond de Ventoux werd gaandeweg uitgebreid tot 2 weken toeren en fietsen doorheen heel Frankrijk. Samen met Bert Van de Wouwer, alias de Roste en Patrik Van Stappen trok ik met de mobil richting Carillon le Brave. Op twee kilometer van Bedoin hadden de Guns en Co een huisje gehuurd en vandaar werd van zondag tot vrijdag de boel op en rond die magische Ventoux verkend. Het weer was heerlijk, het huisje top het gezelschap aangenaam. Ik zat enkel met een erg vervelend hoesje en diep gaan lukte nooit, spijtig, maar gelukkig kon ik wel de geplande ritjes mee afwerken. De dagen vlogen voorbij, lekker ontbijten, ritje doen al dan niets iets eten onderweg, relaxen aan het zwembad en de nodige "recuperatie" drankjes nuttigen. De Spartanen trokken vrijdag morgend terug richting de vlakke polders en wij bleven lekker rustig achter in de schaduw onder de kale berg. Zaterdag stond voor ons de "Baume de Venice" op het programme, een cyclo die over en rond de Ventoux blijft gaan van dik 130km met daarin 2900Hm, één beklimming langs Malaucene en wat gekabbel terug. Eerst dacht ik bij Pat te blijven maar ik liet me na een trage start toch wat mee drijven in het pak en op de Ventoux koos ik m'n eigen tempo. Tijdens de klim kwam ik halverwege Bert terug tegen en deze loste iets verderop. Het was opnieuw erg warm en de longen hadden het nog steeds moeilijk voldoende zuurstof binnen te trekken. Het gevoel was niet super maar toch kon ik een redelijk tempo blijven rijden. Ik werd in de cyclo toch nog 45ste in een tijd van 4u43'. Kort na mij kwam den Bert binnen gebold (60ste in 4u47')op zijn beurt kort gevolgd door een sterk finishende Pat (80ste in 4u55). Een geslaagd, warm, heet, kort intermezzo. Na de finish reden we terug richting Bedoin om daar op de camping even te relaxen en de komende week te plannen. Aan het zwembad en rond de tafel werden plannen gesmeed om de zon te volgen en onze route verder zuidwaarts te zetten. Mijn oog viel op een klein campingske in Contes 15km boven Nice. Vandaar zaten we direct in de "Alpes Maritimes" en konden we onze klimbenen verder fine tunen. We kwamen kort na de middag op ons stekkie terecht en het bleek daar wel erg rustig, in een boomgaard verscholen lag idd een camping, met zwembad verzorgd sanitair maar voor de rest weinig te zien. We besloten er toch nog even op uit te trekken. De Pat zat wat met zware benen maar de Roste en ik reden toch ff tot Monaco om daar een ijsje te eten en daarna opt gemakske terug te bollen. De volgende dagen bleef het heerlijk weer en deden we zeer mooie ritjes. Donderdag ochtend vertrokken we richting Vogezen, een heel pak noordelijker maar ook daar nog steeds erg leuk zonnetje. Zaterdag stond daar de 3ballons op het programma, een stevige cyclo waaraan de meesten volledig uitgerust beginnen. Uiteraard deden de jongens vrijdag nog een mooi ritje en stonden ze zondag met een paar zware benen aan de start. De start verloopt redelijk hectisch en snel, gelukkig komen we hier zonder kleerscheuren door en kunnen aan de eerste stevige klim beginnen. Ik rij nog steeds samen met de Roste maar dieje trapt een spaak uit z'n wiel, bummer! Ik bol op m'n eigen tempo rustig verder. De vermoeidheid zit er duidelijk in. De Trois ballons is natuurlijk nog wel een serieuze rit, op de hoogste passages regent het en is het bij momenten frisjes.

Dag 3: Finishen aub

En hopla, alweer de laatste... De recup op de camping was weer moppie. Lekker gegeten hel de middag door, op tijd den beddenbak ik en voor de verandering goed geslapen. Jeroen kwam zondag een dagje meebollen en samen met de Jef en den Erik trokken we naar de start. De Krikke gaf er brui aan en verkoos een potje mini-golf boven een potje maxi-mtb. Ik nam al op voorhand het besluit niet met de snelle funs te starten en vandaag volledig m'n eigen ding te doen. 100kmm met dik 300Hm lang en pittigZo geschiedde, ik zag de mannen in groep van me weg rijden op de eerste klim, ze vlogen weer vlotjes omhoog. Voor mij geen stress maar wel tempo stampen. De openingsklim is pittig en lang niet opblazen is de boodschap. Al vrij snel kom ik de eerste bekende al tegen, de snelle start heeft hem de benen afgesneden en hij zit nu met de gebakken peren. Uiteraard is dit goed voor mijne moral, de benen doen de rest. Voor halverwege de rit heb ik er weer twee te pakken. Ik denk dat ik nu rond de vierde plek moet rijden en blijf lekker doorbollen, het gevoel is prima! Intussen heeft er één iemand zich in m'n wiel genesteld en is blijkbaar niet van zin enig kopwerk te doen of mij te laten rijden. Hmmm, toch ff navragen. Het blijkt den derde in het algemeen klassement te zijn die in dat klassement 3' voor mij staat. Ok, vandaar!! Ik probeer van hem weg te rijden, maar weg geraken lukt me niet! Chapeau voor hem, to bad voor mij! Op 10km van de meet krijg ik plotseling de blauwe trui van de leider in het vizier! Da kan na niet denk ik en pers er op een stevig klimmetje alles uit in een poging tot bij de leider te komen. Ik kom dichter bij de blauwe trui en mijne schaduw moet blijkbaar toch lossen, twee vliegen in één klap! De gas gaat nogmaals open. Op enkele kilometers van de finish kom ik samen bij den blauwe. Ik feliciteer hem met z'n eindoverwinning maar hij zegt me dat hij de trui aan het verliezen want dat de tweede in het algemeen klassement al zeker 10' weg is. Ik zeg hem dat day voor mijn gevoel quasi onmogelijk is en geef nog eens extra gas. Hij klampt aan en samen bollen we over de meet. Ik werd vandaag tweede in 4u56 op 3' van den eerste! Mijnen blauwe maat verliest de trui met 6" en kan zichzelf wel voor het hoofd slaan! Ik kom net te kort voor een derde plek in het algemeen klassement... Ik ben anders uiterst tevreden met het resultaat en het gevoel van de laatste dag! Ik hoop volgend jaar op full power hier nog eens aan de start te staan en er opnieuw vol voor te gaan, den BemC blijft een erg leuke, pittige meerdaagse wedstrijd!