On y vas, your Trois

Dag 3, 260km, 3100hm, 14u effectief gereden.

Het is iets na 4 als ik terug wakker wordt, rond 4u30 zit ik terug op de fiets. Na 2 km komt een auto achter me aan, het is eigenlijk midden in de nacht en ik zit op een boswegje, raar. 

Groot is m’n verbazing wanneer de zwaailichten aangaan. De gendarmes, deju was da nu weeral. Ik stop uiteraard en de mannen vragen me of ik het normaal vind om om 4u ‘smorgens mijn trainingen af te werken. Ik leg die mannen heel vriendelijk het wedstrijdje uit waar ik aan bezig ben en laat ze de site en de mapprogress trackers zien. Ze zijn oprecht geïnteresseerd maar vinden het wel een maffe toer, daar kan ik ze geen ongelijk ingeven. Hun aandacht was getrokken door de lichtjes in het stalletje en wilden toch ff het zekere voor het onzekere nemen. Na een controle van mijne pas mag ik terug vertrekken, bon chance et adieu! Na ongeveer 35km, het is 6u45, ik ben net een koppel gepasseerd met de eerste vrouw kom ik in Valentigny aan. Een mini dorpje maar er staat een man in zijn peignoir op straat en biedt elke deelnemer koffie, cola en wat kleine proviand aan! Nie normaal, gene gewone. 

Ik heb echter een plannetje om iets verder uitgebreid te ontbijten maar wacht toch ff op het koppel om snel een foto te nemen! Super zo ne gast die zelfs midden in de nacht iedereen met ne smile staat op te wachten. 10km verder kom ik
brienne le chateau aan, bij de lokale bakker ligt alweer een heerlijk broodje op mij te wachten, wat verse drank en een paar koeken voor onderweg! Het gaat nu snel, toch wat betreft de temperatuur en het calorieverbruik. Om 10u sta ik weer aan te schuiven in een supermarkt in Bar sur Seine, ik ben vandaag al 95km verder op het parcours. Eten en vooral drinken is de boodschap, eten gaat door de hitte moeilijk en drinken gebeurt voorzichtig, dikwijls kleine slokjes om de maag niet op te blazen. Elk dorpje heeft wel een waterbronnetje en de bidonnen gaan vlot binnen of over de helm. M’n shirt spoel ik regelmatig in waterputten en houdt me zo af en toe heerlijk koel. De temperatuur op de Garmin geeft om 13u30 47°C aan, het klimmen tegen 5km/u is niet echt verfrissend. 65km verder en alweer shoppen, in de airco van deze grote winkel liggen twee rakkers wat te rusten. De hitte wordt cash betaald en velen kiezen voor de tactiek om tijdens de warmste uren te rusten en ‘s nachts langer in frissere omstandigheden door te rijden. Wat rijstpap en wat brood met vette paté geeft me alweer power. Het is iets na twee, ik rijd door Chablis en tussen de wijngaarden gaan de percentages van de paadjes sterk omhoog, het tempo recht evenredig omlaag, helaas. Ik kan er niet aan weerstaan en regelmatig roept een druiventrosje mijn naam. Heerlijk, vocht en verse suikers!
Irancy, 200km gereden, alweer een pareltje van een dorp waar bij het binnenrijden weer een ultra vriendelijke Fransman staat te zweten in de zon. Het is bijna 18u, hij nodigt me uit om me bij z’n thuis van fris water te voorzien. Twee bananen, ne cola en 3liter water later zit ik weer op de fiets. Het is bijna 19u als er voor me een biker staat met een lekke band. Het blijkt de Nederlander Robert Werkhoven te zijn. Ik heb al wel van hem gehoord op andere bike packs maar ontmoette hem nog nooit. Aangename kennismaking, samen een band vervangen want hij is zijn bril eerder op het parcours kwijt gespeeld en vind het gat in z’n buitenland niet om een plug te steken. Dan doe ik dat toch ff. Iets later zitten we terug op de fiets en zetten onze weg verder. Robert is de laatste zaterdagvertrekkers die ik nog niet ingehaald had. Ik ben Sophiane ergens terug voorbij gereden, en lig nu op kop in de wedstrijd...
Het is kort na 20u als ik Avalon binnen bol, den beer is weer aan het grommen en ik stop aan Kebab, pizza, pasta afhaal. Opnieuw een slecht idee, geen pasta meer... dan maar snel een burger met frit! Goeie burger goeie frit maar hoe lang kan dat duren... het is bijna 21u als ik Avalon terug buiten bol. Wat me meer zorgen baart is dat de hemels blauwe lucht is vervangen door pik zwarte donder wolken. Een halfuurtje later gaan de hemelsluizen volledig open. Niet veel later zit ik midden in een onweer om u tegen te zeggen. Bliksemflitsen verlichten de omringende bossen en de donderslagen doen me dieper onder m’n helm wegkruipen. Al snel liggen bomen her en der over het parcours. Op enkele open stukken krijg ik echt een beetje schrik, in de bossen is het helemaal met de billen dicht! Ik besluit zo snel mogelijk een veilig onderkomen te zoeken en daar even te bezinnen. Het is 22u30 als ik in Montcenat een ideale plek in bushok vind. Het is echt te perfect, lekker rustig, kurk droog en niets of niemand in de buurt. De keuze is snel gemaakt, let’s call It a day! Natte kleren uit, droge aan, matje opblazen slaapzakje in en pitten maar!!