Dag 4… FD

 Dag 4, 252km, 15u effectief gefietst, bijna 4000Hm

Vroeg erin is vroeg eruit... zo zit ik om 4u15 terug op de fiets. Het onweer van gisteren heeft z’n sporen duidelijk achter gelaten. Bomen en takken over de weg en diepe groeven in de zanderige paden. Het parcours is technisch en traag, ik kruip zachtjes naar CP2. Quarreé les tombes, het is bijna 6u. Twee uur gewerkt voor 20km, das duidelijk. Gezellig dorpje daar waar Samuel me zit op te wachten. Helaas uiteraard niets open, geen uitgebreid ontbijt, koffie of jus. Enkel een stempel op m’n kaartje is er voor mij daar te verdienen. Ik weet dat we nu een zwaar stuk zullen tegenkomen. Het nationaal park “Morvan”. En idd ik moet het toegeven, het is prachtig maar zwaar mtb’en. Stilaan komt de zon erdoor en ik had graag iets deftig gegeten. Ik weet echter dat dit nog niet voor eerst zal zijn, een klein dipje maakt zich meester over mijne moraal. Aan een prachtige abdij “abbaye de la Pierre qui vire” zet ik me ff op een bankje, ik ben 2u30 onderweg en reed daarin net geen 30km, ik eet nog wat thaboulle en kan me in een sanitair gebouw me een beetje opfrissen. Het is 7u30 en ik zou eigenlijk een echt ontbijt goed kunnen gebruiken. Volgens mij plannetje zou de volgende iet of wat grote stad pas over goed 60km zijn, als je dan ff begint te rekenen zou dat over een uur of 5 zijn, oeps! Een uurtje later kom ik aan het “lac de saint-agnan”. Ik kom aan een vakantiepark dat duidelijk zijn beste tijden reeds een tijdje achter zich heeft liggen. Ik waag het erop en vraag aan de vervallen receptie aan een bijna even vervallen receptioniste of er toevallig iets te eten valt. Vervallen maar niet versleten vliegt ze de keuvelen in en komt buiten met croissants, eitjes, warme krokante broodjes! Den buitenkant van de receptioniste mag dan enigszins een versleten indruk geven, vanbinnen is het nen topper. Ze vraagt vanwaar ik kom om er rond 9u zo versleten uit te zien, en ik dacht dat zij er versleten uit zag. Ik zit op het terras in het zonnetje en neem uitgebreid de tijd om van dit onvoorziene 3sterren ontbijt te genieten. Ze verteld over het mooie verleden en de sombere toekomst, de Corona zou wel eens de spreekwoordelijke nagel kunnen worden. Ik dank haar voor het zalige ontbijt, zij dankt voor de babbel en we zetten beiden onze weg verder. Zij in de keuken, ik in een prachtig decor! Na 115km te hebben gereden kom ik in Autun, een echte grote toeristische stad waar uiteraard allerlei lekker op me ligt te wachten. Een pak honypops, een bus yoghurt, wat fruit, cola, fanta een pastasalade, water en wat snoep. Als ik op een bankje alles begin binnen te spelen kijken toch wat mensen raar op. Het duurt allemaal niet lang en al snel zit ik terug in de bossen. Ik kan naar mijn gevoel nog steeds een deftig tempo ontwikkelen en het goede gevoel is na de moeizame start van vanmorgen volledig terug. Kort voor 17 zie ik in de verte het rode shirtje van Sophiane terug opdoemen. Hij slaapt eigenlijk zo goed als niet en gedurende de nacht doen we regelmatig haasje over. Ik kom stilaan dichter en echt blij me te zien is hij precies niet. Ik blijf hetzelfde tempo rijden en hij volgt op enkele technischere passage’s. We komen rond   18u aan in Toulon-sur-Arroux en stoppen samen aan een supermarkt, de nodige proviand wordt weeral binnen gespeeld en weggestoken en we karren verder.  Vandaag 165km op de teller. Het is eigenlijk een prachtige avond, de temperatuur zakt naar aangename waarden en het parcours is glooiend en mooi. Het ijs geraakt stilaan wat gebroken en natuurlijk hebben we wel enkele gemeenschappelijke interesses...  210km Bourbon Lancy, het is intussen 20u gepasseerd en met hetgeen wat er nog in koekendoos steekt wil ik niet de nacht induiken. Ik besluit iets te zoeken om te eten en beland andermaal in het betere hamburger restaurantje. Wat me echter meer bezighoudt dan de hamburger die ze ma aan het klaarmaken zijn zijn wel m’n voeten. Deze zijn door de constant vochtige omstandigheden van zweet, verfrissing of passages door kleine riviertjes volledig zompig. Zo een wakke voetzool die constant belast wordt door de druk op de pedalen is best pijnlijk. Wonderwel, wanneer deze beven uit de schoenen mag hersteld de voetzool zich bijzonder snel. De burger aan de oevers van de Loire smaakt anders super! Sophiane is uiteraard doorgereden, ik bol terug alleen verder. Het is 23u als ik m’n tentje uit m’n stuurtas tover. Het zal de enige keer zijn dat ik de tent opstel, het kost altijd wat extra tijd maar het slaapt zooo heerlijk!