Dag 8, FD

 Dag 8, 242km, 3460hm, 15u10 effectief gereden

Het is 4u30 wanneer ik terug gepakt en gezakt het parcours op kom. De laatste regen is tijdens m’n dutje gepasseerd en alles lijkt redelijk droog. Rond 8u vind ik in Gimont alweer het perfecte bakkertje! Alles erop en eraan, ik ben dan 50km onderweg en den beer was weer goed aan het grommen! Het parcours blijft mooier dan ik had kunnen denken, pittig, technisch mooie dorpjes en prachtige natuur. Vlak rijden doen we al even niet meer en af en toe zijn de sporen van de regen, wind en onweders nog duidelijk zichtbaar. Om 12u kom ik langs het parcours een marktje tegen, wat brood, nog een restje paëlla en twee aardbeien taartjes zijn het middagmaal in L’isle de Noé. Ff bellen met het thuisfront en dan weer vertrekken. Het moet niet meer gezegd worden dat het hier prachtig is zeker! Marciac, 8u30 gereden, 140km gedaan vandaag. Om maar aan te geven dat het alweer vrij technisch en dus relatief traag gaat. De regen van de voorbij dagen heeft hier geen en tander teweeg gebracht. Iedereen die de FD 2020 gedaan heeft zal zich het bonenveld wel herinneren! Ik kwam er met redelijke snelheid aan, dook het veld tussen de bonen in en zat eerst nog in een goede cadans. De modder die daar lag was van dien aard dat die blijft plakken gelijk maizena! Dikker en dikker, af en toe een bonenstaak mee tussen de klei en uiteindelijk lopen je wielen volledig vast op je eigen kader. Nog ff stoempen en dan afstappen, je fiets ontmodderen en dan terug weg! Dit ritueel ne keer of drie/vier en dan weer verder. Pittig stukje! Volgende stop, Marciac, het is 15u30 en op zondag zitten ze op de terrasjes nog net een pousse-café te drinken of de laatste kruimels tarte-Tatin binnen te spelende. Helaas de keukens zijn net dicht en op een paar frisse cola’s na is hier niets meer te scoren. De winkels en bakkers hebben hun rolluikjes ook al maar maten zakken. Ik zet m’n weg toch een beetje teleurgesteld verder. Gelukkig staat in elk dorpje wel een kerk en kan er water genomen worden, ook vandaag is het lekker warm en bovendien dampend vochtig. Maubourget, 17u30, 160km op den teller vandaag en als bij wonder verschijnt er na enig zoekwerk ne spar die nog open is! We komen dichter en dichter bij Lourdes en ik zou dus van dit klein mirakel niet mogen verschieten! Dit is echt ne meevaller van formaat en ik neem uitgebreid de tijd om één te shoppen en twee te eten! Ik heb nog steeds een plan om vannacht door te rijden en zo terug in de buurt van Sophiane te komen. Dat ik hier dus stevig wat proviand kan inslaan is dus echt wel een cruciaal onderdeel van m’n “masterplan”. Wat me echter wel zorgen baart is de staat van m’n voetzolen... doorweekt en verfrommeld komen ze uit m’n schoenen die qua ventilatie niet echt veel te bieden hebben. Tijdens de korte stop herstellen ze zich best snel maar even snel zijn terug “verzadigd” wanneer ik vertrek. Suat, van zeuren is nog nooit iemand beter geworden. Iedereen heeft op dag 8 wel iets om over te klagen. De volgende 60 km hakken er anders redelijk in. Vlak voor Lourdes gooi ik nog nen Bigmac en een cheeseburger als twee stevige kolen op het vuurtje. Het hevige vuur van eerder vandaag is weer gereduceerd tot een waakvlammetje. Het is ondertussen 22u30 maar voor veel gelovigen speelt tijd duidelijk geen rol. Het is erg druk en het enige mirakel dat zich hier voltrekt is het feit dat je zonder Corona uit Lourdes weggeraakt. Onze Lieve Vrouw zal wel over ons waken moeten ze daar denken want de enige kapjes die ik zie zijn die van een paar nonnen die de avondklok van onze Lieve Heer vanavond niet hebben horen luiden. Ik kan niet weerstaan om in één van de souvenierwinkeltjes een amuletje te kopen om gedurende de laatste loodjes veilig thuis te brengen. Het kiezen van een maccheese is makkelijker dan in deze gadget galore een geschikt wakend oog te vinden. Even lijk ik in de straten van Lourdes te verdwalen maar uiteindelijk vind ik toch de uitgang van deze “magische” plek. Al snel zit ik terug in de bossen. De nacht valt onverbiddelijk en de warme natte dweil die me heel de dag heeft vergezeld ruil ik om in een frisse natte dweil. Ik moet begot in m’n kleerkast duiken opzoek naar iets warmer. Het bezoek aan Lourdes heeft mij eigenlijk geen goed gedaan, de koude slaagt wat op m’n vermoeide lijf en het wonder van de opgedroogde voeten heeft zich in alle geval niet in mijn schoenen voorgedaan. Ik heb vandaag ondertussen bijna 15 effectief in m’n schoenen aan het stampen geweest het is middernacht en ik moet nog 200km tot in Mendione! Ik ben aan het rekenen, niet goed voor de moraal. Het is technisch en donker, af en toe moet ik van de fiets en wandelen gaat met m’n voetjes nog slechter dan fietsen. Ik stop, schiet m’n sokken uit en gebruik m’n armstukken als droge sokken. Het is 01u00 wanneer ik in Asson een bushokje zie dat harder dan welke grot dan ook mijn naam roept. Het zinloze van op m’n “sokken” door te rijden is me wel duidelijk, het masterplan leg ik in het bushokje naast me neer.