BeMC nr 7

Met het naderende Schotse bike avontuur in het achterhoofd solliciteerde ik in de week voor de BeMC nog snel voor een ticket bij de organisatie. Deze meerdaagse mtb wedstrijd was al lang en zeer snel volzet. Maar voor een ex-winnaar (in de open categorie) en tevens deelnemer en finisher van alle voorgaande edities maakte ze snel een plekje vrij ;-). Halsoverkop vertrok ik dus voor het hemelvaart weekeinde richting La-Roche-en-Ardenne. Ik had er erg veel zin, na de lange rustige duurtrainingen van de laatste weken nog eens een paar dagen het volle pont geven. Benieuwd wat dat zou gaan geven...

Vrijdag stond een etappe van 86km op het programma met daarin 2450 hoogte meters. Tijdens de gekende openingsklim werd meteen duidelijk dat het algemene niveau alweer gestegen was. Ze gaan hier hard, erg hard... ik kan een redelijk tempo aanhouden en af en toe met snellere boys meewippen. Het gevoel is heel goed, de beentjes draaien vlotjes, de hartslag onder controle. Al snel zit ik in het wiel van Erik Dekker begot.

Subiet erop en erover ;-)

Als dat maar goed komt. Ik voel me lekker en kan een mooi tempo aanhouden. Aan de bevoorrading heb ik m’n bidonnen al weggezet en verlies nooit veel tijd. Één keer is het zoeken en moet ik wat tijd prijsgegeven. Het blijft uiteraard constant op en af gaan. Ik kom na 4u23’ als 18 uit de open categorie aan (dit zijn de mannen zonder licentie) in de 40+ kom ik als 8ste over de streep. Fietsje afspuiten en terug naar de camping voor de nodige recup.

Zaterdag de queen stage. 100 km en net geen 3000hm op den teller. De zon was alweer van de partij! Kort na de start komt polderkliever Joris tot bij mij gereden. We rijden even samen en ik kom geleidelijk op dreef. Ik besluit gewoon door te karren en te zien waar het schip uiteindelijk strand. Ik rij eigenlijk heel de dag alleen en vind dat nog best, diegene die ik inhaal laat ik ook snel achter.

Altijd leuk voor de moraal natuurlijk. Ik kom uiteindelijk als 10 bij de open categorie over de meet en klim daarmee een paar plaatsen in het algemene klassement. Ik ben 5u06’ onderweg geweest en voel me aan de finish nog steeds ok. Recuppen op de aan de mobil!

Zondag staat de laatste alweer voor de deur. Het is ‘s nachts beginnen regenen en ook voor de start is het goed aan het plenzen. Er zal uit een ander vatje getapt moeten worden vandaag. Om alle zever te vermijden steek ik nog snel nieuwe remblokken. Op 68km staan ons 2350hm te wachten en deze zullen dus ook naar beneden genomen moeten worden. Regen en modder zijn geen beste vrienden met de doorsnee remblok, vandaar. Mouwstukken, een regenvestje en de benen ingesmeerd met heat lotion ipv zonnecrème, ook dit hoort erbij. Het is fris richting de start en hoop dat we snel opgang geschoten zullen worden. Om iets voor 10 mogen we vertrekken. Het opspattende water in de eerste vlakke kilometer voelt echt koud aan en slaat onmiddellijk op de benen. Toch even zoeken. Gelukkig zijn we al snel aan het klimmen. Hier krijg ik het al snel wat warmer en kan ik stilaan in een mooi ritme komen. De benen van gisteren kunnen niet ver weg zijn. Het tempo blijft op de openingsklim verder oplopen.

De eerste passages door het bos geven al snel aan wat we vandaag voor de wielen krijgen. Gladde modder, stenen, wortels, plassen en andere glibberige natuurproducten. De afdalingen liggen er gevaarlijk bij en het regent nog steeds vlotjes. Op de open stukken staat bovendien een redelijk strak, fris windje. Een ideale mix voor een hels ardennnen tochtje! De benen zijn goed en dan kan je wel wat extra’s verteren. De rit van vandaag bestaat eigenlijk uit twee lussen waarin telkens de gekende “muur van Borzee” als laatste klim zit. Dit is een erg steile kuiten bijter waar rijden zelfs in droge omstandigheden niet iedereen gegeven is. Ik moet twee keer van de fiets... te weinig grip, te weinig kracht, een gladde steen op het verkeerde moment, elk excuus is goed. Te poot is te poot. Gelukkig staat hier iedereen te voet en ligt het toch niet helemaal aan mij. De rit blijft (los van de weersomstandigheden) erg technisch. Vooral in de afdalingen moet ik veel tijd prijsgeven. Mijn klimcapaciteiten zijn duidelijk de betere tov mijn dalen. Ze vliegen me werkelijk voorbij! Uiteraard is het soms wikken en wegen tussen het nemen van extra risico’s op lek rijden of vallen. Ik denk dikwijls er is meer te verliezen dan te winnen maar toch... swat 3u52 ben ik onderweg, 23 in het dagklassement. Uiteindelijk kom ik in het algemeen klassement hiermee terecht op de 12plek, die brengt me nog 40€ op, altijd mee genomen. De week na de bemc voel ik me echter niet super, die laatste frisse etappe zou toch wel voor een loopneus gaan zorgen zeker.... het was anders weer mooi rijden en af en toe vinden ze toch nog nieuwe stukken!