Vorig jaar kwamen we net terug van den Transgermany, maar dit jaar waren we er opnieuw bij... De kermiskoers van Stabroek voor het goede doel. Met een klein ploegske van de Pijp stonden we aan de start. Jeroen als ploegleider en voor de rest Sam, Jan, Dennis de Wouter en ikke... Om half drie werden we eindelijk opgang geschoten voor drie ijskoude ronden achter de moto. Dit is volgens mij een beetje overbodig want, koud, zenuwachtig, gevaarlijk en druk reden de ongeveer 90 starters uit 9 of 10 ploegen uit de polder achter de motar. Na drie ronden werden we dan losgelaten voor nog een goede 60 km koers. Weg rijden uit zo een pak, frisse gasten zit er niet direct in, af en toe wat kopwerk en zien dat je binnen de eerste 10 blijft is de boodschap. Daarachter zenuwen en valpartijen... Na enkele ronden scheurde het blijkbaar toch ergens want plots waren we met ne man of 10 weg. Van de pipe waren Dennis, Wouter en ik mee... Niet slecht met 6 starters. Het sein om gas te geven. Dat deden we ook en er ontstond een klein kloofje. In de vlucht zat de samenwerking in het begin redelijk maar al snel moesten er sommigen passen en rekenden anderen op een mogelijke spurt. Van de Spartanen uit Putte waren zowel de sterke jongens Paul, Frank, Ronny en Stefan mee. Goed vertegenwoordigd dus. De laatste ronde schudde Paul nog tweemaal serieus aan den boom en was het alle zeilen bij zetten om het gat terug te dichten. Het was duidelijk dat na deze twee pogingen de kaart Frank Francken zou getrokken worden. Intussen was ons groepje ook al verder uitgedund. Wouter Wuilmus, mijne mountainbike buddy, trok het tempo gedurende de laatste kilometers fors de hoogte in. Niemand kon nog weg door dieje smalle z'n beukwerk en een sprint zat eraan te komen. Wouter ging van kop, nog ene en dan trok Paul de spurt aan.
De Frank lanceerde zich gelijk een raket en ik zat een beetje gevangen in nen andere z'n wiel die de Frank ook nie meer terug zag... Deju, derde!! Ik had echt het gevoel dat er meer in zat en dat ik mezelf gelijk een kieke heb laten afdrogen in de spurt. Had ik de Frank moeten verassen, vroeger weg rijden?? Wie zal het zeggen? In alle geval na de finish zat ik met een dubbel gevoel, goei benen ( misschien wel om te winnen) en toch maar derde. Of was het het maximaal haalbare. Ik weet in alle geval dat mijne 50x11 een beetje te klein was en dat ik daar al opzat aan den Aldi. Wind in de rug en een goei brede baan, spurten met een paar snelle mannen... Nie simpel. In alle geval werden we met ons klein ploegske derde als ploeg (tussenspurten, eind resultaat enz...) Goed voor 250€ voor ons goei doel, astemblief... In juli volgen de koerskes van Zandvliet, misschien heb ik daar meer succes, maar waarschijnlijk minder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten