Queen stage: Bormio - Mezzana

Vandaag staat de top-etappe op het programma. 88km en 3100hm. Vanaf de start klimmen we eerst off road en daarna over de weg richting "passo gavia". We starten goed en er lijkt op het eerste zicht geen vuiltje aan de lucht. We komen op de eerste off road stukken en plots begint de linker trapper van Jeroen te blokkeren. Het zal toch nie waar zijn zeker. Het lager in de trapper zit blijkbaar vast en zo komt de trapper uit de crank arm ipv mee rond te draaien. Lap! Ff nadenken... Ik besluit om Jeroen verder op mijn fiets te laten rijden. Het zadel wat laten zakken en hij kan verder. Ik draai de pedaal terug in de arm en probeer het lager wat los te krijgen. Het lijkt te lukken. Terug op pad. Niet veel later draait het pedaal weer vast en opnieuw moet ik stoppen, het pedaal van m'n schoen halen, der in draaien en weer verder. In stamp wat op het pedaal, probeer achteruit het pedaal terug in de arm te draaien, allee van alles. Het lijkt erop dat na verloop van tijd het lager helemaal de geest geeft en ik redelijk normaal kan rijden. Het is alles geven om halverwege de Gavia terug bij Jeroen aan te sluiten. De schade lijkt voorlopig beperkt te zijn gebleven. Aan de bevoorrading kan ik nog de bidonnen vullen en terug tot bij de Jeroen te rijden. Niet veel later slaat de miserie helemaal toe. De trapper begeeft en valt volledig uiteen!! Enkel het kleine asje wat in de traparm draait zit er nog. Dees is wel ff serieus balen! Ik geef Jeroen z'n bidon mee en zeg dat'm gewoon moet blijven rijden. Ik heb ondertussen al aan "duzend" man om een eventuele reserve trapper gevraagd maar "uiteraard" heeft niemand van al de mechaniekers en volgers langs de weg er iemand een bij. Ik besluit gewoon door te rijden. De afdaling van de Gavia maakt al snel duidelijk dat het niet evident zal zijn. De afdaling is bijzonder technisch en op één pedaal helemaal gevaarlijk! Het lukt me op enkele kleine schuivers na om redelijk heelhuids beneden te komen. Tijdens een schuiver waar ik van de fiets moet blijkt m'n gps weg te zijn! Ik zoek een paar minuten in de ronde maar uiteraard niets te zien. Aan de mensen die passeren vraag ik of ze toevallig... Uiteraard zonder succes! Alweer een beetje lichter besluit ik m'n weg maar voort te zetten. Op de volgend klim kan ik terug bij Jeroen aansluiten. Het heeft me echter veel krachten gekost en hoop niet tegen de gekende hamer man te rijden... Over de "alta via camuna" rijden we richting "passo Tonale". Het is hier eigenlijk best mooi maar alle concentratie gaat naar het parcours. Ik kan niet springen en moet uiterst voorzichtig zijn mezelf en de banden van meer pech en miserie te besparen. Ondertussen gaat de gas waar mogelijk vol open. Het laatste uur gaat eigenlijk in volledig dalende lijn richting finish. We knallen er serieus op los. Zonder pedaal, eigenlijk te zot maar ja... Plots vliegt de melk rond m'n oren! Lek!! Kan er ook wel bij. Het gat is te groot en de melk krijgt de lek niet dicht. Binnen band steken, alweer tijdsverlies! Nieuwe band, hopla wij verder. 5km verder een serieuze knal, opnieuw lek!! Er zijn van die dagen zeker! De scheur in de buitenband is zo groot dat de hele flank open ligt. We steken een gelletje verpakking tussen binnen en buiten band en blazen de band voorzichtig terug op. Minuten verstrijken, ploegjes passeren! We bollen de laatste 7km voorzichtig binnen, als de band weer knalt is het wandelen! Uiteraard tuimelen we in het klassement een paar serieuze plekken terug, maar er zijn altijd ergere dingen... Mentaal krijg ik wel een dreun, alsook lichamelijk... De pedaalridder is z'n trappers even kwijt. Tol van de dag: een verkrampte voet, een geforceerd rechter been, ne gps minder en een paar kneuzingen van slippertjes her en der... Bwa moet kunnen. Alles is ondertussen terug opgelapt en we hopen morgen terug ten volle te kunnen rijden en hopelijk met minde pech bedeeld te worden. Altijd een verassing zo een Mtb ritje...