Kitzalp bike marathon

Kitzalpbike marathon...

Een hele mond vol, de naam van de afsluitende marathon van een top-vakantie! Na de afsluitende tijdrit van de Alpen tour kwamen Vicky en Vanessa met de auto richting Schladming. Ik moet er geen tekening bij maken dat het weerzien echt deugd deed zeker! Na een gezellige middag en avond waar de recup bestond uit "druivensap", pizza's en wat nacho's kropen we moe, tipsy en voldaan in ons nestje! Het hotelleke van de camping was heerlijk! Vicky en ik trokken terug naar Italië, Pat en Vanessa trokken met de mobil naar Kroatië. Toscane was heerlijk, 10 dagen. Zon, zee, Vino, super eten... Kortom genieten! De fiets werd slechts sporadisch van stal gehaald en we genoten met volle teugen! Na Italië reden we terug richting "la belgique". Gelukkig met een serieuze tussenstop in Oostenrijk! Daar hadden we in Kirchberg nog een hotelletje geboekt. De room-upgrade was super leuk meegenomen! We kwamen woensdag aan en zaterdag zou ik er starten in de kitzalpbike marathon. Het weer was super, de zin om terug te rijden en iets meer te focussen was ook volop terug! Met de transalp in juli in het achterhoofd besloot ik er een klein trainingsblokje  van te maken. Donderdag reed ik 4uurtjes een pittige rit en vrijdag nog 3 met ook de nodige hoogte meters. Het was bloedheet en Vicky en ik zochten verkoeling aan de lokale "badensee". Zaterdag werd de start al om 8u gegeven. Lekker fris... De eerste kilometers liepen redelijk vlak, richting Westendorf. Na het zenuwachtige gewriemel werd het pak op de eerste klim eindelijk uiteen getrokken. Alle afstanden starten samen en het overzicht is volledig weg. Natuurlijk zijn er snelle mannen die je voorbij rijden en waar je precies door stil staat. Zij zitten misschien op de enige lange klim van de dag en bollen bijna terug binnen. De 88km en 3800hm die mij staan te wachten doen me toch iets rustiger vertrekken. De klim hakt er al serieus in, serieuze schrotter tot boven en om helemaal tot op de top te geraken moeten we nog even van de fiets. Aan de kant staat mega veel volk en dat is altijd leuk. Het gaat nu snel naar beneden en na een paar erg technische passages doorheen het bos sta ik aan de voet van klim nr 2. Hier staar ook ons Vickske met de nodige aanmoedigen en die geven me altijd een "red bull" effect. Met die vleugels kom ik in een goed ritme en de klim gaat vlotjes! Een lange asvalt klim, de kaatste kilometers gelukkig nog wat schrotter en we staan weer boven. De afdaling die volgt is er eentje uit het downhill gamma da kirchberg te bieden heeft. Met een carbonnen hard tail zijn er leukere dingen maar we doen ons best zonder kleer- of andere scheuren beneden te komen. Halverwege schiet het parcours terug naar boven. We doen een stukje "hanenkam" en ik moet tot het uiterste gaan hier te kunnen rijden. Boven staat Vicky opnieuw langs de kant en na een klein pittig lusje passeer ik ze voor een derde maal! De vleugels die ik mee krijg zijn al wat pluimen kwijt maar al bij al draait het nog goed. We beginnen aan een schrotter klim die ik eerder in de week al deed. De zon brandt ondertussen serieus door en de bevoorradingen worden telkens gepakt en volledig benut. Een afdaling volgt. Wat eten, wat drinken en verder rammen. Eens beneden valt het op hoe warm het is, serieus warm!! We beginnen nu aan dezelfde asfalt klim als de tweede! We zullen dus deze klim volledig opnieuw doen! Begrijpen wie  kan! In het land van de bergen, met den Mtb een klim op de weg tweemaal doen! Gedurende de eerste kilometers voel ik het aankomen! De man met de hamer haalt ongenadig uit! Is het de hitte? Het kwik op m'n Garmin geeft 39graden aan, tegen 4km/u geen wind en dan vol in de zon op den asfalt na 4á5 uur onderweg... Na de voorbije dagen, na de heerlijke vakantie met ons Vickske! Gelijk vanouds is het harken! Het maagske begint tegen te pruttelen en de kop staat op ontploffen! De onderkant van m'n voeten staan in brand! Eens op de schrotter is het helemaal game over. In ne lokale drinken bak zoek ik verkoeling, een paar koe beesten vinden het wel grappig en komen wat melk aanbieden, ik pas. Ne man of 15  passeert me en een top uitslag zinkt in den drinkenbak weg. Ik weet dat de downhill afdaling helemaal tot de finish zal gaan en probeer toch nog wat te eten. Vicky staat nog een laatste keer boven en weet me te zeggen dat er al meer stervende dan levende zwanen zijn gepasseerd. De afdaling die volgt is een marteling! 10km over een downhill parcours. Geweldig met een aangepaste fiets maar sufferen en gevaarlijk op een hardtail! Bovendien doet nu alles zeer, leuk he zo mtb'en. Na 6u10' bol ik over de meet. Jawadde, over ne mottige marathon gesproken in zo een mooie streek. Mij zien ze er niet meer terug, misschien op latten of op wandelschoenen... Er resten nog 3 weken tot de transalp, ff focussen en dan hopelijk een mooier parcours!