Tussen hemel en Hel...

Zondag 23 december was het eindelijk zover... Den duathlon der duathlonnen, de run-bike-run der runnen enz enz... Eigenlijk heet da spel gewoon "de Hel van Kasterlee"! Straffe naam met ondertussen ook heel wat faam! Ik keek er al enkele jaren naar uit om hier ooit aan deel te nemen, zeker nadat ik regelmatig de sfeer was gaan opsnuiven bij deelname's van bevriende zotten. Uiteraard gaat dat niet zonder de nodige training en voorbereiding en dat deed ik de voorbije maanden en weken... Sinds augustus liep ik een dikke 1000km dat is gemiddeld 50 per week, hopelijk voldoende maar vooral ook niet te veel! Uiteraard werden daarbij de fietstrainingen niet vergeten! De regen en de bijhorende modder van de laatste weken werkte niet echt mee maar als je traint voor een wedstrijdje vanachter in december kan je weinig zon verwachten. 

Te veel modder of... Te veel Power??

De laatste 10 dagen werd alles wat teruggeschroefd en was het al rusten wat de klok sloeg! Wat de klok ook dikwijls sloeg was regen, bakken regen... 

Zaterdag vertrokken ons Vickske dan eindelijk richting Kasterlee, uiteraard in de regen! Daar aangekomen een plekkie gezocht aan de sporthal en ons kamp opgeslagen! Nog nen berg pasta binnen gespeeld een filmpje gezien en dan op tijd de nest in! Zondag was het vroeg dag, om 5u45 pannekoeken bakken, kleerkes bijeen zoeken, nummer afhalen, fiets in de wissel zone zetten, sanitaire stop en nog ff socializen met Dirk Machiels... Dirk is ne maat van den MTB die al eerder aan de hel deelnam en nog wel is een keertje wilde mee doen. Om 8u werden we dan opgang geschoten, met 220 man begonnen we in de regen aan een eerste rondje van 15km lopen. Ik had mezelf voor genomen niet te snel van start te gaan, het zou een lange dag worden. De voorop gestelde hartslag van rond de 155Bpm's werd echter al snel opgeschroefd naar 168Bpm's. Hierbij liep ik, verscholen in een mooi groepje, constant 12km/h. Met overschot, althans zo voelde dat toch. Na 1u14" kwam ik de wisselzone binnen. Fietsschoenen aan, extra vestje en weg. 

Het droogste stukje van de Hel... er vielern zelfs Hm te rapen!

Nu stonden ons 5 ronden van 21km MTB'en te wachten. Het parcours lag er door de overvloedige neerslag bijzonder nat bij en al na 10km had ik het begrepen, het zou heel zwaar worden. In de 3e ronde (ik was net bij Dirk aangesloten) voelde ik echter een dipje aankomen. Gelukkig was mijne coach in de buurt voor wat extra brandstof in m'n lijfke te kappen. 

Ziet er vlot uit maar dit noemt men een "zuigstuk"...

Dirk in de Hel (met natte voeten)

Een rustigere recup ronde en op het einde van de mtb proef was ik het ergste terug door. Terug de wisselzone binnen en opnieuw m'n loopteneuke aan. Een snelle kus voor de coach en ikke weg, Paul Ribus en Daisy zorgden ondertussen voor een mentale boost door daar al ff aan de balustrade ne serieuze gil te laten. Voor het laatste loopgedeelte vraagt de organisatie (om veiligheidsreden) iedere deelnemer een begeleider te voorzien. Vrijwilliger van dienst was mtb buddy van het eerste uur Paul "Polle" Andries! Die had in het verleden al verschillende knapen door de hel geloodst dus die wist waaraan en waaraf. Twee ronden van 15km waren er nog af te leggen... De organisatie was zo vriendelijk geweest om kilometer paaltjes te voorzien, het aftellen kon beginnen. Paul gaf me steeds goede moed en ik was aangenaam verrast toen die me regelmatig verzekerde dat ik nog steeds 12km/h aan't gaan was. Op het einde van de eerste ronde kwam Mark Van Gorp, volledig uit het niets, ons nog wat bijstaan. Ik vond dat super, de Polle had iemand die tenminste wat terug lulde en ik kon m'n adem volledig gebruiken! De doortocht na 15km was een eerste serieus kippenvel moment, tussen de supporters daar stonden plotseling ook de Jef&Liesbeth, den Bert en Ellen uiteraard ook nog steeds ons Vickske en Pascalle en de Paul en Daisy! Ne kilometer had ik nodig om m'n ademhaling terug wat onder controle te krijgen!! Iets verder zagen we Dirk voor ons uit lopen. De motivatie om tot bij hem te geraken was uiteraard snel van de partij. Zonder mezelf  op te blazen kwamen we met nog 10km te gaan terug tezamen en iets verder liep ik terug alleen. Het einde kwam nu stilaan in zicht. De laatste 5km werden nog zwaar en het tempo liep toch wel wat terug. Na 9u44" liep ik de (lang verwachte) rode loper op. 

Emo on the red Carpet!! (of gewoon meurrig)

Het binnenlopen in de sporthal was een erg mooi, emotioneel geladen moment. De hel werd snel een stukje hemel op aarde, zeker zo toegejuicht door m'n "supportersclubke" (ondertussen ons moeder en de Jos rijker geworden) deed me snel de stramme spieren vergeten!! Nog een glaasje champagne en wat buurten en dan redelijk gebroken terug richting Mobil!! Nog nen extra dikke, dikke merci voor m'n coachen. In de eerste plaats m'n vrouwke die niet alleen weer een mooie, lange dag in de regen op mij heeft staan wachten maar mij ook de meeste zondagen 's morgens uit bed heeft horen sluipen en in de week alleen naar "komen eten" mocht kijken. Uiteraard ook de Polle voor z'n bekan drie uurkes surplacen in de regen en de Gorpy voor z'n  1&1/2. En dan de supporters waardoor uit m'n kiekeboebelen bijna vleugels kwamen! 

http://www.winterduathlonkasterlee.be/
http://uitslagen.3athlon.be/pdffiles/2012/kasterlee2012/kasterlee2012_scratch.pdf