Sneeuw aan de watertoren...

Na  de hel werd de riem er even stevig afgehaald... Tijdens de eindejaarsperiode trokken we met een groepje polder-kluiten richting Oostenrijk voor een "ski"verlofke!! Heerlijk was dat maar ik kwam wel terug met een serieus Oostenrijks vallingske. Hoesten, reutelen alles der op en der aan en vooral conditie van top naar flop... Eigenlijk werd er de eerste weken van het nieuwe jaar niks gedaan! Zeker toen de weergoden beslisten om ons onder een mooi laagske sneeuw te stoppen.  Zaterdag was er een koerske aan de "watertoren" in Berendrecht en ik voelde mezelf een beetje "verplicht" om daar toch mee te rijden. Den organisator had al meermaals aan m'n mouw getrokken en belofte maakt schuld. Om drie uur werden de 25 deelnemers opgang geschoten voor 10 rondjes over mooi, wit, glad, bekend terrein. Het was al snel duidelijk dat er een paar stevige kleppers mee deden die van bij de start er als een speer vandoor gingen. Na  twee rondjes was één van die mannen al duidelijk de pist in en ik zat in een groepje van 3 aan te klampen. Na een schuiver van één die knapen werd ik een beetje opgehouden en was den derde met het spreekwoordelijke been weg. Ik kwam nog dicht terug maar met nog een klein gaatje te gaan draaide dieje zijne gas terug open... Bij mij begon het al redelijk zeer te doen en ik was al lang tevreden met dat derde plekkie! Als de anderen beter zijn moete daar vrede mee nemen. Rondjes afgehaspeld en nog eens een podiumke... 

Eigenlijk was het gevoel aan de finish nog wel goe, ik was vooral tevreden dat m'n hoesje eindelijk een beetje uit m'n lijf was. Zondag werd er met de manne in't bos gereden, zalig in de verse sneeuw!!