Marathon Rotterdam.

Na de hel  (da's verdekke vorig jaar), was het even uitblazen. De ski's werden nog eens aangebonden en het nieuwe jaar werd op de bijna groene alpenweiden ingezet! De wintermaanden staan voor de deur en dan is het altijd even herbronnen... Plannen werden gesmeet voor het nieuwe jaar. Als eerste doel, de marathon van Rotterdam. De magische grens van 3u speelt nog steeds in m'n hoofd en vol goede moed worden de trainingen afgewerkt. Alles gaat eigenlijk toppie, zelfs tijdens de lange afstelling op het werk kan ik gewoon m'n trainingen blijven doen. Af en toe komt de knie wat zeuren maar over het algemeen nergens problemen. De trainingen worden opgevoerd, het tempo stijgt en de afstanden worden rustig opgedreven. Ik zit af en toe aan weken van 100km, alles verloopt prima! De tempo duurloopen gaan vlot, zelfs na een pittige trainingsweek. Het gevoel is goed! Af een toe een wedstrijdje mee lopen om het tempo nog wat op te drijven, niet ziek worden en genoeg rust. De ingrediënten om goed bezig te kunnen blijven. De fiets blijft de eerste maanden van het jaar rustig op stal. 10 april staat al enige tijd met rood in den agenda en samen met ons vickske vertrek ik vrijdag al richting R'dam. Het weer zit alvast mee en het beloofd een mooi lente weekend te worden. We staan op een camping op een 10' fietsen van de start en de WTC-toren waar alles te doen is. Ik haal vrijdag alvast de nummer op en dan is het relaxen aan en in de mobil. Vicky geniet van het mooie weer en de stad, ik lig lekker in de mobil en loop zaterdag nog een stukje los. Het gevoel nog steeds toppie. Zondag trekken we samen naar de start, ik loop nog ff los of een klein beetje warm en ga dan naar de startbox. Alles is toppie geregeld en Lee Towers zweept de boel nog wat op met "you'll never walk alone" vanop een hoogte werker. Om 10u worden we opgang geschoten. De hartslag schiet gelijk mee naar boven. Zonder een verschroeiend tempo te lopen slaat den tikker veel te hoog, ik moet rustiger gaan lopen om de hartslag onder controle te houden. Ik hoop dat het goede gevoel snel komt en maak me voorlopig nog niet druk. Ook op het 10km punt nog steeds geen probleem, de Pacers lopen achter mij en ik "wacht" ze een beetje op. Op 16km krijg ik wat last van steken in de zij, geen goed teken. Het tempo moet opnieuw een beetje zakken, ik loop trager dan het 3u schema. Op km 20 komen de Pacers mij voorbij, de benen beginnen opnieuw uit het niets te verzuren. Ik weet nu al dat 3u er eigenlijk al niet meer in zit, een mentale tik, alweer... Her weer is heerlijk, het parcours leuk en de supporters en bandjes langsheen heel het parcours fenomenaal! Ik kom Vicky een eerste tegen en moet daar al van nee schudden, dejuukes... De benen gaan van kwaad naar erger, het tempo valt stilaan volledig weg. Rond de Kralingse plas is er relatief weinig publiek en daar krijgen de benen en het kopje opnieuw redelijk zwaar. 42,195km, het is niet niets maar opnieuw is het een teleurstelling om na 3u18' binnen te strompelen. Mijn vickske stond nog een paar keer langs de kant om een extra steun te geven, en ook aan de streep staat ze weer voor me klaar! Gelukkig maken we er nog een heel mooi weekendje Rotterdam van, mercie schatje! Besluit, nog eens ff bezinnen hoe een marathon aan te pakken, trainen top wedstrijd flop, hoe kan dat??