7 dagen, vandaag de vierde, na de loodzware etappe van gisteren was het dus opnieuw koekenbak! Een voordeel of een nadeel, na vandaag zijn we over de halverwege! Ontbijten, beetje relaxen in het zonnetje, verschillende toilet bezoekjes en een laatste bike fine tuning. De machine is bij ons redelijk op gang en de begeleiders doen hier een topjob! De Polle heeft alleen verschrikkelijk veel last van een ontsteking op z'n oog, Rocky balboa's gewijs slaagt hij zichzelf er wel door. Dus om 9u worden we opnieuw opgang geschoten en al snel zit het tempo er serieus in. Op het smalle fietspad naast het water schieten we vooruit richting eerste klim. Na een kleine opstropping met een eerste looppassage als gevolg kunnen we aan de openingsklim beginnen. Johan heeft het goede ritme terug te pakken en we halen constant ploegen in, ik volg z'n tempo en eens boven kunnen we de ons omringende ploegen takseren. We zitten in een sterke groep van een ploegje of 10 en pikken zonder te twijfelen onze wagon aan. Het gaat na een snelle afdaling bijna 20km in stijgende lijn over een schrotter weg, aanpikken en wegsteken lijkt ons de best optie. Een paar schuchtere pogingen vooraan m'n goede wil te tonen worden door den J vakundig teruggeroepen. Na de eerste bevoorrading moeten we even uit de pijp komen om het groepje terug te pakken maar nu is het 15km in dalende lijn richting cortina d'ampezzo vanwaar de loodzware slotklim begint. Het begin is super steil en technisch. Na het lange tussenstuk is de overschakeling naar het kleine verzet moeilijk te verteren en Johan krijgt de rekening gepresenteerd. Op het asfalt tussen stuk krijgen we bovendien een erg verfrissende onweersbui over ons heen. Ik kan het tempo er terug een beetje inbrengen en ons zo lanceren voor het tweede deel van de klim. Johan kan door rijden aan de bevoorrading waar ik de bidonnen vul en voor wat proviand zorg. Een ideale techniek (van de Schroyen-brothers)om een beetje tijd te winnen. We beginnen nu aan een heel mooi stukje Italië. De klim is steil en zwaar en bijna even adembenemend als het landschap waar we door mogen rijden. We zien de grillige pieken van de "tre cimes" en andere mooie Dolomieten toppen voor ons opduiken en zien in de verte de "passo" waar we uiteindelijk over zullen moeten. Op ruim 2450 meter hoogte passeren we de top en duiken gelijk naar beneden. Het stuk dat ons dan wordt gepresenteerd kan voor mij gerust in de boeken als "zalig". Een snelle, technische "go with the flow" afdaling van dik 10km, heerlijk. Op km 80 krijgen we nog een laatste knik alvorens we definitief richting finish duiken in Alleghe! De Polle staat ons aan de finish weeral op te wachten en begeleid ons naar de camping in het dorp. De Pat is zelf de streek wat gaan verkennen met de fiets en komt iets later de camping binnen gebold. Douchen, eten, drinken rusten, koers zien... Het ritueel van alle dagen. Als afsluiter een heerlijk pizza, pasta en desserreke in het lokale restaurant en de dag is weeral rond. Morgen wacht ons opnieuw een zware rit waar bijzonder veel moet geklommen worden, maar de moral is nog steeds toppie dus laat maar komen!
 |
| Hapje... (voor den buddy)!! |
Uitslag: 38ste in categorie dag uitslag 40 Men Overal 53ste Algemeen Overal
4u36' ; 19,5km/u gemiddeld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten