Istanboel marathon...

De marathon van Istanboel, lang naar uitgekeken!! Zondag 15/11 was het dan zover. Ik trok met ons Vickske vrijdag al richting Turkije. Relaxte vlucht op vrijdag en voor zaterdag een super easy hop-on Hop-of boottocht over de Bosporus om zo alvast een eerste indruk van deze wereldstad te krijgen. 's Avonds werd er nog een Italiaantje bezocht om de laatste gaatjes met koolhydraten op te vullen en vroeg het bedje in. 's Zondags was het vroeg dag. We werden vanaf 7u op het Taksimplein verwacht vanwaar we met bussen over de brug richting Aziatisch stadsdeel zouden gebracht worden. Samen met m'n Duiste hotelbuddy en uiteraard de Vickster trokken we richting plein. Hier viel de chaos al bij al nogal mee en vrij vlot konden we de bus in. Een kwartiertje later stonden we aan de overzijde. De brug is de hoofdader tussen Azie en Europa en deze kan niet zomaar onbeperkt afgesloten worden. Toen we aankwamen was de organisatie nog volop bezig de start zone op punt te zetten. Voor ons was het wachten. Nog ruim 1,5u tot de start... Een kwartiertje voor de start kwamen de pacers vrolijk met hun balonnen door de menigte geschuifeld. Dat uiteidenlijk de pacer van 3u ruim achter de pacers stond van 3u30 en 4u deed mij het ergste al een beetje vermoeden. De start verliep inderdaad erg chaotisch. Tragere starters stonden helemaal vooraan en andersom. Bovendien is de brug nooit toegankelijk voor voetgangers of fietsers. Vele locals vonden vandaag de uitgerekende dag om een familieportretje vanop de brug te maken. Het was dus aanschuiven en slalommen tussen al dan niet lopende deelnemers of toeristen. Nu had ik mezelf wel voorgenomen niet al te overhaast te starten en een beetje te genieten van de tocht maar dit was er wel een beetje over. Eens van de brug kwamen we samen met de 15km lopers die over de andere rijrichting werden losgelaten. Over brede lanen ging het vervolgens verder. Vrij snel werden we op een eerste pittige klim getrakteerd. Dit zorgde wel onmiddelijk voor een lang gerekt pak. De afdaling die nadien volgde was erg snel en lang. De benen werden hier reeds een eerste maal op de proef gesteld. Na 10km kwamen we aan de Galata brug waar Vicky langs het parcours stond. Voorlopig nog geen man overboord, lekker tempo zoeken en door jassen. De volgende 5km was eigenlijk rechtdoor langs het water, rond een rondpunt en dezelfde 5km terug. We liepen nog steeds tussen de 15km lopers, de 10km lopers liepen al vroeger binnen. Vanaf het moment dat de 15km lopers er van tussen gingen kon de race helemaal beginnen. Alweer een erg pittige passage rond km 18 met de nodige ups and downs deed de benen een eerste maal goed vol lopen. Toch even temporiseren en niet in overdrive gaan. Vicky stond alweer met de nodige menatle "boosts" lang de kant en ik kon er weer tegen. Wat volgde werd een zware beproeving. Fysiek maar ook zeker mentaal! Dik 10km over een tweebaans weg met niets te zien (op enkele hotels en een paar bouwwerven na) langsheen de Bosporus. Uiteindelijk keren op een rondpunt en dezelfde saaie kilometers terug. De terugweg met de wind bovendien vol in het nadeel. De kilometertijden liepen op. Het tempo werd er bij momenten volledig uitgehaald door een knik in het parcours. Uiteindelijk komt uiteraard de finish dichter en dichter maar de benen waren opnieuw volledig vezuurd de laatste 7km. Vicky stond nog een laatste maal de boel aan te zwengelen maar eigenlijk was het vat gewoon af. De laatste 2 km zijn opnieuw erg mooi maar loodzwaar. In stijgende lijn word er naar de Blauwe moskee gelopen, door het park van het Tokapi Paleis om zo op de Hypodroom te finishen. De laatste twee kilometer stond een massa volk dus van al die pracht viel me op dat moment weinig op. Het is pas de dag nadien wanneer het plein er terug "normaal" bij ligt dat me opvalt hoe bijzonder deze locatie toch is! De benen aan de finish waren volledig in de prak gelopen, verzuurd, opgesteven en leeg... Werk aan de winkel! Ik keerde met een dubbel gevoel terug richting hotel. Alweer een marathon uitgelopen in een tijd van 3u12'45", ik eindigde 121 van de in totaal ruim 3000 starters. Het is mijn snelste marathon en dat op een zwaar eigenlijk saai parcours. uiteraard kan ik met deze tijd niet ontevreden zijn, het was een mooie ervaring maar van het parcours had ik wel meer verwacht! Een tip, Istanboel is absoluut een aanrader als citytrip, als marathon zijn er mooiere!! We bleven nog tot woensdag om van de stad te genieten, en dat was absoluut een topper!! Alweer een dikke merci aan m'n trouwste supporter en favoriete tripper de Vicker😘!