Blauwe Chimay, hmmm

Zaterdag reed ik met de mobil dwars door België, richting Chimay. Zondag werd daar de "Raid des Sources" georganiseerd. Vorig jaar nam ik hier ook deel en werd ik derde. Ik vond het toen een leuke marathon over een mooi parcours. De benen van de transalp voelden de laatste dagen goed aan en mochten mee naar het zuiden. In Chimay is het een vrije start, iedereen kan vertrekken tussen 8u en 10u30. Na een relaxed ontbijt en nog ff platte rust vertrok ik rond 8u30 aan mijn tripje. Het parcours vertrok dit jaar in de andere richting. We zaten eigenlijk direct in bosrijke gebieden en van enig asvalt was weinig sprake. 8u30 is zowat het drukste moment om te vertrekken, regelmatig was het aanschuiven op de vele mooie singeltracks. Naarmate ik verder kon opschuiven werd het steeds rustiger op het parcours. De verschillende splitsingen volgen elkaar snel op en uiteindelijk fietste ik dikwijls alleen op de "lange" afstand. Het gevoel is redelijk goed, de korte knikken kunnen vlot genomen worden en in tegenstelling tot de Alpen duren de klimmetjes hier nooit lang. Na een uurtje of twee begint het te druppellen. Vijf minuten later is het aan het gieten!! Het zal eigenlijk niet meer stoppen met regenen tot ik aan de finish kom. Het parcours veranderd al snel in een glibberige bedoeling. De moral zakt een beetje, ik weet dat het nog bijna 60km is, dat ik geen regenjasje bij heb en dat de vele gladde wortels af en toe veneinig boven komen piepen. In een klim notabene duik ik den decor in na een wel erg ambetante wortel te hebben geraakt. Voor een modderbad betaal je regelmatig een meerprijs, hier krijg je hem er gratis bij!! Het parcours blijft gezien de omstandigheden nog steeds erg mooi, leuke singeltracks, af en toe een technische passage en geen asvalt te bespeuren, zo heb ik het graag. De bevoorradingen zijn goed gevuld en de mensen vragen me steeds of alles in orde is, met mij wel maar zij staan daar ook maar te draaien in de regen. De verschillende afstanden komen stillaan terug te samen en het is opnieuw af en toe uitkijken wanneer ik andere rijders wil passeren. Wanneer we nog 30km te gaan hebben draai ik de gas volledig open, ik kan het bakje nog eens leeg rijden. Op de glibberige passage's ligt het tempo toch niet te hoog en is het vooral kwestie van recht te blijven. De drogere stukken kunnen vol genomen worden. Het gevoel is goed, de fiets blijft opnieuw een topjob doen, de kilometers vliegen nu voorbij. De laatste 10 zijn erg snel, enkel nog een paar stevige kuitenbijters en dan volledig onder de modder binnen bollen. Ik besluit direct de fiets af te spuiten en mezelf van enkele kilo's modder te ontdoen. Na een lekker douchke even den uitslag bekijken. Ik weet dat ik niet slecht bezig geweest ben maar ben toch aangenaam verrast wanneer ik voorlopig op een eerste plek blijk te staan. Uiteraard zijn er dan nog een heel pak deelnemers onderweg en ook zij kunnen nog onder mijn tijd duiken. Na een uurtje blijk ik nog steeds op 1 te staan en iedereen is zo goed als binnen. Ik begin er stillaan in te geloven dat de grote fles Chimay die al een tijdje staat te blinken mee naar Zandvliet mag. Na nog een halfuurtje wachten staat den uitslag vast! Ikke op nr 1.... Olé, altijd leuk om zo een marathon af te sluiten. Een eerste flesje Chimay wordt 's avonds met de vrienden alvast gekraakt, de "grote" bewaren we voor een leuke gelegenheid!! Voorlopig staan er niet te veel MTB avonturen op het programma, de loopschoentjes werden reeds terug uit de kast gehaald. Halverwege november vliegen we naar Istanboel om daar de twee continenten marathon te lopen. Misschien valt er nog wel iets tussen....

Diepe gaat niet smaken zeker!!

Nr. Uno... (125 finishers op de 100Km)