Zondag was het droog en tegen de tijd dat we moesten
vertrekken was de zon zelfs af en toe van de partij! Om 12u vertrokken we samen
met de Domen brothers voor een opwarming en laatste parcours verkenning! Het
parcours verliep uiteraard volledig anders dan wij hadden gedacht en vooral een
pak pittiger dan wij dachten. Na 1,5km steil klimmen een eerste looppassage van
een 50m, niet te rijden, te steil en te glibberig door de voorbije regendagen…
Na 3kilometer ontbraken de pijlen en daar stonden we dan. Met een paar Poolse
en Deense jongens zochten we nog naar een mogelijk parcours maar echter zonder
succes. Om 13u30, een half uur voor de start kwam er toch iemand (lichtjes
gestresseerd) met een quad nog wat pijlen hangen. Helaas geen volledige
parcours verkenning maar het mocht duidelijk zijn, pittig zou het worden. Om
14u06 werden wij opgang geschoten voor onze proloog. Roeffel den hartslag de
lucht in en gaan. Na 3km (van de 9) voelde ik al dat ik te snel gestart was,
den hartslag zakte niet meer en de benen liepen verder vol, wa zeg ik, die
liepen over! Jeroen nam de kop over en reed van mij weg. Gelukkig was het maar
9km tot de top maar ik heb daar wel serieus m’n peren gezien. De Jeroen bolde
zichtbaar rustig van mij weg en ik kon geen kracht op de pedalen zetten. Er
“fietste” vanalles door m’n hoofd. Teveel getraind, te weinig getraind, die
verdoemde koerskes van eerder in de week, de knie die ineens weer begon te
sputteren… Allee een hoopje vraagtekens om een avondje over na te denken! Het
was uiteraard “maar” de proloog maar ik
had er me toch meer van voorgesteld. De Jeroen was duidelijk den betere en genoot
terecht van sterkste Schroyen op ne velo te zijn. In de uitslag stranden we op
een 8ste plek in onze categorie, we reden 38’35” en ik had een HrAv
van 179 (eigenlijk constant in’t rood dus) bijna 9km en 540Hm…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten