De 130 van de Godfried...

Bouillon, als ik alle km's die ik daar al gereden heb optel dan denk ik vlot over de 1000 te zitten. Dit weekend was het weer van da... De Grand Raid Godefroy, de laatste van "het seizoen". Ik dacht eerst voor de 90 te gaan, maar eens aan de inschrijvingen had ik meer zin om de 130 aan te vallen, kwestie van "Value for money". Bovendien stond den deelnemerslijst voor de 90 volgepakt met walen die er het "championnat du Wallonie" gingen uitvechten. Het zenuwachtige gedoe dat daar bij hoort zag ik nie echt zitten. "Muddy Buddy" Luc "de rode kogel" de Vylder had een plekkie gereserveerd in de mobil en stond een half uur voor mij aan de start voor de 160! Die lange afstand zag ik nie echt zitten, de laatste twee weken waren op fietsgebied niet meer alles geweest. Na den Houffa werd ik wa ziekskes en het weer zorgde ervoor dat de fiets niet echt veel meer buiten kwam. Het werden dus de 130 van de Godfried... Een bordje of 4 pasta, een gezellig avondje met chocomelk en Rachellekes en een stevig ontbijt verder en ik stond weer in den Box. Om 7u30 werden we opgang geschoten... De eerste 10km's gingen vrij snel, den hartslag lag wat hoog en het parcours was opnieuw extreem vettig. Met een man of 10 glibberden we van de rest weg. Na een uurke rijden besloten de twee jongens van het "Versluys-Lingier" Team der vandoor te gaan. Ik vond dat niet erg want het was wel duidelijk dat toch één van die twee wel erg vlot reed. Uiteindelijk reden we met 4 achter die twee knakkers aan, de rest had ons ondertussen moeten laten rijden. Van die 4 voelde ik me zeker niet de slechtste maar het was uiteraard nog ver. Ik voelde dat twee van men kompanen meer ballast dan hulp boden en na 65km, vlak na de derde bevoorrading, reed ik zonder echt te forceren van de rest weg. Het teken om de gas ietske verder open te draaien en hopen dak m'n eigen nie zou gaan tegenkomen. Op een technische passage na 70 km voelde ik aan m'n linkervoet dat er iets nie klopte. Mijne zool van schoen zat nog aan mijne pedaal maar niet meer aan de rest van de schoen!! Serieuzen bummer! Zie maar op de foto, zool aan pedaal rest van schoen op de grond!

 Er zat niets anders op dan zo door te rijden, de kans da ge in het bos nen MTB schoen tegenkomt is wel erg klein... Pas dan voelt ge pas echt het verschil tussen vast zitten en los. Trekken aan de pedaal lukt uiteraard niet meer en op technische, spekgladde afdalingen los zitten geeft toch echt wel een gebrek aan controle... Na 110km kwam ik bovendien de man met den hamer nog eens tegen! De vleugels die ik had gekregen door met de gedachte van een derde plekkie rond te rijde leken me nu te doen plaffoneren! 't Zal toch nie waar zijn zekers, subiet die mannen terug in mijne nek. De laatste 15km's leken eindeloos te duren en m'n drinken was op, ik was bij geen enkele bevoorrading gestopt, ik reed met ne Camelbag en twee grote bidonnen. Tot aan de meet was ik niet gerust, zeker niet als die mannen nog een paar serieuze knikken in de laatste km's leggen. Het bleek voldoende! Uiterst voldaan keerde ik naar de mobil voor een douchke. Uiteindelijk bleek ik niet derde maar tweede te zijn geworden, den tweede had z'n moteurke blijkbaar opgeblazen en was halverwege uit de koers gestapt! 

Ik was 6u28 onderweg, HRAv 162, 134km, 3170HM en 20,7km/u gemiddeld! Helaas had de Luc teen en tander meegemaakt en was vervroegd moeten binnen bollen. Ikke nog ff op het podium gelijk ne grote en dan Home sweet home... Nu is't gedaan voor van't jaar, der zijn alweer plannen voor het volgende, Spanje en Polen zouden op het programma komen!! Nu is't eerst afstelling op't werk en vakantie in Thailand, rara naar welke van twee ik het meest uitkijk!!