Rit 6

De voorlaatste alweer. Verrekken vanuit Jaca en bijna 140km verder aankomen in Roncesvalles! Een bijzonder lange etappe, maar om aan de oceaan te geraken in 7 ritten moeten er nu eenmaal heel wat kilometers overwonnen worden. Jaca is een grote stad en het camp stond daar precies midden in, we besloten gisteren uit te wijken naar een camping en daar het natte nachtje door te brengen. Een groot deel van de nacht was het blijven regenen, het zou wel eens een straffe rit kunnen worden. We besloten nog snel ff nieuwe remblokken te steken, iets waar we geen spijt van zouden krijgen. In de oude citadel werd er verzamelen geblazen, iedereen op post voor de laatste briefing!!

Het parcours zou enigszins worden aangepast wegens te veel modder en gezien de af te leggen afstand zou dat een waar slagveld gaan aanrichten! Chrono vanaf km 70 tot de finish, het zwaarste stuk van de rit. De eerste 70 verliepen geneutraliseerd, enkele lange asfalt stukken tegen de wind en in een miezerig gedruppel. We doken uiteraard ook af en toe de natuur in en van rustig bollen was niet echt sprake. Het tempo werd strak gehouden en met een klein groepje kwamen we aan de start van de chrono. Daar stond den beer van België, christof Mariën al een kwartiertje te wachten. Het "vlakke" wind gedoe is zijn terrein en hij kon da toch niet laten liggen zeker. Helaas was zijne compagnon er niet bij en mocht hij niet verder, het is en blijft natuurlijk een duo-race. Het chrono stuk ontploft op km 80. We hebben dan 10 licht stijgende km gedaan en schieten dan recht omhoog. Schieten is niet echt het juiste woord want een klauter passage dient zich aan. Het kraakt en scheurt aan alle kanten. We komen samen met het leidende master team. Op enkele wind stukken is het zelfs op den Mtb interessant samen te zitten en ze pikken gretig hunne wagon aan! Het is en blijft ploeteren in al z'n facetten. De bergpaatjes zijn veranderd in kleine riviertjes, de kleine bergriviertjes in wild waterbanen! De modder doet de banden vol lopen en de benen leeg. De voorlaatste klim is er eentje om in te kaderen, een groene tunnel, een prachtig parcours. Het is natuurlijk extra focussen in deze glibber omstandigheden. De esteveekes zijn de piste in, we sluiten net na de laatste bevoorrading bij de andere Spanjaarden aan. Ik probeer het tempo op de laatste klim ietwat te drukken en zo samen boven te komen. Uiteraard hebben die mannen onze tactiek wel door en steken zelf nen tand bij! Een laatste afdaling brengt ons uiteindelijk in Roncesvalles. Een vaste plek in de tocht naar santiago de Compostella en dat zullen we geweten hebben. Heel de middag passeren ons zwaar bepakte wandelaars ons bakkie. Wij zullen uiteindelijk afklokken op 5u55, de rit was 129km lang, we reden 21,9km/u en deden daarin 2236hm. Vandaag was duidelijk een heel zware rit die de nodige slachtoffers eiste. Dagelijks vallen er wel een paar deelnemers af door verschillende mechanische, mentale maar vooral lichamelijke kwaaltjes. Tot 21u blijven er kadees binnen komen, dan ben je 13u onderweg geweest!! Fun gehalte dan??? Morgen de laatste…