De laatste

De laatste, alweer... Op het programma 95km tussen Roncesvalles en de oceaan in Hondarribia 1000 meter lager! Binnen bollen dus, niet dus. Aan de start worden we in blokken van 15 man op pad gestuurd. Na 4km zou een zeer gevaarlijke afdaling liggen en met een te groot pak daaraan beginnen is helemaal waanzinnig. De esteveekes hebben nog een achterstand van dik 20" en willen na een goede etappe van gisteren ook dit nog wel ff goed maken en gooien er direct de beuk in! Ze hebben welgeteld 63kl chrono om ons van het derde plekkie te stoten. Het begin is furieus. In de 4km naar die eerste afdaling ligt ons een muur te wachten waar we eerst op moeten, gas volledig open! We kunnen lang aanklampen maar op de tweede klim die we tegen komen, opnieuw een muur met stroken tot 30% moeten we een klein gaatje laten. De schade blijft beperkt en op 30km hangen we nog zo goed als tezamen. Risico's nemen in de afdaling doen wij niet, zij wel! Wij rijden niet plat, zij wel! Een Spaanse vloek, adios amigo's!! Voor ons lijkt de strijd nu gestreden, er rest ons nog een lange, niet al te technische klim en een paar pittig afdalingen. Geen accidenten is de boodschap! Het parcours ligt er andermaal heel vettig bij. De bedevaarts route is geplaveid met glibberige groene, natte grote stenen. Deze liggen dan dikwijls verscholen onder een dikke laag modder en blijven zo gevaarlijke hindernissen. Het is wel weer volop zon en de vochtige, warme zeelucht komt ons inmiddels tegemoet! Na 63km zit de chrono der op en is ons derde plekkie definitief binnen! De Belgische Raes boys hebben ondertussen de etappe gewonnen!

Aan de bevoorrading worden de nodige handje geshaked en geschud! Na de nodige broodjes met chorizo, nootjes, meloenen en andere zaligheden trekken we op pad om de laatste 35km van den transpyr af te werken. Die laatste zijn nog steeds bijzonder pittig. Op z'n Belgisch blijft het parcours bestaan uit knikken waarvan de afdaling allicht langer zijn dan de klimmen al lijkt dat zi niet te zijn! In Hondarribia moeten we nog ff de boot nemen om terug op de Spaanse oever te geraken, maar in een heerlijk zonnetje is het lekker dobberen met de Raeskes. We waren uiteindelijk weeral 5u17 onderweg, reden 95km met daarin 2128hm én 3029 dalende meters! Dus toch meer naar beneden dan naar boven. We staan met mobil op de parking naast den arrivee, douchen op het strand en zien de Belgen den boot in gaan vanuit een cafeetje in de haven van Hondaribia! Ne piet goal in minuut 8, deju! Het podium kunnen we natuurlijk niet laten schieten en dit is een leuke afsluiter van een mooie maar zware meerdaagse! Een paar pintjes, nen hamburger en een crème glaceke verder en redelijk op tijd de nest in. Er rest ons nog één pittige etappe terug naar den Belgique, 1200km, hoogte meters onbekend…