SKS, again...

Onderweg richting start

Naar jaarlijkse gewoonte, den SKS-bikemarathon in Sundern!! 4 of 5 keer ik ben den tel even kwijt... Maar dit weekend was het weer zover. Vrijdag vertrokken we richting Duitsland, ne kilometer of 350 bollen met de mobil en ons gekende plekkie zoeken aan de finish en daar den bak opstellen. Vicky was deze keer van de partij en de bedoeling was er een erg lang "feest van den arbeid" weekend van te maken, maar wegens het overlijden van ne collega van Vicky keerden we zowieso zondag terug. Ook van de partij waren de Jeroen, in een tentje aan de mobil, de Wim Van Otten en Kathleen met hunne camper.Op hotel lagen de Flandria boy's Paul en Marc, RABC rakkers Pat VS, Jos de Meyer, Filip Bruon, Peter Hendricx en nog ne knakker dak nie ken, de Jos z'n schoonbroer. Luc "red bulled" de Vuylder en Steven de Ruyver waren tevens van de partij alsook de gebroeders Domen, Rudi en Koen die tevens naar Polen gaan deze zomer. Geziet een schoon groepke. Dus, wij in de regen en koude naar daar, hopend op een toch redelijke zaterdag. Het heeft 's nachts nog redelijk gegoten maar 's morgens was het toch in alle geval droog en aangenaam van temperatuur. Aan de start was het inmiddels redlijk warm geworden en de zon kwam der al door piepen. Gelukkig was ons Vickske erbij en konden we nog teen en tander uitschieten alvorens te starten.

Met Jeroen en Wim Van Otten aan de start

Om 10u45 werden we opgang geschoten. Jeroen, Wim VO en Ikke stonden in het eerste startvak, een cadeauke na onze prestaties van vorig jaar, ikke 15e, de Jeroen 44ste en de Wim met de nummer van Johan Boven 45ste. Mijn gevoel de laatste twee weken was verre van super, was het het weer of een beetje te veel gedaan en te weinig gerust ik weet het nie maar een kop vol snot zat mij stevig in de weg. Twee weken niet echt meer getraind, niet ideaal voor ne marathon maar we zouden wel zien waar het schip strandde... Al van bij start zat ik vrij snel in wel erg hoge hartslagen zonder daarbij de benen te forceren. Ik moest Jeroen laten rijden en proberen m'n eigen tempo te zoeken en zeker den tikker wat naar beneden te krijgen!! Hartslag 170 weet ik dat ik kan volhouden (normaal gezien toch) 175, kan ook nog af en toe, maar constant in de buurt van de 180 is om problemen vragen, zeker in ne marathon... Dus tandje terug. Langs alle kanten kwamen ze me voorbij, niet echt leuk maar ik weet dat ik er daar normaal nog wel een paar rakkers van terug tegen kom. Halverwege den eerste ronde kwam ik toch redelijk op tempo en kon ik wat meer kracht zetten zonder daarbij boven de 170 te schieten. Jeroen was nooit echt uit het vizier geweest en even reden we samen. Het parcours was bij momenten erg vettig en op één van de glibberige stukken besloot ik blijkbaar even de Duitse bodem te gaan inspecteren, zonder erg maar wel goe vettig, de Jeroen lachen natuurlijk!! Op het einde van den eerste ronde stond ons Vickske en dat doet altijd even deugd! ff zwaaien, bidonneke wisselen en verder. Hier was al wel duidelijk dat den tijd, of de positie van vorig jaar niet meer haalbaar zou zijn! Ik kon ander wel terug redelijk gas geven en een mooi verzetje blijven rond duwen. Met nog 20km te gaan op een lichte helling, stond ik op de grote plateau om boven te geraken toen ineens m'n ketting rond m'n oren vloog. Nu moet ik zeggen dat beestje al een uurke of twee om wa olie aan het smeken was, maar breken had ik ze niet echt verwacht te doen. Ne kreet en ne vloek en op m'n kniekes het spelleke terug aaneen zetten. Een vijftal minuutjes zijde daar toch wel zoet mee en als er dan ne man of 7 terug voorbij komen gereden dan zijde teen en tander van uw lijf aan het opeten. Allee, terug de velo op en weg, terug het ritme iets of wat zoeken, of wat er tegen dan nog van over schiet en binnen bollen... 4u57 onderweg, 26ste overall en 9de in mijn categorie.

Met de Polle aan den Arrivee

Eigenlijk zo slecht nog nie en voor deze uitslag had ik vorig weekend zeker getekend... Aan den "ziel" stonden de RABC boys al in groep te blinken!! Die mannen gingen samen blijven maar door wat getreuzel onderweg mochten ze zelfs niet meer aan den tweede beginnen! Redelijken afzuip maar naar Duitsland rijden om samen te trainen in een wedstrijd vind ik nu ook wel wa dwaas. 10 minuutjes later kwam den broeder over de meet en daar was hij erg tevreden mee en ik ook, dat beloofd voor hetgeen nog komen gaat!! De Rudi, de Luc de Wim, de Polle de Koen... Allee één na één kwamen ze binnen gebold, enkel de Marc had na nen platte band en een niet te herstellen scheur in zijnen buiten band de koers moeten staken, ook wel ne serieuzen bummer!! Voila da was'm. Wij reden 's avonds al een stukje terug naar een mooi camper plekkie in het Sauerland, deden daar zondag nog een toerke en keerden daarna naar Zandvliet terug... Den SKS weeral op den teller. Volgende week komt normaal gezien onze nieuwe aanwinst binnen, den MTB-tandem!! Ik ben eens benieuwd wat ons dat gaat geven!!