Dag 9, FD

 Dag 9, 187km, 3100hm, 11u effectief gereden

Het is 5u wanneer ik terug “volle” moed m’n bushokje buiten kom. Ik heb een ticketje naar Mendione gekocht, enkele rit. Ik begin direct te klimmen en wanneer de zon opkomt is het opnieuw akelig mooi! Wat ook opkomt is de gedachte dat het er bijna opzit. Ik besluit deze laatste dag maximaal te genieten maar tevens nogmaals het volle pont te geven. De lucht kleurt bijna even rood als het blikje sardienen dat ik om 7u binnen speel en ik bel naar het thuisfront, een poging om de beauty van de rit te omschrijven lukt me niet, waar zou ik moeten beginnen.  8u, 30km, dipje... ik beland andermaal op een bankje en doe 5’ m’n ogen dicht. Hoeveel power kan er in een powernap zitten. Als herboren, gestoken door een wesp of gepoept door den haas maar de power is terug, na nog geen 5’... hoe kan dat? Does the mind rule the body of was het net omgekeerd. In alle geval het volgende uur doe ik meer dan 20km, smoor m’n remblokken volledig op en sta ik in een boulangerie artisanal suikers binnen te spelen. Ff shoppen, tussen het ontbijten door m’n remblokken vervangen en poseren met een koppel Franse fietstoeristen! Oloron Sainte Marie vlieg ik terug buiten, eerst wel langs de verkeerde kant maar gelukkig snel terug op het juiste parcours. We rijden op de route naar Santiago de Compostela, ongelofelijk hoeveel mensen er hier gepakt en gezakt toe stromen, samen vloeien. De dorpjes hebben nu stuk voor stuk Baskische namen maar blijven even mooi en schilderachtig. Een laatste korte stop voor wat cola en dan ff binnen bollen. Dat binnen bollen blijkt al snel relatief te worden. Het blijft op en af gaan, en niet een beetje! Meestal op het asfalt maar de opeenvolging van deze puisten trekt den energie balans opnieuw zwaar in het rood. Maar ook aan dit liedje komt een einde... de klim naar Mendione is zoet en zacht, een binnen boller, een loperke! En dan sta je daar, het is ondertussen 18u30 Mendione, lang naar uitgekeken, afgevinkt, tevreden, voldaan, genoten, prachtig maar ook pittiger en misschien wel technischer dan verwacht. In alle geval warmer dan gedacht, maar dat dit zo een mooie route kon zijn had ik echt niet zien aankomen!

De ontvangst in Mendione in het enige café/restaurant Etchebarne was geweldig. Sophiane was twee uurtjes binnen en zat in schaduw wat te bekomen. We praten wat na over de trip met twee super gasten van de organisatie en een fris biertje! Een zalige douche in de lokale sporthal en een top lokale gast zorgden allen samen voor een super avond. Ik mocht slapen in een mega cultureel centrum, op een matrasje van de local met een echt kussen! Waren het de afgelopen dagen of de flesjes wijn van tijdens ons heerlijk avondmaal. Het is bijna middernacht als ik echt maar dan oo, echt zalig in slaap val! 

Dag 8, FD

 Dag 8, 242km, 3460hm, 15u10 effectief gereden

Het is 4u30 wanneer ik terug gepakt en gezakt het parcours op kom. De laatste regen is tijdens m’n dutje gepasseerd en alles lijkt redelijk droog. Rond 8u vind ik in Gimont alweer het perfecte bakkertje! Alles erop en eraan, ik ben dan 50km onderweg en den beer was weer goed aan het grommen! Het parcours blijft mooier dan ik had kunnen denken, pittig, technisch mooie dorpjes en prachtige natuur. Vlak rijden doen we al even niet meer en af en toe zijn de sporen van de regen, wind en onweders nog duidelijk zichtbaar. Om 12u kom ik langs het parcours een marktje tegen, wat brood, nog een restje paëlla en twee aardbeien taartjes zijn het middagmaal in L’isle de Noé. Ff bellen met het thuisfront en dan weer vertrekken. Het moet niet meer gezegd worden dat het hier prachtig is zeker! Marciac, 8u30 gereden, 140km gedaan vandaag. Om maar aan te geven dat het alweer vrij technisch en dus relatief traag gaat. De regen van de voorbij dagen heeft hier geen en tander teweeg gebracht. Iedereen die de FD 2020 gedaan heeft zal zich het bonenveld wel herinneren! Ik kwam er met redelijke snelheid aan, dook het veld tussen de bonen in en zat eerst nog in een goede cadans. De modder die daar lag was van dien aard dat die blijft plakken gelijk maizena! Dikker en dikker, af en toe een bonenstaak mee tussen de klei en uiteindelijk lopen je wielen volledig vast op je eigen kader. Nog ff stoempen en dan afstappen, je fiets ontmodderen en dan terug weg! Dit ritueel ne keer of drie/vier en dan weer verder. Pittig stukje! Volgende stop, Marciac, het is 15u30 en op zondag zitten ze op de terrasjes nog net een pousse-café te drinken of de laatste kruimels tarte-Tatin binnen te spelende. Helaas de keukens zijn net dicht en op een paar frisse cola’s na is hier niets meer te scoren. De winkels en bakkers hebben hun rolluikjes ook al maar maten zakken. Ik zet m’n weg toch een beetje teleurgesteld verder. Gelukkig staat in elk dorpje wel een kerk en kan er water genomen worden, ook vandaag is het lekker warm en bovendien dampend vochtig. Maubourget, 17u30, 160km op den teller vandaag en als bij wonder verschijnt er na enig zoekwerk ne spar die nog open is! We komen dichter en dichter bij Lourdes en ik zou dus van dit klein mirakel niet mogen verschieten! Dit is echt ne meevaller van formaat en ik neem uitgebreid de tijd om één te shoppen en twee te eten! Ik heb nog steeds een plan om vannacht door te rijden en zo terug in de buurt van Sophiane te komen. Dat ik hier dus stevig wat proviand kan inslaan is dus echt wel een cruciaal onderdeel van m’n “masterplan”. Wat me echter wel zorgen baart is de staat van m’n voetzolen... doorweekt en verfrommeld komen ze uit m’n schoenen die qua ventilatie niet echt veel te bieden hebben. Tijdens de korte stop herstellen ze zich best snel maar even snel zijn terug “verzadigd” wanneer ik vertrek. Suat, van zeuren is nog nooit iemand beter geworden. Iedereen heeft op dag 8 wel iets om over te klagen. De volgende 60 km hakken er anders redelijk in. Vlak voor Lourdes gooi ik nog nen Bigmac en een cheeseburger als twee stevige kolen op het vuurtje. Het hevige vuur van eerder vandaag is weer gereduceerd tot een waakvlammetje. Het is ondertussen 22u30 maar voor veel gelovigen speelt tijd duidelijk geen rol. Het is erg druk en het enige mirakel dat zich hier voltrekt is het feit dat je zonder Corona uit Lourdes weggeraakt. Onze Lieve Vrouw zal wel over ons waken moeten ze daar denken want de enige kapjes die ik zie zijn die van een paar nonnen die de avondklok van onze Lieve Heer vanavond niet hebben horen luiden. Ik kan niet weerstaan om in één van de souvenierwinkeltjes een amuletje te kopen om gedurende de laatste loodjes veilig thuis te brengen. Het kiezen van een maccheese is makkelijker dan in deze gadget galore een geschikt wakend oog te vinden. Even lijk ik in de straten van Lourdes te verdwalen maar uiteindelijk vind ik toch de uitgang van deze “magische” plek. Al snel zit ik terug in de bossen. De nacht valt onverbiddelijk en de warme natte dweil die me heel de dag heeft vergezeld ruil ik om in een frisse natte dweil. Ik moet begot in m’n kleerkast duiken opzoek naar iets warmer. Het bezoek aan Lourdes heeft mij eigenlijk geen goed gedaan, de koude slaagt wat op m’n vermoeide lijf en het wonder van de opgedroogde voeten heeft zich in alle geval niet in mijn schoenen voorgedaan. Ik heb vandaag ondertussen bijna 15 effectief in m’n schoenen aan het stampen geweest het is middernacht en ik moet nog 200km tot in Mendione! Ik ben aan het rekenen, niet goed voor de moraal. Het is technisch en donker, af en toe moet ik van de fiets en wandelen gaat met m’n voetjes nog slechter dan fietsen. Ik stop, schiet m’n sokken uit en gebruik m’n armstukken als droge sokken. Het is 01u00 wanneer ik in Asson een bushokje zie dat harder dan welke grot dan ook mijn naam roept. Het zinloze van op m’n “sokken” door te rijden is me wel duidelijk, het masterplan leg ik in het bushokje naast me neer. 

Dag 7, FD

 Dag 7, 185km, 2800hm, 11u30 effectief gereden 

Ik heb heerlijk geslapen en draai mezelf zelfs nog eens om... uitstel is echter geen afstel en na een mini ontbijtje staat m’n carbonnen ros met zijne platte voorpoot nog te blinken. Ik haal het stuk tak uit m’n band en steek een plug, goei gerief en er zit zelfs nog wat latex dichtingsmelk in de band, ff opblazen en terug weg. Door dat gedraai in m’n bed, het ontbijtje en de band perikelen ben ik pas om 7u45 terug onderweg, schandalig!! NOT... 

Na een uurtje bollen kom ik in een dorpje met alweer een heerlijk klein bakkertje/winkeltje... niet twijfelen en ontbijten gelijk ne grote! Zalig daar in Concots op een bankje...

Na 6uurtjes rijden heb ik bijna 100km op de teller staan, das niet overdreven veel maar het parcours is technisch en dus traag. Bovendien is Mr Soleil weer daar om opnieuw een hoofdrol op te eisen. Ik lig letterlijk met mijn hoofd in een klein riviertje te verkoelen als er een mtb’er naar beneden komt gereden. Oef zegt hij, gelukkig we dachten dat we je reeds gemist hadden. Hij nodigt me uit enkele honderden meters verderop om een klein hapje te eten en de bidonnen te vullen. Het blijkt een frame bouwer te zijn die fietsen op maat maakt en de french divide van dichtbij volgt. Hij biedt me verse tabouleh aan, verse ice tea, zelf gemaakte chocolade bonbons en een rondleiding door zijnen atelier, ongelooflijk! Als je ooit eens een fiets op maat wil laten maken en het mag net dat ietsje meer zijn kijk dan eens op https://pechtregon.tumblr.com . Ik zit vlak voor CP3 en na deze heerlijke tussenstop wacht mij enkel nog een erg pittige klim tot het schaduwrijke terras waar ik m’n derde stempel ophaal. De organisatie zit er met  z’n vieren wat karafjes wijn binnen te spelen en een handvol toeristen zit van een uitgebreide lunch te genieten. Ik bestel een bordje pasta en wat extra brood, in een klein winkeltje in de buurt doe ik wat “boodschapjes”. Ik heb vandaag ondertussen 7u gefietst en deed daarin 110km, geen overdreven tempo alweer maar het parcours laat niet veel meer toe! Het is iets na 18u als ik Puycelci verlaat en vol goede moed de avond in bol! Overdag snikheet en dan ‘s avonds een onweer over je dak krijgen, ook dat kan je wel eens meemaken op een tripje doorheen Frankrijk. Het is kort en hevig maar ik moet toch ff schuilen als de hagelbollen knikkers worden en rijden eigenlijk onmogelijk maakt. Gelukkig is het buitje slechts van korte duur en levert het een prachtige regenboog op. Rond 22u  passeer ik een klein dorpje, fronton  en daar staat weer een duo supporters langs de kant en bieden mij een fris colatje aan. 5 minuutjes later ben ik weer op weg. In de verte flitst het nog steeds en de wind trekt ook weer aan. Ik verwacht nog meer regen en rond 23 vind ik in een oude schuur de ideale slaapplaats. Klein ritueeltje afwerken en niet veel later ben ik alweer vertrokken, zonder fiets en op weg naar dromenland. 

Dag 6, FD

 Dag 6, 232km, 4200hm, 15u effectief gereden

Het is iets na 5u als ik mijn trein terug opgang trek op de oude spoorweg. Echt ontbijten is er voorlopig nog niet bij maar ik heb eigenlijk kolen nodig om mijne locomotief terug deftig op de rails te krijgen. Het duurt nog ruim 2u waarin ik ocharme iets meer dan 20km afleg. Het parcours is dan ook meteen grillig, en traag. Neuvic brengt de verlossing! Buiten een bakker is er in het dorp nog niets open, wanneer ik daar binnen kom wordt ik door de bakker himself hartelijk begroet. Bonjour Lieven, bienvenu! Super grappig natuurlijk, wel ff verschieten! Zalig! Ge weet niet hoe goed een pain au chocolat kan smaken! Ik krijg no twee broodjes mee en een “bon courage”. Den bakker is zelf mtb’er en volgt de vorderingen van de deelnemers op de voet, niet moeilijk met de tracker en een bakkerij op het parcours... 

11u15, 63km gedaan vandaag en ik kom alweer met m’n zakken vol de winkel buiten. Dorpje van dienst Marcillac-La-Croisille, een stevige “plateau fromage et viande” moet het ff doen, een brood, wat yoghurt en fruit! Woorden om deze ritten te beschrijven vind ik niet, foto’s nemen doe ik minder, waarschijnlijk te weinig maar de over dosis aan prachtige plaatjes is nu echt niet meer normaal! Wat een parcours!!

105km Argentat 7u gereden, het is 14u45 en opnieuw smoor heet! Winkel binnen en frisse suikers zoeken, yoghurt, wat brood, watermeloen... hup terug de fiets op, de Dordogne is een prachtig stukje water en het ziet er zéér verleidelijk uit, ik plak aan den asfalt en wanneer ik net buiten Argentat een camping op het parcours tegen kom roept de frisse douche mijn naam! Ff langs de receptie en daar moeten ze mijne kop gezien hebben want ik mag douchen zolang ik wil! Warm water ga ik toch niet gebruiken! Merci camping Le Saulou! Lekker verfrist en “proper” kruip ik terug op fiets. Iets simpel als een douchke is abnormaal zalig als het niet voor het grijpen ligt zoals we gewoon zijn. De verkoeling heeft me deugd gedaan, het warmste van de dag zal wel ongeveer gepasseerd zijn en ik zet m’n weg doorheen dit prachtig stuk Frankrijk verder. Ik blijf geruime tijd de Dordogne volgen en passeer alweer enkele schilderijtjes en dromerige dorpjes! Na 175km kom ik aan Rocamadour, een toeristische trekker maar vandaag en rond dit uur zalig rustig. Het is bijna 20u en heb net m’n schoofzakje nog eens volgeladen als ik in de golden hour over de steile flanken van dit toppertje naar beneden kijk. Alweer een topmomentje! De moraal is top en de benen voelen erg lekker! De avond valt stilaan en ik daal Frankrijk verder af richting de Lot, een andere mooi kronkelende rivier doorheen Frankrijk. Na enkele uurtjes kom ik in een donker stuk bos, donkerder dan de nacht, en het geeft me daar geen goed gevoel. De takken zijn begroeid met mos en steken soms als zwaarden vanuit de bossen over een smal pad. Plots steekt een tak als een dolk in m’n borst, gelukkig draag ik ondertussen genoeg kleren om deze aanval op te vangen. Ik moet nog een paar keer een aanslag vermijden en plots vliegt de melk uit m’n voorband me om de oren. Ik stop direct om de lek te dichten. Een takje heeft zich in voorband geboord. De melk krijgt het lekje wel gedicht maar af en toe blijft er toch wat lucht ontsnappen. Ik besluit er voor vandaag maar de brui aan te geven als ik deftig uit dit moordbos geraak. Het is 00u30 als ik de Lot oversteek en vlak buiten een dorpje een ideale slaapplek vind. Het herstellen van de band zal voor morgenvroeg zijn, slaapwel. 

Dag 5, FD

Dag 5, 245km, 4200hm, 15u effectief gereden

Het is 5u wanneer de pedalen terug draaien. Al snel zit in een grote stad die uiteraard nog volledig in dromenland zit. Ik laat Moulins snel achter en kom na 2uurtjes rijden en al bijna 40 kilometer op de teller in een klein dorpje met een zalig bakkertje tegen! Heerlijk, aan de overkant een bar tabac voor ne koffie een juske! De moraal helemaal top de gas kan terug open. 90km op de teller, het is intussen bijna 11u30, in het dorpje Ebreuil is het pakken en scharen in de lokale spar. We komen stilaan in het volgende prachtig stukje natuur de Auvergne. Mooi maar warm, de  hoofd ingrediënten van de laatste dagen. De klimmen worden langer, we gaan stilaan naar iets grotere hoogtes. In de “schaduw” van de Puy de dome rij ik door schitterende “slapende” of door de warmte platgeslagen dorpjes. Het is ondertussen 16u30, 150 pittige kilometers op de teller. Olby 9u effectief gereden opnieuw shoppen. Watermeloen, worst, brood, nootjes en wat andere brol moeten me een heel eind de avond in brengen. Na m’n diner kruipen we echt stilaan omhoog. Het weer slaat hier een beetje om en de wind begint hier ook erg op te steken. Ik kijk m’n hoogte profiel even na en besluit gewoon door te rijden. 3 pieken van om en bij de 1500m moeten we over voor we terug iets zullen zakken. Het weer is niet top daarboven maar het uitzicht is prachtig. Het doet me zelfs een beetje denken aan de uitgestrekte vlaktes van Kirgizië... In La Bourboule, een mooi stadje,staan weer enkele supporters langs het parcours, bijna duik ik weer een pasta restaurant bezig maar ik heb eigenlijk nog geen honger en m’n zakken zitten nog goed gevuld! Stampen op de pedalen en gaan! De avond valt en niet alleen de avond maar intussen ook de regen, ik moet begot voor de tweede keer m’n regenjasje boven halen, voor het eerst krijg ik zelfs een beetje fris... Ik ben ondertussen La Cantal binnen gereden, voorlopig bolt het hier voortreffelijk. Tussen de meren door is het dikwijls in dalende lijn. Het is 23u, het miezert nog een beetje en ik rij over een soort verharde spoorweg. Na een paar kilometer kom ik een ideale slaapplaats tegen. Een rustplaats langs het parcours, een oude opgemaakte stationshuisje. Niet twijfelen, slaapkes doen. Het was een pittige dag, 250km en 4200hm, nog snel een kleine hap, tandjes poetsen en 2’ later lig ik echt al te knorren.

Dag 4… FD

 Dag 4, 252km, 15u effectief gefietst, bijna 4000Hm

Vroeg erin is vroeg eruit... zo zit ik om 4u15 terug op de fiets. Het onweer van gisteren heeft z’n sporen duidelijk achter gelaten. Bomen en takken over de weg en diepe groeven in de zanderige paden. Het parcours is technisch en traag, ik kruip zachtjes naar CP2. Quarreé les tombes, het is bijna 6u. Twee uur gewerkt voor 20km, das duidelijk. Gezellig dorpje daar waar Samuel me zit op te wachten. Helaas uiteraard niets open, geen uitgebreid ontbijt, koffie of jus. Enkel een stempel op m’n kaartje is er voor mij daar te verdienen. Ik weet dat we nu een zwaar stuk zullen tegenkomen. Het nationaal park “Morvan”. En idd ik moet het toegeven, het is prachtig maar zwaar mtb’en. Stilaan komt de zon erdoor en ik had graag iets deftig gegeten. Ik weet echter dat dit nog niet voor eerst zal zijn, een klein dipje maakt zich meester over mijne moraal. Aan een prachtige abdij “abbaye de la Pierre qui vire” zet ik me ff op een bankje, ik ben 2u30 onderweg en reed daarin net geen 30km, ik eet nog wat thaboulle en kan me in een sanitair gebouw me een beetje opfrissen. Het is 7u30 en ik zou eigenlijk een echt ontbijt goed kunnen gebruiken. Volgens mij plannetje zou de volgende iet of wat grote stad pas over goed 60km zijn, als je dan ff begint te rekenen zou dat over een uur of 5 zijn, oeps! Een uurtje later kom ik aan het “lac de saint-agnan”. Ik kom aan een vakantiepark dat duidelijk zijn beste tijden reeds een tijdje achter zich heeft liggen. Ik waag het erop en vraag aan de vervallen receptie aan een bijna even vervallen receptioniste of er toevallig iets te eten valt. Vervallen maar niet versleten vliegt ze de keuvelen in en komt buiten met croissants, eitjes, warme krokante broodjes! Den buitenkant van de receptioniste mag dan enigszins een versleten indruk geven, vanbinnen is het nen topper. Ze vraagt vanwaar ik kom om er rond 9u zo versleten uit te zien, en ik dacht dat zij er versleten uit zag. Ik zit op het terras in het zonnetje en neem uitgebreid de tijd om van dit onvoorziene 3sterren ontbijt te genieten. Ze verteld over het mooie verleden en de sombere toekomst, de Corona zou wel eens de spreekwoordelijke nagel kunnen worden. Ik dank haar voor het zalige ontbijt, zij dankt voor de babbel en we zetten beiden onze weg verder. Zij in de keuken, ik in een prachtig decor! Na 115km te hebben gereden kom ik in Autun, een echte grote toeristische stad waar uiteraard allerlei lekker op me ligt te wachten. Een pak honypops, een bus yoghurt, wat fruit, cola, fanta een pastasalade, water en wat snoep. Als ik op een bankje alles begin binnen te spelen kijken toch wat mensen raar op. Het duurt allemaal niet lang en al snel zit ik terug in de bossen. Ik kan naar mijn gevoel nog steeds een deftig tempo ontwikkelen en het goede gevoel is na de moeizame start van vanmorgen volledig terug. Kort voor 17 zie ik in de verte het rode shirtje van Sophiane terug opdoemen. Hij slaapt eigenlijk zo goed als niet en gedurende de nacht doen we regelmatig haasje over. Ik kom stilaan dichter en echt blij me te zien is hij precies niet. Ik blijf hetzelfde tempo rijden en hij volgt op enkele technischere passage’s. We komen rond   18u aan in Toulon-sur-Arroux en stoppen samen aan een supermarkt, de nodige proviand wordt weeral binnen gespeeld en weggestoken en we karren verder.  Vandaag 165km op de teller. Het is eigenlijk een prachtige avond, de temperatuur zakt naar aangename waarden en het parcours is glooiend en mooi. Het ijs geraakt stilaan wat gebroken en natuurlijk hebben we wel enkele gemeenschappelijke interesses...  210km Bourbon Lancy, het is intussen 20u gepasseerd en met hetgeen wat er nog in koekendoos steekt wil ik niet de nacht induiken. Ik besluit iets te zoeken om te eten en beland andermaal in het betere hamburger restaurantje. Wat me echter meer bezighoudt dan de hamburger die ze ma aan het klaarmaken zijn zijn wel m’n voeten. Deze zijn door de constant vochtige omstandigheden van zweet, verfrissing of passages door kleine riviertjes volledig zompig. Zo een wakke voetzool die constant belast wordt door de druk op de pedalen is best pijnlijk. Wonderwel, wanneer deze beven uit de schoenen mag hersteld de voetzool zich bijzonder snel. De burger aan de oevers van de Loire smaakt anders super! Sophiane is uiteraard doorgereden, ik bol terug alleen verder. Het is 23u als ik m’n tentje uit m’n stuurtas tover. Het zal de enige keer zijn dat ik de tent opstel, het kost altijd wat extra tijd maar het slaapt zooo heerlijk! 

On y vas, your Trois

Dag 3, 260km, 3100hm, 14u effectief gereden.

Het is iets na 4 als ik terug wakker wordt, rond 4u30 zit ik terug op de fiets. Na 2 km komt een auto achter me aan, het is eigenlijk midden in de nacht en ik zit op een boswegje, raar. 

Groot is m’n verbazing wanneer de zwaailichten aangaan. De gendarmes, deju was da nu weeral. Ik stop uiteraard en de mannen vragen me of ik het normaal vind om om 4u ‘smorgens mijn trainingen af te werken. Ik leg die mannen heel vriendelijk het wedstrijdje uit waar ik aan bezig ben en laat ze de site en de mapprogress trackers zien. Ze zijn oprecht geïnteresseerd maar vinden het wel een maffe toer, daar kan ik ze geen ongelijk ingeven. Hun aandacht was getrokken door de lichtjes in het stalletje en wilden toch ff het zekere voor het onzekere nemen. Na een controle van mijne pas mag ik terug vertrekken, bon chance et adieu! Na ongeveer 35km, het is 6u45, ik ben net een koppel gepasseerd met de eerste vrouw kom ik in Valentigny aan. Een mini dorpje maar er staat een man in zijn peignoir op straat en biedt elke deelnemer koffie, cola en wat kleine proviand aan! Nie normaal, gene gewone. 

Ik heb echter een plannetje om iets verder uitgebreid te ontbijten maar wacht toch ff op het koppel om snel een foto te nemen! Super zo ne gast die zelfs midden in de nacht iedereen met ne smile staat op te wachten. 10km verder kom ik
brienne le chateau aan, bij de lokale bakker ligt alweer een heerlijk broodje op mij te wachten, wat verse drank en een paar koeken voor onderweg! Het gaat nu snel, toch wat betreft de temperatuur en het calorieverbruik. Om 10u sta ik weer aan te schuiven in een supermarkt in Bar sur Seine, ik ben vandaag al 95km verder op het parcours. Eten en vooral drinken is de boodschap, eten gaat door de hitte moeilijk en drinken gebeurt voorzichtig, dikwijls kleine slokjes om de maag niet op te blazen. Elk dorpje heeft wel een waterbronnetje en de bidonnen gaan vlot binnen of over de helm. M’n shirt spoel ik regelmatig in waterputten en houdt me zo af en toe heerlijk koel. De temperatuur op de Garmin geeft om 13u30 47°C aan, het klimmen tegen 5km/u is niet echt verfrissend. 65km verder en alweer shoppen, in de airco van deze grote winkel liggen twee rakkers wat te rusten. De hitte wordt cash betaald en velen kiezen voor de tactiek om tijdens de warmste uren te rusten en ‘s nachts langer in frissere omstandigheden door te rijden. Wat rijstpap en wat brood met vette paté geeft me alweer power. Het is iets na twee, ik rijd door Chablis en tussen de wijngaarden gaan de percentages van de paadjes sterk omhoog, het tempo recht evenredig omlaag, helaas. Ik kan er niet aan weerstaan en regelmatig roept een druiventrosje mijn naam. Heerlijk, vocht en verse suikers!
Irancy, 200km gereden, alweer een pareltje van een dorp waar bij het binnenrijden weer een ultra vriendelijke Fransman staat te zweten in de zon. Het is bijna 18u, hij nodigt me uit om me bij z’n thuis van fris water te voorzien. Twee bananen, ne cola en 3liter water later zit ik weer op de fiets. Het is bijna 19u als er voor me een biker staat met een lekke band. Het blijkt de Nederlander Robert Werkhoven te zijn. Ik heb al wel van hem gehoord op andere bike packs maar ontmoette hem nog nooit. Aangename kennismaking, samen een band vervangen want hij is zijn bril eerder op het parcours kwijt gespeeld en vind het gat in z’n buitenland niet om een plug te steken. Dan doe ik dat toch ff. Iets later zitten we terug op de fiets en zetten onze weg verder. Robert is de laatste zaterdagvertrekkers die ik nog niet ingehaald had. Ik ben Sophiane ergens terug voorbij gereden, en lig nu op kop in de wedstrijd...
Het is kort na 20u als ik Avalon binnen bol, den beer is weer aan het grommen en ik stop aan Kebab, pizza, pasta afhaal. Opnieuw een slecht idee, geen pasta meer... dan maar snel een burger met frit! Goeie burger goeie frit maar hoe lang kan dat duren... het is bijna 21u als ik Avalon terug buiten bol. Wat me meer zorgen baart is dat de hemels blauwe lucht is vervangen door pik zwarte donder wolken. Een halfuurtje later gaan de hemelsluizen volledig open. Niet veel later zit ik midden in een onweer om u tegen te zeggen. Bliksemflitsen verlichten de omringende bossen en de donderslagen doen me dieper onder m’n helm wegkruipen. Al snel liggen bomen her en der over het parcours. Op enkele open stukken krijg ik echt een beetje schrik, in de bossen is het helemaal met de billen dicht! Ik besluit zo snel mogelijk een veilig onderkomen te zoeken en daar even te bezinnen. Het is 22u30 als ik in Montcenat een ideale plek in bushok vind. Het is echt te perfect, lekker rustig, kurk droog en niets of niemand in de buurt. De keuze is snel gemaakt, let’s call It a day! Natte kleren uit, droge aan, matje opblazen slaapzakje in en pitten maar!!